.....Πρέπει να μορφωθεί ο κόσμος, για να μάθει να ξεχωρίζει τη διαφορά μεταξύ της υψηλής ποιότητας ζωής και της σπατάλης.
Πρέπει να μορφωθεί ο κόσμος, για να πάψει ν' απειλεί την ίδια του την ύπαρξη με την υπεργεννητικότητα.
Δεν προσφέρει παραπάνω γονική ευχαρίστηση το να έχει κάποιος πολλά παιδιά. Είτε κάποιος είναι πατέρας ενός παιδιού είτε ενός λόχου παιδιών, είναι το ίδιο πράγμα.
Ίσα-ίσα στη δεύτερη περίπτωση τα πράγματα είναι χειρότερα, γιατί σε κάποια στιγμή αποδεικνύεται ότι αυτός ο πολύτεκνος γονέας δεν διαπαιδαγωγεί ο ίδιος τα παιδιά του και άρα αυτά δεν είναι σε καμία περίπτωση δικά του "παιδιά".
Δεν μπορείς να είσαι πατέρας δέκα παιδιών και να φιλοδοξείς να είσαι καλός πατέρας.
Ειδικά για έναν χριστιανό κάτι τέτοιο είναι εντελώς παράλογο, μέχρι του σημείου να χαρακτηριστεί βλάσφημο.
Όταν ο Ίδιος ο Θεός των χριστιανών έχει ένα παιδί και όλη Του η μέριμνα είναι να Τον κάνει τέλειο άνθρωπο και άρα Θεό, είναι δυνατόν ένας απλός χριστιανός να έχει δέκα παιδιά και να φιλοδοξεί να τα κάνει τέλειους ανθρώπους.
Μόνον τα ζώα αναπαράγονται με ρυθμούς ανεξέλεγκτους, γιατί αυτό δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα.
Η φύση αναλαμβάνει να περιορίσει τους πληθυσμούς τους πριν αυτοί γίνουν επικίνδυνοι για την ισορροπία της.
Η φύση σταθεροποιεί τα μεγέθη τους στα επίπεδα που είναι τέλεια. Με τους ανθρώπους δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο.
Δεν μπορούμε να εκτελούμε τους υπεράριθμους ανθρώπους, επειδή απειλείται με την ύπαρξή τους η συνολική ανθρώπινη ύπαρξη. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε ηθικό πρόβλημα, με ποια κριτήρια θα δινόταν η λύση;
Θα σκοτώναμε τους φτωχούς;
Τους γέρους;
Τα παιδιά;
Είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε τέτοια πράγματα;
Πριν λοιπόν φτάσουμε σ' αυτό το πρόβλημα και οι πόλεμοι αποτελούν τη μοναδική λύση για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, ελέγχουμε μόνοι μας την κατάσταση. Σήμερα είναι πρόβλημα η υπογεννητικότητα του ανεπτυγμένου κόσμου, όπως είναι επίσης πρόβλημα και η υπεργεννητικότητα του μη ανεπτυγμένου κόσμου.
Το πρώτο λύνεται εύκολα με τη λύση των οικονομικών προβλημάτων, ενώ το δεύτερο λύνεται με τη μόρφωση των φτωχών.
Πρέπει να μορφωθεί ο κόσμος, για να πάψει ν' απειλεί την ίδια του την ύπαρξη με την υπεργεννητικότητα.
Δεν προσφέρει παραπάνω γονική ευχαρίστηση το να έχει κάποιος πολλά παιδιά. Είτε κάποιος είναι πατέρας ενός παιδιού είτε ενός λόχου παιδιών, είναι το ίδιο πράγμα.
Ίσα-ίσα στη δεύτερη περίπτωση τα πράγματα είναι χειρότερα, γιατί σε κάποια στιγμή αποδεικνύεται ότι αυτός ο πολύτεκνος γονέας δεν διαπαιδαγωγεί ο ίδιος τα παιδιά του και άρα αυτά δεν είναι σε καμία περίπτωση δικά του "παιδιά".
Δεν μπορείς να είσαι πατέρας δέκα παιδιών και να φιλοδοξείς να είσαι καλός πατέρας.
Ειδικά για έναν χριστιανό κάτι τέτοιο είναι εντελώς παράλογο, μέχρι του σημείου να χαρακτηριστεί βλάσφημο.
Όταν ο Ίδιος ο Θεός των χριστιανών έχει ένα παιδί και όλη Του η μέριμνα είναι να Τον κάνει τέλειο άνθρωπο και άρα Θεό, είναι δυνατόν ένας απλός χριστιανός να έχει δέκα παιδιά και να φιλοδοξεί να τα κάνει τέλειους ανθρώπους.
Μόνον τα ζώα αναπαράγονται με ρυθμούς ανεξέλεγκτους, γιατί αυτό δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα.
Η φύση αναλαμβάνει να περιορίσει τους πληθυσμούς τους πριν αυτοί γίνουν επικίνδυνοι για την ισορροπία της.
Η φύση σταθεροποιεί τα μεγέθη τους στα επίπεδα που είναι τέλεια. Με τους ανθρώπους δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο.
Δεν μπορούμε να εκτελούμε τους υπεράριθμους ανθρώπους, επειδή απειλείται με την ύπαρξή τους η συνολική ανθρώπινη ύπαρξη. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε ηθικό πρόβλημα, με ποια κριτήρια θα δινόταν η λύση;
Θα σκοτώναμε τους φτωχούς;
Τους γέρους;
Τα παιδιά;
Είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε τέτοια πράγματα;
Πριν λοιπόν φτάσουμε σ' αυτό το πρόβλημα και οι πόλεμοι αποτελούν τη μοναδική λύση για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους, ελέγχουμε μόνοι μας την κατάσταση. Σήμερα είναι πρόβλημα η υπογεννητικότητα του ανεπτυγμένου κόσμου, όπως είναι επίσης πρόβλημα και η υπεργεννητικότητα του μη ανεπτυγμένου κόσμου.
Το πρώτο λύνεται εύκολα με τη λύση των οικονομικών προβλημάτων, ενώ το δεύτερο λύνεται με τη μόρφωση των φτωχών.
Ο Δυτικός δεν αναπαράγεται φυσιολογικά, γιατί η μόρφωσή του τού υποδεικνύει ότι το προσωπικό και οικονομικό κόστος που θα κληθεί να "πληρώσει", για να ικανοποιήσει το βασικό αναπαραγωγικό του ένστικτο, είναι τεράστιο.
Όταν η οικονομική κατάσταση είναι αρνητική, το κόστος αυτό είναι απαγορευτικό, γιατί στην ουσία ο άνθρωπος που δεν είναι πλούσιος αναγκάζεται να "υποθηκεύσει" την προσωπική του ζωή, προκειμένου να προσφέρει στο παιδί του αυτά που κρίνονται ως αναγκαία.
Από την άλλη πλευρά ο φτωχός κι αγράμματος "τριτοκοσμικός" δεν έχει πρόβλημα ν' αναπαράγεται με ζωώδεις ρυθμούς.
Είναι το ίδιο φτωχός, είτε έχει ένα παιδί είτε δέκα.
Είναι αμόρφωτος και συνήθως ενθαρρύνεται από την εξουσία να υπεραναπαράγεται.
Αν λοιπόν δεν φροντίσουμε εγκαίρως να λύσουμε τα προβλήματα αυτά, είναι βέβαιον ότι ο οικονομικός σχεδιασμός θ' αποτύχει. Το κεφάλαιο θα υπολογιστεί στην ανάπτυξή του με λάθος δεδομένα κι αυτό θα είναι ολέθριο. Στη Δύση δεν θα είναι αρκετό, εφόσον οι πληθυσμοί —με τη λύση των οικονομικών προβλημάτων— θ' αρχίσουν ν' αναπαράγονται κανονικά. Στον υπόλοιπο κόσμο θα περισσεύει, γιατί οι πληθυσμοί —μετά το σοκ του νεοπλουτισμού τους και λόγω εκπαίδευσης— θ' αρχίσουν να μειώνουν τους ρυθμούς τους καί σ' ό,τι αφορά την κατανάλωση, αλλά καί σ' ό,τι αφορά την αναπαραγωγή τους. Όπως αντιλαμβανόμαστε, είναι πολύ σημαντικό να προλάβουμε τις εξελίξεις και να τις συμπεριλάβουμε στον σχεδιασμό, παρά η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων ν' ανατρέψει τον σχεδιασμό και να στραφεί εναντίον μας.
Είναι προφανές λοιπόν ότι, για να επιβληθεί ο υδροχοϊσμός παγκοσμίως ως η κυρίαρχη ιδεολογία, θα πρέπει να δημιουργήσει εκείνα τα δεδομένα που ευνοούν τον σχεδιασμό του. Αν το καταφέρει αυτό, είναι θέμα χρόνου να "διαβρώσει" τα θεμέλια της σημερινής παγκοσμιοποίησης των ηλιθίων εξουσιαστών.
Αν καταργηθούν τα πνευματικά δικαιώματα, είναι θέμα χρόνου η παραγωγή ν' αναπτυχθεί στα μέτρα της αγοράς. Αν αλλάξει ο τρόπος εκπαίδευσης των ανθρώπων, είναι θέμα χρόνου η εξίσωση των μισθών των εργαζομένων.
Αν συμβούν όλα αυτά, τα σύγχρονα προβλήματα λύνονται αυτόματα.
Σήμερα υπάρχουν κολοσσιαία και άλυτα προβλήματα, που οφείλονται καθαρά στα πνευματικά δικαιώματα.
Η υπερσυγκέντρωση πληθυσμών στα άθλια αστικά κέντρα, η μόλυνση του περιβάλλοντος κλπ., είναι προβλήματα που οφείλονται καθαρά στα πνευματικά δικαιώματα. Αυτά τα δικαιώματα και ο έλεγχος της παραγωγής από τους εμπόρους είναι οι καθαρά υπεύθυνοι παράγοντες όλων των προβλημάτων. Αυτοί δημιουργούν συνθήκες ανταγωνισμού στην αγορά κι ο ανταγωνισμός μετατρέπει την παραγωγή σε μία μεγάλη "πηγή" προβλημάτων.
Ο ανταγωνισμός και τα πνευματικά δικαιώματα είναι αυτά που δεν επιτρέπουν σ' ένα εργοστάσιο να είναι "καθαρό".
Ο ανταγωνισμός είναι αυτός που συγκεντρώνει όλα τα εργοστάσια στα μεγάλα αστικά κέντρα. Τα πνευματικά δικαιώματα κάνουν τα προϊόντα σπάνια και πανάκριβα, εφόσον τα "φορτώνουν" με αφύσικο κόστος.
Χωρίς πνευματικά δικαιώματα το σύνολο των προϊόντων θα είναι προσιτά για όλους.
Δεν θα είναι σπάνια, γιατί δεν θα μπορούν οι έμποροι να περιορίζουν την παραγωγή και να κερδίζουν από την αισχροκέρδεια.
Όταν μία Ferrari θα κοστίζει περίπου ίσα με έναν μισθό ενός κοινού εργάτη και θα παράγεται σε ποσότητες που θα την κάνουν προσιτή σε όλους, δεν θ' αποτελεί πρόβλημα η απόκτησή της. Δεν θα υπάρχει άνθρωπος που να εργάζεται και να μην μπορεί να ζει ως πλούσιος.
Σήμερα τα πάντα είναι πανάκριβα, γιατί μπαίνουν πολλά "χέρια" στην ίδια "τσέπη" για το ίδιο προϊόν.
Ένα αυτοκίνητο, για παράδειγμα, είναι πανάκριβο γιατί από το ίδιο προϊόν περιμένουν πολλοί κεφαλαιοκράτες να κερδίσουν το μερίδιό τους.
Ποιοι θα έπρεπε φυσιολογικά να κερδίζουν από την παραγωγή και την πώληση ενός αυτοκινήτου;
Ο κεφαλαιοκράτης παραγωγός της πρώτης ύλης που απαιτεί η κατασκευή του και ο κεφαλαιοκράτης βιομήχανος που το κατασκευάζει. Δύο κεφαλαιοκράτες, δηλαδή, θα έβγαζαν κέρδος από ένα προϊόν.
Όμως, όταν ένα αυτοκίνητο έχει επάνω του χιλιάδες πατέντες, αυτές λειτουργούν ως κεφάλαιο για χιλιάδες κεφαλαιοκράτες της γνώσης.
Σε μια τέτοια περίπτωση όμως τα πράγματα γίνονται πραγματικά απελπιστικά για τον καταναλωτή. Από τους δύο κεφαλαιοκράτες —που φυσιολογικά θα έπρεπε να έχουμε— πάμε κατευθείαν στους χιλιάδες κεφαλαιοκράτες, που περιμένουν κι αυτοί με τη σειρά τους να πουληθεί το αυτοκίνητο για να κερδίσουν το μερίδιό τους.
Αν σ' αυτούς προσθέσουμε τα κέρδη των εμπόρων, των διαφημιστών, των αντιπροσώπων κλπ., είναι απόλυτα φυσιολογικό η τιμή τού αυτοκινήτου να εκτιναχθεί στα ύψη. Από τη στιγμή που ο καθένας από αυτούς, είτε ως κεφαλαιοκράτης είτε ως έμπορος, προσπαθεί να επιβάλει στην αγορά το δικό του προϊόν —που είναι ένα ξεχωριστό "πακέτο" πατεντών— τα πράγματα γίνονται τραγικά.
Όλοι αυτοί παύουν να πουλάνε το αυτοκίνητο ως προϊόν και πουλάνε Ferrari, Mercedes, Fiat κλπ.. Το αυτοκίνητο παύει να είναι ένα και μοναδικό προϊόν που καλύπτει γενικά τις ανάγκες της αγοράς της αυτοκίνησης και γίνεται ένα μεγάλο σύνολο προϊόντων. Με τον τρόπο αυτόν το κάθε αυτοκίνητο γίνεται ένα συγκεκριμένο προϊόν που καλύπτει συγκεκριμένες ανάγκες συγκεκριμένων αγορών. Από το ένα προϊόν πάμε στα εκατοντάδες ειδικά προϊόντα και η κατάσταση περιπλέκεται εις βάρος του καταναλωτή.
Με την κατάργηση των πνευματικών δικαιωμάτων όλα αυτά παύουν να υφίστανται.
Κανένας βιομήχανος δεν θα πληρώνει διαφημιστές, εμπόρους, επιστήμονες, ιδιοκτήτες πατέντων, για να κάνει ανταγωνιστικό το δικό του "πακέτο-προϊόν". Οι βιομήχανοι θα κατασκευάζουν ό,τι επιθυμεί ο κόσμος και όχι ό,τι μπορούν να του προσφέρουν οι δικοί του επιστήμονες. Με τον τρόπο αυτόν το σύνολο των βιομηχανικών προϊόντων που έχει ανάγκη ο άνθρωπος θα γίνουν απόλυτα προσιτά. Κανένας δεν θα θυσιάζεται να γίνει κεφαλαιοκράτης, εφόσον αυτό δεν θα σημαίνει τίποτε και πρακτικά δεν θα του αποφέρει σημαντικό κέρδος στη καθημερινή του ζωή. Ελάχιστα θ' απασχολεί κάποιον, αν για κάποιες λίγες ώρες την ημέρα στο επίπεδο της οικονομίας παίζει ως εργάτης ρόλο κατώτερο από αυτόν του κεφαλαιοκράτη. Επιπλέον, αν δεν υπάρχουν μισθολογικές ανισότητες, δεν υπάρχει πληθωρισμός, που είναι ο καρκίνος της καπιταλιστικής οικονομίας.
Βλέπουμε λοιπόν ότι, δεν θα είναι μόνον η επέμβασή μας στην παιδεία που θα προστατεύει την "υγεία" των ανθρώπων. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα βοηθούν και τα υλικά αγαθά που θ' απολαμβάνει ο άνθρωπος. Όταν από παιδί θα ζεις και θα μορφώνεσαι ως πλούσιος, δεν θα μεταμορφώνεσαι ενήλικος σε θηρίο. Όταν στη συνέχεια και ως ενήλικος εργαζόμενος θα ζεις πλούσια, δεν έχεις λόγο να προκαλείς "αναπηρία" στον εαυτό σου και τα παιδιά σου.
Όλα αυτά έχουν νόημα σήμερα, γιατί η κακή νοοτροπία των ανθρώπων, εξαιτίας της εκπαίδευσης —σε συνδυασμό με την άπειρη φτώχεια που υπάρχει σήμερα—, κάνουν δελεαστική την "αναπηρία" που προσφέρει υψηλή οικονομική απόδοση.
Δεν είναι τόσο παράλογος αυτός που σήμερα βασανίζει τα παιδιά του, προκειμένου με κάποια χρόνια θυσίας στα σχολεία να "βολευτούν" και να γίνουν πλούσια. Δεν είναι παράλογος αυτός που εργάζεται μέρα και νύχτα, προκειμένου να γίνει πλούσιος, γιατί δεν υπάρχει άλλη πιθανότητα να γευτεί τα υλικά αγαθά που λαχταράει ως άνθρωπος.
Σήμερα τα πάντα λειτουργούν εις βάρος του ανθρώπου. Τα υλικά αγαθά, που η ευφυΐα τού ανθρώπου εφεύρε για να τον ευχαριστούν, γίνονται "όργανα" βασανισμού" του. Αν δεν "ματώσεις" στα θρανία σήμερα, δεν υπάρχει πιθανότητα στη ζωή σου να οδηγήσεις Ferrari. Αν στη σημερινή οικονομία δεν πατήσεις επί πτωμάτων, δεν υπάρχει περίπτωση να κατοικήσεις σ' ένα σπίτι, που προσφέρει το σύνολο των ανέσεων που η ανθρώπινη εφευρετικότητα έχει δημιουργήσει. Όλα αυτά στη μελλοντική υδροχοϊκή κοινωνία θα είναι προσιτά για όλους τους εργαζομένους.
Ο αναγνώστης εύκολα μπορεί να φανταστεί την υδροχοϊκή κοινωνία του μέλλοντος.
Μία κοινωνία η οποία δεν θα έχει ανάγκη να πραγματοποιεί πολέμους, γιατί απλούστατα θα εξαλειφθούν όλοι οι παράγοντες που δίνουν νόημα στην πρακτική του πολέμου.
Μία κοινωνία γενναίων ανθρώπων, που όμως η γενναιότητα αυτή δεν θα στρέφεται εναντίον της ανθρωπότητας. Από εκεί και πέρα η κοινωνία αυτή θα ζει με τον ανάλογο τρόπο.
Τα μεγάλα και πανάθλια αστικά κέντρα θα διαλυθούν.
Οι άνθρωποι θα κατοικούν σε μικρές πόλεις, που θ' αναπτύσσονται γύρω από έναν πυκνό αστικό πυρήνα.
Έναν πυρήνα απαραίτητο για την εξυπηρέτηση των διαφόρων αναγκών των πληθυσμών, είτε σ' ό,τι αφορά την αγορά είτε σ' ό,τι αφορά τη διασκέδαση των ανθρώπων.
Γύρω απ' αυτόν τον πυρήνα θ' αναπτύσσονται προάστια, που θα μοιάζουν με τα ακριβά προάστια των σημερινών μεγαλουπόλεων.
Η παραγωγή θα διασπαρεί ομοιόμορφα στο χώρο, εφόσον δεν θα υπάρχει ο ανταγωνισμός των βιομηχάνων, που σήμερα οδηγεί στην υπερσυγκέντρωση της παραγωγής. Η απασχόληση της κάθε μικρής πόλης θα συνδέεται με κάποια λίγα εργοστάσια, που θα επαρκούν να καλύψουν τις ανάγκες των εργαζομένων. Από τη στιγμή που θα πάψει να υπάρχει ο ανταγωνισμός, είναι θέμα χρόνου να εξαλειφθούν όλα τα προβλήματα των σημερινών μεγαλουπόλεων.
Είναι θέμα χρόνου να πάψουν να ρυπαίνουν το περιβάλλον οι συγκεντρωμένες βιομηχανίες, αλλά και οι συγκεντρωμένοι πληθυσμοί γύρω απ' αυτές.
Τα εργοστάσια θα είναι οικολογικώς "καθαρά" και θα παρέχουν πλήρη ασφάλεια στους εργάτες του μέλλοντος. Δεν θα υπάρχει ο ανταγωνισμός και τα πνευματικά δικαιώματα, που σήμερα κάνουν αδύνατη —από την πλευρά των βιομηχάνων— την εφαρμογή των σύγχρονων λύσεων, που οδηγούν στην "καθαρή" παραγωγή.
Όμως, τη μεγάλη διαφορά θα τη βλέπει ο παρατηρητής στους χώρους όπου κινούνται και ζουν οι εργάτες.
Θα βλέπει τη διαφορά στους χώρους στάθμευσης των αυτοκινήτων των εργατών των εργοστασίων αυτών.
Τα αυτοκίνητα των εργατών θα είναι ό,τι τελειότερο θα έχει να παρουσιάσει η ανθρώπινη τεχνολογία.
Οι χώροι στάθμευσης των αυτοκινήτων γύρω από τα εργοστάσια θα θυμίζουν περισσότερο σημερινούς χώρους στάθμευσης κοσμικών ξενοδοχείων.
Τη διαφορά θα τη βλέπει επίσης και στα σπίτια όπου αυτοί οι εργάτες θα κατοικούν.
Σπίτια που σήμερα μόνον οι πολύ πλούσιοι μπορούν να έχουν στη διάθεσή τους.
Σπίτια εξοπλισμένα με το σύνολο του οικιακού εξοπλισμού υψηλής τεχνολογίας.
Τα πάντα θα είναι εύκολο να τ' αποκτήσει ο εργάτης με την εργασία του, γιατί απλούστατα δεν θα πληρώνει καθόλου πνευματικά δικαιώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου