ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ: ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΩΝ ΩΣ… “ΛΑΘΟΣ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ ;;...: Αν δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε ούτε αυτό το απλό, τότε πώς οραματιζόμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; Πόπη Σουφλή Έφθασε η λυπητε... Ν : Αυτός είναι αγώνας και όχι πανηγύρια και καραγκιοζιλίκια. Ούτε μπορώ να ακούω "θέλω να διασφαλίσω την δουλειά μου" αλλά πάω να κάνω αγώνα για τους απολυμένους επειδή προφανώς μέχρι εκεί είναι ικανός. Σπρώχνουν και στήνουν τις παραστάσεις εκείνοι, βλέπουν τι! μαζικές αντιδράσεις υπάρχουν ώστε να τις χειραγωγήσουν ανάλογα και ύστερα αναλογίζεται ο λεγόμενος αγωνιστής "τι κατάφερε και αν ή πόση σημασία είχε ή αποτέλεσμα έφερε αυτό που αποφάσισε ομαδικώς αυθόρμητα". Χωρίς να αναλογιστεί προς τι η πρόκληση, όταν θα μπορούσε να επιτευχθεί το σχέδιό τους διαφορετικά. Χωρίς να παραλληλίσει γιατί τα γεγονότα Τουρκίας και Αθηνών συνέπεσαν …… Αντί να το έχει ζυγίσει από πριν και να έχει αποφασίσει συλλογικά και όχι κομματικά ή συντεχνιακά ή προπαγανδιστικά, πως θα εκμεταλλευτεί την παγίδα που του στήνουν. Πρώτα σκέπτεσαι και συσκέφτεσαι με τους ανθρώπους που έχουν κοινούς σκοπούς με σένα και ύστερα πράττεις. Εκείνοι ξέρουν πώς να χειριστούν μια κατάσταση, ενώ η μάζα δεν μπορεί να έχει την ίδια γνώση και επίγνωση στο αυτό επίπεδο. Όμως αυτό είναι το μυστικό του συστήματος. Να σου πετά μια αλήθεια που την δαγκώνεις αμέσως όπως ο σκύλος το κόκκαλο και για κακή του τύχη του βγαίνει φόλα, αλλά επειδή δεν έχεις «δόντια» να δαγκώσεις κάτι παραπάνω, επαναπαύεσαι σε αυτό που κάποιοι άλλοι σου πέταξαν σαν δόλωμα. Εν τω μεταξύ έχεις την εντύπωση πως τα έχεις καλά με την συνείδησή σου κάνοντας κατ' εσέ το καθήκον σου «εγώ πήγα στα πανηγύρια, να δεις πόσο ενωμένοι ήταν όλοι εκεί, από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι τους Συριζαίους και τους ΕΠΑΜίτες», κανείς δεν έχει να σου προσάψει κάτι, ασχέτως αν αυτό που κάνει κάποιος άλλος από τον μαζικοποιημένο είναι σημαντικότερο και αποτελεσματικότερο, που χρειάζεται όμως ισχυρότερη θέληση και αποφασιστικότητα. Όχι δεν μπαίνει καμία προσπάθεια στο ζύγι με τίποτα, αλλά λυπάμαι που δεν μπορώ να ακούω θεωρίες από φιλικά πρόσωπα που πραγματικά τα εκτιμώ, επειδή είμαι αντίθετη στην τακτική. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να δει πέρα από την μύτη του, από την πολύ την τσίκνα όπως συνέβαινε στην πλατεία Συντάγματος τον καιρό των «αγανακτισμένων» και από το πολύ μεταλλαγμένο καλαμπόκι που τρώει. Άφησε πολύτιμο χρόνο να κυλήσει, νομίζοντας πως οι αγώνες θα λύνονταν στο πεζοδρόμιο, ενώ ήμουν η πρώτη που μέσα από το μπλοκάκι μου «φώναζα» πως : πέρασαν οι καιροί που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Από δω και πέρα χρειάζεται νέα προσαρμογή και επαναπροσδιορισμός σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα. Τελικά σήμερα πιάνεται και από τα μαλλιά του σαν τους πνιγμένους ή από κάπου, έστω και αν είναι σάπιο. Φίλος μου τηλεφώνησε εχθές και στο αυτί μου άκουσα τα εξής σε ερώτημα «που είσαι» ακούγοντας φασαρία : «εδώ είμαι στην ΕΡΤ, έχει και «προγραμματάκι», όταν σε κάποιες άλλες περιπτώσεις που κατά την γνώμη μου θεωρούσα σημαντικότερες στο να δείξει ενδιαφέρον και σημασία, κώφευε απαξιωτικά ή βαριεστημένα. Να πως καταφέρνουν να διχάζουν αυτοί που ξέρουν από τα πειράματα ψυχολογίας, όντες ειδήμονες, με την βοήθεια ημών. Γιατί αν κρίναμε τις πράξεις μας, κάτω από την συλλογική εικόνα της ανθρώπινης κατάστασης και κατάληξης, θα υπήρχε μεγαλύτερη κατανόηση και ορθότερη – αξιολογότερη συλλογικότητα. Το σημαντικό είναι να κατανοούμε την κατάσταση μας όσο μπορούμε περισσότερο, έτσι ώστε να μην πέσουμε στην επόμενη παγίδα που γράφει η ταμπέλα «αντιπαράθεση» , «διχασμός», το τρομακτικό μας ελάττωμα ως φυλή, που ποτέ δεν ξεπεράσαμε και που αυτό ήταν που μας κατέστρεψε. Ας μην μας αφανίσει. Ας εκμεταλλευτούμε τους Συμπαντικούς καιρούς να μας βοηθήσουν τα παθήματά μας να γίνουν οι ασπίδες μας από δω και στο εξής. ΕΙΘΕ ! ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ: ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΩΝ ΩΣ… “ΛΑΘΟΣ Π...

ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ: ΜΑΖΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΤΩΝ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΩΝ ΩΣ… “ΛΑΘΟΣ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗΣ ;;...:  Αν δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε ούτε αυτό το απλό, τότε πώς οραματιζόμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ; Πόπη Σουφλή Έφθασε η λυπητε...

Ν : Αυτός είναι αγώνας και όχι πανηγύρια και καραγκιοζιλίκια. Ούτε μπορώ να ακούω "θέλω να διασφαλίσω την δουλειά μου" αλλά πάω να κάνω αγώνα για τους απολυμένους επειδή προφανώς μέχρι εκεί είναι ικανός. Σπρώχνουν και στήνουν τις παραστάσεις εκείνοι, βλέπουν τι! μαζικές αντιδράσεις υπάρχουν ώστε να τις χειραγωγήσουν ανάλογα και ύστερα αναλογίζεται ο λεγόμενος αγωνιστής "τι κατάφερε και αν ή πόση σημασία είχε ή αποτέλεσμα έφερε αυτό που αποφάσισε ομαδικώς αυθόρμητα".  Χωρίς να αναλογιστεί προς τι η πρόκληση, όταν θα μπορούσε να επιτευχθεί το σχέδιό τους διαφορετικά. Χωρίς να παραλληλίσει γιατί τα γεγονότα Τουρκίας και Αθηνών συνέπεσαν …… Αντί να το έχει ζυγίσει από πριν και να έχει αποφασίσει συλλογικά και όχι κομματικά ή συντεχνιακά ή προπαγανδιστικά, πως θα εκμεταλλευτεί την παγίδα που του στήνουν.   Πρώτα σκέπτεσαι και συσκέφτεσαι με τους ανθρώπους που έχουν κοινούς σκοπούς με σένα και ύστερα πράττεις. Εκείνοι ξέρουν πώς να χειριστούν μια κατάσταση, ενώ η μάζα δεν μπορεί να έχει την ίδια γνώση και επίγνωση στο αυτό επίπεδο.

Όμως αυτό είναι το μυστικό του συστήματος. Να σου πετά μια αλήθεια που την δαγκώνεις αμέσως όπως ο σκύλος το κόκκαλο και για κακή του τύχη του βγαίνει φόλα, αλλά επειδή δεν έχεις «δόντια» να δαγκώσεις κάτι παραπάνω, επαναπαύεσαι σε αυτό που κάποιοι άλλοι σου πέταξαν σαν δόλωμα. Εν τω μεταξύ έχεις την εντύπωση πως τα έχεις καλά με την συνείδησή σου κάνοντας κατ'  εσέ το καθήκον σου «εγώ πήγα στα πανηγύρια, να δεις πόσο ενωμένοι ήταν όλοι εκεί, από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ μέχρι τους Συριζαίους και τους ΕΠΑΜίτες», κανείς δεν έχει να σου προσάψει κάτι, ασχέτως αν αυτό που κάνει κάποιος άλλος από τον μαζικοποιημένο είναι σημαντικότερο και αποτελεσματικότερο, που χρειάζεται όμως ισχυρότερη θέληση και αποφασιστικότητα.

Όχι δεν μπαίνει καμία προσπάθεια στο ζύγι με τίποτα, αλλά λυπάμαι που δεν μπορώ να ακούω θεωρίες από φιλικά πρόσωπα που πραγματικά τα εκτιμώ, επειδή είμαι αντίθετη στην τακτική. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να δει πέρα από την μύτη του, από την πολύ την τσίκνα όπως συνέβαινε στην πλατεία Συντάγματος τον καιρό των «αγανακτισμένων» και από το πολύ μεταλλαγμένο καλαμπόκι που τρώει.   Άφησε πολύτιμο χρόνο να κυλήσει, νομίζοντας πως οι αγώνες θα λύνονταν στο πεζοδρόμιο, ενώ ήμουν η πρώτη που μέσα από το μπλοκάκι μου «φώναζα» πως : πέρασαν οι καιροί που γνωρίζαμε μέχρι τώρα.  Από δω και πέρα χρειάζεται νέα προσαρμογή και επαναπροσδιορισμός σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα.  Τελικά σήμερα πιάνεται και από τα μαλλιά του σαν τους πνιγμένους ή από κάπου, έστω και αν είναι σάπιο.  Φίλος μου τηλεφώνησε εχθές και στο αυτί μου άκουσα τα εξής σε ερώτημα «που είσαι» ακούγοντας φασαρία : «εδώ είμαι στην ΕΡΤ, έχει και «προγραμματάκι», όταν σε κάποιες άλλες περιπτώσεις που κατά την γνώμη μου θεωρούσα σημαντικότερες στο να δείξει ενδιαφέρον και σημασία, κώφευε απαξιωτικά ή βαριεστημένα.  Να πως καταφέρνουν να διχάζουν αυτοί που ξέρουν από τα πειράματα ψυχολογίας, όντες ειδήμονες, με την βοήθεια ημών.  Γιατί αν κρίναμε τις πράξεις μας, κάτω από την συλλογική εικόνα της ανθρώπινης κατάστασης και κατάληξης, θα υπήρχε μεγαλύτερη κατανόηση και ορθότερη – αξιολογότερη συλλογικότητα.

Το σημαντικό είναι να κατανοούμε την κατάσταση μας όσο μπορούμε περισσότερο, έτσι ώστε να μην πέσουμε στην επόμενη παγίδα που γράφει η ταμπέλα «αντιπαράθεση» , «διχασμός», το τρομακτικό μας ελάττωμα ως φυλή, που ποτέ δεν ξεπεράσαμε και που αυτό ήταν που μας κατέστρεψε.   Ας μην μας αφανίσει. Ας εκμεταλλευτούμε τους Συμπαντικούς καιρούς να μας βοηθήσουν τα παθήματά μας να γίνουν οι ασπίδες μας από δω και στο εξής.    ΕΙΘΕ !