Αγαπημένοι σύντροφοι Εθνικιστές. Παλαιοί συμμαχητές μου στον καλόν αγώνα και νεώτεροι, άξιοι, άγνωστοι σε μένα συναγωνιστές. Ενάμισι έτος μετά την αποφυλάκισή μου, ύστερα από 12 έτη στυγερής πολεμικής του ανθελληνικού καθεστώτος σε βάρος μου, και υπό την πίεση αναρίθμητων ερωτήσεών σας, αποφασίζω και λύνω εν μέρει την σιωπή μου. Οι ανηλεείς διώξεις εντός και εκτός Ελλάδος, η αναγκαστική αυτο-εξορία, η άδικη κάθειρξη, όλα τούτα μένουν πίσω κι εγώ ως δοκιμασμένος Έλλην προχωρώ. Μαζί τους μένει και η θυσία μου για τον πολιτικό φορέα στον οποίο απ’ το 1983 προσέφερα την νιότη μου με όλη μου την ψυχή, τα όποια μου χαρίσματα, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μου, το πνεύμα μου, και πάμπολλες φορές το αίμα μου καθώς λαβώθηκα κι αναστήθηκα χίλιες φορές κατά τον λυσσαλέο πόλεμο του συστήματος και των εχθρών μας. Μαζί τους μένει και η αχαριστία των υπανθρώπων, που παριστάνουν κάποιους συντρόφους μας, αρκετοί απ’ τους οποίους παρουσιάζονται έως και σήμερα ως ηγετίσκοι και στελέχη του πατριωτισμού, ενώ δεν ήταν παρά αυτοί, που μ’ έβγαλαν απ’ την μέση το 1998, σε συνεργασία με το καθεστώς είτε εκείνοι που επωφελήθηκαν απ’ την αντρική σιωπή μου ώστε να πληρώσω για κάτι που δεν έκανα.
Είναι πασίγνωστο σε συγκεκριμένους πρώην και νυν Χρυσαυγίτες, που ουδέποτε εκλήθησαν απ’ τον ανακριτή για το … οτιδήποτε…και που τώρα ως φοβισμένες πουτάνες σιγούν, ότι υπήρξα ΑΘΩΟΣ και κατεδικάσθην για ανομήματα άλλων. Στο ερώτημα βεβαίως τι έπραξαν όλοι αυτοί για μένα, που βίωσα τρομακτικές απώλειες τα 12 αυτά έτη – ψυχικές, σωματικές, οικονομικές, προσωπικές, οικογενειακές, κοινωνικές και φυσικά πολιτικές – η απάντηση είναι μία: ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.
Ανθρωπάκια συμπλεγματικά, δειλά και ανύπαρκτα, που κρύβονται πίσω από μια ιδέα τιτάνων, δεν έκαναν ποτέ ούτε μία ανοικτή συγκέντρωση για το δίκαιό μου, δεν απάντησαν σε κανέναν απ’ τους δεκάδες αλήτες δημοσιογράφους, που δίχως στοιχεία με συκοφαντούσαν, κάποια καραγκιοζάκια δεν ενεφανίσθησαν, ούτε σε μία απ΄ τις δίκες μου, δεν έβαψαν ούτε έναν τοίχο να διαμαρτυρηθούν και βεβαίως δεν είχαν το σθένος να ανοίξουν όχι ένα εχθρικό, αλλά ούτε καν το δικό τους ρουθούνι για να με υπερασπισθούν… Έφθασαν μάλιστα στο σημείο κάποια σκουπίδια να λέγουν τηλεοπτικώς σε όσους τους υπενθύμιζαν τον «κακό» Περίανδρο, ότι η Χρυσή Αυγή δεν ευθύνεται για όποιες εγκληματικές πράξεις των μελών της…! Την ίδια επίσης εποχή που ο Καρατζαφέρης δήλωνε στον αέρα σε προβεβλημένο δημοσιογράφο την επιθυμία και ευχή του «Να πιάσετε τον Περίανδρο και να του κόψετε το κεφάλι», στελέχη της Χ.Α που γνώριζαν από πρώτο χέρι την αθωότητά μου, συμμετείχαν στο ψηφοδέλτιο του ανωτέρω για τις Νομαρχιακές εκλογές με άνεση προδότη, ενώ σε σχετική μου αντίδραση ο ηθικός καθοδηγητής τους έσπευδε να υπερασπισθή τον πολιτικάντη!
Βεβαίως όλα αυτά και πολύ περισσότερα που θα αποκαλύψω στο μέλλον, έγιναν στο μακρινό παρελθόν. Είχα σκοπό πριν από την αποφυλάκισή μου μάλιστα, να τα αποσιωπήσω, διότι η Χ.Α. εκτός από τραγική είχε καταντήσει δια των ηγετών της κωμική κι ένοιωθα πια την ανάγκη να απομακρυνθώ από κάθε αναφορά σ’ αυτήν για να διασώσω την εθνικιστική μου αξιοπρέπεια αλλά και την προσωπική μου σοβαρότητα. Έκτοτε όμως διεπίστωσα τα εξής προδοτικά και μέχρι τότε ανήκουστα: χρησιμοποιούσαν ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ρητορική… Υμνούσαν το αστικό κράτος και την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ… Τιμούσαν τους αναρχικούς και τον Λάμπρο ΦΟΥΝΤΑ που ‘καιγε την εθνική μας σημαία… Επιφανές στέλεχός της, που μάλιστα επολιτεύετο παλαιόθεν, προφυλακίστηκε με την αισχρή κατηγορία της ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ… Κατεδίκαζαν ενυπογράφως στην φίλη τους αστυνομία τους συντρόφους, που έκαιγαν την τουρκική σημαία… Χαριεντιζόντουσαν δημοσίως με επιδειξίες ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ, που έχουν πρωτοστατήσει σε ανθελληνικές δραστηριότητες και κατά των οποίων προ ετών μας έλεγαν να βιαιοπραγήσουμε… Έγλειφαν εκ νέου τον Καρατζαφέρη για νέα πολιτική συνεργασία… Συνεργάζοντο πολιτικώς με κάποιον τον οποίον μέχρι και σήμερα αποκαλούν καταδότη και πληροφοριοδότη της ΚΥΠ, και το οποίον την περίοδο της συνεργασίας τους αποκαλούσαν ΑΡΧΗΓΟ… Απεδέχοντο την ανέγερση τζαμιού αν μείνουν στην χώρα λιγώτεροι μωαμεθανοί… Συνεργάζοντο εκλογικώς με στελέχη της Νέας Δημοκρατίας… Μα το σοβαρότερο: Διατηρούσαν μεταξύ τους (όπως και τώρα) εκείνους τους ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ που κατέθεσαν το 1998 σε βάρος μου συκοφαντώντας με και στοχοποιώντας με για να κατασκευαστεί η ανύπαρκτη ενοχή μου…!
Συναγωνιστές,
Την ίδια ώρα που μια τέτοια, σύγχρονη Χ.Α. μετατρέπει τους Εθνικιστές σε Κρατιστές, σε αμόρφωτους χομπίστες ενός αστικού πατριωτισμού δίχως πρότυπα αγωνιστών εμπρός τους, που να τους εμπνέουν, εγώ δεν θα μπορούσα να παρατείνω την σιωπή μου. Η πατρίδα δεν προδίδεται μόνον από τους Εφιάλτες αλλά και όταν οι πατριώτες αδιαφορούν για τους Εφιάλτες. Τώρα, που οι ξένοι εγκληματίες καραδοκούν. Τώρα που οι αριστεροί τρομοκράτες εξοπλίζονται για τον 3ο γύρο του συμμοριτοπολέμου… και οι «ελεγχόμενοι» εθνικόφρονες τους παραδίδουν αμαχητί τα ματωμένα κάστρα των παλαιών, σαν μαριονέττες στο νέο θέατρο πολιτικών σκιών. Ιδού: Δέχονται βόμβες, εμπρησμούς, ξυλοδαρμούς, μαχαιρώματα δίχως αντίδραση, αλλά ψοφοδεείς γαρ επιχειρηματολογούν περί πολιτικού κόστους. Σ’ εποχή καθολικής απαξιώσεως του κοινοβουλευτισμού οι πολιτικάντες της συμφοράς στην Χ.Α. – κάποιες αναλφάβητες καρικατούρες – επιδιώκουν παντοιοτρόπως να καταξιωθούν ως βουλευτές. Θαρρείς και η τραγική εμπρός μας εικόνα θα αλλάξη, εάν κάποιοι ακόμη καρπαζοεισπράκτορες ρουφιάνοι της ακροδεξιάς ενώσουν τα οπίσθιά τους μ΄ εκείνα των υπολοίπων στα έδρανα της Βουλής, όπου συνετελέσθησαν οι μεγαλύτερες εθνικές υποχωρήσεις στη νεωτέρα ελληνική ιστορία.
Αηδιασμένος απ’ την ανυπαρξία ιδεολογικού υποβάθρου, απ’ τον εκφυλισμό της πολιτικής στρατιωτικοποιήσεως των μαζών σε πολιτική της εκλογοθηρίας και απ΄ το έλλειμμα υψηλών στελεχών που εξ ίσου σιχάθηκαν και έφυγαν, διαχωρίζω επισήμως και ενυπογράφως την θέση μου.
Δηλώνω παρά τις λαβωματιές μου και πάλι ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ, δημιουργός και πιστός της «παλαιάς» Χρυσής Αυγής, που δεν υπάρχει πια, της οποίας την συνοχή και την φήμη ως κίνημα έκτιζα δίνοντας, μαζί με λαμπρούς συντρόφους, ασύλληπτους αγώνες εδώ και 30 έτη, απ’ τα πεδία αγώνος των Αθηνών έως τις νησίδες των Ιμίων, όταν παραλλήλως κάποιοι γραφικοί έκλαιγαν στα γραφεία τους είτε εχαπακώνοντο με ψυχοφάρμακα στις οικίες τους είτε ερητόρευαν στα ξενοδοχεία περί των μαχών μου.
Ως εκ τούτου, και επειδή δεν προτίθεμαι να χαρίσω το έργο μου στους ασήμαντους που επί έτη το καπηλεύτηκαν, απαγορεύω και καταδικάζω κάθε χρήση του ονόματός μου προς πολιτικήν ωφέλειαν της «σύγχρονης», δημοκρατικής Χ.Α, η οποία πίσω απ’ τ’ αγνά μέλη της αποτελεί πολιτικό φιάσκο και την προσωποποίηση της παταγώδους αποτυχίας ενώσεως των εθνικιστών.
Τιμώ τους συναγωνιστές που επί μακρόν μου συμπαραστέκονται, τιμώ τους συνηγόρους μου που σε αντίξοες συνθήκες με υπεράσπισαν με αγάπη και αφιλοκέρδεια τόσον στις δικαστικές αίθουσες όσο και στα πειθαρχικά συμβούλια των φυλακών, τιμώ την οικογένειά μου που προτίμησε την συντριβή της παρά το να γίνω ρουφιάνος όπως οι «άλλοι», τιμώ αυτούς που βρέθηκαν κοντά μου στα δικαστήρια, μα και όλους όσοι από παντού με τιμούν το ίδιο, προπάντων όμως εκείνους που δίχως εκλογική υστεροβουλία δίνουν την μάχη τους και διακινδυνεύουν, όχι για να λάβουν χρήματα από κρατικές επιδοτήσεις, αλλά διότι αγαπούν την Ιδέα και την Θυσία. Ωστόσο ας γνωρίζουν άπαντες, εντός και εκτός, πως κάθε ανοχή, μετά από την αποκάλυψη, στο μέλλον θ΄αποδειχθή συνενοχή…
Αγαπημένοι σύντροφοι Εθνικιστές,
Μέχρι τώρα, ελεύθερος και φυλακισμένος, έχυνα αδιάκοπα το ΑΙΜΑ μου βαστώντας ψηλά την ΤΙΜΗ μου και διασώζοντας την ΤΙΜΗ ενός ολόκληρου κινήματος. Τώρα όμως που η νομική μου υπόθεση θα κριθεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όπου προσφεύγω επιδιώκοντας την επανάληψη της δίκης εύχομαι οι ΑΤΙΜΟΙ ένοχοι να αποκαλυφθούν, κι όχι μόνον οι φυσικοί αλλά και οι ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ.
Η σκληρή Μοίρα που συντρόφευσε μέχρι τώρα την ζωή μου, μαζί και η Πίστη μου στην Ιδέα, που την διετήρησα ανόθευτη σε μύριες αντιξοότητες, μου χάρισαν τεράστια απόσταση απ’ τους ουτιδανούς ψευδοσυντρόφους, την οποία πια δεν μπορώ να καλύψω με πισωγυρίσματα στον θίασο των ΑΤΙΜΩΝ.
Αυτήν την Ιδέα του Γένους, που υπηρέτησαν ήρωες και μάρτυρες, δεν επιθυμώ να την μοιράζωμαι με τους κωμικούς φίλους των πούστηδων και τους ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ. Έτσι, προτιμώντας την γυμνή αλήθεια παρά τις δάφνες της θεατρικής υποδοχής, που μου επεφύλασσαν οι «προσκυνημένοι», καθιστώ σαφές ότι τα πομπώδη χειροκροτήματα είναι για τους άκαπνους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου