Όλο και περισσότερο κατανοώ πως όλα αυτά που γίνονται δεν γίνονται τυχαία. Όχι τυχαία τουλάχιστον ως προς μια κάποια άλλη πλευρά, που θα φωτογραφηθεί στα περαιτέρω.
Είχα μία συζήτηση με μία φίλη μου που είχε πάει Δράμα – Καβάλα, σε έναν γάμο. Πολλές ώρες ταξείδι με τραίνο, που το εσωτερικό τους έχει αλλάξει, δηλαδή έχουν τοποθετηθεί καθίσματα τύπου λεωφορείων. Αλλά θα πούμε και άλλα πράγματα πιο κάτω σχετικά με το τραίνο.
Δεν θα μπορούσα βέβαια να μην την ρωτήσω τι εντύπωση απεκόμισε με τις εκεί συναναστροφές της. Ό,τι και να σας να πω είναι λίγο και την πιστεύω. Οι άνθρωποι ζουν στον κόσμο τους. Τα βλέπουν όλα τέλεια. Τόσο, που μερικοί έχουν αποφασίσει να ….. γίνουν μέχρι και …… «Γερμανοί» επειδή θα μας σώσουν (!) Δηλαδή διάφορες προφητείες Πατροκοσμάδων κλπ σχετικά με το ότι «ο καλός θα υποδύεται το πρόβατο αλλά από κάτω θα κρύβεται ο λύκος και δεν θα τον καταλαβαίνουν» όχι μόνον είναι πέρα για πέρα αληθινές, αλλά υπάρχουν πολλών ειδών προβιές που κρύβουν λύκους. Δεν έχουμε δηλαδή μόνον να αποκαλύψουμε το προσωπείο των πολύ ισχυρών, αλλά και σε διαβάθμιση, των κατωτέρων.
Πριν κάποια χρόνια εύρισκα την επαρχία πιο ώριμη από την αστική κοινωνία. Ειδικά τον νεαρό κόσμο. Πως γίνεται και μερικοί από τους αστούς, παράδειγμα όπως η αφεντιά μου, να εμφανίζονται καλλίτεροι από την πάλαι ποτέ ώριμη επαρχία ; Πως γίνεται να τους φορολογούν το αγροτεμάχιο και αυτοί να ζουν στην καρακοσμάρα τους ; Πως γίνεται να τους φορολογούν τον στάβλο και να μην νοιάζονται ;
Όπως δε μου είπε η φιλενάδα μου, το φαινόμενο της «νόσου» είναι εξαπλωμένο σε όλες τις ηλικίες. Όσο για πρόθεση ψήφου ; Καλλίτερα να μην σας απογοητεύσω.
Δεν μπόρεσα κατά την διάρκεια της συζήτησης να μην της προφέρω τις τολμηρές μου σκέψεις : «μήπως άλλα ψεκάζουν σε εμάς εδώ και άλλα στην επαρχία ;», «μήπως στην Αθήνα η επίδραση τους δεν είναι η ίδια, όπως στην επαρχία ;», πήγε το μυαλό μου τρομάρα μου και εμένα, στα προστατευτικά ενεργειακά πεδία. Τι άλλο μπορεί να σκεφθεί κανείς εν μέσω παράνοιας ;
Όπως μου έλεγε δε στην Δράμα οι ψεκασμοί γίνονται με όλες τις πιθανές διασταυρώσεις, ούτε «επουράνιο sex» να έκαναν. Πράγμα που παρατήρησα και στην Αθήνα, όχι μόνον σήμερα. Ενώ είχα συνηθίσει να βλέπω δηλαδή ευθείες τεμνόμενες γραμμές, τώρα βλέπω να γίνονται κυκλικές και περιφερειακές.
Όσο δε περί αυτού του θέματος, ούτε λόγος (!) Εδώ τους πηγαίνουν «όλα καλά επί της γης», στους ουρανούς δεν θα πήγαιναν ;
Για να επανέλθω λοιπόν στο τραίνο, ήταν γεμάτο ορθίους οι οποίοι είχαν πληρώσει κανονικά για μια θέση, ενώ στην πραγματικότητα θα έκαναν ταξείδι ωρών στο πόδι. Μάλιστα ηλιθίως κάποιος πετάχτηκε να πει το σόφισμα «τι θα έπρεπε δηλαδή να γίνει, να μην πάμε στις υποχρεώσεις μας ;»
«να πάτε αλλά καθιστοί, εφ όσον ο οργανισμός θα πρόσθετε ένα επιπλέον τραίνο. Αντίθετα αγόγγυστα αποδέχεστε να σας μεταχειρίζονται σαν ζώα, μάλλον σαν αποσκευές και δεν παραπονιέστε που κάθεστε στα σκαλοπάτια των θυρών ή όρθιοι. Ταξειδεύουμε ο ένας πάνω στον άλλον, επειδή αυτοί οι κύριοι απαξιώνουν την δημόσια επιχείρηση για να την ξεπουλήσουν όσο όσο και μετά εσείς, όλοι μας βέβαια, θα πηγαινοερχόμαστε – αν μπορούμε - υποτίθεται άνετα και καθιστοί, πληρώνοντας ακριβά εισιτήρια, χωρίς καμία ασφάλεια, αφού ο κανόνας κέρδος δεν νοιάζεται για επενδύσεις στην ασφάλεια» είπε η φίλη μου και λίγα τους είπε. Με την εμπειρία της, της είχε περάσει η ίδια εικόνα που πέρασε και από το δικό μου μυαλό όσο μου έλεγε τούτα, δηλαδή τα τραίνα των Ινδιών, όπου οι άνθρωποι κρέμονται σαν σταφύλια.
Το success story το λεγόμενο.
Σε κάποιες φάσεις άκουγα μου είπε η φίλη μου, μια νεαρά η οποία μεγαλοφώνως επαναλάμβανε «ήθελα να ήξερα ποιοι είναι αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ»……. «Και εγώ θα ήθελα να ήξερα ποιοι είναι αυτοί που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ» αποφάσισε να φωνάξει μην αντέχοντας η φιλενάδα μου. Μετά ακολούθησε σιωπή και τις άηχες σκέψεις τις διέκοπτε ο ήχος του κουρασμένου τραίνου. Περιττό να σας πω πως η μηχανή του τραίνου άναψε. Στην κάθοδό του, παράταγε βαγόνια σε δυο σταθμούς.
Τελικώς μένω άφωνη καθημερινά για ό,τι μας συμβαίνει. Την φίλη μου και εμένα, μας αρρωσταίνουν – μας εξοργίζουν – μας θυμώνουν, αυτά που τραβούν οι συνάνθρωποί μας, όπως όλοι μας δηλαδή, μικρό παράδειγμα οι όρθιοι στο τραίνο, ενώ αυτοί παραμένουν είτε αδιάφοροι είτε αμέτοχοι – συμβιβασμένοι, πεπεισμένοι για το όπως και αν χαρακτηρίζουν πεπρωμένο τους …..(!) Κλείνοντας της επανέλαβα αυτό που γνωρίζουν ως άποψή μου από την πρώτη στιγμή οι ελάχιστοι κοντινοί μου φίλοι. «Είναι καιρός για σπορά. Πολύ σπορά. Πρέπει να ξεκινήσουμε από το Άλφα». Αλλά το γνήσιο Άλφα, όχι το α, το βου, το γου κλπ
Το ακόμα πιο δυσάρεστο είναι, πως τα τρέχοντα γεγονότα δεν αφορούν μόνον την Ελλάδα. Ξέρω πως μερικοί φίλοι χρησιμοποιούν την λέξη Τουρκοκουτόχορτο και να έχουν εν μέρει δίκιο. Άλλοι χρησιμοποιούν με πιο ευκολία λέξεις όπως : πρόβατα, στόκοι και κάποτε προσωπικά την λέξη.. κάφροι. Η έννοια πατρίδα σαν να μην υπάρχει.
Ε λοιπόν δεν μπορώ να φανταστώ πως μόνον οι Έλληνες (έστω μερίδα) αγαπούν την ελευθερία τους και την ανεξαρτησία τους, όπως το έχουν αποδείξει έτσι κι αλλιώς ιστορικά. Από την άλλη όμως, δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη που να μην αγαπά, να μην επιδιώκει και να μην προσεύχεται για αυτά τα δυό τουλάχιστον.
Τι στο καλό λοιπόν συμβαίνει τέλος πάντων στον πλανήτη μας ;;;;
Τι στο καλό συμβαίνει στον άνθρωπο ;;;;
Νάγια
Είχα μία συζήτηση με μία φίλη μου που είχε πάει Δράμα – Καβάλα, σε έναν γάμο. Πολλές ώρες ταξείδι με τραίνο, που το εσωτερικό τους έχει αλλάξει, δηλαδή έχουν τοποθετηθεί καθίσματα τύπου λεωφορείων. Αλλά θα πούμε και άλλα πράγματα πιο κάτω σχετικά με το τραίνο.
Δεν θα μπορούσα βέβαια να μην την ρωτήσω τι εντύπωση απεκόμισε με τις εκεί συναναστροφές της. Ό,τι και να σας να πω είναι λίγο και την πιστεύω. Οι άνθρωποι ζουν στον κόσμο τους. Τα βλέπουν όλα τέλεια. Τόσο, που μερικοί έχουν αποφασίσει να ….. γίνουν μέχρι και …… «Γερμανοί» επειδή θα μας σώσουν (!) Δηλαδή διάφορες προφητείες Πατροκοσμάδων κλπ σχετικά με το ότι «ο καλός θα υποδύεται το πρόβατο αλλά από κάτω θα κρύβεται ο λύκος και δεν θα τον καταλαβαίνουν» όχι μόνον είναι πέρα για πέρα αληθινές, αλλά υπάρχουν πολλών ειδών προβιές που κρύβουν λύκους. Δεν έχουμε δηλαδή μόνον να αποκαλύψουμε το προσωπείο των πολύ ισχυρών, αλλά και σε διαβάθμιση, των κατωτέρων.
Πριν κάποια χρόνια εύρισκα την επαρχία πιο ώριμη από την αστική κοινωνία. Ειδικά τον νεαρό κόσμο. Πως γίνεται και μερικοί από τους αστούς, παράδειγμα όπως η αφεντιά μου, να εμφανίζονται καλλίτεροι από την πάλαι ποτέ ώριμη επαρχία ; Πως γίνεται να τους φορολογούν το αγροτεμάχιο και αυτοί να ζουν στην καρακοσμάρα τους ; Πως γίνεται να τους φορολογούν τον στάβλο και να μην νοιάζονται ;
Όπως δε μου είπε η φιλενάδα μου, το φαινόμενο της «νόσου» είναι εξαπλωμένο σε όλες τις ηλικίες. Όσο για πρόθεση ψήφου ; Καλλίτερα να μην σας απογοητεύσω.
Δεν μπόρεσα κατά την διάρκεια της συζήτησης να μην της προφέρω τις τολμηρές μου σκέψεις : «μήπως άλλα ψεκάζουν σε εμάς εδώ και άλλα στην επαρχία ;», «μήπως στην Αθήνα η επίδραση τους δεν είναι η ίδια, όπως στην επαρχία ;», πήγε το μυαλό μου τρομάρα μου και εμένα, στα προστατευτικά ενεργειακά πεδία. Τι άλλο μπορεί να σκεφθεί κανείς εν μέσω παράνοιας ;
Όπως μου έλεγε δε στην Δράμα οι ψεκασμοί γίνονται με όλες τις πιθανές διασταυρώσεις, ούτε «επουράνιο sex» να έκαναν. Πράγμα που παρατήρησα και στην Αθήνα, όχι μόνον σήμερα. Ενώ είχα συνηθίσει να βλέπω δηλαδή ευθείες τεμνόμενες γραμμές, τώρα βλέπω να γίνονται κυκλικές και περιφερειακές.
Όσο δε περί αυτού του θέματος, ούτε λόγος (!) Εδώ τους πηγαίνουν «όλα καλά επί της γης», στους ουρανούς δεν θα πήγαιναν ;
Για να επανέλθω λοιπόν στο τραίνο, ήταν γεμάτο ορθίους οι οποίοι είχαν πληρώσει κανονικά για μια θέση, ενώ στην πραγματικότητα θα έκαναν ταξείδι ωρών στο πόδι. Μάλιστα ηλιθίως κάποιος πετάχτηκε να πει το σόφισμα «τι θα έπρεπε δηλαδή να γίνει, να μην πάμε στις υποχρεώσεις μας ;»
«να πάτε αλλά καθιστοί, εφ όσον ο οργανισμός θα πρόσθετε ένα επιπλέον τραίνο. Αντίθετα αγόγγυστα αποδέχεστε να σας μεταχειρίζονται σαν ζώα, μάλλον σαν αποσκευές και δεν παραπονιέστε που κάθεστε στα σκαλοπάτια των θυρών ή όρθιοι. Ταξειδεύουμε ο ένας πάνω στον άλλον, επειδή αυτοί οι κύριοι απαξιώνουν την δημόσια επιχείρηση για να την ξεπουλήσουν όσο όσο και μετά εσείς, όλοι μας βέβαια, θα πηγαινοερχόμαστε – αν μπορούμε - υποτίθεται άνετα και καθιστοί, πληρώνοντας ακριβά εισιτήρια, χωρίς καμία ασφάλεια, αφού ο κανόνας κέρδος δεν νοιάζεται για επενδύσεις στην ασφάλεια» είπε η φίλη μου και λίγα τους είπε. Με την εμπειρία της, της είχε περάσει η ίδια εικόνα που πέρασε και από το δικό μου μυαλό όσο μου έλεγε τούτα, δηλαδή τα τραίνα των Ινδιών, όπου οι άνθρωποι κρέμονται σαν σταφύλια.
Το success story το λεγόμενο.
Σε κάποιες φάσεις άκουγα μου είπε η φίλη μου, μια νεαρά η οποία μεγαλοφώνως επαναλάμβανε «ήθελα να ήξερα ποιοι είναι αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ»……. «Και εγώ θα ήθελα να ήξερα ποιοι είναι αυτοί που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ» αποφάσισε να φωνάξει μην αντέχοντας η φιλενάδα μου. Μετά ακολούθησε σιωπή και τις άηχες σκέψεις τις διέκοπτε ο ήχος του κουρασμένου τραίνου. Περιττό να σας πω πως η μηχανή του τραίνου άναψε. Στην κάθοδό του, παράταγε βαγόνια σε δυο σταθμούς.
Τελικώς μένω άφωνη καθημερινά για ό,τι μας συμβαίνει. Την φίλη μου και εμένα, μας αρρωσταίνουν – μας εξοργίζουν – μας θυμώνουν, αυτά που τραβούν οι συνάνθρωποί μας, όπως όλοι μας δηλαδή, μικρό παράδειγμα οι όρθιοι στο τραίνο, ενώ αυτοί παραμένουν είτε αδιάφοροι είτε αμέτοχοι – συμβιβασμένοι, πεπεισμένοι για το όπως και αν χαρακτηρίζουν πεπρωμένο τους …..(!) Κλείνοντας της επανέλαβα αυτό που γνωρίζουν ως άποψή μου από την πρώτη στιγμή οι ελάχιστοι κοντινοί μου φίλοι. «Είναι καιρός για σπορά. Πολύ σπορά. Πρέπει να ξεκινήσουμε από το Άλφα». Αλλά το γνήσιο Άλφα, όχι το α, το βου, το γου κλπ
Το ακόμα πιο δυσάρεστο είναι, πως τα τρέχοντα γεγονότα δεν αφορούν μόνον την Ελλάδα. Ξέρω πως μερικοί φίλοι χρησιμοποιούν την λέξη Τουρκοκουτόχορτο και να έχουν εν μέρει δίκιο. Άλλοι χρησιμοποιούν με πιο ευκολία λέξεις όπως : πρόβατα, στόκοι και κάποτε προσωπικά την λέξη.. κάφροι. Η έννοια πατρίδα σαν να μην υπάρχει.
Ε λοιπόν δεν μπορώ να φανταστώ πως μόνον οι Έλληνες (έστω μερίδα) αγαπούν την ελευθερία τους και την ανεξαρτησία τους, όπως το έχουν αποδείξει έτσι κι αλλιώς ιστορικά. Από την άλλη όμως, δεν υπάρχει άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη που να μην αγαπά, να μην επιδιώκει και να μην προσεύχεται για αυτά τα δυό τουλάχιστον.
Τι στο καλό λοιπόν συμβαίνει τέλος πάντων στον πλανήτη μας ;;;;
Τι στο καλό συμβαίνει στον άνθρωπο ;;;;
Νάγια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου