Αναδημοσίευση από http://paganeli.wordpress.com/ Από το toixo-toixo Απόψε θα αλλάξει η ώρα. Μα δε θα αλλάξει τίποτε άλλο. Δε θα αλλάξει ούτε η μέρα ούτε ο χρόνος ούτε η μαυρίλα τους. Όλα θα παραμείνουν αφόρητα ίδια. Γιατί δεν είναι παρά μικρές κι ασήμαντες κουκκίδες στη γραμμή της ιστορίας. Μια γραμμή που επεφύλασσε για μας έναν πολύ δύσκολο ρόλο. Ενδεχομένως τον πιο δύσκολο απ’ όλους. Αυτό θα μας το δείξει το πολύ…κοντινό μέλλον. Απόψε θα γυρίσουμε τα ρολόγια μας μια ώρα μπροστά. Πόσο θα ‘θελα να τα γυρίζαμε χρόνια μπροστά. Να χαθούν με το γύρισμα ενός δείκτη όλα τα χρόνια που μας μέλλει να ζήσουμε μέσα σ’ αυτήν την καταχνιά. Να χαθούν όπως θα χαθεί αυτή η ώρα ανάμεσα στις 3 και τις 4. Μια ώρα που δε θα τη ζήσουμε ποτέ. Πάντα θα ξέρουμε ότι την ώρα 3 με 4 τα ξημερώματα της 31ης Μαρτίου 2013 δεν τη ζήσαμε ποτέ. Την προσπεράσαμε χωρίς μια ανάσα. Πώς θα ‘ταν άραγε να προσπερνούσαμε έτσι και τα χρόνια; Να γυρίσουμε το δείκτη ξεκινώντας απ’ τις 3 τα ξημερώματα απόψε και να βρεθούμε μονομιάς στις 4 τα ξημερώματα της 31ης του Μάρτη του 2025 ή του 2032…! Να κοιτάμε προς τα πίσω και να μην υπάρχει τίποτα. Μόνο κενό! Και μαύρες μέρες που θα ζούσαμε, αλλά δεν τις ζήσαμε τελικά προσπερνώντας τις με ένα παιχνίδι της μοίρας! Ή τί λέτε να γυρίζαμε τους δείκτες των ρολογιών πίσω; Αλλά αρκετά πίσω. Από κει που ξεκινήσαμε τα μεγάλα μας τα λάθη. Πότε, άραγε, ξεκινήσαμε τα μεγάλα μας λάθη; (Δεν εννοώ τα προσωπικά. Στα συλλογικά αναφέρομαι) Για τον καθένα μας ήταν άλλη η στιγμή του λάθους που θα ‘θελε να γυρίσει πίσω και να αλλάξει, να ξαναγράψει την ιστορία απ’ την αρχή. Γι’ άλλον η στιγμη αυτή είναι η 17η του Ιούνη, γι’ άλλον το Καστελλόριζο του ΓΑΠ, γι’ άλλον η μέρα που μπαίναμε στην Ευρωζώνη, γι’ άλλον η μέρα που μπήκαμε στην ΕΟΚ, γι άλλον η μέρα που προσγειώθηκε ο Καραμανλής στο Ελληνικό, γι’ άλλον η αποστασία του Μητσοτάκη, γι’ άλλον η δολοφονία του Λαμπράκη, γι’ άλλον η ήττα της ΕΔΑ, γι’ άλλον η Βάρκιζα, γι’ άλλον ο Σαγγάριος, γι’ άλλον το Γουδί, γι’ άλλον η δολοφονία του Καποδίστρια, γι’ άλλον το ’21, γι’ άλλον η άλωση της Πόλης γι’ άλλον το Σχίσμα, γι’ άλλον το Βυζάντιο και πάει λέγοντας… Πριν μου πείτε εσείς πόσο ακριβώς θα θέλατε να γυρίσουμε τους δείκτες, θα ξεκινήσω εγώ. Ο καθένας μας θα γύριζε τους δείκτες στο σημείο που νομίζει πως έγινε το λάθος, για να το διορθώσει και να ξαναγινόντουσαν αλλιώς τα πράγματα! Εγώ λοιπόν θα γύριζα τους δείκτες ως εκείνη τη μέρα που ο Δημοσθένης εκφωνούσε το λόγο του στην Εκκλησία του Δήμου ενάντια στη συμμαχία-υποταγή της Αθήνας στον Φίλιππο της Μακεδονίας και υπέρ της υπεράσπισης της αυτοδύναμης αθηναϊκής δημοκρατίας. Δυστυχώς δεν εισακούστηκε ο φλογερός δημοκράτης Δημοσθένης και οι συμπολίτες του, με… think tank τον Ισοκράτη της “πανελλήνιας ιδέας”, κουρασμένοι έσκυψαν το κεφάλι στο Φίλιππο και συντάχθηκαν μ’ αυτόν. Υποτάχθηκαν σ’ αυτόν. Κι η απόφαση αυτή σήμανε το τέλος της Δημοκρατίας. Από τότε μέχρι σήμερα η Δημοκρατία αγνοείται. Εκεί ήθελα να γύριζα, στην Πνύκα. Να έβγαινα στο βήμα, στο πλευρό του Δημοσθένη και να φώναζα στους Αθηναίους πως η απόφασή τους αυτή θα έθαβε για πάντα το σπουδαιότερο πνευματικό επίτευγμα του Ανθρώπου: τη Δημοκρατία. Και να τους τόνιζα ότι από το σήκωμα του χεριού τους κρινόταν το μέλλον της ανθρωπότητας. Κι ότι στο χέρι τους αυτό που θα σηκώσουν για να ψηφίσουν ναι ή όχι, δεν κυλά μόνο το αίμα της καρδιάς τους, αλλά και το αίμα της Δημοκρατίας που με τόσο κόπο, τόσο αίμα και τόσα βάσανα δημιούργησαν και διατήρησαν οι Αθηναίοι δημοκράτες. Θα τους φώναζα ότι στο χέρι τους κυλά ο “Μαραθώνας” της Δημοκρατίας! Κι ότι οι Φειδιππίδες μετά το σπουδαίο αθηναϊκό “όχι”, θα ‘ναι έτοιμοι να τρέξουν στα πέρατα της γης για να κηρύξουν πέφτοντας “ΝΕΝΙΚΗΚΕΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”! ======================================== Ν : Πραγματικά εξαιρετικό το άρθρο. Θα μπορούσα να συμφωνήσω με τον συγγραφέα ως προς την αναγκαία αρχική χρονική στιγμή της διόρθωσης, όμως και στην Αθήνα τα πράγματα ήταν αρκετά διαβρωμένα. Μόνον αν δεν είμαστε πιο ανοικτόμυαλοι δεν θα το καταλάβουμε. Η βραχεία χρυσή όπως ονομάζεται περίοδος του Περικλή έδειξε την δυσκολία όχι της Δημοκρατίας αυτής καθ' αυτής, αλλά τα κενά που είχαν οι άνθρωποι ως προσωπικότητες, εξ αιτίας της απληστίας και της επεκτατικής ηγεμονίας, για να καταλήξει στους μακροχρόνιους Πελοποννησιακούς πολέμους, ειδικότερα μετά την μεταφορά του συμμαχικού ταμείου από την Δήλο στην Αθήνα . Παράλληλα οι παράξενες ξενόφερτες δοξασίες είχαν αρχίσει να εισχωρούν, μέχρι που ήλθε η καταστροφή στην Ρωμαϊκή περίοδο, για να φανεί σε αρκετούς μικρόνοες, ως λύση των εμφυλιακών δεινών τους. Κρίμα ως προς την τότε αντίληψη, που για αρκετούς σύγχρονους, δεν απέχει ίσως και η σημερινή. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με όποιον έχει την άποψη περί ενός ΕλληνοΡωμαϊκού πολιτισμού, όμως έπαψε να είναι Ελληνικός και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Το 50% είχε χαθεί και το υπόλοιπο 50% χάθηκε κάτω από τις Κωνσταντίνιες και θεοπρόβλητες μεταρρυθμίσεις, ωιμέ .... Έψαχνα από μέρες να βρω μιαν παρότρυνση να σας εκφράσω αυτό που σκεπτόμουν, όσον αφορά τους Αθηναίους. Είμαι ικανή να φθάσω μέχρι το σημείο να αναφερθώ ακόμα και για φυλή ξεχωριστή, αυτή των Αθηναίων, όσο και αν σας φαίνεται παλαβό και ανιστόρητο. Άμα περπατάς πέρα από τις ράγες , περισσότερες πιθανότητες έχεις να ανακαλύψεις πράγματα που δεν γίνονται ορατά ή αντιληπτά από το παράθυρο, όσο μεγάλο και αν είναι , ενός τραίνου. Η αλήθεια είναι πως η περίοδος της Ατλαντίδος είναι επίκαιρη όσο δεν υπήρξε όλες αυτές τις χιλιετηρίδες που πέρασαν. Το ότι αναβιώνει έντονα στις μέρες μας, κυρίως εσωτερικά – διανοητικά και Πλατωνικά, για ορισμένους από εμάς, κάτι σίγουρα σημαντικό σημαίνει. Αναρωτιόμουν λοιπόν, που είναι εκείνοι οι Αθηναίοι, γιατί περί Αθηναίων μίλησε ο Πλάτωνας στον Τίμαιο την περίοδο των Ατλάντων, δεν μίλησε για Έλληνες, επομένως εννοούσε μία πόλη κράτος με ότι αυτό σήμαινε την περίοδο εκείνη !!! Όλοι οι υπόλοιποι είχαν υποταχθεί. Στα χρόνια τα δικά μας, πριν 30- 35 χρόνια περίπου, άκουγες τακτικότατα, σε στιγμές συστάσεων γνωριμίας, τα εξής : - - από πού είσαι ; ή ποιά η καταγωγή σου ; - - Αθηναία/ος. - - Μπααα, δεν υπάρχουν πλέον Αθηναίοι σήμερα. Από πού κατάγεται ο μπαμπάς σου ; (άντε και μετά θα ρώταγαν και για την μαμά σου ) - - Ο μπαμπάς μου είναι από Κεφαλονιά, αλλά εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα - - Είδες που σου έλεγα εγώ. Δεν είσαι Αθηναίος/α. Αν και ο πατέρας σου είχε γεννηθεί Αθήνα, τότε θα μπορούσες να πεις Αθηναίος. Παρ' όλο ότι ο παππούς θα προερχόταν από άλλος μέρος της Ελλάδος. Με κάνει λοιπόν να σκεφθώ αυτό που κυκλοφορούσε τόσο έντονα, αλλά που δεν ακούγεται έτσι κι αλλιώς πλέον , πιθανόν να είχε τις ρίζες του σε μια απόκρυφη εσωτερική καταγραφή μνήμης. Με λίγα λόγια δύσκολα να εύρισκες καθαρόαιμο Αθηναίο τουλάχιστον δύο και άνω γενεών ή τέλος πάντων από βάθος χρόνου. Αν παραλλήλιζα την εποχή των Ατλάντων με νικητές τους Αθηναίους, οι οποίοι διασκορπίσθηκαν όπως προανέφερα, με την εποχή των πριν 30-35 χρόνων, που ως βασική επικρατέστερη σύγχρονη αιτία υπήρξε η αστυφιλία, παρ' όλο που δεν είχαν περάσει τόοοσα πολλά χρόνια για να απορροφηθούν οι Αθηναίοι από την εσωτερική μετανάστευση, όσο συμβαίνει αντίστοιχα σήμερα, που έχουν απορροφηθεί εντελώς, Αθηναίο έψαχνες Αθηναίο δεν εύρισκες, γνήσιο Αθηναίο δεν βρίσκεις. Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που οι κατοικούντες στην Αθήνα, μετατράπηκαν σε μπουρζουαζία. Το ερώτημά μου λοιπόν είναι, υπάρχουν άραγε ψήγματα Αθηναίων, σαν αυτούς που σκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, μετά την νίκη τους επί των Ατλάντων και τον καταποντισμό που ακολούθησε μερικά χρόνια αργότερα ; Υπάρχει περίπτωση, μετά από χρόνια, ορισμένοι επιζήσαντες να επέστρεψαν από κάποια σημεία του ορίζοντα, πίσω ξανά στα πάτρια εδάφη, για να αναπτύξουν εκ νέου έναν άλλον μεγαλοπρεπή πολιτισμό, για να πνιγεί και αυτός, για άλλη φορά από τα διάφορα ιερατεία ; Ποιοι να ήταν άραγε εκείνοι οι ανδρείοι Αθηναίοι ; εκείνοι οι Κραναοί ; εκείνοι οι Κεκροπίδες ; εκείνοι οι Πελασγοί ; εκείνοι οι Ίωνες ; ή κατά τον Όμηρο Πανέλληνες ; Παραθέτω αποσπάσματα από http://www.krassanakis.gr/athens.htm περί καταγωγής Αθηναίων και νομίζω πως αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο+. Σύμφωνα με τους αρχαίους Αθηναίους συγγραφείς ( Ισοκράτη, Πλάτωνα, Λυσία κ.α.), οι Αθηναίοι ήσαν όχι μόνο αυτόχθονες, αλλά και οι πιο καλοί και οι πιο καθαρόαιμοι από τους άλλους Έλληνες (Σπαρτιάτες, Θηβαίους κ.α.) «Η πόλη μας ( η Αθήνα) αναγνωρίζεται ως η αρχαιότερη, η μεγαλύτερη και η πιο φημισμένη σε όλον τον κόσμο. Αφού λοιπόν η αρχή της ιστορία της είναι τόσο ένδοξη, πρέπει να τιμηθούμε ακόμη περισσότερο για τη συνέχεια. Γιατί εμείς που κατοικούμε σ’ αυτήν την πόλη, δεν διώξαμε από εδώ τους κατοίκους της, ούτε τη βρήκαμε έρημο ούτε συγκεντρωθήκαμε πολλοί λαοί και ήρθαμε να την καταλάβουμε. Η καταγωγή μας είναι τόσο καλή και γνήσια, ώστε η ίδια η γη, στην οποία γεννηθήκαμε, βρίσκεται στην κατοχή μας χωρίς καμιά διακοπή. Εμείς είμαστε αυτόχθονες και μπορούμε να ονομάζουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κανείς στους πλησιέστερους του συγγενείς. Εμείς απ΄ όλους τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλούμε τροφό, πατρίδα και μητέρα. Εκείνοι λοιπόν που δίκαια αισθάνονται περήφανοι να διεκδικούν την ηγεμονία και υπενθυμίζουνε συχνά τις παραδόσεις, πρέπει να αποδείξουν ότι τέτοια είναι η καταγωγή της φυλής τους ( Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 23 -25 ) «Άλλωστε και η αρχή του βίου των Αθηναίων ήταν δίκαιος, γιατί δεν συγκεντρώθηκαν και έδιωξαν άλλους κατοικώντας σε ξένη χώρα, όπως οι πολλοί, αλλά όντας αυτόχθονες είχαν την ίδια μητέρα και πατρίδα. ….» (Λυσίας, «Επιτάφιος τοις Κορινθίοις βοηθοίς», 17-21) «Η εκστρατεία στην Τροία από τον Αγαμέμνονα ήταν πράξη ωφελιμότατη για τους Έλληνες, για να μην υποστεί η Ελλάδα από τους βάρβαρους δεινά παρόμοια με κείνα που υπέστη παλαιότερα κατά την κατάληψη όλης της Πελοποννήσου από τον Πέλοπα, του Άργους από το Δαναό και της Θήβας από τον Κάδμο (Ισοκράτους Παναθηναϊκός 79-80) «Ως προς τους άλλους διαψεύστηκε, αφού συμφώνησαν στην παράδοση, σύνηψαν συνθήκες και ορκίστηκαν οι Κορίνθιοι, οι Αργείοι και οι Βοιωτοί και οι άλλοι σύμμαχοι, ότι θα παρέδιδαν τους Έλληνες της ηπείρου, αν τους έδιναν χρήματα ο βασιλιάς (των Περσών). Μόνοι εμείς δεν τολμήσαμε ούτε Έλληνες να παραδώσουμε ούτε όρκους (προδοσίας ή υποταγής) να κάνουμε. Γιατί είναι τόσο ευγενικό, ελεύθερο και σταθερό το φρόνημα της πόλης μας και φυσικά εχθρική προς τους βάρβαρους, επειδή είμαστε γνήσιοι Έλληνες και ανόθευτοι από τους βάρβαρους. Άλλωστε δε συγκατοικούν με μας ούτε Πέλοπες, ούτε Κάδμοι ούτε Δαναοί, ούτε Αιγύπτιοι αλλά βάσει του νόμου Έλληνες και χωρίς βαρβαρικές προσμείξεις, γεγονός από το οποίο δημιουργήθηκε στην πόλη μας το μίσος για τις ξένες φυλές…». (Πλάτων, Μενέξενος, 245c-d) Απόψε γυρίζουμε τα ρολόγια αιώνες πίσω…(ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ) / Σχόλιο περί καταγωγής των Αθηναίων

Αναδημοσίευση από http://paganeli.wordpress.com/

Από το toixo-toixo

Απόψε θα αλλάξει η ώρα.
Μα δε θα αλλάξει τίποτε άλλο.
Δε θα αλλάξει ούτε η μέρα ούτε ο χρόνος ούτε η μαυρίλα τους.
Όλα θα παραμείνουν αφόρητα ίδια.
Γιατί δεν είναι παρά μικρές κι ασήμαντες κουκκίδες στη γραμμή της ιστορίας.
Μια γραμμή που επεφύλασσε για μας έναν πολύ δύσκολο ρόλο.
Ενδεχομένως τον πιο δύσκολο απ’ όλους. Αυτό θα μας το δείξει το πολύ…κοντινό μέλλον.

Απόψε θα γυρίσουμε τα ρολόγια μας μια ώρα μπροστά.
Πόσο θα ‘θελα να τα γυρίζαμε χρόνια μπροστά.
Να χαθούν με το γύρισμα ενός δείκτη όλα τα χρόνια που μας μέλλει να ζήσουμε μέσα σ’ αυτήν την καταχνιά.
Να χαθούν όπως θα χαθεί αυτή η ώρα ανάμεσα στις 3 και τις 4.
Μια ώρα που δε θα τη ζήσουμε ποτέ.
Πάντα θα ξέρουμε ότι την ώρα 3 με 4 τα ξημερώματα της 31ης Μαρτίου 2013 δεν τη ζήσαμε ποτέ.  Την προσπεράσαμε χωρίς μια ανάσα.
Πώς θα ‘ταν άραγε να προσπερνούσαμε έτσι και τα χρόνια;

Να γυρίσουμε το δείκτη ξεκινώντας απ’ τις 3 τα ξημερώματα απόψε και να βρεθούμε μονομιάς στις 4 τα ξημερώματα της 31ης του Μάρτη του 2025 ή του 2032…!
Να κοιτάμε προς τα πίσω και να μην υπάρχει τίποτα. Μόνο κενό!
Και μαύρες μέρες που θα ζούσαμε, αλλά δεν τις ζήσαμε τελικά προσπερνώντας τις με ένα παιχνίδι της μοίρας!

Ή τί λέτε να γυρίζαμε τους δείκτες των ρολογιών πίσω;
Αλλά αρκετά πίσω. Από κει που ξεκινήσαμε τα μεγάλα μας τα λάθη.
Πότε, άραγε, ξεκινήσαμε τα μεγάλα μας λάθη;
(Δεν εννοώ τα προσωπικά. Στα συλλογικά αναφέρομαι)
Για τον καθένα μας ήταν άλλη η στιγμή του λάθους που θα ‘θελε να γυρίσει πίσω και να αλλάξει, να ξαναγράψει την ιστορία απ’ την αρχή.

Γι’ άλλον η στιγμη αυτή είναι η 17η του Ιούνη, γι’ άλλον το Καστελλόριζο του ΓΑΠ, γι’ άλλον η μέρα που μπαίναμε στην Ευρωζώνη, γι’ άλλον η μέρα που μπήκαμε στην ΕΟΚ, γι άλλον η μέρα που προσγειώθηκε ο Καραμανλής στο Ελληνικό, γι’ άλλον η αποστασία του Μητσοτάκη, γι’ άλλον η δολοφονία του Λαμπράκη, γι’ άλλον η ήττα της ΕΔΑ, γι’ άλλον η Βάρκιζα, γι’ άλλον ο Σαγγάριος, γι’ άλλον το Γουδί, γι’ άλλον η δολοφονία του Καποδίστρια, γι’ άλλον το ’21, γι’ άλλον η άλωση της Πόλης γι’ άλλον το Σχίσμα, γι’ άλλον το Βυζάντιο και πάει λέγοντας…

Πριν μου πείτε εσείς πόσο ακριβώς θα θέλατε να γυρίσουμε τους δείκτες, θα ξεκινήσω εγώ.
Ο καθένας μας θα γύριζε τους δείκτες στο σημείο που νομίζει πως έγινε το λάθος, για να το διορθώσει και να ξαναγινόντουσαν αλλιώς τα πράγματα!

Εγώ λοιπόν θα γύριζα τους δείκτες ως εκείνη τη μέρα που ο Δημοσθένης εκφωνούσε το λόγο του στην Εκκλησία του Δήμου ενάντια στη συμμαχία-υποταγή της Αθήνας στον Φίλιππο της Μακεδονίας και υπέρ της υπεράσπισης της αυτοδύναμης αθηναϊκής δημοκρατίας.
Δυστυχώς δεν εισακούστηκε ο φλογερός δημοκράτης Δημοσθένης και οι συμπολίτες του, με… think tank τον Ισοκράτη της “πανελλήνιας ιδέας”, κουρασμένοι έσκυψαν το κεφάλι στο Φίλιππο και συντάχθηκαν μ’ αυτόν. Υποτάχθηκαν σ’ αυτόν.
Κι η απόφαση αυτή σήμανε το τέλος της Δημοκρατίας.
Από τότε μέχρι σήμερα η Δημοκρατία αγνοείται.

Εκεί ήθελα να γύριζα, στην Πνύκα.
Να έβγαινα στο βήμα, στο πλευρό του Δημοσθένη και να φώναζα στους Αθηναίους πως η απόφασή τους αυτή θα έθαβε για πάντα το σπουδαιότερο πνευματικό επίτευγμα του Ανθρώπου: τη Δημοκρατία.
Και να τους τόνιζα ότι από το σήκωμα του χεριού τους κρινόταν το μέλλον της ανθρωπότητας.
Κι ότι στο χέρι τους αυτό που θα σηκώσουν για να ψηφίσουν ναι ή όχι, δεν κυλά μόνο το αίμα της καρδιάς τους, αλλά και το αίμα της Δημοκρατίας που με τόσο κόπο, τόσο αίμα και τόσα βάσανα δημιούργησαν και διατήρησαν οι Αθηναίοι δημοκράτες.
Θα τους φώναζα ότι στο χέρι τους κυλά ο “Μαραθώνας” της Δημοκρατίας!
Κι ότι οι Φειδιππίδες μετά το σπουδαίο αθηναϊκό “όχι”, θα ‘ναι έτοιμοι να τρέξουν στα πέρατα της γης για να κηρύξουν πέφτοντας “ΝΕΝΙΚΗΚΕΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ”!

========================================

Ν : Πραγματικά εξαιρετικό το άρθρο. Θα μπορούσα να συμφωνήσω με τον συγγραφέα ως προς την αναγκαία αρχική χρονική στιγμή της διόρθωσης, όμως και στην Αθήνα τα πράγματα ήταν αρκετά διαβρωμένα. Μόνον αν δεν είμαστε πιο ανοικτόμυαλοι δεν θα το καταλάβουμε. Η βραχεία χρυσή όπως ονομάζεται περίοδος του Περικλή έδειξε την δυσκολία όχι της Δημοκρατίας αυτής καθ' αυτής, αλλά τα κενά που είχαν οι άνθρωποι ως προσωπικότητες, εξ αιτίας της απληστίας και της επεκτατικής ηγεμονίας, για να καταλήξει στους μακροχρόνιους Πελοποννησιακούς πολέμους, ειδικότερα μετά την μεταφορά του συμμαχικού ταμείου από την Δήλο στην Αθήνα .  Παράλληλα οι παράξενες ξενόφερτες δοξασίες είχαν αρχίσει να εισχωρούν, μέχρι που ήλθε η καταστροφή στην Ρωμαϊκή περίοδο, για να φανεί σε αρκετούς μικρόνοες, ως λύση των εμφυλιακών δεινών τους.  Κρίμα ως προς την τότε αντίληψη, που για αρκετούς σύγχρονους, δεν απέχει ίσως και η σημερινή.                                                                      Δεν έχω  κανένα πρόβλημα με όποιον έχει την άποψη περί ενός ΕλληνοΡωμαϊκού πολιτισμού, όμως έπαψε να είναι Ελληνικός και αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Το 50% είχε χαθεί και το υπόλοιπο 50% χάθηκε κάτω από τις Κωνσταντίνιες και θεοπρόβλητες  μεταρρυθμίσεις, ωιμέ ....

Έψαχνα από μέρες να βρω μιαν παρότρυνση να σας εκφράσω αυτό που σκεπτόμουν, όσον αφορά τους Αθηναίους. Είμαι ικανή να φθάσω μέχρι το σημείο να αναφερθώ ακόμα και για φυλή ξεχωριστή, αυτή των Αθηναίων, όσο και αν σας φαίνεται παλαβό και ανιστόρητο. 

Άμα περπατάς πέρα από τις ράγες , περισσότερες πιθανότητες έχεις να ανακαλύψεις πράγματα που δεν γίνονται ορατά ή αντιληπτά από το παράθυρο, όσο μεγάλο και αν είναι , ενός τραίνου.

Η αλήθεια είναι πως η περίοδος της Ατλαντίδος είναι επίκαιρη όσο δεν υπήρξε όλες αυτές τις χιλιετηρίδες που πέρασαν. Το ότι αναβιώνει έντονα στις μέρες μας, κυρίως εσωτερικά – διανοητικά και Πλατωνικά, για ορισμένους από εμάς, κάτι σίγουρα σημαντικό σημαίνει.

Αναρωτιόμουν λοιπόν, που είναι εκείνοι οι Αθηναίοι, γιατί περί Αθηναίων μίλησε ο Πλάτωνας στον Τίμαιο την περίοδο των Ατλάντων, δεν μίλησε για Έλληνες, επομένως εννοούσε μία πόλη κράτος με ότι αυτό σήμαινε την περίοδο εκείνη !!! Όλοι οι υπόλοιποι είχαν υποταχθεί. 

Στα χρόνια τα δικά μας, πριν 30- 35 χρόνια περίπου, άκουγες τακτικότατα, σε στιγμές συστάσεων γνωριμίας, τα εξής :

-     -   από πού είσαι ; ή ποιά η καταγωγή σου ;

-     -   Αθηναία/ος.

-     -   Μπααα, δεν υπάρχουν πλέον Αθηναίοι σήμερα. Από πού κατάγεται ο μπαμπάς σου ;   (άντε και μετά θα ρώταγαν και για την μαμά σου )

-     -  Ο μπαμπάς μου είναι από Κεφαλονιά, αλλά εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα

-     -  Είδες που σου έλεγα εγώ. Δεν είσαι Αθηναίος/α.  Αν και ο πατέρας σου είχε γεννηθεί Αθήνα, τότε θα μπορούσες να πεις Αθηναίος. Παρ' όλο ότι ο παππούς θα προερχόταν από άλλος μέρος της Ελλάδος.

     

      Με κάνει λοιπόν να σκεφθώ αυτό που κυκλοφορούσε τόσο έντονα, αλλά που δεν ακούγεται έτσι κι αλλιώς πλέον , πιθανόν να είχε τις ρίζες του σε μια απόκρυφη εσωτερική καταγραφή μνήμης.                                                                                    

Με λίγα λόγια δύσκολα να εύρισκες καθαρόαιμο Αθηναίο τουλάχιστον δύο και άνω γενεών ή τέλος πάντων από βάθος χρόνου.  Αν παραλλήλιζα την εποχή των Ατλάντων με νικητές τους Αθηναίους, οι οποίοι διασκορπίσθηκαν όπως προανέφερα, με την εποχή των πριν 30-35 χρόνων, που ως βασική επικρατέστερη σύγχρονη αιτία υπήρξε η αστυφιλία, παρ' όλο που δεν είχαν περάσει τόοοσα πολλά χρόνια για να απορροφηθούν οι Αθηναίοι από την εσωτερική μετανάστευση, όσο συμβαίνει αντίστοιχα σήμερα, που έχουν απορροφηθεί εντελώς, Αθηναίο έψαχνες Αθηναίο δεν εύρισκες,  γνήσιο Αθηναίο δεν βρίσκεις. Δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση που οι κατοικούντες στην Αθήνα, μετατράπηκαν σε μπουρζουαζία.

Το ερώτημά μου λοιπόν είναι, υπάρχουν άραγε ψήγματα  Αθηναίων, σαν αυτούς που σκορπίστηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, μετά την νίκη τους επί των Ατλάντων και τον καταποντισμό  που ακολούθησε μερικά χρόνια αργότερα ;    Υπάρχει περίπτωση,  μετά από χρόνια, ορισμένοι επιζήσαντες να επέστρεψαν από κάποια σημεία του ορίζοντα, πίσω ξανά στα πάτρια εδάφη, για να αναπτύξουν εκ νέου έναν άλλον μεγαλοπρεπή πολιτισμό, για να πνιγεί και αυτός,  για άλλη φορά από τα διάφορα ιερατεία ; 

Ποιοι να ήταν άραγε εκείνοι οι ανδρείοι Αθηναίοι  ; εκείνοι οι Κραναοί ; εκείνοι οι Κεκροπίδες ; εκείνοι οι Πελασγοί ; εκείνοι οι Ίωνες ; ή κατά τον Όμηρο Πανέλληνες ;

Παραθέτω αποσπάσματα από http://www.krassanakis.gr/athens.htm  περί καταγωγής Αθηναίων και νομίζω πως αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο+.  

Σύμφωνα με τους αρχαίους Αθηναίους συγγραφείς ( Ισοκράτη, Πλάτωνα, Λυσία κ.α.), οι Αθηναίοι ήσαν όχι μόνο αυτόχθονες, αλλά και οι πιο καλοί και οι πιο καθαρόαιμοι από τους άλλους Έλληνες (Σπαρτιάτες, Θηβαίους κ.α.)

«Η πόλη μας ( η Αθήνα) αναγνωρίζεται ως η αρχαιότερη, η μεγαλύτερη και η πιο φημισμένη σε όλον τον κόσμο. Αφού λοιπόν η αρχή της ιστορία της είναι τόσο ένδοξη, πρέπει να τιμηθούμε ακόμη περισσότερο για τη συνέχεια. Γιατί εμείς που κατοικούμε σ’ αυτήν την πόλη, δεν  διώξαμε από εδώ τους κατοίκους της, ούτε τη βρήκαμε έρημο ούτε  συγκεντρωθήκαμε πολλοί λαοί και ήρθαμε  να την καταλάβουμε. Η καταγωγή μας είναι τόσο καλή και γνήσια, ώστε η ίδια η γη, στην οποία γεννηθήκαμε, βρίσκεται στην κατοχή μας χωρίς καμιά διακοπή. Εμείς είμαστε αυτόχθονες και μπορούμε να ονομάζουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κανείς στους πλησιέστερους του συγγενείς. Εμείς απ΄ όλους τους Έλληνες έχουμε το δικαίωμα να την αποκαλούμε τροφό, πατρίδα και μητέρα. Εκείνοι λοιπόν που δίκαια αισθάνονται περήφανοι να διεκδικούν την ηγεμονία και υπενθυμίζουνε συχνά τις παραδόσεις, πρέπει να αποδείξουν ότι τέτοια είναι η καταγωγή της φυλής τους ( Ισοκράτης, «Πανηγυρικός», 23 -25 )

«Άλλωστε και η αρχή του βίου των Αθηναίων ήταν δίκαιος, γιατί δεν συγκεντρώθηκαν και έδιωξαν άλλους κατοικώντας σε ξένη χώρα, όπως οι πολλοί, αλλά όντας αυτόχθονες είχαν την ίδια μητέρα και πατρίδα. ….» (Λυσίας, «Επιτάφιος τοις Κορινθίοις βοηθοίς», 17-21)

«Η εκστρατεία στην Τροία από τον Αγαμέμνονα ήταν πράξη ωφελιμότατη για τους Έλληνες, για να μην υποστεί η Ελλάδα από τους βάρβαρους δεινά παρόμοια με κείνα που υπέστη παλαιότερα κατά την κατάληψη όλης της Πελοποννήσου από τον Πέλοπα, του Άργους από το Δαναό και της Θήβας από τον Κάδμο (Ισοκράτους Παναθηναϊκός 79-80)

«Ως προς τους άλλους διαψεύστηκε, αφού συμφώνησαν στην παράδοση, σύνηψαν συνθήκες και ορκίστηκαν οι Κορίνθιοι, οι Αργείοι και οι Βοιωτοί και οι άλλοι σύμμαχοι, ότι θα παρέδιδαν τους Έλληνες της ηπείρου, αν τους έδιναν χρήματα ο βασιλιάς (των Περσών). Μόνοι εμείς δεν τολμήσαμε  ούτε Έλληνες να παραδώσουμε ούτε όρκους (προδοσίας ή υποταγής) να κάνουμε. Γιατί είναι τόσο ευγενικό, ελεύθερο και σταθερό το φρόνημα της πόλης μας και φυσικά εχθρική προς τους βάρβαρους, επειδή είμαστε γνήσιοι Έλληνες και ανόθευτοι από τους βάρβαρους. Άλλωστε δε συγκατοικούν με μας ούτε Πέλοπες, ούτε Κάδμοι ούτε Δαναοί, ούτε Αιγύπτιοι αλλά βάσει του νόμου Έλληνες και χωρίς βαρβαρικές προσμείξεις, γεγονός από το οποίο δημιουργήθηκε στην πόλη μας το μίσος για τις ξένες φυλές…». (Πλάτων, Μενέξενος, 245c-d)