Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ . ΣΥΜΜΑΧΟΣ ή ΕΧΘΡΌΣ ; Φόβος, γιός του Άρη και αδελφός του Δείμου(Δειμόνια) και της Αρμονίας.Τα παιδιά του Άρη, δεν κάνουν τίποτ' άλλο από το να συμμετέχουν συνεχώς σε μάχες. Ο Αγαμέμνονας είχε τον Φόβο σφυρηλατήσει στην ασπίδα του με κεφάλι λιονταριού, παρέα με τον Δείμο και στο κέντρο της την βλοσυρή Γοργώ (γοργόνα) . Ο Ηρακλής στόλιζε με την εικόνα του Φόβου επίσης την ασπίδα του. Υπάρχουν πολλοί λόγοι μέσα από τους οποίους ξεπηδούν οι φόβοι που εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους , όπου οι εκφάνσεις τους είναι είτε σωματικοί είτε ψυχικοί, σε ποικιλόμορφη μορφή. . Υπάρχουν εμφυτευμένοι φόβοι που μπορεί να περνούν σε μας, μέσα από το είδος της σχέσης με τα άτομα που μας μετέδωσαν τις φοβίες τους δια μέσου των νουθεσιών τους, (το πιό ανώδυνο παράδειγμα ο μπαμπούλας ) ή λεκτικοί χαρακτηρισμοί τύπου “ είσαι τρελός “ υποδαυλίζοντας την προσωπικότητα μας ή “ θα δεις την θα πάθεις “ υποσκάπτοντας την αυτοπεποίθηση μας. Αλλά μπορεί ακόμα να είναι καταγεγραμμένοι από κάποιο απώτερο παρελθόν εμπειριών της ψυχής, ανήκοντας στη σφαίρα της Λήθης (Λίλιθ) . Διάβαζα πως επιστήμονες ανακάλυψαν, πως οι φοβίες δημιουργούν νέους νευρώνες (βλαστοκύτταρα) , μέσω της σχέσεως αμυγδαλής και ιππόκαμπου, όπου κρατούν τις πληροφορίες από τις οποίες δημιουργήθηκαν, ως αντίδραση της ψυχικής συναισθηματικής αστάθειας.Η Δρ Ντανιέλα Κάουφερ που ηγήθηκε της έρευνας εξηγεί ότι «θυμόμαστε τα επώδυνα συναισθηματικά γεγονότα πιο έντονα, από καθημερινές καταστάσεις και είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι οι συνδέσεις μεταξύ της αμυγδαλής και του ιππόκαμπου μας βοηθούν να κωδικοποιήσουμε τις συναισθηματικές αυτές πληροφορίες. Η έρευνα μάς δείχνει ότι η εισαγωγή δεδομένων στην αμυγδαλή ωθεί τον ιππόκαμπο να παράγει νέους νευρώνες από έναν μοναδικό πληθυσμό νευρικών βλαστοκυττάρων. Αυτό συντελεί σε εντελώς νέα κύτταρα που ενεργοποιούνται ως αντίδραση στην παροχή συναισθηματικής πληροφορίας.» Ετσι λοιπόν θα όριζα 2 βασικές κατηγορίες φόβου : τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς. Οι εξωτερικοί φόβοι μπορεί να είναι τελικά οι πιό καθοριστικοί, αφού πέραν την εξωτερικότητας τους, προσλαμβάνουν ακόμα μία θέση στο εγώ μας, αυτή της υιοθέτησης και αδρανούς αποδοχής, μετατρεπόμενοι αυτοί ταυτόχρονα σε ψυχισμούς , γινόμενοι διττοί. Ο άνθρωπος που αρέσκεται να προσωποποιεί τις ιδέες του, κατεβάζοντας τες από το επίπεδο των ιδεών (υπερ ιδεατός κόσμος, ο κόσμος των ιδεών) στον υλικό κόσμο, τις χαράσσει για την ιστορία, μα κατά καιρούς αλλάζει τις απεικονίσεις τους. Το ίδιο κάνει για τους φόβους του. Εξάλλου το ίδιο κάνει για όλες του τις ιδέες. Τις οριοθετεί μέσα στα γνωστά του πλαίσια. Λοιπόν, τον παρουσιάζει άλλοτε σαν φίδι, σαν σκορπιό , λύκους , πύρινους δράκους , λέπια , γλίτσες , το τέρας του Λοχ νές κλπ., λόγω της τρομακτικής ή άσχημης φύσης τους και άλλοτε όπως μας λέει ο Πλάτωνας ανακαλύπτει τους δαίμονες, που τους επιλέγουμε εμείς και εμείς φέρουμε και την ευθύνη της επιλογής. Αυτοί που κυνηγούν και δεσμεύουν την συμπεριφορά της ψυχής μας. ¨Οσον αφορά τις παραστάσεις μορφών φόβου ως τερατόμορφα ζώα, μήπως πέραν της φανταστικής εικονικής δημιουργίας μας, αγγίζει μια άγνωστη εικόνα εξαφανισμένων ζώων, μη γνωστών περιγραφικά σύμφωνα με τις σημερινές γνωστές περιγραφές , σε μας ; Πχ. Εποχή δεινοσαύρων κλπ. ή πρόκειται για οντότητες, μιας άπιαστης , στην παρούσα φάση για μας, συχνότητας και δόνησης ζωής ; ή πρόκειται για αποκλειστικά δικές μας εικονικές φαντασιτκές δημιουργίες ; Όσον αφορά δε τους Δαίμονες, ο τρομερότερος όλων είναι , ο Λεβιάθαν που κατοικοεδρεύει στην Μεσόγειο. Μην πάει το μυαλό σας πουθενά ακόμα. Ο Λεβιάθαν που είναι ο τελικός κριτής και τιμωρός των ανθρωπίνων “ αμαρτιών “ ! Ανθρωποειδείς Δαίμονες φιδίσιοι, Ανθρωποειδείς δαίμονες Κερασφόροι. Από μικρή μου έκανε εντύπωση, γιατί οι θεότητες της Αιγύπτου να έχουν ως σύμβολα : φίδια ή κερασφόρες παρουσίες ; Δηλαδή τιμούσαν πιό πολύ τις φοβίες τους, παρά τους Θεούς τους ; Ήταν τελικά οι φόβοι τους κατ΄αυτούς οι Θεοί τους , προσπαθώντας να τους εξευμενίζουν σύμφωνα με τις δοξασίες τους ; Γνωρίζοντας δε πως πολλοί φιλόσοφοι ταξίδεψαν εκεί, δίδαξαν αλλά και έμαθαν κάποια ή τα μυστικά τους, τι ήταν αυτά που μετέφεραν στις μυστηριακές Ελληνικές τελετές (μυστήρια) και επηρέασαν αργότερα τα πάντα ;Στον Χριστιανικό κόσμο, πάντως ο Αη Γιώργης, σαν ένας άλλος Αλέξανδρος, σκοτώνει το Θηρίο-Δράκο – Δαίμονα ! Αν ο φόβος μπορεί να παραλληλιστεί με το σκοτάδι και η γνώση με το φως, ποιά η διαφορά : μεταξύ της οδύνης του τοκετού κατά το πέρασμα από το σκοτάδι στο φώς , ο τρόμος του νεογνού, με αυτό της προσωπικής ανέλκυσης του ανθρώπου από την αγνωσία στην γνώση , μέσω του πόνου και του κόπου ; Κατά την γνώμη μου καμία ! Συμβολικά ισχύει το ίδιο από την μετάβαση της νύχτας προς στο φως της ημέρας !Θέλω πάντως να τονίσω, πως οι έννοιες πόνος και κόπος είναι πολύ σχετικές έννοιες, αφού στην πραγματικότητα, το πόσο εύκολα θα συνειδητοποιούμε ή όχι την ύπαρξη μας και την σχέση μας με το ΟΛΟΝ, εξαρτάται καθαρά από εμάς και δεν έχει σχέση με το επίπεδο γνώσης, αλλά με το επίπεδο προσωπικής καλλιέργειας / συνειδητότητας !Δηλαδή αν ο φόβος είναι ένα εργαλείο/ μέσο / χώρος μετάβασης από αυτόν, στην γνώση ή προς το Φως, τότε απλά και λογικά, συμπεραίνουμε πως όσο περισσότερο γνωρίζουμε τους φόβους μας, τους φιλτράρουμε μέσα από υγιείς σκέψεις, γνώσεις και συνειρμούς, τόσο περισσότερο τους απαλείφουμε. Γίνεται ταυτόσημος με το κλειδί που κρατά η ίδια η αλήθεια. Το θέμα είναι, πως μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτήν την λεπτή κόκκινη γραμμή που συνδέει τα πάντα ; Μαζί με όσους αναρωτιούνται ήμουν και εγώ, λέγοντας : μα γιατί ο άνθρωπος να πρέπει να περνά από κάποια τούνελ, όπως τα μεταφράζει αυτά ο καθένας, ώστε να αποκτήσει την πολυπόθητη εμπειρία ; Μα πως αλλιώς θα διάβαινε τον ανηφορικό δρόμο, αν δεν γνώριζε από τι αποτελείται και από τι εμπλουτίζεται ; Πως θα έφτανε στην κορυφή να θαυμάσει και να εκτιμήσει την Θέα (εκ του Θεού), άμα δεν ήξερε όσα δεν θα μπορούσε να δεί όταν θα έφτανε στο τέρμα ; Πως άμα δεν βάλεις το χέρι σου στη φωτιά, θα μάθεις ότι καίει ;Που σημαίνει πως θέλει Θάρρος και Τόλμη η καρδιά για να προχωρήσει, αφού τα λιμνάζοντα νερά του φόβου ζιζάνια (Ερινύες) επεξεργάζονται ! Και άμα ο κάθε τραχύς λίθος (εμπόδιο) θέλει πολύ δουλειά για να λειανθεί ή άμα σκοντάφτουμε συνεχώς σε κάθε μας προσπάθεια, τόση μεγαλύτερη εμπειρία θα έχουμε, άρα και γνώση, πού στην πορεία σπουδαιότερα αποτελέσματα θα φέρει, αλλά με άγνωστο τρόπο σε μας., Κοινώς όχι όπως τα θέλουμε εμείς, αλλά όπως τα ορίζουν οι κανόνες της ζωής ! Αν κάποιοι δυσανασχετούν σε αυτήν την ιδέα, θα έλεγα με απλά λόγια : πως θα μπορούσαμε να ξέρουμε : πιό το καλλίτερο και πιό το χειρότερο, παρά Αυτός που ορίζει τα Πάντα ; Και ουδεμία σχέση έχει με την εξάρτηση, αλλά με το ίδιο το έργο της Σοφίας !Αυτή είναι λοιπόν η έννοια, ότι το ταξίδι της ανάβασης έχει ουσία και όχι ο προορισμός ! Αφού ποτέ κανείς μας δεν θα φτάσει να γίνει Ο ΘΕΟΣ, αλλά απλά Θεός. Η προσπάθεια λοιπόν και όχι το γνωστό ή άγνωστο αποτέλεσμα ! Είναι τυχαίο που η συνεχής διαμάχη- πόλεμος – Τόλμη , ήταν η έμπνευση των Αρχαίων ;Τα αριστουργήματά τους, αναδεικνύουν Τιτάνιες μάχες, μάχες Γιγάντων και Τεράτων, Ένδοξες μάχες . Έκλειναν μέσα στην Τέχνη τους, την Φιλοσοφία της σκέψης τους , των αγώνων τους , τον πολιτισμό τους , την ιστορία τους, τους Θεούς τους αλλά και τους Δαίμονες τους. ¨Ομως η Τέχνη , εν σχέση με το “ απλά σκαλισμένο μάρμαρο αντίκα “ διαφέρουν παρασάγγας. Θέλουν κόπο και γνώση για την κατανόηση τους. Η πάταξη του Φόβου και η υπογράμμιση του πολέμου, γίνονται Τέχνη διαχρονική και Μυστική ! Δεν παριστάνονται απαραίτητα σαν ζοφερές υπάρξεις, αλλά απεικονίζονται και σαν Ωραίες παρουσίες, όπως η Έριδα. Ημίθεοι πολεμούν κακά δαιμόνια που καταλαμβάνουν ανθρώπινες υπάρξεις, γι αυτό έχουμε Μινώταυρους, Λερναίες Ϋδρες , Χείρωνα. Μα υπάρχουν και τα καλά δαιμόνια, όπως , Κένταυροι και Σάτυροι . Να γιατί ο Έρωτας κυβερνούσε την ζωή των Αρχαίων Ελλήνων, αφού ο Έρωτας δεν διαχωρίζει, αλλά ενώνει. Να γιατί λατρεύονταν οι βουκόλοι Θεοί, που τον συνέδεαν με την ίδια του την φύση, από την οποία αποκόπηκε εντέχνως, χάριν του γνωστού “ πολιτισμού “Η Αγάπη της μάχης και της μάθησης, υποτάσσει τον σκοταδισμό και την τελμάτωση. Είναι αυτή που απελευθερώνει με την γνώση της την ζωή, πατάσσοντας τον Θάνατο, που στην φύση δεν υπάρχει , αλλά που απλά τον μεταμορφώνει ! ΦΟΒΟΣ , ΤΟΛΜΗ, δυο έννοιες που είναι στην ουσία ταυτόσημες, αρκεί να βρει κανείς την μεταξύ τους ισορροπία. Γιατί το Απόλυτο, οδηγεί στην πόλωση αυτόν που την προκάλεσε και τον γεμίζει φόβο για την διατήρηση αυτού που δημιούργησε ! Να γιατί ο Καζαντζάκης που δεν πιστεύει σε τίποτα και δεν περιμένει τίποτα, είναι ελεύθερος. Θεοί Δαίμονες, προφήτες , βασιλιάδες, έχοντες , κατέχοντες, και μη κατέχοντες, νοιάζονται τρομερά να μην χάσουν αυτά που έχουν και όπως τα έχουν, κάνοντας τα πάντα για να διατηρήσουν αυτά που απέκτησαν ! Οι δυνατοί, μετατρέπουν τον φόβο τους σε όπλο τους, καλλιεργώντας φόβο, που θα γεννήσει την ανασφάλεια, την υπόκλιση και την υποταγή των αδυνατοτέρων. ( Η γνωστή εξωτερική βία , ψυχολογικούς φοβικούς παράπλευρους λόγους εξυπηρετεί ! )¨Αρα λοιπόν, ο Φόβος είναι κοινός και για τις δυό πλευρές, για τους δικούς τους λόγους.Μου άρεσε μια φράση : Ο φόβος δεν ανήκει σε κανέναν, γι’ αυτό εύκολα αλλάζει κατεύθυνση. ¨Οταν δε, λέμε πως ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός, σημαίνει, πως ο άνθρωπος έχασε την αυτοπεποίθηση του , την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό του, άρα και στον διπλανό του, Κλείστηκε στους φόβους του, μη και τον αγγίξουν τα λάθη των άλλων και πονέσει ή προδοθεί ή μην του τύχουν τα ίδια και Δόξα τον Θεό. Αδιαφόρησε πως ο κάθε διπλανός του είναι ένα από τα μαθήματά του και συμμαθητές στο ίδιο το σχολείο και κατέληξε να καταντήσει εγωιστής, ο πραγματικά αντικοινωνικός και περιθωριακός τύπος (το κατεστημένο συμβάλει επίσης τα μάλα) περιχαρακωμένος στον μικρόκοσμό του, αναζητώντας μια ψεύτικη ασφάλεια. Επέλεξε και αυτούς που κατά την γνώμη του συμβαδίζουν με αυτόν και πορεύτηκε. Μα το αστείο είναι πως κατηγορεί τους φαινομενικά ή ουσιαστικά (δεν το εξετάζω) περιθωριακούς τύπους , χωρίς να γνωρίζει πως μόνον ο κριτής το βλέπει έτσι, αφού δεν έχει μπει στον κόπο ούτε καν να το εξετάσει , αφού εκείνοι δεν συνάδουν με τις συνήθεις “ ύποπτες “ κοινωνικές συνήθειες ! Πολλοί μπορεί να υποστηρίζουν πως ο φόβος μάς φιλά απ' τα έρμα (σαβούρα ) ! Νομίζω πως υπάρχει μια περίπτωση, που τουλάχιστον εγώ θα μπορούσα να έλεγα, πως στον ¨Έρωτα δεν χωρούν φόβοι και ανασφάλειες, παρά συνεχείς μάχες ασχέτως αποτελέσματος. Αποτέλεσμα όλων αυτών , αυτός ο ρημαδοφόβος να προξενεί ; αναποφασιστικότητα , φυγή, πανικό. Με λίγα λόγια καταθλιπτικά συναισθήματα που σε καθηλώνουν , σε παγώνουν εκεί ακριβώς που βρίσκεσαι, χωρίς καμία δράση, χωρίς καμία αντίδραση, περιμένοντας το μοιραίο της φοβικής επιλογής και επίπλαστης ανικανότητας ! Ας βρούμε την ουσία των φόβων μας , το αίτιο τους, το λόγο ακόμα που αυτοί έχουν εγκατασταθεί μέσα μας. Ο Φόβος ως σκοτεινό συναίσθημα, θα διαλυθεί με το πρώτο φέγγος του κεριού και αργότερα του ¨Ηλιου. Μια φανταστική εικόνα, που σκοπό έχει μόνον να συγκρατεί τον αυθορμητισμό και τον χείμαρρο των συναισθημάτων μας κρατώντας ισορροπίες , για σωστότερες απαντήσεις και λύσεις στα ερωτήματα μας. ¨Ενα συναίσθημα που το μάθαμε αφού μας το έμαθαν . Καλόν είναι λοιπόν να τον ξεμάθουμε, να τον εκθρονίσουμε , αντιμετωπίζοντας κατά μέτωπον ατομικά αλλά και συλλογικά τις όποιες μας φοβίες. Ασπασία======================================================================= ==================================================================== ΒΙΚΙΦΘΕΓΜΑΤΑ Ακόμα και ο Φαραώ ήξερε το μυστικό της υπακοής, για να γνωρίζει ο λαός το φόβο, να τιμωρείς όχι τους ένοχους, αλλά τους αθώους. Άγνωστος Αν φοβάσαι μη μιλάς, αν μίλησες μη φοβάσαι Αραβική παροιμία Απ' όλους τους φόβους που τρέφουμε, επαληθεύονται ευτυχώς μόνο οι χειρότεροι Σταντάλ Ας μην κοιτάμε πίσω με θυμό, ούτε μπροστά με φόβο, αλλά γύρω με επίγνωση Θέρμπερ Τζ. Ας σε μισούν. Αρκεί να σε φοβούνται Ευριπίδης Αυτό είναι το μυστικό του ηρωισμού: να μην επιτρέπεις στον φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου Μπ Σω Γαλήνη είναι η κατάλυση κάθε πόθου και φόβου Βούδας Δεν είναι φοβερό αν σας προσέβαλλαν, σας κορόιδεψαν ή σας λήστεψαν. Φοβερό είναι αν εσείς δεν μπορείτε να τα ξεχάσετε Κομφούκιος Δεν έχουμε να φοβηθούμε, παρά μόνο το φόβο Ρούσβελτ Φραγκλίνος Δεν υπάρχει ελπίδα χωρίς φόβο, ούτε και φόβος χωρίς ελπίδα Σπινόζα Δεν υπάρχει Καλό: η αρετή δεν είναι παρά ένα από τα πρόσωπα του φόβου Άγνωστος Δεν υπάρχει καλύτερος πελάτης από τον φοβισμένο εκατομμυριούχο Αμερικανός δικηγόρος Δίνουμε υποσχέσεις και κάνουμε όρκους σύμφωνα με τις ελπίδες μας και τους τηρούμε σύμφωνα με τους φόβους μας Λαροσφουκώ Δυο πράγματα να φοβάσαι: νεόπλουτο και παλιά πουτάνα Άγνωστος Εγώ δε φοβάμαι την τιμωρία. Εγώ φοβάμαι να είμαι άξιος τιμωρίας Μπερνέ Είναι αξιολύπητος εκείνος που έχει λίγες επιθυμίες και πολλές φοβίες, μα αυτή είναι η μοίρα των μοναρχών Μπέικον Φ. Εκείνος που είναι μολυσμένος με το φόβο της αρρώστιας, είναι ήδη μολυσμένος με την αρρώστια του φόβου Ντε Μονταίν Εκείνος που τον φοβούνται πολλοί, πρέπει να φοβάται πολλούς Σενέκας Έξεις φόβω ευσέβειαν (Θα αποκτήσεις διά του φόβου την ευσέβεια) Βίας Έξι μειονεκτήματα πρέπει να υπερνικήσεις για να φτάσεις την επιτυχία: νωθρότητα, οκνηρία, φόβο, θυμό, αταξία και φλυαρία Σανσκριτικό ρητό Η άνθρωποι που επιθυμούν να εμπνέουν τρόμο, δείχνουν πως είναι φοβητσιάρηδες. Έμερσον Ρ. Η αφοβία είναι το θεμέλιο κάθε αληθινής θρησκείας Βούδας Η δυστυχία, η αρρώστια, και οι άνθρωποι είναι όπως τα σκυλιά: αν καταλάβουν ότι φοβάσαι σου επιτίθενται με μεγαλύτερη αγριότητα Χορόσκελης Δ. Η ειρήνη που επιβάλλεται με το φόβο και δε βγαίνει απ' την καρδιά, είναι το αντίθετο της ειρήνης Γερσονίδης (Ραβίνος Λεβί Μπεν Γκέρσον) Η Ελλάδα είναι ένας τόπος γεμάτος πληγές… Που πονάνε… Όμως οι ΄Ελληνες φοβούνται τον πόνο και προσπαθούν να τον αποφύγουν! Αντί να τον γιατρέψουν, προσπαθούν να τον ξεγελάσουν! Κάνουν καραγκιοζιλίκια, παίρνουν πόζες, το ρίχνουν στο τσιφτετέλι, στα κοσμικά, στα κομματικά. Φοβούνται να αντικρίσουν κατάφατσα τον πόνο, τα προβλήματά τους, τον εαυτό τους, την ταυτότητά τους. Ποτέ λαός δε φοβήθηκε τον εαυτό του, περισσότερο απ’ ο,τι ο νεοέλληνας. Όμως ο πόνος εξορκίζεται με τον πόνο! Αν τον αντικρίσεις κατάματα, αποκτάς αυτογνωσία, εξανθρωπίζεσαι Ποταμίτης Δ. Η θρασύτητα είναι η μάσκα του φόβου Άγνωστος Η ισορροπία του φόβου πρέπει να παραχωρήσει τη θέση της στην ισορροπία της εμπιστοσύνης Κόλινζ Ου. Η λογική παλεύει με το φόβο και νικά Ευριπίδης Η σκληρότητα προέρχεται από φόβο, αδυναμία και δειλία Ελβέτιος Κ. Η συνείδηση στέκει μόνη επάνω από τον φόβο Βίας Η συνεχής επίκληση της πίστης είναι ένδειξη φόβου Άγνωστος Θάρρος είναι η τέχνη να φοβάσαι χωρίς να το δείχνεις Σω Μπερνάρ Θρησκεία είναι η μυθολογία του φόβου και της ελπίδας Καμπέρογλου Β. Καλύτερα να είσαι ένα λεπτό φοβητσιάρης, παρά όλη τη ζωή σου νεκρός Ιρλανδική παροιμία Καλύτερα φοβερό τέλος, παρά ατέλειωτος φόβος Σίλλερ Φ. Κανένα πάθος δεν ληστεύει τη δύναμη της ενέργειας και τη λογική από το μυαλό του ανθρώπου, όσο ο φόβος Μπιούρκ Ε. Κερδίζεις δύναμη, θάρρος και αυτοπεποίθηση με κάθε εμπειρία, που πραγματικά κοιτάζεις το φόβο κατάματα. Μπορείς να πεις στον εαυτό σου: "ξεπέρασα κι αυτό το κακό, θ' αντέξω ό,τι κι αν μου τύχει" Ρούσβελτ Ελεανορ Κι ο άγιος φοβέρα θέλει. Ελληνική Παροιμία Κουράγιο δεν είναι η έλλειψη φόβου. Είναι να δρας σε πείσμα του (φόβου) Τουέην Μαρκ Κουράγιο δεν είναι η έλλειψη φόβου. Είναι να δρας σε πείσμα του (φόβου). Τουέην Μαρκ Λέγω δε υμίν τοις φίλοις μου. Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, και μετά ταύτα μη εχόντων περισσότερόν τι ποιήσαι, υποδείξω δε υμίν τίνα φοβηθήτε. Φοβήθητε τον μετά το αποκτείναι έχοντα εξουσίαν εμβαλείν εις την γέεναν. Ναι, λέγω υμίν, τούτον φοβήθητε [Λουκ. ιβ’4-5] Λουκ.ιβ'4-5 Μερικές φορές ο φόβος του πόνου είναι χειρότερος απ' τον ίδιο τον πόνο Σκουτής Σπύρος (blogger "Lockheart") Μη φοβείσθε υμείς. Οίδα γαρ ότι Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε. Ουκ έστιν ώδε. Ηγέρθη γαρ καθώς είπε [Ματθ. κη’6] Ματθ.κη'6 Μη φοβού, μόνον πίστευε [Μαρκ. ε’36] Μαρκ.ε'36 Μη φοβού. Μόνο πίστευε, και σωθήσεται [Λουκ. η’50] Λουκ.η'50 Μην κρύβεστε, φαίνεστε πιο πολύ. Μη φοβάστε θα σας υποπτεύονται όλοι Πανσέληνος Α. Μια σημαντική πλευρά της δημιουργικότητας είναι να μην φοβάσαι να αποτύχεις Λαντ Ένουιν Να φοβάσαι τον άνθρωπο που με πάθος εργαζόταν για ν’ αποκτήσει γνώσεις και μετά κατανόησε που δεν έγινε καθόλου εξυπνότερος. Και τότε αρχίζει θανάσιμα να μισεί ανθρώπους που είναι το ίδιο αμαθείς όπως εκείνος, αλλά εκείνοι δεν κόπιασαν καθόλου Βόνεγκουτ Κ. Να φοβάσαι τον καθένα στον οποίον έκανες καλό Άγνωστος Ο αμοιβαίος φόβος είναι η μόνη αιτία που παρακινεί σε πιστή συμμαχία Θουκυδίδης Ο άνθρωπος που φοβάται να υποφέρει, υποφέρει ήδη απ’ αυτό που φοβάται Ντε Μονταίν Ο δειλός τρέμει περιμένοντας τον κίνδυνο, ο φοβητσιάρης όταν έρχεται ο κίνδυνος, αλλά ο γενναίος όταν θα πέρασει Πολ Ζ. Ο δικός μας φόβος μπροστά στην καταστροφή μόνο μεγαλώνει την πιθανότητα της Ράσελ Μπ. Ο κίνδυνος έρχεται ταχύτερα όταν περιφρονείται Ευριπίδης Ο μεγάλος φόβος αγνοεί τη λογική Κραφτσένκο Ο φόβος ακολουθεί το έγκλημα κι αυτό είναι η ποινή του Βολταίρος Ο φόβος αναδύεται από την επιθυμία, αλλά σκορπίζει από μόνος του, αν σταθείς ακλόνητος απέναντί του και τον αντιμετωπίσεις χωρίς προκατάληψη Βούδας Ο φόβος δεν απομακρύνει από μας το θάνατο, απομακρύνει τη ζωή Μαχφούζ Ν. Ο φόβος είναι απόδειξη εκφυλισμένου μυαλού Βιργίλιος Ο φόβος είναι η αναμονή μελλοντικού κακού Πλάτων Ο φόβος είναι η πιο άφθονη πηγή των ελαττωμάτων Ουσίνσκι Κ. Ο φόβος είναι ο παντοτινός συνοδοιπόρος της αναλήθειας Μπέικον Φρ. Ο φόβος και η ηλιθιότητα υπήρξαν πάντοτε τα βασικά κίνητρα των ανθρώπινων ενεργειών Άγνωστος Ο φόβος κάνει τους έξυπνους ανόητους και τους δυνατούς αδύνατους Κούπερ Φ. Ο φόβος καταστρέφει την ελευθερία του ατόμου Αρτεμάκης Ο φόβος πηγάζει πάντοτε από την αμάθεια Έμερσον Ό, τι και να φοβάσαι αυτό δεν έχει εξουσία πάνω σου. Την εξουσία έχει μόνο ο δικός σου φόβος. Ουίνφρι Ο. Οι πιο μεγάλες αδυναμίες του ανθρώπου είναι: ο τρόμος του κακού, ο φόβος του θεού και η ανατριχίλα του θανάτου Μάλαμας Λ. Οι φόβοι, οι ανασφάλειες μοιάζουν πολύ με τα σκυλιά. Αν καταλάβουν πως τρέμεις, σου χιμούν. Αν δείξεις αδιαφορία, χοροπηδούν γύρω σου, κάνουν χαρούλες και απομακρύνονται κουνώντας την ουρά τους. Παπαδάκη Α. Όποιος φοβάται ζει μισή ζωή Άγνωστος Πιστεύουμε εύκολα ό,τι φοβόμαστε και ό,τι ελπίζουμε Λαφονταίν Πνίξε το φίδι της αμφιβολίας στην ψυχή σου, λειώσε τα σκουλήκια του φόβου στην καρδιά σου. Τότε και τα βουνά ακόμα θα παραμερίσουν απ’ το διάβα σου Σερεντί Κ. Ποτέ μη σταματάς επειδή φοβάσαι: είναι σίγουρο πως δεν έχει κάνει κανένα λάθος Νάνσεν Φρίντχοφ Στον αγαθό άνθρωπο για το τίποτε δεν γεννιέται φθόνος, ούτε φόβος, ούτε οργή ή μίσος Πλούταρχος Στον έσχατο κίνδυνο, ο φόβος δεν έχει θέση Σβάιτσερ Τα δαιμόνια επιτίθενται στους φοβητσιάρηδες Ινδική παροιμία Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε, είναι ο ίδιος ο φόβος Ρούζβελτ Θ. Το μόνο πράγμα το οποίο έχουμε να φοβούμεθα, είναι ο ίδιος μας ο φόβος Το πέρασμα από μια θρησκεία του φόβου σε μια θρησκεία της ηθικής αποτελεί ένα μεγάλο βήμα στη ζωή ενός έθνους Αϊνστάϊν Α. Τον φόβο δεν τον νικάς αποφεύγοντας τον αλλά κυνηγώντας τον! Σκουτής Σπύρος (blogger "Lockheart") Τους φόβους σου, κράτα τους για τον εαυτό σου, το θάρρος σου, μοιράσου το με τους άλλους Στίβνεσον Ρόμπερτ Λιούις Φοβάμαι έναν Τσέγκις Χαν, ο οποίος θα είχε στα χέρια του τον τηλέγραφο Γκέρτσεν Α. Φοβάσαι; μην το κάνεις! Κάνεις; τότε μη φοβάσαι! Τσέγκις Χαν Φόβος: ένα δηλητηριώδες κοκτέιλ από το ένστικτο και φαντασίωση Κρότοφ Β. Φόβος: ψυχική αναταραχή που προκλήθηκε από την αναμονή του κακού Πλάτωνας Χρησιμοποιήστε τη φαντασία όχι για να φοβάστε μέχρι το θάνατο, αλλά για να εμπνευστείτε για την ζωή Μπρούκμεν Α. http://el.wikiquote.org/ ΦΟΒΟΣ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ . ΣΥΜΜΑΧΟΣ ή ΕΧΘΡΌΣ ; 

Φόβος, γιός του Άρη και αδελφός του Δείμου(Δειμόνια) και της Αρμονίας.

Τα παιδιά του Άρη, δεν κάνουν τίποτ' άλλο από το να συμμετέχουν συνεχώς σε μάχες. 
Ο Αγαμέμνονας είχε τον Φόβο σφυρηλατήσει στην ασπίδα του με κεφάλι λιονταριού, παρέα με τον Δείμο και στο κέντρο της την βλοσυρή Γοργώ (γοργόνα) . 
Ο Ηρακλής στόλιζε με την εικόνα του Φόβου επίσης την ασπίδα του.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι μέσα από τους οποίους ξεπηδούν οι φόβοι που εκδηλώνονται με διάφορους τρόπους , όπου οι εκφάνσεις τους είναι είτε σωματικοί είτε ψυχικοί, σε ποικιλόμορφη μορφή. .

Υπάρχουν εμφυτευμένοι φόβοι που μπορεί να περνούν σε μας, μέσα από το είδος της σχέσης με τα άτομα που μας μετέδωσαν τις φοβίες τους δια μέσου των νουθεσιών τους, (το πιό ανώδυνο παράδειγμα ο μπαμπούλας ) ή λεκτικοί χαρακτηρισμοί τύπου “ είσαι τρελός “ υποδαυλίζοντας την προσωπικότητα μας ή “ θα δεις την θα πάθεις “ υποσκάπτοντας την αυτοπεποίθηση μας. 
Αλλά μπορεί ακόμα να είναι καταγεγραμμένοι από κάποιο απώτερο παρελθόν εμπειριών της ψυχής, ανήκοντας στη σφαίρα της Λήθης (Λίλιθ) .

Διάβαζα πως επιστήμονες ανακάλυψαν, πως οι φοβίες δημιουργούν νέους νευρώνες (βλαστοκύτταρα) , μέσω της σχέσεως αμυγδαλής και ιππόκαμπου, όπου κρατούν τις πληροφορίες από τις οποίες δημιουργήθηκαν, ως αντίδραση της ψυχικής συναισθηματικής αστάθειας.

Η Δρ Ντανιέλα Κάουφερ που ηγήθηκε της έρευνας εξηγεί ότι «θυμόμαστε τα επώδυνα συναισθηματικά γεγονότα πιο έντονα, από καθημερινές καταστάσεις και είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι οι συνδέσεις μεταξύ της αμυγδαλής και του ιππόκαμπου μας βοηθούν να κωδικοποιήσουμε τις συναισθηματικές αυτές πληροφορίες. Η έρευνα μάς δείχνει ότι η εισαγωγή δεδομένων στην αμυγδαλή ωθεί τον ιππόκαμπο να παράγει νέους νευρώνες από έναν μοναδικό πληθυσμό νευρικών βλαστοκυττάρων. Αυτό συντελεί σε εντελώς νέα κύτταρα που ενεργοποιούνται ως αντίδραση στην παροχή συναισθηματικής πληροφορίας.»

Ετσι λοιπόν θα όριζα 2 βασικές κατηγορίες φόβου : τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς. Οι εξωτερικοί φόβοι μπορεί να είναι τελικά οι πιό καθοριστικοί, αφού πέραν την εξωτερικότητας τους, προσλαμβάνουν ακόμα μία θέση στο εγώ μας, αυτή της υιοθέτησης και αδρανούς αποδοχής, μετατρεπόμενοι αυτοί ταυτόχρονα σε ψυχισμούς , γινόμενοι διττοί.

Ο άνθρωπος που αρέσκεται να προσωποποιεί τις ιδέες του, κατεβάζοντας τες από το επίπεδο των ιδεών (υπερ ιδεατός κόσμος, ο κόσμος των ιδεών) στον υλικό κόσμο, τις χαράσσει για την ιστορία, μα κατά καιρούς αλλάζει τις απεικονίσεις τους. Το ίδιο κάνει για τους φόβους του. Εξάλλου το ίδιο κάνει για όλες του τις ιδέες. Τις οριοθετεί μέσα στα γνωστά του πλαίσια. Λοιπόν, τον παρουσιάζει άλλοτε σαν φίδι, σαν σκορπιό , λύκους , πύρινους δράκους , λέπια , γλίτσες , το τέρας του Λοχ νές κλπ., λόγω της τρομακτικής ή άσχημης φύσης τους και άλλοτε όπως μας λέει ο Πλάτωνας ανακαλύπτει τους δαίμονες, που τους επιλέγουμε εμείς και εμείς φέρουμε και την ευθύνη της επιλογής. Αυτοί που κυνηγούν και δεσμεύουν την συμπεριφορά της ψυχής μας.

¨Οσον αφορά τις παραστάσεις μορφών φόβου ως τερατόμορφα ζώα, μήπως πέραν της φανταστικής εικονικής δημιουργίας μας, αγγίζει μια άγνωστη εικόνα εξαφανισμένων ζώων, μη γνωστών περιγραφικά σύμφωνα με τις σημερινές γνωστές περιγραφές , σε μας ; Πχ. Εποχή δεινοσαύρων κλπ. 
ή πρόκειται για οντότητες, μιας άπιαστης , στην παρούσα φάση για μας, συχνότητας και δόνησης ζωής ; 
ή πρόκειται για αποκλειστικά δικές μας εικονικές φαντασιτκές δημιουργίες ;

Όσον αφορά δε τους Δαίμονες, ο τρομερότερος όλων είναι , ο Λεβιάθαν που κατοικοεδρεύει στην Μεσόγειο. Μην πάει το μυαλό σας πουθενά ακόμα. Ο Λεβιάθαν που είναι ο τελικός κριτής και τιμωρός των ανθρωπίνων “ αμαρτιών “ ! 
Ανθρωποειδείς Δαίμονες φιδίσιοι, Ανθρωποειδείς δαίμονες Κερασφόροι. Από μικρή μου έκανε εντύπωση, γιατί οι θεότητες της Αιγύπτου να έχουν ως σύμβολα : φίδια ή κερασφόρες παρουσίες ;

Δηλαδή τιμούσαν πιό πολύ τις φοβίες τους, παρά τους Θεούς τους ; 
Ήταν τελικά οι φόβοι τους κατ΄αυτούς οι Θεοί τους , προσπαθώντας να τους εξευμενίζουν σύμφωνα με τις δοξασίες τους ;

Γνωρίζοντας δε πως πολλοί φιλόσοφοι ταξίδεψαν εκεί, δίδαξαν αλλά και έμαθαν κάποια ή τα μυστικά τους, τι ήταν αυτά που μετέφεραν στις μυστηριακές Ελληνικές τελετές (μυστήρια) και επηρέασαν αργότερα τα πάντα ;

Στον Χριστιανικό κόσμο, πάντως ο Αη Γιώργης, σαν ένας άλλος Αλέξανδρος, σκοτώνει το Θηρίο-Δράκο – Δαίμονα !

Αν ο φόβος μπορεί να παραλληλιστεί με το σκοτάδι και η γνώση με το φως, ποιά η διαφορά : μεταξύ της οδύνης του τοκετού κατά το πέρασμα από το σκοτάδι στο φώς , ο τρόμος του νεογνού, με αυτό της προσωπικής ανέλκυσης του ανθρώπου από την αγνωσία στην γνώση , μέσω του πόνου και του κόπου ; Κατά την γνώμη μου καμία ! Συμβολικά ισχύει το ίδιο από την μετάβαση της νύχτας προς στο φως της ημέρας !

Θέλω πάντως να τονίσω, πως οι έννοιες πόνος και κόπος είναι πολύ σχετικές έννοιες, αφού στην πραγματικότητα, το πόσο εύκολα θα συνειδητοποιούμε ή όχι την ύπαρξη μας και την σχέση μας με το ΟΛΟΝ, εξαρτάται καθαρά από εμάς και δεν έχει σχέση με το επίπεδο γνώσης, αλλά με το επίπεδο προσωπικής καλλιέργειας / συνειδητότητας !

Δηλαδή αν ο φόβος είναι ένα εργαλείο/ μέσο / χώρος μετάβασης από αυτόν, στην γνώση ή προς το Φως, τότε απλά και λογικά, συμπεραίνουμε πως όσο περισσότερο γνωρίζουμε τους φόβους μας, τους φιλτράρουμε μέσα από υγιείς σκέψεις, γνώσεις και συνειρμούς, τόσο περισσότερο τους απαλείφουμε. Γίνεται ταυτόσημος με το κλειδί που κρατά η ίδια η αλήθεια. Το θέμα είναι, πως μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτήν την λεπτή κόκκινη γραμμή που συνδέει τα πάντα ;

Μαζί με όσους αναρωτιούνται ήμουν και εγώ, λέγοντας : μα γιατί ο άνθρωπος να πρέπει να περνά από κάποια τούνελ, όπως τα μεταφράζει αυτά ο καθένας, ώστε να αποκτήσει την πολυπόθητη εμπειρία ;

Μα πως αλλιώς θα διάβαινε τον ανηφορικό δρόμο, αν δεν γνώριζε από τι αποτελείται και από τι εμπλουτίζεται ; Πως θα έφτανε στην κορυφή να θαυμάσει και να εκτιμήσει την Θέα (εκ του Θεού), άμα δεν ήξερε όσα δεν θα μπορούσε να δεί όταν θα έφτανε στο τέρμα ;

Πως άμα δεν βάλεις το χέρι σου στη φωτιά, θα μάθεις ότι καίει ;

Που σημαίνει πως θέλει Θάρρος και Τόλμη η καρδιά για να προχωρήσει, αφού τα λιμνάζοντα νερά του φόβου ζιζάνια (Ερινύες) επεξεργάζονται !

Και άμα ο κάθε τραχύς λίθος (εμπόδιο) θέλει πολύ δουλειά για να λειανθεί ή άμα σκοντάφτουμε συνεχώς σε κάθε μας προσπάθεια, τόση μεγαλύτερη εμπειρία θα έχουμε, άρα και γνώση, πού στην πορεία σπουδαιότερα αποτελέσματα θα φέρει, αλλά με άγνωστο τρόπο σε μας., Κοινώς όχι όπως τα θέλουμε εμείς, αλλά όπως τα ορίζουν οι κανόνες της ζωής ! Αν κάποιοι δυσανασχετούν σε αυτήν την ιδέα, θα έλεγα με απλά λόγια : πως θα μπορούσαμε να ξέρουμε : πιό το καλλίτερο και πιό το χειρότερο, παρά Αυτός που ορίζει τα Πάντα ; Και ουδεμία σχέση έχει με την εξάρτηση, αλλά με το ίδιο το έργο της Σοφίας !

Αυτή είναι λοιπόν η έννοια, ότι το ταξίδι της ανάβασης έχει ουσία και όχι ο προορισμός !

Αφού ποτέ κανείς μας δεν θα φτάσει να γίνει Ο ΘΕΟΣ, αλλά απλά Θεός.

Η προσπάθεια λοιπόν και όχι το γνωστό ή άγνωστο αποτέλεσμα !

Είναι τυχαίο που η συνεχής διαμάχη- πόλεμος – Τόλμη , ήταν η έμπνευση των Αρχαίων ;

Τα αριστουργήματά τους, αναδεικνύουν Τιτάνιες μάχες, μάχες Γιγάντων και Τεράτων, Ένδοξες μάχες . Έκλειναν μέσα στην Τέχνη τους, την Φιλοσοφία της σκέψης τους , των αγώνων τους , τον πολιτισμό τους , την ιστορία τους, τους Θεούς τους αλλά και τους Δαίμονες τους. ¨Ομως η Τέχνη , εν σχέση με το “ απλά σκαλισμένο μάρμαρο αντίκα “ διαφέρουν παρασάγγας. Θέλουν κόπο και γνώση για την κατανόηση τους. Η πάταξη του Φόβου και η υπογράμμιση του πολέμου, γίνονται Τέχνη διαχρονική και Μυστική ! Δεν παριστάνονται απαραίτητα σαν ζοφερές υπάρξεις, αλλά απεικονίζονται και σαν Ωραίες παρουσίες, όπως η Έριδα.

Ημίθεοι πολεμούν κακά δαιμόνια που καταλαμβάνουν ανθρώπινες υπάρξεις, γι αυτό έχουμε Μινώταυρους, Λερναίες Ϋδρες , Χείρωνα. Μα υπάρχουν και τα καλά δαιμόνια, όπως , Κένταυροι και Σάτυροι . Να γιατί ο Έρωτας κυβερνούσε την ζωή των Αρχαίων Ελλήνων, αφού ο Έρωτας δεν διαχωρίζει, αλλά ενώνει. Να γιατί λατρεύονταν οι βουκόλοι Θεοί, που τον συνέδεαν με την ίδια του την φύση, από την οποία αποκόπηκε εντέχνως, χάριν του γνωστού “ πολιτισμού “

Η Αγάπη της μάχης και της μάθησης, υποτάσσει τον σκοταδισμό και την τελμάτωση. Είναι αυτή που απελευθερώνει με την γνώση της την ζωή, πατάσσοντας τον Θάνατο, που στην φύση δεν υπάρχει , αλλά που απλά τον μεταμορφώνει !

ΦΟΒΟΣ , ΤΟΛΜΗ, δυο έννοιες που είναι στην ουσία ταυτόσημες, αρκεί να βρει κανείς την μεταξύ τους ισορροπία. Γιατί το Απόλυτο, οδηγεί στην πόλωση αυτόν που την προκάλεσε και τον γεμίζει φόβο για την διατήρηση αυτού που δημιούργησε ! Να γιατί ο Καζαντζάκης που δεν πιστεύει σε τίποτα και δεν περιμένει τίποτα, είναι ελεύθερος. Θεοί Δαίμονες, προφήτες , βασιλιάδες, έχοντες , κατέχοντες, και μη κατέχοντες, νοιάζονται τρομερά να μην χάσουν αυτά που έχουν και όπως τα έχουν, κάνοντας τα πάντα για να διατηρήσουν αυτά που απέκτησαν ! 
Οι δυνατοί, μετατρέπουν τον φόβο τους σε όπλο τους, καλλιεργώντας φόβο, που θα γεννήσει την ανασφάλεια, την υπόκλιση και την υποταγή των αδυνατοτέρων.  ( Η γνωστή εξωτερική βία , ψυχολογικούς φοβικούς παράπλευρους λόγους εξυπηρετεί ! )

¨Αρα λοιπόν, ο Φόβος είναι κοινός και για τις δυό πλευρές, για τους δικούς τους λόγους.

Μου άρεσε μια φράση : Ο φόβος δεν ανήκει σε κανέναν, γι’ αυτό εύκολα αλλάζει κατεύθυνση.

¨Οταν δε, λέμε πως ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός, σημαίνει, πως ο άνθρωπος έχασε την αυτοπεποίθηση του , την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό του, άρα και στον διπλανό του, Κλείστηκε στους φόβους του, μη και τον αγγίξουν τα λάθη των άλλων και πονέσει ή προδοθεί ή μην του τύχουν τα ίδια και Δόξα τον Θεό. Αδιαφόρησε πως ο κάθε διπλανός του είναι ένα από τα μαθήματά του και συμμαθητές στο ίδιο το σχολείο και κατέληξε να καταντήσει εγωιστής, ο πραγματικά αντικοινωνικός και περιθωριακός τύπος (το κατεστημένο συμβάλει επίσης τα μάλα) περιχαρακωμένος στον μικρόκοσμό του, αναζητώντας μια ψεύτικη ασφάλεια. Επέλεξε και αυτούς που κατά την γνώμη του συμβαδίζουν με αυτόν και πορεύτηκε. Μα το αστείο είναι πως κατηγορεί τους φαινομενικά ή ουσιαστικά (δεν το εξετάζω) περιθωριακούς τύπους , χωρίς να γνωρίζει πως μόνον ο κριτής το βλέπει έτσι, αφού δεν έχει μπει στον κόπο ούτε καν να το εξετάσει , αφού εκείνοι δεν συνάδουν με τις συνήθεις “ ύποπτες “ κοινωνικές συνήθειες !

Πολλοί μπορεί να υποστηρίζουν πως ο φόβος μάς φιλά απ' τα έρμα (σαβούρα ) ! Νομίζω πως υπάρχει μια περίπτωση, που τουλάχιστον εγώ θα μπορούσα να έλεγα, πως στον ¨Έρωτα δεν χωρούν φόβοι και ανασφάλειες, παρά συνεχείς μάχες ασχέτως αποτελέσματος.

Αποτέλεσμα όλων αυτών , αυτός ο ρημαδοφόβος να προξενεί ; αναποφασιστικότητα , φυγή, πανικό. Με λίγα λόγια καταθλιπτικά συναισθήματα που σε καθηλώνουν , σε παγώνουν εκεί ακριβώς που βρίσκεσαι, χωρίς καμία δράση, χωρίς καμία αντίδραση, περιμένοντας το μοιραίο της φοβικής επιλογής και επίπλαστης ανικανότητας !

Ας βρούμε την ουσία των φόβων μας , το αίτιο τους, το λόγο ακόμα που αυτοί έχουν εγκατασταθεί μέσα μας. Ο Φόβος ως σκοτεινό συναίσθημα, θα διαλυθεί με το πρώτο φέγγος του κεριού και αργότερα του ¨Ηλιου. Μια φανταστική εικόνα, που σκοπό έχει μόνον να συγκρατεί τον αυθορμητισμό και τον χείμαρρο των συναισθημάτων μας κρατώντας ισορροπίες , για σωστότερες απαντήσεις και λύσεις στα ερωτήματα μας.

¨Ενα συναίσθημα που το μάθαμε αφού μας το έμαθαν . Καλόν είναι λοιπόν να τον ξεμάθουμε, να τον εκθρονίσουμε , αντιμετωπίζοντας κατά μέτωπον ατομικά αλλά και συλλογικά τις όποιες μας φοβίες. 

Ασπασία

=======================================================================

====================================================================

         ΒΙΚΙΦΘΕΓΜΑΤΑ

          Ακόμα και ο Φαραώ ήξερε το μυστικό της υπακοής, για να γνωρίζει ο λαός το φόβο, να

          τιμωρείς όχι τους ένοχους, αλλά τους αθώους. Άγνωστος

• Αν φοβάσαι μη μιλάς, αν μίλησες μη φοβάσαι Αραβική παροιμία
• Απ' όλους τους φόβους που τρέφουμε, επαληθεύονται ευτυχώς μόνο οι χειρότεροι Σταντάλ
• Ας μην κοιτάμε πίσω με θυμό, ούτε μπροστά με φόβο, αλλά γύρω με επίγνωση Θέρμπερ Τζ.
• Ας σε μισούν. Αρκεί να σε φοβούνται Ευριπίδης
• Αυτό είναι το μυστικό του ηρωισμού: να μην επιτρέπεις στον φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου Μπ Σω
• Γαλήνη είναι η κατάλυση κάθε πόθου και φόβου Βούδας
• Δεν είναι φοβερό αν σας προσέβαλλαν, σας κορόιδεψαν ή σας λήστεψαν. Φοβερό είναι αν εσείς δεν μπορείτε να τα ξεχάσετε Κομφούκιος
• Δεν έχουμε να φοβηθούμε, παρά μόνο το φόβο Ρούσβελτ Φραγκλίνος
• Δεν υπάρχει ελπίδα χωρίς φόβο, ούτε και φόβος χωρίς ελπίδα Σπινόζα
• Δεν υπάρχει Καλό: η αρετή δεν είναι παρά ένα από τα πρόσωπα του φόβου Άγνωστος
• Δεν υπάρχει καλύτερος πελάτης από τον φοβισμένο εκατομμυριούχο Αμερικανός δικηγόρος
• Δίνουμε υποσχέσεις και κάνουμε όρκους σύμφωνα με τις ελπίδες μας και τους τηρούμε σύμφωνα με τους φόβους μας Λαροσφουκώ
• Δυο πράγματα να φοβάσαι: νεόπλουτο και παλιά πουτάνα Άγνωστος
• Εγώ δε φοβάμαι την τιμωρία. Εγώ φοβάμαι να είμαι άξιος τιμωρίας Μπερνέ
• Είναι αξιολύπητος εκείνος που έχει λίγες επιθυμίες και πολλές φοβίες, μα αυτή είναι η μοίρα των μοναρχών Μπέικον Φ.
• Εκείνος που είναι μολυσμένος με το φόβο της αρρώστιας, είναι ήδη μολυσμένος με την αρρώστια του φόβου Ντε Μονταίν
• Εκείνος που τον φοβούνται πολλοί, πρέπει να φοβάται πολλούς Σενέκας
• Έξεις φόβω ευσέβειαν (Θα αποκτήσεις διά του φόβου την ευσέβεια) Βίας
• Έξι μειονεκτήματα πρέπει να υπερνικήσεις για να φτάσεις την επιτυχία: νωθρότητα, οκνηρία, φόβο, θυμό, αταξία και φλυαρία Σανσκριτικό ρητό
• Η άνθρωποι που επιθυμούν να εμπνέουν τρόμο, δείχνουν πως είναι φοβητσιάρηδες. Έμερσον Ρ.
• Η αφοβία είναι το θεμέλιο κάθε αληθινής θρησκείας Βούδας
• Η δυστυχία, η αρρώστια, και οι άνθρωποι είναι όπως τα σκυλιά: αν καταλάβουν ότι φοβάσαι σου επιτίθενται με μεγαλύτερη αγριότητα Χορόσκελης Δ.
• Η ειρήνη που επιβάλλεται με το φόβο και δε βγαίνει απ' την καρδιά, είναι το αντίθετο της ειρήνης Γερσονίδης (Ραβίνος Λεβί Μπεν Γκέρσον)
• Η Ελλάδα είναι ένας τόπος γεμάτος πληγές… Που πονάνε… Όμως οι ΄Ελληνες φοβούνται τον πόνο και προσπαθούν να τον αποφύγουν! Αντί να τον γιατρέψουν, προσπαθούν να τον ξεγελάσουν! Κάνουν καραγκιοζιλίκια, παίρνουν πόζες, το ρίχνουν στο τσιφτετέλι, στα κοσμικά, στα κομματικά. Φοβούνται να αντικρίσουν κατάφατσα τον πόνο, τα προβλήματά τους, τον εαυτό τους, την ταυτότητά τους. Ποτέ λαός δε φοβήθηκε τον εαυτό του, περισσότερο απ’ ο,τι ο νεοέλληνας. Όμως ο πόνος εξορκίζεται με τον πόνο! Αν τον αντικρίσεις κατάματα, αποκτάς αυτογνωσία, εξανθρωπίζεσαι Ποταμίτης Δ.
• Η θρασύτητα είναι η μάσκα του φόβου Άγνωστος
• Η ισορροπία του φόβου πρέπει να παραχωρήσει τη θέση της στην ισορροπία της εμπιστοσύνης Κόλινζ Ου.
• Η λογική παλεύει με το φόβο και νικά Ευριπίδης
• Η σκληρότητα προέρχεται από φόβο, αδυναμία και δειλία Ελβέτιος Κ.
• Η συνείδηση στέκει μόνη επάνω από τον φόβο Βίας
• Η συνεχής επίκληση της πίστης είναι ένδειξη φόβου Άγνωστος
• Θάρρος είναι η τέχνη να φοβάσαι χωρίς να το δείχνεις Σω Μπερνάρ
• Θρησκεία είναι η μυθολογία του φόβου και της ελπίδας Καμπέρογλου Β.
• Καλύτερα να είσαι ένα λεπτό φοβητσιάρης, παρά όλη τη ζωή σου νεκρός Ιρλανδική παροιμία
• Καλύτερα φοβερό τέλος, παρά ατέλειωτος φόβος Σίλλερ Φ.
• Κανένα πάθος δεν ληστεύει τη δύναμη της ενέργειας και τη λογική από το μυαλό του ανθρώπου, όσο ο φόβος Μπιούρκ Ε.
• Κερδίζεις δύναμη, θάρρος και αυτοπεποίθηση με κάθε εμπειρία, που πραγματικά κοιτάζεις το φόβο κατάματα. Μπορείς να πεις στον εαυτό σου: "ξεπέρασα κι αυτό το κακό, θ' αντέξω ό,τι κι αν μου τύχει" Ρούσβελτ Ελεανορ
• Κι ο άγιος φοβέρα θέλει. Ελληνική Παροιμία
• Κουράγιο δεν είναι η έλλειψη φόβου. Είναι να δρας σε πείσμα του (φόβου) Τουέην Μαρκ
• Κουράγιο δεν είναι η έλλειψη φόβου. Είναι να δρας σε πείσμα του (φόβου). Τουέην Μαρκ
• Λέγω δε υμίν τοις φίλοις μου. Μη φοβηθήτε από των αποκτεινόντων το σώμα, και μετά ταύτα μη εχόντων περισσότερόν τι ποιήσαι, υποδείξω δε υμίν τίνα φοβηθήτε. Φοβήθητε τον μετά το αποκτείναι έχοντα εξουσίαν εμβαλείν εις την γέεναν. Ναι, λέγω υμίν, τούτον φοβήθητε [Λουκ. ιβ’4-5] Λουκ.ιβ'4-5
• Μερικές φορές ο φόβος του πόνου είναι χειρότερος απ' τον ίδιο τον πόνο Σκουτής Σπύρος (blogger "Lockheart")
• Μη φοβείσθε υμείς. Οίδα γαρ ότι Ιησούν τον εσταυρωμένον ζητείτε. Ουκ έστιν ώδε. Ηγέρθη γαρ καθώς είπε [Ματθ. κη’6] Ματθ.κη'6
• Μη φοβού, μόνον πίστευε [Μαρκ. ε’36] Μαρκ.ε'36
• Μη φοβού. Μόνο πίστευε, και σωθήσεται [Λουκ. η’50] Λουκ.η'50
• Μην κρύβεστε, φαίνεστε πιο πολύ. Μη φοβάστε θα σας υποπτεύονται όλοι Πανσέληνος Α.
• Μια σημαντική πλευρά της δημιουργικότητας είναι να μην φοβάσαι να αποτύχεις Λαντ Ένουιν
• Να φοβάσαι τον άνθρωπο που με πάθος εργαζόταν για ν’ αποκτήσει γνώσεις και μετά κατανόησε που δεν έγινε καθόλου εξυπνότερος. Και τότε αρχίζει θανάσιμα να μισεί ανθρώπους που είναι το ίδιο αμαθείς όπως εκείνος, αλλά εκείνοι δεν κόπιασαν καθόλου Βόνεγκουτ Κ.
• Να φοβάσαι τον καθένα στον οποίον έκανες καλό Άγνωστος
• Ο αμοιβαίος φόβος είναι η μόνη αιτία που παρακινεί σε πιστή συμμαχία Θουκυδίδης
• Ο άνθρωπος που φοβάται να υποφέρει, υποφέρει ήδη απ’ αυτό που φοβάται Ντε Μονταίν
• Ο δειλός τρέμει περιμένοντας τον κίνδυνο, ο φοβητσιάρης όταν έρχεται ο κίνδυνος, αλλά ο γενναίος όταν θα πέρασει Πολ Ζ.
• Ο δικός μας φόβος μπροστά στην καταστροφή μόνο μεγαλώνει την πιθανότητα της Ράσελ Μπ.
• Ο κίνδυνος έρχεται ταχύτερα όταν περιφρονείται Ευριπίδης
• Ο μεγάλος φόβος αγνοεί τη λογική Κραφτσένκο
• Ο φόβος ακολουθεί το έγκλημα κι αυτό είναι η ποινή του Βολταίρος
• Ο φόβος αναδύεται από την επιθυμία, αλλά σκορπίζει από μόνος του, αν σταθείς ακλόνητος απέναντί του και τον αντιμετωπίσεις χωρίς προκατάληψη Βούδας
• Ο φόβος δεν απομακρύνει από μας το θάνατο, απομακρύνει τη ζωή Μαχφούζ Ν.
• Ο φόβος είναι απόδειξη εκφυλισμένου μυαλού Βιργίλιος
• Ο φόβος είναι η αναμονή μελλοντικού κακού Πλάτων
• Ο φόβος είναι η πιο άφθονη πηγή των ελαττωμάτων Ουσίνσκι Κ.
• Ο φόβος είναι ο παντοτινός συνοδοιπόρος της αναλήθειας Μπέικον Φρ.
• Ο φόβος και η ηλιθιότητα υπήρξαν πάντοτε τα βασικά κίνητρα των ανθρώπινων ενεργειών Άγνωστος
• Ο φόβος κάνει τους έξυπνους ανόητους και τους δυνατούς αδύνατους Κούπερ Φ.
• Ο φόβος καταστρέφει την ελευθερία του ατόμου Αρτεμάκης
• Ο φόβος πηγάζει πάντοτε από την αμάθεια Έμερσον
• Ό, τι και να φοβάσαι αυτό δεν έχει εξουσία πάνω σου. Την εξουσία έχει μόνο ο δικός σου φόβος. Ουίνφρι Ο.
• Οι πιο μεγάλες αδυναμίες του ανθρώπου είναι: ο τρόμος του κακού, ο φόβος του θεού και η ανατριχίλα του θανάτου Μάλαμας Λ.
• Οι φόβοι, οι ανασφάλειες μοιάζουν πολύ με τα σκυλιά. Αν καταλάβουν πως τρέμεις, σου χιμούν. Αν δείξεις αδιαφορία, χοροπηδούν γύρω σου, κάνουν χαρούλες και απομακρύνονται κουνώντας την ουρά τους. Παπαδάκη Α.
• Όποιος φοβάται ζει μισή ζωή Άγνωστος
• Πιστεύουμε εύκολα ό,τι φοβόμαστε και ό,τι ελπίζουμε Λαφονταίν
• Πνίξε το φίδι της αμφιβολίας στην ψυχή σου, λειώσε τα σκουλήκια του φόβου στην καρδιά σου. Τότε και τα βουνά ακόμα θα παραμερίσουν απ’ το διάβα σου Σερεντί Κ.
• Ποτέ μη σταματάς επειδή φοβάσαι: είναι σίγουρο πως δεν έχει κάνει κανένα λάθος Νάνσεν Φρίντχοφ
• Στον αγαθό άνθρωπο για το τίποτε δεν γεννιέται φθόνος, ούτε φόβος, ούτε οργή ή μίσος Πλούταρχος
• Στον έσχατο κίνδυνο, ο φόβος δεν έχει θέση Σβάιτσερ
• Τα δαιμόνια επιτίθενται στους φοβητσιάρηδες Ινδική παροιμία
• Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε, είναι ο ίδιος ο φόβος Ρούζβελτ Θ.
• Το μόνο πράγμα το οποίο έχουμε να φοβούμεθα, είναι ο ίδιος μας ο φόβος
• Το πέρασμα από μια θρησκεία του φόβου σε μια θρησκεία της ηθικής αποτελεί ένα μεγάλο βήμα στη ζωή ενός έθνους Αϊνστάϊν Α.
• Τον φόβο δεν τον νικάς αποφεύγοντας τον αλλά κυνηγώντας τον! Σκουτής Σπύρος (blogger "Lockheart")
• Τους φόβους σου, κράτα τους για τον εαυτό σου, το θάρρος σου, μοιράσου το με τους άλλους Στίβνεσον Ρόμπερτ Λιούις
• Φοβάμαι έναν Τσέγκις Χαν, ο οποίος θα είχε στα χέρια του τον τηλέγραφο Γκέρτσεν Α.
• Φοβάσαι; μην το κάνεις! Κάνεις; τότε μη φοβάσαι! Τσέγκις Χαν
• Φόβος: ένα δηλητηριώδες κοκτέιλ από το ένστικτο και φαντασίωση Κρότοφ Β.
• Φόβος: ψυχική αναταραχή που προκλήθηκε από την αναμονή του κακού Πλάτωνας
• Χρησιμοποιήστε τη φαντασία όχι για να φοβάστε μέχρι το θάνατο, αλλά για να εμπνευστείτε για την ζωή Μπρούκμεν Α.

http://el.wikiquote.org/