Διάβαζα στο http://vickytoxotis.blogspot.com/ πως εν όψη του δεύτερου χρόνου από τον θάνατο του Michael Jackson, οι φίλοι του προτρέπουν, ώστε ο καθένας από αυτούς να φυτέψει από 15 δένδρα τουλάχιστον, εις μνήμη του και αφού υπήρξε λάτρης της γής.
Ετοίμασαν ιντερνετικούς χώρους σχετικά με αυτή την προσπάθεια :
================
Δύσκολα έως καθόλου να έχει την δυνατότητα να βλέπεις κάποιος ένα τέτοιο βίντεο που ακολουθεί στην τηλεόραση, διάσπαρτης αγάπης και ομορφιάς. Μιας ομορφιάς που την βρήκαμε και δεν την δημιουργήσαμε.
Αυτό το κόσμημα που έγινε για όλα τα πλάσματα αυτού του εκφρασμένου υλικού κόσμου, την εσχατιά των 7 βραχμανικών επιπέδων . Των 8 ομόκεντρων κύκλων μέχρι τον ουρανό στον Μύθο της Ηρώς στον Πλάτωνα.
Κληθήκαμε να τον υπηρετούμε και να τον αναπλάθουμε προς το καλλίτερο. Αντ' αυτού, ξαμοληθήκαμε σαν φαταούλες που τόσο το συνηθίσαμε που το κάναμε δεύτερο εαυτό μας, κατασπαράζοντας ο ένας τον άλλο.
Να επιβληθούμε, αντί να αποδεχθούμε, να παντρέψουμε, ώστε να παράγουμε νέες μορφές ιδεών !
Ξυπνήσαμε σε ένα Παράδεισο και τον ψάχνουμε αλλού. Βρεθήκαμε στο Κόσμημα (= Κόσμος) και μάθαμε όλοι να το διεκδικούμε, σαν να ήταν δικό μας, αποκλειστικά. Δεν δεχόμαστε τα ζώα, γιατί μας χαλάνε την ησυχία μας και μας προκαλούν φόβο, αφού πια δεν έχουμε επαφή μαζί τους. Στο τέλος τα παιδιά θα μαθαίνουν για την κότα, αλλά ποτέ δεν θα έχουν δει ζωντανή κότα στην ζωή τους !
Η οφθαλμική μας ευχαρίστηση, προσανατολίστηκε στα ορατά και απτά, με αποτέλεσμα αυτό που λαμβάνει να αφήνει αόρατα κενά στην ισορροπία στο είναι του ανθρώπου, αφού απτό με ενορατικό-φανταστικό, είναι δύο εκ διαμέτρου αντίθετες έννοιες και σαφώς καθοριστικές.
Νομίζω πως πέραν του όποιου πολιτικού συστήματος και του όποιου παιχνιδιού, που μας κρατά εγκλωβισμένους στους δικούς του όρους , δεν μας αφήνει να αντιληφθούμε την ριζική αλλαγή που χρειαζόμαστε ως προς το :
τι είμαστε, ποιοί είμαστε και που πάμε, μέσα σε αυτήν την φρακταλική Πυθαγόρεια ανάπλαση του ΟΛΟΥ
( το άπαν είναι τελείως διαφορετικό) !
Σημαντικός παράγοντας είναι η αναγνώριση της υφής της ύπαρξής μας, την αποδοχή της με τα όποια μειονεκτήματα της, τα οποία παρουσιάζουν και αυτά την δική τους ομορφιά, αφού τα πάντα επιτελούν τον σκοπό τους, ακολουθώντας του Κόσμου ( = κοσμήματος) τους Νόμους ! Αφού ως άνθρωποι υποκείμεθα στον νόμο του θανάτου και ο Θεός στον Νόμο της Αθανασίας ! Τον σεβασμό στην ύπαρξή μας και του δημιουργού που ο καθένας πιστεύει. ¨Ολοι οι δρόμοι οδηγούν στην Πόλη ! Σημασία έχει το ταξίδι και οι εμπειρίες του, έστω και εάν είναι επίπονοι για εμάς. Το ότι περνάμε αυτό σήμερα, θα μπορούσα να το έλεγα και ευλογία Θεού !
Αν δεν πονέσουμε, αν δεν φάμε στραπάτσο, αν δεν κτυπήσουμε τα γόνατά μας στο κυνηγητό, μένουμε μέσα στον λήθαργο που επιλέξαμε σαν να μην είχαμε άλλη επιλογή και φοβισμένοι, άπραγοι μέσα στις φοβίες του εαυτό μας, αφημένοι στο ότι τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα, μη αναγνωρίζοντας πως κινούμεθα αέναα μέσα στον χωρόχρονο, εναλλασσόμενοι, άρα παντοτινά υπεύθυνοι για ό,τι σκεπτόμαστε και κάνουμε, αφού χαρακτηρίζουν εμάς και πάντα μας ακολουθούν είτε ως έχουν είτε αναμορφωμένα μέσα από το τρίτο μας μάτι ! Την αίσθηση της διαίσθησης, της γλώσσας της άηχης φωνής αλλά καλά κατανοητής μόνον για εμάς, που ξεπροβάλει από την καρδιά και την ψυχή μας, αφού της δώσουμε σημασία !
Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς φοβόμαστε περισσότερο σήμερα. Την ζωή μας ; μα αυτή είναι που απειλήτε !
Τα υλικά μας αγαθά ; Γιατί πόσοι είμαστε από αυτούς που πράττουν τα χείριστα και δεν αγγίζονται ;
Επανανθρωπισμός και όσον αφορά εμάς, Επανελληνισμός, φωτοδότες , κυματοθραύστες και ειρηνοποιοί όλων μα όλων των λαών της πλανεύτρας αγαπημένης μας γης ! Η Γη ανήκει σε ΟΛΟΥΣ τους ανθρώπους και όχι σε ολίγους ! Απολαύστε το
Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου