Ρε πώς αλλάζουν οι καιροί

Γράφει ο Γιάννης Καλαμίτσης

ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙΟ - το λέγαμε αμέσως μετά τις εκλογές το 1981: ενώ πιστεύαμε πως θα ερχόταν η ώρα της αλλαγής, το μόνο που είδαμε ήταν η αλλαγή της ώρας. Αλλαγή της ώρας έγινε και σήμερα, αλλά εν τω μεταξύ έχουμε δει εκατοντάδες -απρόσμενες- αλλαγές στη ζωή μας. Για παράδειγμα, να σας θυμίσω πως για να αποκτήσεις τηλέφωνο, το 1981, έπρεπε να έχεις «μέσον». Σήμερα, πολλές εταιρείες σε παρακαλούν να δεχθείς την τηλεφωνική σύνδεση που σου προσφέρουν. Και για «σταθερό τηλέφωνο» αλλά και για «κινητό». Μεγάλη εφεύρεση το κινητό τηλέφωνο!

Εκθεση του ΟΗΕ διαπιστώνει πως από τα περίπου 7 δισεκατομμύρια ανθρώπους του παγκόσμιου πληθυσμού, τα 6 δισ. έχουν πρόσβαση σε κινητά τηλέφωνα. Στην ίδια έκθεση, όμως, αναφέρεται πως μόνο 4,5 δισ. άνθρωποι έχουν πρόσβαση σε λειτουργικές τουαλέτες. Υποθέτω πως το υπόλοιπο 1,5 δισ. αφοδεύουν στην ύπαιθρο, ενώ -πιθανότατα- μιλάνε στο κινητό.

Τις τελευταίες ημέρες είδαμε να γίνεται μια τεράστια αλλαγή στη ζωή μας. Ενώ μέχρι σήμερα βάζαμε τα λεφτά που μας περισσεύανε στις τράπεζες για ασφάλεια αλλά και για κάποιο μικρό όφελος από τους τόκους και μας λέγανε «καταθέτες», από εδώ και μετά, αν οι καταθέσεις σου είναι πάνω από 100.000, είσαι «επενδυτής»!

Κι ενώ συμμετέχεις, με ένα πολύ μικρό ποσοστό, στα κέρδη της τράπεζας, θα συμμετέχεις με ένα τεράστιο ποσοστό στις ζημίες της. Μοιάζει τρελό και ακαταλαβίστικο το γιατί, αν οι διοικήσεις της τράπεζας κάνουν μια λανθασμένη -και άρα ζημιογόνο- επένδυση, θα πληρώσεις εσύ τη ζημιά. Ετσι θα είναι, όμως, από εδώ κι εμπρός για όσους έχουν καταθέσεις πάνω από 100.000. Οι υπόλοιποι γλιτώσαμε. Για την ώρα. Καθότι, αφού η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, ίσως να μην είναι μακριά και το «κούρεμα» επί του συνόλου των καταθέσεων. Και το προκύπτον ερώτημα είναι:Τι κάνεις για να διαφυλάξεις τα όποια χρήματά σου; Να τα βάλεις στο στρώμα, είναι μια λύση… Κάποιος κλείδωσε τα λεφτά του σε χύτρες ταχύτητος, τις έθαψε κάπου στον κήπο του. Είναι κι αυτό μια λύση….

Η σίγουρη λύση είναι να μην έχεις λεφτά. Για αυτό και η κυβέρνηση παίρνει τα μέτρα που παίρνει. Για να μείνεις άφραγκος και να μη βασανίζεσαι να αποφασίσεις αν θα βάλεις τα λεφτά σου στην τράπεζα ή όχι.

Γιατί οι πολιτικοί φοβούνται τους φιλοσόφους…

” Ενα θολό ένστικτο μισεί τη φιλοσοφία. Είναι επικίνδυνη. Αν την κατανοούσα, θα όφειλα να αλλάξω τη ζωή μου…Να τα δω όλα υπό ένα καινούργιο φως. Χωρίς τη φιλοσοφία οι πολίτες χειραγωγούνται ευκολότερα, όταν δεν στοχάζονται, όταν έχουν ένα διασκαλεμένο πνεύμα…”

του Στέλιου Συρμόγλου

Η εκτίμηση αυτή ανήκει στον Κ.Γιάσπερς. Και είναι ανεκτίμητη επειδή ανταποκρίνεται στην εξόφθαλμη αλήθεια. Η ασίγαστη φιλοσοφική όρεξη, η αμείλικτη κριτική στάση του φιλοσοφείν, η κοπιώδης απόπειρα να διατυπώσει η φιλοσοφία μια γενική θεωρία και α φθάσει σε μια ολική γνώση, κυρίως να ερμηνεύσει και έτσι να δώσει νόημα στην ανθρώπινη ύπαρξη, όλα αυτά καθιστούν το φιλόσοφο λογισμό μια από τις αποφασιστικές εκείνες δυνάμεις, που επεμβαίνουν δραστικα στο ιστορικό γίγνεσθαι και διαμορφώνουν τη ζωή.

Η γνήσια φιλοσοφία δεν αποξενώνεται, αλλά θεμελιώνεται επάνω στη ζωή: αναβλύζει από τις εμπειρίες της, απο την αινιγματικότητά της, από τα μέγαλα προβλήματά της και γίνεται κοφτερή συνείδηση για τη ζωή. Ο φιλόσοφος, όχι μόνο ο ειδικος παρά κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, θωρεί κατά πρόσωπο τη γέννηση και το θάνατο, την ελευθερία και τον εξαναγκασμό, την αγάπη και το μίσος, την ευθύνη και την ενοχή, την αλήθεια και την πλάνη, το καλό και το κακό. Βυθίζεται σε αγωνιώδη περισυλλογή και αναζητεί την αιτία της.

Αποφασίζει για τη ουσία της ζωής και τη αξία της. Η φιλοσοφία γίνεται έτσι ο επιούσιος άρτος της ζωής, ο αναπόφευκτος. Ομως η φιλοσοφία δεν παρατηρεί ανίσχυρη. Η φιλοσοφία κινεί τη ζωή. Είναι ο ταραξίας της. Ολα τα ιδεολογικά και κοινωνιολογικά ρεύματα που κυριάρχησαν και κυριαρχούν, που στηρίζουν ή κλονίζουν την εποχή μας και καθορίζουν σχεδόν την πορεία της ιστορίας, είναι αμιγώς φιλοσοφικά. Στο κέντρο, επίσης, των πολιτικών αντιθέσεων βρίσκεται η φιλοσοφία. Ιδιαίτερα βαρυσήμαντη είναι η κοινωνική λειτουργία της φιλοσοφίας. Ο Πλάτων είχε ήδη αναζητησει τον καλύτερο τρόπο οργανώσεως της πολιτείας, για τη βελτίωση των συθηκών διαβίβασης και την ίδρυση μιας νέας κοινωνικής ηθικής, βασισμένης στη συνετή και δίκαιη ρύθμιση των ανθρωπίνων σχέσεων με άγρυπνους νόμους και φωτισμένους φύλακές της.

Με πνεύμα οξύ διαπίστωσε ότι αν οι νόμοι ατονίσουν, τότε η ελευθερία, το μέγιστο αγαθό, και η δημοκρατία, το άριστο πολίτευμα, απειλούνται από την αλόγιστη χρήση της ελευθερίας και της άρνησης της ελευθερίας των άλλων.

Η φιλοσοφία με την πειστική της ρώμη αγωνίζεται για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και την ελευθερία του, δηλαδή για την αλήθεια. Το μοναδικό υπαρξιακό χρέος των διανοουμένων, είπε ο Χ.Μαν, είναι να αφυπνίσουν το πλήθος των ανθρώπων σχετικά με εκείνους που εκμεταλλεύονται τους πολλούς και τους καταστρέφουν…

Την αφύπνιση αυτή, όμως, η φιλοσοφία οφείλει με την ηθική της περίσκεψη να την προφυλάξει από οποιαδήποτε βία με την προδρομική της λειτουργία. Λειτουργεί προδρομικά. Εμβολιάζει το δένδρο των “εσομένων”, όταν προετοιμάζει μεταβολές αποφασιστικές μέσα στην ιστορία του πνεύματος και την πορεία της κοινωνίας. ιστορία και κοινωνία βηματίζουν στο ρυθμό των φιλοσοφικών ιδεών, από τις οποίες προκύπτουν ύποπτες κάποτε για τον άνθρωπο και την ελευθερία του ιδεολογίες. Ο,τι πρόκειται να εκδιπλωθεί μέσα στη εξελικτική διαδικασία, τον πολιτισμό των λαών, το έζησε περίπου μέσα στο πνεύμα του ο μεγάλος στοχαστής. Οι άνθρωποι της δράσης είναι άλλωστε, όχι σπάνια, τα όργανα των ανθρώπων της σκέψης, ισχυρίζεται ο Χάινε.

Η φιλοσοφία προς τούτοις με την ψυχραιμία του λόγου της και την ηθική τηας σύνοια, την πρακτική της περίσκεψη και την ήπια θέρμη της , θα ανοίξει δρόμους, θα ερευησει ή και θα σχεδιάσει συστήματα θεσμών που να ασφαλίζουν την ανεξαρτησία και την πρόοδο του ανθρώπου, δίχως βέβαια να τον απανθρωπίζουν. Η αληθινή πολιτική, λέει ο Κάντ, δεν μπορεί να κάνει βήμα χωρίς να υποβάλλει τα σέβη της στην ηθική.

Χωρίς τη ηθική, θεμελιώδη κλάδο που ονομάζεται πρακτική φιλοσοφία, η διάδοση των αξιών, η γνωριμία των ανθρώπων με αυτές και η τήρηση τους θα ήταν αδύνατες. Η άγνοια πολλές φορές είναι υπεύθυνη για τα ηθικά σφάλματα. “Ουδείς εκών κακός”, δίδασκε ο Σωκράτης. Υπήρχαν άλλωστε φιλόσοφοι, οι οποίοι δεν επεδίωξαν απλώς να ερμηνεύσουν, αλλά με τις φιλσοφικές τους απόψεις επιχείρησαν να αλλάξουν τον κόσμο. Και θεώρησαν πρακτική υπόθεση τη φιλοσοφία. Και την έβλεπαν ως μέσον και όργανο διαμόρφωσης της ζωής, τέχνη ζωής.

Βαθιά είναι η ικανοποίηση που αντλεί ο άνθρωπος από το φιλοσοφικό στοχασμό. Την πλήρωση αυτή εκφράζει με σαφήνεια και απλότητα ο Πλούταρχος: “Χωρίς τη φιλοσοφία ο καθημερινός βίος είναι μια μελωδία χωρίς ωραιότητα και καθαρότητα”. Αρχέγονη μελωδία η φιλοσοφία οδηγεί τη ζωή και τον άνθρωπο σε ένα είδος εσωτερικής ευδαιμονίας…

Και βέβαια η φιλοσοφία, ανεξάρτητα της απαξιωτικής στάσης των πολιτικών, οφείλει να αναλύει και να αξιολογεί ως κριτήρια, με τα οποία είναι θεμιτή η διεκδίκηση μιας θέσης μέσα στη σύγχρονη κοινωνική συνοδόντωση, την ηθική ποιότητα, την πνευματική ικανότητα και την επαγγελματική απόδοση. Να αποκαλύπτει την απειλή που κρύβει το σύνθημα: Περισσότερη ελευθερία και λιγότερη ευθύνη.

Η φιλοσοφία σήμερα υπεύθυνη απέναντι στο βαρύσημαντο παρελθόν της, οφείλει να αντιμετωπίσει με μεγάλη περίσκεψη τις κοσμογονικές αλλαγές και τη κρίση των καιρών μας: Την απώλεια του μέτρου, την περιφρόνηση αρχών, την πολιτική και κοινωνική αμηχανία του ανθρώπου. Ειδικότερα καλείται να ηνιοχήσει τον άφρονα εγωισμό και να βοηθήσει τον άνθρωπο ως πρόσωπο, που κινδυνεύει να χαθεί μέσα στην ανωνυμία του πλήθους και που απειλείται να μετατραπεί σε απλά βιολογικό ον. Χωρίς εσωτερική, αντικειμενική, πρακτική ελευθερία και μεταφυσική ουσία και δύναμη…

Τόσοι λόγοι, λοιπόν, για να φοβούνται οι πολιτικοί τους φιλοσόφους!

http://freepen.gr/ 

Ο στόχος μας να αποδείξουμε πως «η Ελλάδα μπορεί να ταΐσει τα παιδιά της», αποδεικνύεται καθημερινά στο Αλληλέγγυον.

Ελληνικά – και μόνον ελληνικά – προϊόντα, κατ’ ευθείαν από τους αγρότες και τους βιοτέχνες μας φιλοξενούνται στα ράφια του Συνεταιρισμού μας. Γιατί μόνο με χορτάτο τον Έλληνα αγρότη/βιοτέχνη, και αξιοπρεπή τον πολίτη/καταναλωτή, θα «φτιάξωμεν χωρίον», όπως έλεγε και ο μπάρμπα-Γιάννης, ο Μακρυγιάννης.

Με τιμές που δεν υπάρχουν πουθενά (ακόμη και στη δήθεν «φθηνή», γνωστή πολυεθνική που ταΐζει δηλητηριώδη σκουπίδια το Λαό μας), το Αλληλέγγυον, δίνει τη μάχη του για την Ελλάδα της πραγματικής Αλληλεγγύης, αντιστεκόμενο με τον τρόπο του, στη κοινωνία των ουρών της ζητιανιάς, την οποία έχουν προγραμματίσει για το Λαό μας, οι διεθνείς τοκογλύφοι.

Δείτε τιμές στα Ελληνικά – και μόνον Ελληνικά – προϊόντα που έφτασαν τις τελευταίες μέρες, από όλες της γωνιές της Πατρίδας μας:

•           Φακές ελληνικές από τον Κοντογιάννη Χαράλαμπο στα Φάρσαλα, 1.72 ευρώ το κιλό.

•           Χαλβάς ελληνικός, (και όχι σκοπιανός) από τον Κανδύλα Γιώργο στη Βέροια, 6.65 ευρώ το κιλό.

•           Πατάτες Αμαλιάδας από τον Μάντη Χρήστο, 0.60 ευρώ το κιλό.

•           Λεμόνια ελληνικά, Αγίας Μαρίνας Γραμματικού, 0,60 ευρώ το κιλό.

Σας περιμένουν ακόμη, όλα τα θαυμάσια προϊόντα της Μάνας Ελληνικής γής, που φιλοξενεί στα ράφια του το Αλληλέγγυον.

Υ.Γ. Σαρακοστιανό ελληνικό τραπέζι με φακές από τη… Σουαζιλάνδη, μάλλον δεν εννοείται.
 

"Αλληλέγγυον"

Αγίας Σοφίας 50 Κολωνός.

Πίσω από τον Σταθμό Λαρίσης.

www.allilegion.gr

http://www.facebook.com/allilegion

Τηλέφωνο-2105141443

Τι πρέπει να αλλάξει.

Έχουμε καταλάβει πως η ηγεμονία ΗΠΑ - Αγγλίας στοχεύουν σε μια μονοσήμαντη πολιτική που την αποκαλούν παγκοσμιοποίηση. 

Εφ όσον οι ΗΠΑ είναι ξεβράκωτες και απόλυτα ελεγχόμενες από το χρηματοπιστωτικό σύστημα που έθρεψε στους κόλπους της, βγήκε παγανιά επιτιθέμενη στην Ευρώπη, την μόνη δύναμη που από πλευράς πραγματικής οικονομίας, ακόμα στέκει.

Επειδή λοιπόν δεν θα έπρεπε να στέκει, το οικονομικό λόμπι έβαλε την Γερμανία μέσω της ηγεσίας της να επιτεθεί στα αδύναμα ευρωπαϊκά κράτη, όπου το χαλί είχε ήδη στρωθεί, έτσι ώστε να αποδυναμώσει αρχικά τα θεμέλια της Ευρώπης και να προχωρήσει με στρατηγικά βήματα στους επόμενους ισχυρότερους στόχους.

Ίσως οι Γάλλοι και οι Γερμανοί να μην το έχουν συνειδητοποιήσει, επειδή οι επιθέσεις στην Ευρώπη δεν έφτασαν ακόμα μέχρι την πόρτα τους, με την μορφή που κτύπησαν Ελλάδα - Κύπρο - Πορτογαλία - Ιταλία, λιγότερο Ισπανία, ενώ θα έπρεπε να ήταν οι πρώτες πληγείσες χώρες, βάσει της πολύ χειρότερης οικονομικής τους κατάστασης, από τις πρώτες.  Ούτε θα μπορούσαν αυτοί οι λαοί, που έχουν την δική τους κουλτούρα και την όποια πληγωμένη ιστορία, εύκολα να παραδεχθούν πως όσα γίνονται είναι για την εξάρτηση των Ευρωπαϊκών κρατών από την παγκόσμια οικονομική ελίτ μέσω των στρατηγικών χειρισμών των πολιτικών των ΗΠΑ.

Σε αυτή την οικονομική στρατηγική, δεν βοηθούν οι πολιτικές των πολιτευτών αυτών των δύο βασικών ευρωπαϊκών χωρών στους λαούς τους και τα κράτη τους, επειδή ακριβώς πρόσκεινται "ιδεολογικά" ή εξαρτώνται, από την επιθετική οικονομική πολιτική της Αμερικής.

Από την στιγμή που το οικονομικό λόμπι επιθυμεί να έχει όλες τις διόδους κυκλοφορίας της όποιας μορφής χρήματος ελεύθερες, επόμενο είναι να μην επιτρέπει την αυτονομία της Ευρωπαϊκής ένωσης, να μην την καλό βλέπει.  Άλλωστε για την διάλυση της Ευρώπης δεν είναι μία συζήτηση που ξεκίνησε χθές – σήμερα, ούτε τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά είναι συζήτηση που σταθερά εξελίσσεται, πάνω στα χειρουργικά με μη εμφανή σημάδια αρχικά, εφαρμοζόμενα σχέδια εδώ και αρκετά χρόνια. Για να μην ξεχνάμε πως η εμπράγματη περιουσία των πλουσιοτέρων χωρών, όπως Ελλάδος και Κύπρου, είναι οι πρώτες στη λίστα της κλοπής του οικονομικού λόμπι.  Τα επόμενα βήματα μετά γίνονται ευκολότερα.

Η πρώτη επίθεση εναντίον της ένωσης, είχε ξεκινήσει από την εποχή που αδύναμα και δυνατά κράτη δανείζονταν με τις ευλογίες και υπόγειες συμφωνίες των ηγεσιών τους, μέσω των μεγάλων οικονομικών κολοσσών τύπου goldman και πολιτικούς τύπου Α. Παπανδρέου - Σημίτη - Γ. Παπανδρέου. 

Στην επίθεση μπορεί να φάνηκε πως η Γερμανία αντέδρασε στο πρόσωπο της Ελλάδας εκδικητικά, στην πραγματικότητα όμως περιλαμβανόταν ως η επόμενη παράμετρος στον γενικό σχεδιασμό, των εντολοδόχων της. 

Έχοντας κατανοήσει όλα τα παραπάνω εξ απαλών ονύχων, είναι υπέρτατη και επιτακτική ανάγκη οι δύο αυτοί λαοί που βρίσκονται στην καρδιά της ένωσης, να το αποδεχθούν και άμεσα να αλλάξουν τους εκλεγμένους πολιτικούς τους.  Φυσικό και επόμενο είναι η Μέρκελ να επιθυμεί ένα ήρεμο κλίμα στο βαθμό που γίνεται εφικτό, για την επανεκλογή της.  Ποιός άλλος θα αντικαθιστούσε την Μέρκελ και τον Σόϊμπλε, ασκώντας την ίδια ακριβώς διαβρωτική πολιτική, χωρίς να σαμποτάρει τον παγκόσμιο σχεδιασμό ;  Ποιός άλλος έχει την εμπειρία της κλοπής κα της καταδυνάστευσης, σαν αυτούς που βύθισαν την Ανατολική Γερμανία ;

Το ότι η Γερμανία έχει στραφεί προς Ρωσία μεριά, ενώνοντας τις εμπορικές και οικονομικές δυνάμεις τους, δεν είναι απόδειξη των προθέσεων της πρώτης, για μια ισχυρή ευρωπαϊκή και όχι εννοείται Γερμανική, ηγεμονία, που έτσι κι αλλιώς δεν θα της επέτρεπε κανένας, πόσο μάλλον η Αμερική.  Το ότι η Γερμανία ενεργεί μονεταριστικά για λογαριασμό της και εις βάρος της ένωσης, αυτό θα έπρεπε να το έχει καταλάβει και ο τελευταίος πολίτης στις χώρες αυτές.

Τα πολιτικά παιγνίδια μέσω των Τουρκικών απειλών, αφορούν μεν φαινομενικά την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά όχι μόνον αυτές. Κατόπιν τούτου, κανείς δεν μπορεί να πάρει στα σοβαρά το τι συμβαίνει στην επιφάνεια των γεγονότων. 

Να ξεκαθαρίσω στο σημείο αυτό, πως από την στιγμή που η Κύπρος δεν είναι ένα ενσωματωμένο έδαφος με την μητέρα πατρίδα, παίζει καθοριστικά διαφορετικό ρόλο ως προς την γενικότερη γεωπολιτική στρατηγική. Η Κύπρος βρέθηκε ανάμεσα στα πυρά, με απούσα την Ρωσία κατόπιν επιλογής της τελευταίας. Φυσικά τίποτα δεν γίνεται αν δεν υπάρξει κάποιο αντάλλαγμα , κάποια υπόσχεση, για την οποία όλοι μιλούν, αλλά από πουθενά δεν διαρρέει ούτε υπόθεση.  Το ερώτημα θα μπορούσε να είναι αν η Ρωσία εγκατέλειψε την Μεσόγειο οριστικά ή αν αυτό ήταν θέμα επίσης δικής της μακροπρόθεσμης πολιτικής, εφ όσον το μεγάλο της ενδιαφέρον για την Ανταρκτική και το υπέδαφός της βρίσκεται ψηλά στην οικονομικο-στρατηγική ατζέντα της.  Ας μην ξεχνάμε πάντως την συμφωνία Ρωσίας /Gazprom –Ισραήλ, το πρώτο Ρωσικό αποτύπωμα.

Στο κατά που θα πρέπει να στραφεί η σκέψη μας όσον αφορά το ξεκαθάρισμα λογαριασμών, με κάποιους Ρώσους ολιγάρχες της εποχής Γέλσιν, από πλευράς Πούτιν, δύσκολα ακόμα να διαφανεί ο ρόλος και η στοχευμένη επιδίωξη του εγχειρήματος.

Όσο για τις διενέξεις μεταξύ Τούρκων - Ισραήλ, θα μου επιτρέψετε να τις θεωρώ πάντοτε ένα μεγάλο θέατρο.  Λίγο να γνωρίζει κανείς το πως - το γιατί και την πολιτική ιστορία της Τουρκίας, είναι σαν να μιλάμε για το ψυχοπαίδι του Ισραήλ.  Αν κάποιος αντιταχθεί ως προς την υποτιθέμενη "σκληρή" πολιτική του Ερντογάν απέναντι στο Ισραήλ, θα του έλεγα πως για τις παράπλευρες ανθρώπινες απώλειες, δυστυχώς ουδείς εκ των δύο ενδιαφέρεται, πέραν των συμφερόντων τους. Αν ο Ερντογάν δεν ήταν αρεστός στην οικονομική Ελίτ, που διαφεντεύει και στα εδάφη της, θα είχε παραγκωνισθεί με ελαφρά πηδηματάκια.  Αντίθετα παίχθηκε το σκηνικό της συγγνώμης, που πολύ αναμασάται τις μέρες μας λόγω επικαιρότητας. Αλλά τι είναι μια συγγνώμη που κάποτε θα ξεχαστεί (κατά το Μητσοτακικό γνωμικό), μπροστά στον σχεδιασμό που ξεδιπλώνεται (!) και το οικονομικό όφελος που αναμένεται (!)   Αναλυτές αναφέρουν, πως η αλλαγή των στρατιωτικών ηγεσιών από τον Ερντογάν, είχαν αυτή ακριβώς την σημασία, την προστασία της πολιτικής που θέλει να εξασκήσει ως ένα άλλο ψυχοπαίδι της Αμερικής, δηλαδή του ίδιου οικονομικού λόμπι, που έχει τις βάσεις του παντού. Εν τούτοις, το μόνο σίγουρο είναι πως εξυπηρετεί τα έργα των σχεδιαζόντων και αυτό αρκεί προς το παρόν.  Για το μέλλον άγνωσται αι βουλαί.

Εδώ πολλοί μιλούν για πειραματισμό, σχετικά με το κούρεμα στην Κύπρο, ενώ δεν ήταν τίποτα άλλο από μία προσχεδιασμένη κίνηση, που εξυπηρετεί να αναλύεται τοιουτοτρόπως, για να καλυφθεί το σπουδαιότερο που ήταν ο αιφνιδιασμός. Το τι συζητούσαν οι πολιτικοί μεταξύ τους διαφέρει, από το τι και με ποιό τρόπο πραγματοποιήθηκε. Αν οι πολιτικοί ήταν ειλικρινείς στους εντολοδόχους τους, θα έπρεπε να είχαν προϊδεάσει τους εντολείς τους. Δεν το έκαναν όμως.  Τι και αν βγαίνουν εκ των υστέρων υπό την συνήθη πρακτική του εκβιασμού και της "απόλυτης" καταστροφής, ή πως ο Χριστόφιας το είχε προ συμφωνήσει (!)  Μιλούσε κανείς γι αυτό πριν, άσχετα αν όλοι αυτοί κατακρίνουν, εκτός από τις κούφιες υποσχέσεις του Αναν-στασιάδη ;  Στο τελευταίο περιλαμβάνονται οι πάντες, δηλαδή και οι δημοσιογράφοι που ασκούν ύστερη κριτική επί του ασφαλούς, άσχετα αν είχαν πάρει κάτι ..... τα αυτιά τους.  Οι λίστες θα δίνουν και θα παίρνουν με διάφορες ονομασίες.  Τις είδαμε να φυτρώνουν και στην Κύπρο, με τα διαγραμμένα δάνεια, με τις λομπίστικες διαπλοκές κλπ

Φθάσαμε στο σημείο τις πολιτικές να μην τις εξασκούν οι πολιτικές ηγεσίες μέσω διπλωματικών οδών, αλλά κάποιοι παγκόσμιοι χρηματοπιστωτικοί οίκοι, βάσει αριθμών, με την ανοχή και εφαρμογή των πρώτων. 

Υπάρχει περίπτωση να υπάρξει ειρηνικό βιώσιμο μέλλον, με αυτήν την τακτική ;

Κάθε λογικός άνθρωπος θα έλεγε, όχι

Επομένως οι λαοί των ισχυρών ευρωπαϊκών κρατών, θα πρέπει να λογικευθούν και να μην παρασύρονται από παχείς αλλά κυρίως ψεύτικους πολιτικούς λόγους που τους σερβίρουν οι πολιτικοί τους και ανεπιρρέαστοι από κόμματα να αλλάξουν εντελώς πρόσωπα και πολιτικές κατευθύνσεις. 

Να μην κάνουν ένα αντίστοιχο επιλεκτικό λάθος που έπραξαν οι λαοί του νότου, υπό άλλης μορφής πολιτικών δεδομένων μεν, αλλά απόλυτα συνδυαζόμενα με τα παραπάνω δε.

Κλείνοντας, είναι ανθρωπίνως αποδεδειγμένο, πως η λαιμαργία - η απληστία, παράλληλα με τις κοινωνικές αντιδράσεις, θα καταλήξουν σε μια ευρύτερη φαγωμάρα, που κατά πάσα πιθανότητα θα επιφέρουν πολεμική σύρραξη. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν οι λαοί ήσαν ώριμοι και όχι κουρδισμένοι άνθρωποι βουτηγμένοι στους μικρόκοσμούς τους και στην αμάθειά τους.

Νάγια

Οι επιπτώσεις μιας μεγάλης γεωπολιτικής δίνης σε Κύπρο και Ελλάδα (2)

Το μεγάλο κάδρο και η συγγνώμη του Ισραήλ

 

Του Σάββα Καλεντερίδη 

 

Σχετικό άρθρο: Οι επιπτώσεις μιας μεγάλης γεωπολιτικής δίνης σε Κύπρο και Ελλάδα (1)  Οι πραγματικές διαστάσεις της εκεχειρίας του Άπο

Στο προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην έκκληση που έκανε ο Άπο προς τους συντρόφους του και προς το τουρκικό κράτος για την επίτευξη συμφωνίας με σκοπό την ειρηνική επίλυση του Κουρδικού, αφού είχε προηγηθεί η έκκληση του τουρκικού κράτους προς τον Κούρδο ηγέτη να παρέμβει προς την κατεύθυνση αυτή.

Ποιοι είναι, όμως οι πραγματικοί λόγοι που υποχρέωσαν το τουρκικό κράτος να ζητήσει από έναν «αρχιτρομοκράτη» να μεσολαβήσει για την επίτευξη μιας λύσης, νομιμοποιώντας τον ίδιο αλλά και το ΡΚΚ, που είναι επίσης χαρακτηρισμένο ως τρομοκρατική οργάνωση;

Το έχουμε ξαναγράψει σε προηγούμενες αναλύσεις μας. Ο στόχος των ΗΠΑ, του Ισραήλ και του εβραϊκού παράγοντα είναι ο γεωπολιτικός έλεγχος της περιοχής της Μεσοποταμίας, συναφώς ο έλεγχος των κοιτασμάτων του Κιρκούκ και η δημιουργία ενός ασφαλούς ενεργειακού διαδρόμου στην κατεύθυνση Κιρκούκ-Άδανα/Αλεξανδρέτα/Λατάκεια-Κύπρος-Καστελόριζο-Κρήτη-Πελοπόννησος.

Για να γίνει αυτό, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις οι οποίες είναι εκ των ουκ άνευ. 

Πρώτη, φυσικά, είναι η ισχυροποίηση της Αυτόνομης Κουρδικής Διοίκησης σε βαθμό που να είναι σε θέση να συνάπτει συμφωνίες -ερήμην της Βαγδάτης- με μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες για την εκμετάλλευση των χρυσοφόρων πετρελαϊκών κοιτασμάτων, κάτι που αποτελεί ένα τεράστιο βήμα για την ντε φάκτο ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, και δίνει άλλες δυναμικές στα κουρδικά επελευθερωτικά κινήματα που δραστηριοποιούνται στα άλλα τρία τμήματα του Κουρδιστάν, που κατέχονται από Ιράν, Τουρκία και Συρία!

Δεύτερη προϋπόθεση είναι ο αποκλεισμός του Ιράν από την εν λόγω περιοχή, την οποία διεκδικεί για δυο λόγους. Ο ένας είναι γιατί θεωρεί ότι οι Κούρδοι αποτελούν φυλή που εντάσσεται στην ευρύτερη οικογένεια του περσικού έθνους και άρα το Μεγάλο Κουρδιστάν πρέπει να αποτελεί περιοχή επιρροής του Ιράν, και ο άλλος γιατί η Τεχεράνη φιλοδοξεί να ελέγξει το σύνολο της ιρακινής επικράτειας μέσω των σιιτών του Ιράκ, που αποτελούν την πλειονότητα και ελέγχουν τα επίσης χρυσοφόρα πετρελαϊκά κοιτάσματα της περιοχής της Βασόρας, που κατοικείται από σιιτικούς πληθυσμούς.

Τρίτη προϋπόθεση, συναφής με την πρώτη, είναι η αποδοχή από πλευράς της Τουρκίας της κουρδικής πραγματικότητας. Τι σημαίνει όμως αυτό; Σημαίνει αναγνώριση από την Άγκυρα της Αυτόνομης Κουρδικής Διοίκησης σήμερα, του ανεξάρτητου Κουρδιστάν αύριο. Επίσης σημαίνει αναγνώριση των Κούρδων που κατοικούν στην Τουρκία, άρα συνομιλίες και νομιμοποίηση του Άπο και του ΡΚΚ, για να είναι, μεταξύ άλλων, ασφαλής ο ενεργειακός -και όχι μόνο- διάδρομος στο τμήμα Κιρκούκ-Ερμπίλ-Μαρντίν-Τζεϋχάν Αδάνων. Σε όλα αυτά έλεγαν σθεναρά και πεισματικά όχι οι στρατηγοί και οι κεμαλιστές, γι’ αυτό επιλέχτηκε ο Ερντογάν και οι σύντροφοί του από το 1994, που έδωσαν υπόσχεση να πουν το μεγάλο ναι, γι’ αυτό στηρίχτηκε το ΑΚΡ με κάθε τρόπο ο από τις ΗΠΑ και από τον εβραϊκό παράγοντα, γι’ αυτό και οι συνομιλίες της κυβέρνησης Ερντογάν με τον Άπο.

Τέταρτη προϋπόθεση, συναφής με τη δεύτερη, είναι  είναι  η «συμμόρφωση» της Συρίας, αφ’ ενός μεν για να ολοκληρωθεί ο αποκλεισμός του Ιράν από την περιοχή, αφού είναι γνωστό ότι το θεοκρατικό καθεστώς της Τεχεράνης χρησιμοποιεί την επικράτεια αλλά και τους κρατικούς μηχανισμούς και δυνατότητες της Συρίας, για να ασκεί επιρροή στο Λίβανο και τη Λωρίδα της Γάζας, και αφ’ ετέρου για να είναι ασφαλής ο έτερος εναλλακτικός διάδρομος, που αποδυναμώνει την Τουρκία, αυτός που κινείται στη γραμμή τμήμα Κιρκούκ-Ερμπίλ-Κάμισλο-Αφρίν-Λατάκεια/Αλεξανδρέττα. Γι’ αυτό και η από σπόντα (;) δημιουργία του δεύτερου αυτόνομου κουρδικού κράτους στα βόρεια της Συρίας, που, σημειωτέον, ιδρύθηκε μετά από την απροκάλυπτη επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία, και ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από το ΡΚΚ, στρατιωτικά στελέχη του οποίου οργάνωσαν και διοικούν τις Δυνάμεις Λαϊκής Άμυνας του Δυτικού Κουρδιστάν, που αποτελούνται από 15 χιλιάδες άνδρες και γυναίκες, μέχρι στιγμής. Να σημειωθεί, επίσης, ότι, σύμφωνα με πληροφορίες, σημαντικό μέρος των ανταρτών του ΡΚΚ που θα αποχωρήσει από το τουρκικό έδαφος θα εγκατασταθεί στο Δυτικό Κουρδιστάν, κατά μήκος των σημερινών συνόρων Τουρκίας-Συρίας, καθώς και ότι ένας από τους πιο σημαντικούς στρατιωτικούς διοικητές του ΡΚΚ, ο Φερμάν Χουσεΐν, κατάγεται από το Δυτικό Κουρδιστάν! 

Πριν πάμε στην πέμπτη προϋπόθεση, που είναι η δημιουργία κατάλληλων συνθηκών που θα καταστήσουν ασφαλή και λειτουργικό το τμήμα του ενεργειακού διαδρόμου Κύπρος-Κρήτη-Πελοπόννησος, να σημειώσουμε ότι για να λειτουργήσει το όλο σχήμα, αλλά και για να αντιμετωπιστεί με οποιονδήποτε τρόπο το πρόβλημα "Ιράν", που έχει παγκόσμιες διαστάσεις, ήταν απαραίτητη η συνεργασία Ισραήλ-Τουρκίας, που είναι βασικοί πυλώνες του …οικοδομήματος.

Γι’ αυτό η προτροπή Ομπάμα προς Νετανιάχου και Ερντογάν να τα ..βρούνε, γι’ αυτό το τηλεφώνημα της ταπεινωτικής συγνώμης, μια συγνώμη που δόθηκε στη λογική του καζάν-καζάν, που επικαλέστηκε ο Ερντογάν στη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό στην Κωνσταντινούπολη,  όπου συνήλθαν τα υπουργικά συμβούλια Ελλάδας-Τουρκίας.

Ήδη έχουμε αγγίξει την πέμπτη προϋπόθεση, που επιβάλλει την εξεύρεση συμβιβαστικών λύσεων στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου τώρα, στο Αιγαίο λίγο αργότερα, στα προβλήματα που έχουν ανακύψει τα τελευταία σαράντα χρόνια που είναι σε εξέλιξη το ως άνω σχέδιο.

Και με αυτήν την πέμπτη προϋπόθεση σχετίζεται η συγνώμη του Ισραήλ προς την Τουρκία, όπως επίσης και η αποδυνάμωση της Ελλάδας σε οικονομικό και διεθνοπολιτικό επίπεδο, αλλά και τα τραγικά γεγονότα που είναι σε εξέλιξη στην Κύπρο τις μέρες αυτές.

Κλείνοντας, θα υπογραμμίσουμε ότι η κάθε χώρα, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πολιτών και του έθνους της, φροντίζει πρώτα να κατανοεί έγκαιρα αυτά που σχεδιάζονται και πρόκειται να συμβούν στην περιοχή της και στη συνέχεια δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες και συμμαχίες για να αντιμετωπίσει από κατάλληλη θέση τα γεγονότα και τα επισυμβαίνοντα. Αυτό απαιτεί αξιόπιστο πολιτικό προσωπικό και ικανούς υπηρεσιακούς παράγοντες.

Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε κακοί και άγγελοι κακών, με πολιτικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες που γονατίζουν με το παραμικρό όχι μόνο στην αμερικανική πρεσβεία,όπως γινόταν εκ …παραδόσεως, αλλά και στην τουρκική, όπως έγινε στην περίπτωση της παρουσίασης του βιβλίου του Μουράτ Καραγιλάν «Η Ανατομία του Πολέμου στο Κουρδιστάν», Λευκωσία και Αθήνα πολύ δύσκολα θα αντιμετωπίσουν έστω και με σχετική επιτυχία αυτά που είναι σε εξέλιξη και αυτά που θα ακολουθήσουν.

Εκτός κι αν ξυπνήσουν οι Έλληνες, που κοιμούνται σε βαθύ γεωπολιτικό σκοτάδι και στην Κύπρο και στην Ελλάδα και περισώσουν έστω και κάτι!

 Όσο για τα σενάρια σε σχέση με την εξέλιξη που μπορεί να έχει η πορεία της εκεχειρίας που κήρυξε ο Οτζαλάν και η πορεία των σχέσεων της Τουρκίας με το Ισραήλ, μετά την ταπεινωτική συγνώμη του Νετανιάχου, και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις τους στα ελληνικά συμφέροντα, στο επόμενο άρθρο μας.

"Ποιός δεν θέλει τον λογιστικό έλεγχο ;"

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΔΑΜΙΤΣΗΣ

katerina panou

Ο Αρτέμης Σώρρας πιέζει μέ όποιον τρόπο μπορεί τήν κυβέρνησή μας, ούτως ώστε νά πάρει τά χρήματα πού έχει καταθέσει σε λογαριασμό τής Ελληνικής Δημοκρατίας!!! Ο μόνος όρος πού βάζει είναι λογιστικός έλεγχος τού χρέους!!!
ΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΟΝ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ;;;

Τά κανάλια τόν κρύβουν, τά ραδιόφωνα τόν φιμώνουν! Τά παπαγαλάκια τού κίτρινου τύπου τόν χλεύασαν καί τόν γελοιοποίησαν!
Έχει κάνει πρόταση γιά αγορά τής Ολυμπιακής, γιά αγορά τής Αγροτικής Τράπεζας, γιά επιδότηση τού ΙΚΑ, πρόταση γιά αγορά... σέ δύο τηλεοπτικά κανάλια καί δέν τού δίδεται τίποτα!!! Ο λόγος είναι προφανής...άν αγοράσει...θά πρέπει νά κάνει καί έλεγχο!!! Καί ουδείς θέλει τόν έλεγχο, γιατί όλοι οι "κρατούντες" είναι ανθέλληνες!!! Αύριο, ο δημοσιογράφος Κων. Γουΐλς θά συνοδεύσει τόν κ. Σώρρα καί τούς δικηγόρους του, προκειμένου νά καταθέσει αίτηση αγοράς τής ΕΥΔΑΠ...
οπότε δέν θά έχουν δικαιολογία οι κυβερνώντες, ότι δέν ξέραμε-δέν είδαμε... αφού θά είναι μαζί καί δημοσιογράφος!!!

Όποιος δέν έχει ήδη υπογράψει τήν δήλωση συμπαράστασης, στήν μήνυση πού έχει καταθέσει (από τίς 29/11/2012) ο κ. Αρτέμης Σώρρας κατά τών 300 τής βουλής, σύν τού Προέδρου τής Δημοκρατίας καί τού Υπ. Οικονομικών, μπορεί σήμερα μέσω ηλεκτρονικής υπογραφής νά δηλώσει ότι θέλει νά ελέγξει η κυβέρνηση τήν πρόταση τού κ. Σώρρα!!!
Τό ίδιο φυσικά πρέπει νά κάνουν καί όσοι έχουν υπογράψει τήν δήλωση συμπαράστασης!

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ πρέπει νά απαιτήσουμε όλοι οι ΕΛΛΗΝΕΣ -τουλάχιστον- νά ελεγχθεί η προσφορά!!!
ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΦΥΠΝΙΣΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΕΊΤΕ !!!!!!!!!!
ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΣΤΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΟΤΙ ΛΕΝΕ ΤΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΑ ΔΙΚΤΥΑ!!!

Η «ηλιθιότητα» της μείωσης του αριθμού των βουλευτών.

Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πως υπάρχουν τόσοι αφελείς που τσιμπάνε στην προπαγάνδα του πολιτικού συστήματος για μείωση του αριθμού των βουλευτών!!! Το πολιτικό καθεστώς εκμεταλλευόμενο την απέχθεια των πολιτών προς τα πρόσωπα των βουλευτών, πετάει το τυράκι της μείωσης του αριθμού των βουλευτών και ο κάθε πολιτικά αφελής «τσιμπάει» χωρίς να...

αντιλαμβάνεται τι ακριβώς του σερβίρουν. Δεν αντιλαμβάνεται ότι με τον τρόπο αυτό το πολιτικό σύστημα, μαζί με τα πνευματικά και δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του, θέλει να περιορίσει το πολιτικό προσωπικό σε λίγες πολιτικές οικογένειες, να γίνει πιο κλειστό και ελέγξιμο και να αποβάλει τυχόν «προβληματικές» περιπτώσεις βουλευτών.

Ας έρθουμε όμως από την πλευρά των πολιτών. Γιατί οι πολίτες θέλουν να μειωθεί ο αριθμός των βουλευτών; Μήπως γιατί εξοργίζονται βλέποντας πολλά πολιτικά πρόσωπα και θέλουν να βλέπουν πιο λίγα; Μα είναι έτσι τότε ας καταργήσουμε εντελώς τους βουλευτές. Δεν είναι όμως αυτή η σκέψη στο πίσω μέρος του μυαλού του απλού πολίτη. Η σκέψη είναι ότι με τη μείωση του αριθμού των βουλευτών θα μειωθεί το κόστος λειτουργίας του Κοινοβουλίου.  Αν είναι έτσι, τότε γιατί να μην μειωθεί η αμοιβή των βουλευτών στα 2/3 του ποσού που παίρνουν αυτή τη στιγμή; Πάλι θα έχουμε αντίστοιχη οικονομική ωφέλεια με 300 βουλευτές. Απλά, γιατί αυτό δεν το θέλουν οι πολιτικές οικογένειες. Απεναντίας θέλουν μεγαλύτερες αμοιβές για τα μέλη τους.

Αν από το άλλο μέρος μειώναμε την αμοιβή των βουλευτών κατά 50% και ταυτόχρονα αυξάναμε τον αριθμό σε 600, πάλι το ίδιο κόστος με το σημερινό δεν θα είχαμε; Αφαιρώντας μάλιστα και τις λοιπές προνομίες, θα είχαμε και όφελος. Αν τώρα οι βουλευτές ήταν 600, δεν θα ήταν άραγε ακόμα καλύτερα τα πράγματα για το λαό; Δεν θα υπήρχε άραγε μεγαλύτερη σε βάθος λαϊκή αντιπροσώπευση; Δεν θα είχαμε περισσότερους Έλληνες στα κέντρα λήψης αποφάσεων;  και ακόμα ο έλεγχος των πειθήνιων βουλευτών δεν θα γινόταν ακόμα πιο δύσκολος;  Και για να το πάμε πιο μακριά. Αν τελικά το αξίωμα του βουλευτή άνοιγε τόσο πολύ ώστε να ταυτιστεί με το αξίωμα του πολίτη, δηλαδή είχαμε δέκα εκατομμύρια βουλευτές, μήπως άραγε τότε αυτό ήταν Άμεση Δημοκρατία;

Βλέπουμε λοιπόν, πως όσο πιο πολύ μαζεύουμε την λαϊκή εκπροσώπηση στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, τόσο πιο κλειστό και ελέγξιμο γίνεται το σύστημα στα χέρια μιας οικογενειοκρατούμενης ολιγαρχίας και τόσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από την ιδέα της Δημοκρατίας.

Και στο κάτω κάτω, ας μειώσουμε τον αριθμό των βουλευτών σε 56, όπως και στην Κύπρο, ώστε να είναι όλοι μεταξύ τους μία οικογένεια και να έχουμε ισόβιες παρουσίες αυτών των οικογενειών. Το μοντέλο αυτό όμως δεν απέτρεψε την Κύπρο από το να συμβούν αυτά συμβαίνουν και που εμβρόντητοι πληροφορούμαστε ότι έχουν συμβεί.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε έχουν στην πραγματικότητα να κάνουν με τον ίδιο το θεσμό της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Μάλιστα όσο πιο κλειστή και ολιγαρχική γίνεται αυτή η αντιπροσωπευτική δημοκρατία, τόσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα για το λαό. Η μόνη λύση λοιπόν είναι το άνοιγμα της δημοκρατίας στο λαό και το σπάσιμο των φραγμάτων που έχει ορθώσει το πολιτικοικονομικό σύστημα της χώρας, ώστε τελικά να εισρεύσει ο λαός στα κέντρα λήψης των αποφάσεων και να αρχίσει η οικονομική ανάπτυξη. 
http://hassapis-peter.blogspot.gr/2013/03/blog-post_3103.html 

Iγνατίου: Οταν άκουσα τον Αναστασιάδη να ανακοινώνει ότι θα διορίσει ανακριτές, γέλασα

«Οταν άκουσα τον κ. Αναστασιάδη να ανακοινώνει ότι θα διορίσει ανακριτές και εισαγγελείς, μειδίασα. Διότι και ο ίδιος είναι «παιδί» του βρώμικου κομματικού σωλήνα, το οποίο -από κοινού με τους τραπεζίτες- γονάτισε έναν υπερήφανο και εργατικό λαό, που δεν είχε την παραμικρή ανάμειξη στο πολιτικο-τραπεζικό παιχνίδι» γράφει ο κυπριακής καταγωγής δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου.
Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου στο Εθνος:

«Τα ψέματα περίσσευσαν στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα, στην προσπάθεια των κυβερνώντων και της αντιπολίτευσης να επιρρίψουν επί αλλήλων ευθύνες, επιλέγοντας την πλέον δύσκολη στιγμή για το νησί, κατά την οποία το μόνο που απαιτείται είναι η ομοψυχία και η ενότητα.
Κοντά σ' αυτούς, διέπρεψαν και οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι αντι-Κύπριοι της θήνας οι οποίοι άδραξαν την ευκαιρία για να ξεράσουν όξος και χολή επί των Ελληνοκυπρίων, επειδή η κυπριακή Βουλή απέρριψε -και πολύ ορθά έπραξε- την πρώτη απόφαση του Eurogroup, που απαιτούσε «κούρεμα» και των ασφαλισμένων καταθέσεων.
Αυτό που έκρυψαν οι τροϊκανοί και ο Πρόεδρος της Κύπρου ήταν ότι θα ακολουθούσε την επομένη της θετικής ψήφου η «εξάτμιση» της Λαϊκής και η σταδιακή υποβάθμιση της Τράπεζας Κύπρου.
Η υπερψήφιση της πρώτης απόφασης του Eurogroup, ούτε τη Λαϊκή θα έσωζε ούτε την Κύπρου.
Βεβαίως, ούτε η δεύτερη απόφαση ήταν δίκαιη, διότι πλήρωσαν τα σπασμένα οι καταθέτες των δύο τραπεζών, πολλοί εκ των οποίων ούτε Ρώσοι ολιγάρχες ήταν ούτε απατεώνες και λαμόγια.
Πλήρωσαν ακριβά την εμπιστοσύνη τους στο τραπεζικό σύστημα, που ήταν σαθρό και διεφθαρμένο και ελεγχόταν από απατεώνες, οι οποίοι παρουσιάζονται και τιμητές. Διότι είναι θρασύτατοι και επειδή μέχρι τώρα γνώριζαν πως η τιμωρία ήταν για τους μικρούς και τους αδύνατους.
Οταν άκουσα τον κ. Αναστασιάδη να ανακοινώνει ότι θα διορίσει ανακριτές και εισαγγελείς, μειδίασα. Διότι και ο ίδιος είναι «παιδί» του βρώμικου κομματικού σωλήνα, το οποίο -από κοινού με τους τραπεζίτες- γονάτισε έναν υπερήφανο και εργατικό λαό, που δεν είχε την παραμικρή ανάμειξη στο πολιτικο-τραπεζικό παιχνίδι.
Ο λαός είναι το μεγάλο θύμα των πολιτικών και των τραπεζιτών, οι οποίοι έβγαλαν όλα τα χρήματά τους στο εξωτερικό και δεν θα επηρεαστούν από την άνευ προηγουμένου κρίση που πλήττει το νησί.
Οταν πληροφορήθηκα ότι αυτός που κλήθηκε να ηγηθεί της ομάδας των δικαστικών για να αποδώσουν ευθύνες για την τραγωδία είναι ο πρώην πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου Γιώργος Πικής, ησύχασα.
Οσοι τον γνωρίζουμε είμαστε βέβαιοι πως με την ανακοίνωση του διορισμού του οι πολιτικοί και οι τραπεζίτες δεν θα κοιμούνται πια ήσυχοι.

http://kapistri.blogspot.gr/2013/03/i.html 

Μπουτάρης "Τους Τούρκους και τους Εβραίους κατ' αρχήν ..."

Μετά από τα ύψη που προηγήθηκαν, η ανώμαλη προσγείωση στην αγκαλιά του μεγάλου πολεμιστή Κεμάλ, όπως μας "διδάσκει" ο Μπουτάρης. Δεν αμφισβητεί κανείς τις ικανότητες του Κεμάλ. Έχει όμως τους δικούς του να τον υμνούν και προφανώς θα είναι ένας εξ αυτών.  Αχ βρε διεθνιστές μου Θεσσαλονικείς ......... (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)

 MrMihail9

Όταν κοιτάς από ψηλά - Κώστας Χατζής

Katerinadestapa

Όταν κοιτάς την Ελλάδα από ψηλά ..... !!

Ας ταξιδέψουμε μέσα από την όμορφη δουλειά των δημιουργών αυτών των βίντεο. Εκτός από την πανθομολογούμενη ομορφιά, μπορεί να φέρει θλίψη , μπορεί να φέρει οργή ή οποιοδήποτε άλλο συναίσθημα, μπερδεμένο με παράλληλες επίκαιρες συνδυαζόμενες σκέψεις . 

Το καλλίτερο θα ήταν με την βοήθεια των πανέμορφων εικόνων, νοερά να φανταστούμε άλλες εποχές , περασμένες και ας είναι άγνωστες ή λίγο γνωστές μέσα από αφηγήσεις ή εξιστορήσεις. Εποχές που θα μας ευχαριστούσαν να τις θυμηθούμε , τραβώντας τες από του χρόνου το ερμάρι.  Όπως φανταζόμαστε τους  ανθρώπους που περπάτησαν τα καταπονημένα από τον χρόνο πλακόστρωτα των ναών και των εστιών.  Το ταξείδι του χρόνου και οι σκιές που θα διαγράφονται στον χώρο του, θα ξυπνήσουν μέσα μας μνήμες που ούτε θα τις καταλάβουμε αρχικά. Θα τις αντιληφθούμε όταν νοιώσουμε δυνατότεροι μέσα απ΄ το ταξείδι. Θα έχουμε γεμίσει από μια άγνωστη μα γλυκιά ενέργεια που θα διαπερνά το είναι μας και θα μας ελευθερώνει.  Δεν είναι δύσκολο. Λίγος χρόνος αφιερωμένος και η ματιά ευρύτερη και όχι καρφωμένη στην ευμορφία της εικόνας. 

Να πίσω από την μύτη του βράχου, να πέρα στον ορίζοντα τριήρεις  ….

Σε μια άλλη πλαγιά χορεύουν οι Μαινάδες, χαϊδεύοντας τις φλόγες και μυρίζοντας τις ευωδιές της φύσης, με στολισμένες κόμες ……

Τα ερείπια δεν είναι ερείπια, είναι οι φαντασμαγορικοί δεσπόζοντες ναοί , σαν καραβοτσακισμένοι απ΄τις τραχιές γλώσσες της θάλασσας……..

Να εκεί που χάνεται ο ήλιος, αλλάζει κάθε φορά σελίδα η ιστορία …….      Ν.                         

Υσ : θυμήθηκα το τραγουδάκι "όταν κοιτάς από ψηλά, είναι ο κόσμος ζωγραφιά...." θα ψάξω να το βρω καλά μου φιλαράκια

Ellenos Ellen

Η απάτη για την Ε.Ε.

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Η καταστροφή των  λαϊκών στρωμάτων στην Κύπρο που μόλις ξεκίνησε—ενώ η καταστροφή των αντίστοιχων στρωμάτων στην Ελλάδα εντείνεται—θα ήταν ανέφικτη, εάν δεν υπήρχε μια μαζική εξαπάτηση (εσκεμμένη ή μη) για τις πραγματικές αιτίες της και τον τρόπο εξόδου από αυτή. Και αυτό, γιατί και στις δύο περιπτώσεις, το δίλημμα που έβαλαν οι ξένες και ντόπιες ελίτ, το δέχτηκαν, ρητά ή σιωπηρά, όχι μόνο τα πολιτικά κόμματα που τις εκπροσωπούν («μνημονιακά»), αλλά και τα κόμματα και οργανώσεις που υποτίθεται εκπροσωπούν τα λαϊκά στρώματα («αντιμνημονιακά» κ.λπ.)—εκτός από

ελάχιστες εξαιρέσεις που απορρίπτουν μεν αυτό το ψευτοδίλημμα αλλά υιοθετούν συγχρόνως πολιτικές λύσεις που καταδικάζουν τα στρώματα αυτά στην επ’ αόριστο αναμονή για τη  λαϊκή εξουσία. 

