Σύγκρουση γενεών
Του Thomas L. Friedman / The New York Times
Συνειδητοποιώ ότι θα έπρεπε να βρίσκομαι στην Ουάσιγκτον και να παρακολουθώ το εκεί δράμα χρέους, όμως επέλεξα να βρεθώ στην Αθήνα για να παρατηρήσω την «οφ Μπρόντγουεϊ» εκδοχή. Πολλά σ’ αυτή την παγκόσμια τραγωδία του χρέους τα βλέπεις καλύτερα από εδώ, σε μικρογραφία, αρχής γενομένης από την πλοκή, που κανείς δεν περιέγραψε καλύτερα από τον Ντέιβιντ Ρόθκοφ του Ιδρύματος Κάρνεγκι: «Οταν έληξε ο Ψυχρός Πόλεμος, πιστέψαμε πως θα είχαμε σύγκρουση πολιτισμών. Αποδεικνύεται πως έχουμε σύγκρουση γενεών».
Αν έχουν κάτι κοινό οι κρίσεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ είναι η πανίσχυρη αίσθηση μιας «κακομαθημένης πρώτης μεταπολεμικής γενιάς» - πως η γενιά που ενηλικιώθηκε πριν από 50 χρόνια, οι baby boomers, η γενιά μου, θα μείνει στη μνήμη για την αφθονία και την ελευθερία που κληρονόμησε από τους γονείς της και το απίστευτο χρέος και τους περιορισμούς που κληροδότησε στα παιδιά της. Δεν είναι να απορείς που οι νεαροί Ελληνες αντέδρασαν έτσι όταν ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησής τους υποστήριξε ότι όλοι, πολίτες και πολιτικοί, «μαζί τα φάγαμε». Αυτό όμως ίσχυσε μόνο για τους Ελληνες baby boomers. Οσοι ενηλικιώνονται σήμερα δεν θα επωφεληθούν ποτέ. Απλώς θα πληρώσουν τον λογαριασμό. Και το γνωρίζουν.
Με συγκλόνισε μια μεγάλη ομοιότητα ανάμεσα στην πλατεία Ταχρίρ του Kαΐρου τον Φεβρουάριο και στο Σύνταγμα σήμερα: η λέξη «δικαιοσύνη». Την ακούς πιο συχνά από την «ελευθερία». Υπάρχει μια βαθιά αίσθηση κλοπής σε αμφότερες τις χώρες, η αίσθηση ότι ο καπιταλισμός στην Αίγυπτο και την Ελλάδα την τελευταία 10ετία εκφράστηκε στην πιο άδικη, διεφθαρμένη και παραμορφωμένη εκδοχή του, αφήνοντας κάποιους να γίνουν πάμπλουτοι απλώς γιατί βρέθηκαν κοντά στην εξουσία. Και το κοινό στοιχείο ανάμεσα σε Ελλάδα και ΗΠΑ: ότι το αναγκαίο ίσως είναι αδύνατο, ότι οι baby boomers πολιτικοί ίσως είναι λίγοι για να αντιμετωπίσουν τόσο μεγάλα προβλήματα. Η τρύπα είναι πολύ βαθιά και η εξουσία πολύ κερματισμένη. Μόνη διέξοδος είναι η συλλογική δράση - όπου κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις ενώνονται, μοιράζονται τα δεινά και λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα. Ομως αυτό δεν συμβαίνει ούτε στην Αθήνα ούτε στην Ουάσιγκτον. Παντού υπάρχουν baby boomers πολιτικοί για τους οποίους καμιά κρίση δεν είναι τόσο σοβαρή ώστε να παραμερίσουν φιλοδοξίες και ιδεολογία.
Υπάρχει, όμως, ένας ενήλικας που καραδοκεί: Η Κίνα αγοράζει ισπανικά, πορτογαλικά και ελληνικά ομόλογα για να βοηθήσει να σταθεροποιηθούν οι κινεζικές εξαγωγικές αγορές. «Είναι δύσκολοι καιροί κι εμείς παίζουμε θετικό ρόλο», δήλωνε τον Ιανουάριο στην εφημερίδα Guardian ο Γι Γκανγκ, αναπληρωτής διοικητής της Λαϊκής Τράπεζας. Αυτό τον ρόλο τον έπαιζαν οι ΗΠΑ, όμως δεν έχουν πια τη δυνατότητα. Οποιος πιστεύει ότι η σημερινή κρίση, αν παραταθεί, δεν θα επισπεύσει μια παγκόσμια μετατόπιση δύναμης δεν έχει ακούσει για τον Κανόνα του Χρυσού: Οποιος έχει τον χρυσό, ορίζει τους κανόνες.
Αμερικανοί και Ευρωπαίοι έχουν δύο δρόμους μπροστά τους. Είτε αμφότεροι ακολουθούμε το μονοπάτι της πιο βιώσιμης ανάπτυξης -με περικοπές, φόρους και επενδύσεις για το μέλλον- είτε ατενίζουμε έναν κόσμο όπου οι δημοκρατίες θα γίνουν εσωστρεφείς και θα δίνουν μάχη για μια πίτα που μικραίνει, με την Κίνα να έχει όλο και ισχυρότερο λόγο για το μέγεθος του κάθε κομματιού.
ΑΣΠΑΣΙΑ :
Το χάσμα των γενεών πάντοτε υπήρχε και ήταν απόλυτα πλασματικό. Όχι συνειδητό . Αν ήταν συνειδητό δεν θα κληρονομούσε την παρούσα κατάσταση στα παιδιά της. Αφού ενεπλάκη σε άλογες ιδέες, παρακινούμενη από ωραίες χάντρες, αμφιβάλω σήμερα αν είναι σε θέση να αποδεχθεί τα τραγικά της λάθη, τα κακώς καμωμένα της, ώστε να αλλάξει από την βάση της προς τα πάνω, επαναφέροντας ό,τι γκρέμισε με τα ίδια της τα χέρια. Ας μάθουμε ποιοί είμαστε, κατά που τραβάγαμε και πως πορευόμασταν στο παρελθόν, μπας και αρχίσουμε να βγάζουμε καμιά άκρη, θαμπωμένοι από τα κρεμασμένα καθρεφτάκια που βρίσκαμε στον δρόμο μας.
Σήμερα μιλούσα με έναν εορτάζοντα φίλο και παραθέτω τα λόγια του : Να σου πω μου λέει. Είμαι Έλληνας ; Ε, αφού αισθάνομαι Έλληνας και αφού περίτρανα, φανερά και με την βούλα όλοι τους απέδειξαν στην συνείδησή μου , ότι δεν σεβάστηκαν το ποιός είμαι και που κατοικώ, αντιθέτως δούλεψαν για αιώνες υπό το κράτος ξένων συμφερόντων, θα ψηφίζω πλέον μόνον Έλληνικά !
Ένα παράδειγμα θα σας πω ! Πως την ημέρα του Μεσοπρόθεσμου, ένα κόμμα, είτε μικρό είτε μεγάλο, αν αποχωρούσε από την Βουλή, δεν θα ψηφιζόταν. Τότε τι είναι όλοι αυτοί ;
Εδώ μόλις άκουγα στον real.fm ότι η Siemens κάνει αγωγή και από πάνω στο Κράτος, αφού το σύστημα δεν επιθυμεί να κάνει την αυτοκάθαρσή του ! Έτσι σωστά άκουσα τον Χατζηνικολάου να λέει, αυτό μας έλειπε να μας κάνει και ο Χριστοφοράκος μήνυση για ψυχική οδύνη !!!
Αυτό είναι το χάσμα των γενεών. Θέμα αξιών και Αρχών. Καμία σχέση με οικονομικά κληροδοτήματα και όλα αυτά τα εύκολα κινούμενα ψευδο-εμπόδια που βάζουν για να χάνουμε την μπάλα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου