Απορώ, πως από όλα όσα είπα, κάποιοι αποφάσισαν ότι τελικά, είμαι χρυσαυγίτης.
Άλλλο ένα "παράσημο" από τους "σκεπτόμενους" αυτής τής χώρας, για όποιον τολμάει να πει, τα κατ' εμέ, αυτονόητα.
Μα άλλο κείμενο διαβάσατε; ή καταλάβατε για μένα, κάτι πού ούτε ο ίδιος ξέρω;
Δεν καταλαβαίνετε ότι τελικά, αυτή ακριβώς η συμπεριφορά σας, ενισχύει αυτούς, που υποτίθεται ότι πολεμάτε;
Σέ πόσους τόνους πρέπει να φωνάξω, ότι δεν είμαι κανενός κόμματος ή ιδεολογίας;
Αν κάτι είμαι, φανατικά καί αμετάκλητα, είμαι, με την βοήθεια του Θεού, Χριστιανός.
Και κλείνω με μία παράκληση.
Πόσο πιό δημοκρατικό, αλλα και ανθρώπινο θα ήταν, αντί να με βρίζετε και μάλιστα για όσα δεν είπα, να μου λέγατε τα δικά σας πιστεύω και τις εμπειρίες σας και να συνηπήρχαμε, έστω και διαφωνώντας!
Τόσο δύσκολο είναι αυτό στην σημερινή Ελλάδα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου