Μέχρι σήμερα, λίγο αναφερόμαστε στην αρχαία ιστορία με χώρα την Λιβύη. Αφού την μερίδα του Λέοντος την κατέλαβε η Αίγυπτος με τα ιερατεία της και τις επισκέψεις Ελλήνων σε αυτά. Οι Αιγυπτιακές θεότητες, δεν έκριναν την μοίρα τους, δεν δικαιολογούσαν ή αναγνώριζαν τα λάθη τους και τις πράξεις τους, απλά ακολουθούσαν μια παράδοση, που αμφιβάλω αν οι πιστοί της εποχής γνώριζαν τις καταβολάδες της.
Εν αντιθέσει με τους Αρχαίους μας, που αντικατέστησαν τους Θεούς με τον άνθρωπο, κατατάσσοντας τον με προσόντα , ισάξιο με αυτούς. Όμως ο Άνθρωπος έπεσε, περνώντας σε ένα άλλο πεδίο, χάνοντας την θέση του. Τελικώς τα ιερατεία μας έφαγαν, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Ο Ανταίος λοιπόν κυριαρχούσε στην Λιβύη, κατοικώντας κοντά στην λίμνη Τριτωνίδα Βασιλιάς της πόλης Ίρασα (πηγη). Ήταν Γίγαντας, υιός της Γης και του Ποσειδώνα. Λόγω της υπερβολικής δύναμής του, του άρεσε να προκαλεί τους ξένους και να τους σκοτώνει. Με τα κρανία και τα λάφυρα ήθελε να κοσμεί τον Ναό προς τιμήν του πατέρα του.
Το μυστικό ήταν, πως η δύναμή του προερχόταν από την μητέρα του Γή, όσο την πατούσε, σύμφωνα με τον Οβίδιο και τον Πίνδαρο.
Όταν ο Ηρακλής πέρασε από την Λιβύη, όπου ο Περσέας είχε πολεμήσει με τις Αμαζόνες και είχε κόψει το κεφάλι της Μέδουσας (βασίλισσά τους), πριν πάει στις Μυκήνες, άγνωστο ποιός προκάλεσε ποιόν, ήλθαν σε πάλη. Ο Ηρακλής γνώστης του μυστικού του, έπρεπε να τον σηκώσει ψηλά, πράγμα που έγινε και με τα μπράτσα του, σύνθλιψε τα κόκκαλά του.
Υπάρχει σχετικό αγγείο στο Λούβρο με την αναπαράσταση της Πάλης των δύο ημιθέων, δια χειρός ζωγράφου Ευφρονίου.
Η σημαντικότατη έννοια του μύθου, διδάσκει πως δυνατός είναι αυτός που πατάει στην γη του, στην πατρίδα του, παλεύει για αυτήν και μάχεται για τις ξένες και δη υποδαυλίζουσες επιρροές !
Ο προ Β΄ Π.Π. Έλληνας, είχε μεγαλύτερη σχέση με την γη του. Είχε δυνάμεις και υποστήριξη, ώστε να αφομοιώνει σωστότερα τις ξένες επιρροές . Η γη, του έδινε την δυνατότητα να ζει και να παράγει και ευγνωμονώντας την, ενδιαφερόταν για την ιστορία της και την γλώσσα της !
Ακόμα και οι μετανάστες του παλιού καιρού, έστρεφαν το βλέμμα τους στις ρίζες τους, μα σήμερα αφομοιώνονται κάτω από το βάρος, μιας χθόνιας αναίσχυντης έννοιας " όπου γη και πατρίς ". Λίγοι είναι αυτοί, που νοιάζονται. Και Αν νοιάζονται, το εδώ κατεστημένο τους βάζει εμπόδια.
Μάλλον ξεμείναμε από Ανταίους, ώστε να πολεμήσουν την εικονική πραγματικότητα της άθλιας ζωής μας !
2) Η Αθηνά γεννήθηκε στην λίμνη Τριτωνίδα, όπου την βρήκαν οι τρείς νύμφες της Λιβύης, φορώντας προβιές. Όταν ήλθε στην Ελλάδα, αρχικά έζησε στην λίμνη Τριτωνίδα της Βοιωτίας. Για πολλά περισσότερα στην πηγη.
3) Η Λιβύη στα αρχαία χρόνια είχε δύο επαρχίες. Την Κυρήνη που ήταν Ελληνική και την Καρχηδόνα , παρμένει η ονομασία από τους Καρχηδονίους. Οι ¨Ελληνες μετανάστευσαν λόγω χρησμού στους Θηραίους και μετέπειτα ακολουθεί ένας δεύτερος, να σεβαστούν τις Θεϊκές εντολές. Οι Ρωμαίοι ένωσαν τις δύο επαρχίες. Η Τρίπολη ανήκε και στις δύο ενωμένες επαρχίες ! Στον 7ο αιώνα κατελήφθη η περιοχή από τους Άραβες, ασπαζόμενη το Ισλάμ και τον 16ο αιώνα από τους Οθωμανούς. Η Ιταλία αργότερα μετέτρεψε σε αποικίες τις επαρχίες κάτω από μία ονομασία, Λιβύη.
Ο πόλεμος της Λιβύης απειλεί μια τεράστια πολυτιστική κληρονομιά, όπως τόσες χάθηκαν λόγω έξυπνων συνδυασμένων πολέμων, όρα λεηλασία του μουσείου Ιράκ ! Η UNESCO απλά φωνάζει.
Δείγμα η παρακάτω φωτογραφία.
4) Τέλος η Λιβύη είναι κόρη του Έπαφου, γιού του Δία και της Ρέας. Σύμφωνα με wikipedia ο Έπαφος έδωσε την ονομασία της κόρης του στην παρακείμενη περιοχή της Αιγύπτου. Η δε Λιβύη απέκτησε δίδυμους γιούς με την ένωσή της με τον Ποσειδώνα..................
Αρκετά στοιχεία και οι πνευματικές διαδρομές, δικές σας.
Ασπασία
ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ...
Μέχρι σήμερα, λίγο αναφερόμαστε στην αρχαία ιστορία με χώρα την Λιβύη. Αφού την μερίδα του Λέοντος την κατέλαβε η Αίγυπτος με τα ιερατεία της και τις επισκέψεις Ελλήνων σε αυτά. Οι Αιγυπτιακές θεότητες, δεν έκριναν την μοίρα τους, δεν δικαιολογούσαν ή αναγνώριζαν τα λάθη τους και τις πράξεις τους, απλά ακολουθούσαν μια παράδοση, που αμφιβάλω αν οι πιστοί της εποχής γνώριζαν τις καταβολάδες της.
Εν αντιθέσει με τους Αρχαίους μας, που αντικατέστησαν τους Θεούς με τον άνθρωπο, κατατάσσοντας τον με προσόντα , ισάξιο με αυτούς. Όμως ο Άνθρωπος έπεσε, περνώντας σε ένα άλλο πεδίο, χάνοντας την θέση του. Τελικώς τα ιερατεία μας έφαγαν, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Ο Ανταίος λοιπόν κυριαρχούσε στην Λιβύη, κατοικώντας κοντά στην λίμνη Τριτωνίδα Βασιλιάς της πόλης Ίρασα (πηγη). Ήταν Γίγαντας, υιός της Γης και του Ποσειδώνα. Λόγω της υπερβολικής δύναμής του, του άρεσε να προκαλεί τους ξένους και να τους σκοτώνει. Με τα κρανία και τα λάφυρα ήθελε να κοσμεί τον Ναό προς τιμήν του πατέρα του.
Το μυστικό ήταν, πως η δύναμή του προερχόταν από την μητέρα του Γή, όσο την πατούσε, σύμφωνα με τον Οβίδιο και τον Πίνδαρο.
Όταν ο Ηρακλής πέρασε από την Λιβύη, όπου ο Περσέας είχε πολεμήσει με τις Αμαζόνες και είχε κόψει το κεφάλι της Μέδουσας (βασίλισσά τους), πριν πάει στις Μυκήνες, άγνωστο ποιός προκάλεσε ποιόν, ήλθαν σε πάλη. Ο Ηρακλής γνώστης του μυστικού του, έπρεπε να τον σηκώσει ψηλά, πράγμα που έγινε και με τα μπράτσα του, σύνθλιψε τα κόκκαλά του.
Υπάρχει σχετικό αγγείο στο Λούβρο με την αναπαράσταση της Πάλης των δύο ημιθέων, δια χειρός ζωγράφου Ευφρονίου.
Η σημαντικότατη έννοια του μύθου, διδάσκει πως δυνατός είναι αυτός που πατάει στην γη του, στην πατρίδα του, παλεύει για αυτήν και μάχεται για τις ξένες και δη υποδαυλίζουσες επιρροές !
Ο προ Β΄ Π.Π. Έλληνας, είχε μεγαλύτερη σχέση με την γη του. Είχε δυνάμεις και υποστήριξη, ώστε να αφομοιώνει σωστότερα τις ξένες επιρροές . Η γη, του έδινε την δυνατότητα να ζει και να παράγει και ευγνωμονώντας την, ενδιαφερόταν για την ιστορία της και την γλώσσα της !
Ακόμα και οι μετανάστες του παλιού καιρού, έστρεφαν το βλέμμα τους στις ρίζες τους, μα σήμερα αφομοιώνονται κάτω από το βάρος, μιας χθόνιας αναίσχυντης έννοιας " όπου γη και πατρίς ". Λίγοι είναι αυτοί, που νοιάζονται. Και Αν νοιάζονται, το εδώ κατεστημένο τους βάζει εμπόδια.
Μάλλον ξεμείναμε από Ανταίους, ώστε να πολεμήσουν την εικονική πραγματικότητα της άθλιας ζωής μας !
2) Η Αθηνά γεννήθηκε στην λίμνη Τριτωνίδα, όπου την βρήκαν οι τρείς νύμφες της Λιβύης, φορώντας προβιές. Όταν ήλθε στην Ελλάδα, αρχικά έζησε στην λίμνη Τριτωνίδα της Βοιωτίας. Για πολλά περισσότερα στην πηγη.
3) Η Λιβύη στα αρχαία χρόνια είχε δύο επαρχίες. Την Κυρήνη που ήταν Ελληνική και την Καρχηδόνα , παρμένει η ονομασία από τους Καρχηδονίους. Οι ¨Ελληνες μετανάστευσαν λόγω χρησμού στους Θηραίους και μετέπειτα ακολουθεί ένας δεύτερος, να σεβαστούν τις Θεϊκές εντολές. Οι Ρωμαίοι ένωσαν τις δύο επαρχίες. Η Τρίπολη ανήκε και στις δύο ενωμένες επαρχίες ! Στον 7ο αιώνα κατελήφθη η περιοχή από τους Άραβες, ασπαζόμενη το Ισλάμ και τον 16ο αιώνα από τους Οθωμανούς. Η Ιταλία αργότερα μετέτρεψε σε αποικίες τις επαρχίες κάτω από μία ονομασία, Λιβύη.
Ο πόλεμος της Λιβύης απειλεί μια τεράστια πολυτιστική κληρονομιά, όπως τόσες χάθηκαν λόγω έξυπνων συνδυασμένων πολέμων, όρα λεηλασία του μουσείου Ιράκ ! Η UNESCO απλά φωνάζει.
Δείγμα η παρακάτω φωτογραφία.
4) Τέλος η Λιβύη είναι κόρη του Έπαφου, γιού του Δία και της Ρέας. Σύμφωνα με wikipedia ο Έπαφος έδωσε την ονομασία της κόρης του στην παρακείμενη περιοχή της Αιγύπτου. Η δε Λιβύη απέκτησε δίδυμους γιούς με την ένωσή της με τον Ποσειδώνα..................
Αρκετά στοιχεία και οι πνευματικές διαδρομές, δικές σας.
Ασπασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου