Η Βουλγαρία εισέρχεται σε περίοδο οξείας πολιτικής κρίσης. Αυτό είναι το τίμημα για την απροθυμία των Αρχών να ανταποκριθούν στις οικονομικές προκλήσεις της νέας εποχής. Οι μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, οι οποίες στο παρελθόν πραγματοποιούνταν με κοινωνικά συνθήματα, σήμερα γίνονται με συνθήματα αλλαγής του καθεστώτος. Ο λόγος για την πρόσφατη όμως, πιθανώς, κάθε άλλο παρά τελευταία έξαρση δυσαρέσκειας ήταν η εκλογή του νομικού, πολιτικού και μεγιστάνα των ΜΜΕ Ντέλιαν Πεέβσκι στη θέση του Προέδρου της Κρατικής Υπηρεσίας εθνικής ασφάλειας. Ο διορισμός έγινε χωρίς την υποχρεωτική συζήτηση και πολύ βεβιασμένα. Γι΄αυτό προκάλεσε διαμαρτυρίες κυριολεκτικά σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Προς το παρόν οι διαμαρτυρίες γίνονται ειρηνικά και σε κάποιο βαθμό μοιάζουν με τις λαϊκές γιορταστικές εκδηλώσεις. Όμως στο πλήθος ωριμάζουν ιδέες της «νίκης». Οι διαμαρτυρόμενοι, για να είμαστε ακριβείς, δεν έχουν αρχηγό, για να κατευθύνει την οργή τους προς ορισμένη κατεύθυνση και να μετατρέψει τους ειρηνικούς πολίτες σε δημιουργούς οδοφραγμάτων. Στο θέμα αναφέρεται η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Ντούμα» Βελάνα Χρίστοβα: - Στη Βουλγαρία ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης έγινε με μεγάλες δυσκολίες. Και δεν είχε το δικαίωμα να κάνει οποιοδήποτε λάθος, ούτε ακόμα και μικρό. Όμως παρόλα αυτά επέλεξε εντελώς ακατάλληλο άνθρωπο. Πάντοτε, όταν το πλήθος είναι στο δρόμο, διάφορες δυνάμεις μπορούν να επωφεληθούν της κατάστασης. Και φυσικά, εμφανίστηκαν πολιτικές δυνάμεις, που ηγήθηκαν των διαμαρτυριών. Ανάμεσά τους είναι και πολιτικοί από την προηγούμενη κυβέρνηση, οι οποίοι ωθούν τη διαμαρτυρία με το μοναδικό στόχο – να επιστρέψουν πίσω στην εξουσία. Παρόμοια θέση έχει και η δημοσιογράφος, ειδική στα διεθνή θέματα της εφημερίδας Russia today Σβετλάνα Μίχοβα: - Η κύρια κινητήρια δύναμη όλων αυτών των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας είναι το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ. Και Πρέπει να σημειωθεί ότι είναι υπερβολικά επιθετικό στις απαιτήσεις του. Μεταξύ άλλων απαιτεί την παραίτηση της κυβέρνησης. Όμως χωρίς αυτή την κυβέρνηση είναι αδύνατη η έγκριση νέων νόμων, ούτε να γίνει τίποτα για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης του λαού. Και η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος της χρεοκοπίας. Το πιο επικίνδυνο είναι ότι οι διαμαρτυρίες μπορούν να καταλήξουν στην απαίτηση για ένα «ισχυρό χέρι», πράγμα που δεν είναι καθόλου καλό. Η πολιτική κρίση στη Βουλγαρία ήταν αναπόφευκτη. Αυτή είναι η άποψη της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου της Σόφιας, δόκτορα των ιστορικών και οικονομικών επιστημών Νίνας Ντιουλγκέροβα: - Νομίζω ότι τα δρώμενα στη Βουλγαρία αποτελούν μέρος μιας μεγάλης μάχης για τους χρηματικούς πόρους, τους οποίους τα επόμενα χρόνια θα κατανέμει το Ευρωκοινοβούλιο. Και το κυριότερο είναι, ποιος θα τους διαχειρίζεται. Προσωπικά δεν ξεχνώ ότι η Βουλγαρία είναι μέρος της περιοχής του Ευξείνου Πόντου. Και όχι μόνο στη Βουλγαρία, αλλά και στην Ελλάδα και την Τουρκία σήμερα λαμβάνει χώρα κλιμάκωση της έντασης. Νομίζω ότι πρέπει να αναζητήσουμε σχέση μεταξύ όλων αυτών των διαδικασιών. Η παρασκηνιακή μάχη είναι πολύ πιο σκληρή από αυτήν, που βλέπουμε σήμερα. http://greek.ruvr.ru/ http://tokoutsavaki.blogspot.gr/2013/06/blog-post_7506.html#more H ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

 Η Βουλγαρία εισέρχεται σε περίοδο οξείας πολιτικής κρίσης. Αυτό είναι το τίμημα για την απροθυμία των Αρχών να ανταποκριθούν στις οικονομικές προκλήσεις της νέας εποχής.
Οι μαζικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας, οι οποίες στο παρελθόν πραγματοποιούνταν με κοινωνικά συνθήματα, σήμερα γίνονται με συνθήματα αλλαγής του καθεστώτος. Ο λόγος για την πρόσφατη όμως, πιθανώς, κάθε άλλο παρά τελευταία έξαρση
δυσαρέσκειας ήταν η εκλογή του νομικού, πολιτικού και μεγιστάνα των ΜΜΕ Ντέλιαν Πεέβσκι στη θέση του Προέδρου της Κρατικής Υπηρεσίας εθνικής ασφάλειας. Ο διορισμός έγινε χωρίς την υποχρεωτική συζήτηση και πολύ βεβιασμένα. Γι΄αυτό προκάλεσε διαμαρτυρίες κυριολεκτικά σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας.
Προς το παρόν οι διαμαρτυρίες γίνονται ειρηνικά και σε κάποιο βαθμό μοιάζουν με τις λαϊκές γιορταστικές εκδηλώσεις. Όμως στο πλήθος ωριμάζουν ιδέες της «νίκης». Οι διαμαρτυρόμενοι, για να είμαστε ακριβείς, δεν έχουν αρχηγό, για να κατευθύνει την οργή τους προς ορισμένη κατεύθυνση και να μετατρέψει τους ειρηνικούς πολίτες σε δημιουργούς οδοφραγμάτων. Στο θέμα αναφέρεται η δημοσιογράφος της εφημερίδας «Ντούμα» Βελάνα Χρίστοβα:
 
- Στη Βουλγαρία ο σχηματισμός νέας κυβέρνησης έγινε με μεγάλες δυσκολίες. Και δεν είχε το δικαίωμα να κάνει οποιοδήποτε λάθος, ούτε ακόμα και μικρό. Όμως παρόλα αυτά επέλεξε εντελώς ακατάλληλο άνθρωπο. Πάντοτε, όταν το πλήθος είναι στο δρόμο, διάφορες δυνάμεις μπορούν να επωφεληθούν της κατάστασης. Και φυσικά, εμφανίστηκαν πολιτικές δυνάμεις, που ηγήθηκαν των διαμαρτυριών. Ανάμεσά τους είναι και πολιτικοί από την προηγούμενη κυβέρνηση, οι οποίοι ωθούν τη διαμαρτυρία με το μοναδικό στόχο – να επιστρέψουν πίσω στην εξουσία.
Παρόμοια θέση έχει και η δημοσιογράφος, ειδική στα διεθνή θέματα της εφημερίδας Russia today Σβετλάνα Μίχοβα:
- Η κύρια κινητήρια δύναμη όλων αυτών των εκδηλώσεων διαμαρτυρίας είναι το κόμμα του πρώην πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ. Και Πρέπει να σημειωθεί ότι είναι υπερβολικά επιθετικό στις απαιτήσεις του. Μεταξύ άλλων απαιτεί την παραίτηση της κυβέρνησης. Όμως χωρίς αυτή την κυβέρνηση είναι αδύνατη η έγκριση νέων νόμων, ούτε να γίνει τίποτα για τη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης του λαού. Και η χώρα βρίσκεται κυριολεκτικά στο χείλος της χρεοκοπίας. Το πιο επικίνδυνο είναι ότι οι διαμαρτυρίες μπορούν να καταλήξουν στην απαίτηση για ένα «ισχυρό χέρι», πράγμα που δεν είναι καθόλου καλό.
Η πολιτική κρίση στη Βουλγαρία ήταν αναπόφευκτη. Αυτή είναι η άποψη της καθηγήτριας του Πανεπιστημίου της Σόφιας, δόκτορα των ιστορικών και οικονομικών επιστημών Νίνας Ντιουλγκέροβα:
- Νομίζω ότι τα δρώμενα στη Βουλγαρία αποτελούν μέρος μιας μεγάλης μάχης για τους χρηματικούς πόρους, τους οποίους τα επόμενα χρόνια θα κατανέμει το Ευρωκοινοβούλιο. Και το κυριότερο είναι, ποιος θα τους διαχειρίζεται. Προσωπικά δεν ξεχνώ ότι η Βουλγαρία είναι μέρος της περιοχής του Ευξείνου Πόντου. Και όχι μόνο στη Βουλγαρία, αλλά και στην Ελλάδα και την Τουρκία σήμερα λαμβάνει χώρα κλιμάκωση της έντασης. Νομίζω ότι πρέπει να αναζητήσουμε σχέση μεταξύ όλων αυτών των διαδικασιών. Η παρασκηνιακή μάχη είναι πολύ πιο σκληρή από αυτήν, που βλέπουμε σήμερα.

http://greek.ruvr.ru/
http://tokoutsavaki.blogspot.gr/2013/06/blog-post_7506.html#more