Κατά τη γνώμη μου, αυτή η μαζική εξαπάτηση είναι η βασική αιτία που δημιούργησε μια απίστευτη σύγχυση στα στρώματα αυτά, τα οποία δεν βλέπουν πια για ποιο πραγματοποιήσιμο στόχο να παλέψουν για να βγουν από την καταστροφική κρίση.

Έτσι, ο καθημερινός αγώνας για την επιβίωση στον οποίο έχουν καταδικάσει τα λαϊκά στρώματα οι ελίτ σήμερα, σε συνδυασμό με τη σύγχυση, έχουν οδηγήσει σε μια πρωτόγνωρη παραίτηση μπροστά στην μαζική επίθεση που αντιμετωπίζουν, η οποία εντείνεται όσο ολοκληρώνεται  η διαδικασία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Το ψευτοδίλημμα που έβαζαν οι ελίτ  στα λαϊκά στρώματα, τόσο στην Ελλάδα πριν τρία χρόνια, όσο και στην Κύπρο σήμερα, είναι το εξής: άτακτη χρεοκοπία και οικονομική (αν όχι και εθνική) καταστροφή ή μια επώδυνη «λύση» που θα αποτρέψει την καταστροφή. 

Στην πραγματικότητα βέβαια τα λαϊκά στρώματα ήδη ζουν μια οικονομική καταστροφή, έστω και αν η χρεοκοπία τους δεν είναι «άτακτη» αλλά πολύ «τακτική», αφού ξέρουν εκ των προτέρων πότε και πώς θα χάσουν το μισό εισόδημα ή την σύνταξή τους, ή τη δουλειά και τη στέγη τους, ή κάθε πραγματική ιατρική περίθαλψη και εκπαίδευση, ενώ άλλοι διερωτώνται εάν αξίζει μια πανάθλια ζωή που τους καταστρέφει κάθε ελπίδα. 

Όσον αφορά τον κίνδυνο  εθνικής καταστροφής, φαίνεται κάποιοι ξέχασαν ότι Ελλάδα και Κύπρος ανήκαν στη Δύση τον καιρό του Αττίλα!

Και είναι ψευτοδίλημμα, γιατί βασίζεται σε μια μεγάλη απάτη: ότι δεν υπάρχει ζωή παρά μόνο μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, ή γενικότερα μέσα στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. 

Όμως, πριν μόλις 40 χρόνια, ο κάθε λαός είχε πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα από σήμερα (όχι βέβαια πλήρη δυνατότητα που είναι αδύνατη μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα οικονομίας της αγοράς) να ελέγχει τι και πώς και για ποιον παράγει και αν θα έχει κοινωνικές υπηρεσίες που καλύπτουν βασικές ανάγκες για όλους, και όχι μόνο για τους προνομιούχους.

 Σήμερα, είναι η παγκόσμια αγορά που δίνει απαντήσεις σε αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα για τη ζωή μας: δηλαδή, βασικά, μερικές εκατοντάδες πολυεθνικές επιχειρήσεις που ελέγχουν το παγκόσμιο εμπόριο, τις επενδύσεις και την παραγωγή, έχουν επιβάλλει το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών εμπορευμάτων και κεφαλαίου (με αποτέλεσμα τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις) και τη Κινεζοποίηση της εργασίας (που την βαφτίζουν «ελαστικοποίηση»). 

Όμως, ούτε η Ελληνική ούτε η Κυπριακή οικονομία ήταν έτσι παρασιτικές, όπως σήμερα, πριν την ενσωμάτωση τους στη παγκοσμιοποιημένη αγορά και την ΕΕ.

Αυτό σημαίνει ότι εάν ένας λαός δεν έχει τη δύναμη να αποκοπεί από τη ραγδαία παγκοσμοποιούμενη αγορά, ξεπερνώντας τις ελίτ του που βολεύονται μέσα σε αυτήν, και να στηριχτεί στις δικές του και μόνο δυνάμεις για να δώσει τις βασικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, τότε θα χάσει τελικά κάθε οικονομική και εθνική κυριαρχία. 

Και αυτό, γιατί εκτός από τα μητροπολιτικά κέντρα που είναι τα μόνα που βρίσκονται σε σχέσεις πραγματικής αλληλεξάρτησης μεταξύ τους, εφόσον εκεί εδράζονται οι μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι υπόλοιπες χώρες και λαοί έχουν καταδικαστεί στη θέση των τυπικών ή άτυπων προτεκτοράτων.[1] 

Ο Ισραηλινός πρόεδρος Πέρες περιέγραψε γραφικότατα πριν λίγες εβδομάδες, καταχειροκροτούμενος από το Ευρω-κοινοβούλιο, πώς θα λειτουργεί η παγκοσμιοποιημένη οικονομία που θα διαχειρίζεται μια παγκόσμια διακυβέρνηση (δηλ. η υπερεθνική ελίτ).

 Την ίδια στιγμή βέβαια κάποιοι παλαιολιθικοί «Μαρξιστές», οι οποίοι προφανώς ζουν κάπου στις αρχές του περασμένου αιώνα, μιλούν ακόμη για «ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις», μην έχοντας πάρει είδηση ότι σήμερα η βασική σύγκρουση είναι μεταξύ θυτών και θυμάτων της παγκοσμιοποίησης, σε Βορρά και Νότο!

Τέλος υπάρχουν και αυτοί στην «Αριστερά» που όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν το ψευτοδίλημμα, αλλά και εξαπατούν συνειδητά ότι είναι δυνατή μια «άλλη» πολιτική που θα μπορούσαν να επιβάλουν στην «κακή» Μέρκελ οι σοσιαλιστές μαζί με τους λαούς του Νότου. 

Προφανώς, «δεν είδαν» ότι στη καταστροφή της Κύπρου συνέβαλαν αποφασιστικά οι σοσιαλιστές, Οικολόγοι κ.λπ. του Βορρά, σε αγαστή σύμπνοια με τους εκπρόσωπους του Νότου! 

Τέλος, όσον αφορά στην αποπροσανατολιστική θέση τμήματος της Αριστεράς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΠΑΜ, ΕΛΕ, Αλαβάνος, Λαπαβίτσας, Βατικιώτης κ.α.) για έξοδο μόνο από το Ευρώ αλλά όχι και από την ΕΕ,  αντικειμενικά, δεν είναι παρά άλλη μια απόπειρα εξαπάτησης των λαϊκών στρωμάτων, αφού το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών επιβλήθηκαν από την ίδια την ΕΕ. 

Η έξοδος επομένως από το Ευρώ, χωρίς παράλληλη μονομερή έξοδο από την ΕΕ, θα ήταν καταστροφική τόσο βραχυπρόθεσμα, αφού δεν θα επέτρεπε τις απαιτούμενες αλλαγές για ριζική οικονομική αναδιάρθρωση, όσο και μακροπρόθεσμα αφού θα απέκλειε την οικονομική αυτοδυναμία—δηλαδή την προϋπόθεση απεξάρτησης από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. 

(Από σήμερα, 31/3/2013 και κάθε Κυριακή, ο Τ.Φωτόπουλος θα αρθρογραφεί στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία)

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

 

Ν : συμφωνώ απόλυτα αγαπητέ συγγραφέα, θα πρέπει όμως να είναι έτοιμη και η άμεσα εφαρμόσιμη εναλλακτική λύση, η οποία όμως δεν προτείνεται στο κείμενο. Ίσως των Brics θα έλεγε κανείς. Η ειρωνεία είναι πως η Κίνα έχει ξεπεράσει τα όριο της αντιδημοκρατίας προ πολλού - είναι απόλυτα φασιστική, η Βραζιλία ακολουθεί τερατόμορφους νόμους εισαγόμενους εκ των ΗΠΑ κλπ.  Μία είναι η λύση με ολίγον καλο προαίρετον χιούμορ..., η μετανάστευση κάπου στο διάστημα. 

Σκληρό μάθημα αυτό για την ανθρωπότητα, όπως και του καθενός ξεχωριστά, του οποίου το μέγεθος και η έκταση της δυσκολίας (προβλήματος), εξαρτάται καθαρά από αυτήν (ανθρωπότητα).