Η κυπριακή χρηματοπιστωτική κρίση δεν είναι συγκρίσιμη με καμιά άλλη εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού είναι η πρώτη φορά που υπέστησαν ρήγμα οι ίδιες οι ιδρυτικές δομές της ΕΕ. Το ρήγμα αυτό σηματοδοτεί την αρχή μιας διαδικασίας πολιτικής αποσύνθεσης η οποία δύσκολα θα ανατραπεί. Κατά τον Thierry Meyssan, πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή της Ουάσιγκτον, η οποία αποσκοπεί στο να διευκολυνθεί η υφαρπαγή κεφαλαίων και να επιλυθεί η δική της οικονομική κρίση, αντί να εξακολουθεί να διατηρείται η οργανωμένη πολιτική δομή της ΕΕ εντός της ζώνης επιρροής της. Του Thierry Meyssan Voltaire Network 30 Μαρτίου 2013 Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους Η Ουάσιγκτον έσπευσε να χρησιμοποιήσει κατάλληλα την κυπριακή οικονομική κρίση προκειμένου να εφαρμόσει την στρατηγική της υφαρπαγής κεφαλαίων, στρατηγική την οποία αναλύσαμε πριν από τρεις εβδομάδες από αυτήν εδώ τη στήλη ("Οικονομικό ΝΑΤΟ: η λύση στην οικονομική κρίση των ΗΠΑ"). Με τη συνδρομή της επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και εκπροσώπου των αμερικανικών συμφερόντων Christine Lagarde, η αμερικανική ηγεσία αμφισβήτησε το απαραβίαστο της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επιχείρησε να κατασχέσει το ένα δέκατο των τραπεζικών καταθέσεων, δήθεν για να διασωθεί η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου η οποία υπέστη τις αρνητικές συνέπειες της ελληνικής κρίσης. Εξυπακούεται ότι ο στόχος αυτός, όπως διατυπώθηκε, είναι εντελώς προσχηματικός, αφού η κατάσχεση, εάν τελικά γίνει, όχι μόνο δεν θα επιλύσει το πρόβλημα, αλλά θα το επιδεινώσει. Είναι σαφές ότι υπό την απειλή της κατάσχεσης, τα εναπομείναντα κεφάλαια θα εγκαταλείψουν το νησί, προκαλώντας άμεσα την κατάρρευση της οικονομίας του. Η μόνη πραγματική λύση θα ήταν να προβεί η κυβέρνηση της Κύπρου σε άρνηση χρέους, ενώ ταυτόχρονα να σχεδιάσει την εξοικονόμηση εσόδων από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που διαθέτει. Θα ήταν η μόνη λογική λύση, αφού οι εξαγωγές φθηνού φυσικού αερίου θα ενίσχυαν την πληγείσα από την κρίση οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, άλλα αποφάσισε η Ουάσιγκτον. Οι Ευρωπαίοι καλούνται να εξακολουθήσουν να αγοράζουν ενέργεια με υψηλό κόστος από τη Μέση Ανατολή, ενώ το φθηνό αέριο της Κύπρου προορίζεται να τροφοδοτήσει την οικονομία του Ισραήλ. Για να μην αποκαλυφθεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον, η τραπεζική αυτή ληστεία δεν παρουσιάζεται ως απαίτηση του ΔΝΤ, αλλά ως απαίτηση μιας «τρόικα», που συμπεριλαμβάνει την ΕΕ και την ΕΚΤ. Υπό αυτό το πρίσμα, η κατάσχεση θα πάρει τη θέση μιας υποτίμησης, η οποία στην περίπτωση της Κύπρου καθίσταται αδύνατη λόγω της ένταξης της χώρας στην Ευρωζώνη. Μόνο που η κατάσχεση δεν θα γίνει καθ’ υπαγόρευση της Λευκωσίας, αλλά σύμφωνα με ένα τελεσίγραφο από τον επικεφαλής της ΕΚΤ, Mario Draghi, πρώην διευθυντή του ευρωπαϊκού τμήματος της Goldman Sachs, η οποία είναι και ο κύριος δανειστής της Κύπρου. Η κ. Lagarde, πρώην σύμβουλος σε νομικά θέματα του κολοσσού της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, δεν επιδιώκει να υπονομεύσει την Κύπρο, αλλά να σπείρει πανικό στις αγορές, με σκοπό τα κεφάλαια που βρίσκονται στην Ευρώπη να αλλάξουν πορεία και να διοχετευθούν προς την Wall Street και να αναζωογονήσουν το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα. Αλλά για ποιο λόγο έγινε στόχος το συγκεκριμένο νησί; Ο ένας λόγος είναι ότι παραμένει ένα από τα λίγα φορολογικά «καταφύγια» στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο άλλος ότι οι καταθέσεις εκεί είναι κυρίως ρωσικές. Και γιατί στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Επειδή οι Κύπριοι έκαναν το λάθος να εκλέξουν ως νέο πρόεδρό τους τον εκπρόσωπο των αμερικανικών συμφερόντων, Νίκο Αναστασιάδη. Ακολούθησαν έτσι τα βήματα των Ελλαδιτών, οι οποίοι, όντας θύματα της ίδιας αμερικανικής αυταπάτης, είχαν εκλέξει ως πρωθυπουργό τους τον επίσης εκπρόσωπο των αμερικανικών συμφερόντων, Γιώργο Παπανδρέου. Ωστόσο, όλα αυτά τα «μαγειρέματα» κάπου δεν πήγαν κατ’ ευχήν. Το Κυπριακό Κοινοβούλιο απέρριψε σχεδόν παμψηφεί την δημευτική φορολόγηση των τραπεζικών καταθέσεων. Και εδώ έχουμε κάτι πραγματικά παράδοξο. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση σκόπευε να δημεύσει το ένα δέκατο των κεφαλαίων, ενώ η κομμουνιστική αντιπολίτευση υπεραμύνθηκε της ιδιωτικής περιουσίας. Ο λόγος είναι προφανής: η δήμευση αυτή δεν θα γινόταν προς όφελος της εθνικής κοινότητας, αλλά υπέρ του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Να, λοιπόν, γιατί οι φιλικές συμβουλές εκ μέρους των δανειστών έγιναν απειλές. Στην παρούσα φάση γίνεται λόγος για αποβολή της Κύπρου από την Ευρωζώνη αν οι αντιπρόσωποι του κυπριακού λαού εμμείνουν στην άρνησή τους. Και όμως, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο. Οι συνθήκες της ΕΕ διατυπώθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε η είσοδος στην Ευρωζώνη να αποτελεί ταξίδι χωρίς επιστροφή. Δεν είναι δυνατόν να αποχωρήσει μια χώρα οικειοθελώς, ούτε να αποκλειστεί, εκτός αν φύγει και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ έγκειται το άλλο πολύ ενδιαφέρον σημείο. Η συγκεκριμένη επιλογή, η οποία δεν είχε προβλεφθεί από τους οικονομικούς μαφιόζους, φοβίζει την Ουάσιγκτον. Σε περίπτωση που η Κύπρος θα αποχωρούσε από την ΕΕ, θα εξαγόραζε το χρέος της η Μόσχα, μόνο με δέκα δισεκατομμύρια δολάρια. Τότε θα είχαμε το αδιανόητο και το χειρότερο για την Ουάσιγκτον προηγούμενο: ένα κράτος της Δύσης να ενταχθεί στη ρωσική σφαίρα επιρροής, σε αντίθεση με ό, τι έχουμε βιώσει από την πτώση της ΕΣΣΔ και μετά. Αναμφίβολα το παράδειγμα της Κύπρου θα το ακολουθούσαν και άλλες υπερχρεωμένες βαλκανικές χώρες, αρχής γενομένης από την Ελλάδα. Για την Ουάσιγκτον, το εσχατολογικό αυτό σενάριο πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Πριν από λίγους μήνες, ένα ελαφρύ βήξιμο εκ μέρους του State Department ήταν αρκετό για να παραιτηθεί η Αθήνα από την παραχώρηση μέρους των δικαιωμάτων της για εξόρυξη ενεργειακών κοιτασμάτων στη Μόσχα. Αυτή τη φορά, εάν αντισταθούν οι Κύπριοι, θα γίνει χρήση όλων τα μέσων, ακόμα και των πιο αντιδημοκρατικών εναντίον τους. Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία προσποιήθηκε αδιαφορία. Ο Vladimir Putin αγνόησε τις συμφέρουσες προσφορές επενδύσεων εκ μέρους της κυβέρνησης Αναστασιάδη, αφού σαφώς δεν προτίθεται να σώσει ούτε τους Ρώσους ολιγάρχες, οι οποίοι είχαν κρύψει τα κεφάλαιά τους στο νησί, ούτε την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία τους βοήθησε να οργανώσουν τη φοροδιαφυγή τους. Παρασκηνιακά, ο Putin διαπραγματεύτηκε μια μυστική συμφωνία με την Angela Merkel, μέσω της οποίας μπορεί να επιλυθεί η κρίση κατά το οικονομικό της σκέλος, αλλά θα πρέπει πρώτα να υπάρξει μια ευρείας κλίμακας αναθεώρηση των συμφωνιών και της νομοθεσίας της EE. Παρεμπιπτόντως, ο «Τσάρος» συνέλεξε απίστευτες πληροφορίες για τις ρωσικές επενδύσεις στην Κύπρο επί προεδρίας Medvedev, τις οποίες ενδεχομένως να χρησιμοποιήσει αν χρειαστεί, προκειμένου να πιέσει τον «απρόσεχτο» Ρώσο νυν πρωθυπουργό να αναλάβει δράση. Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους H συνειδητή επιλογή της Ουάσιγκτον και τo κυπριακό πιόνι

Η κυπριακή χρηματοπιστωτική κρίση δεν είναι συγκρίσιμη με καμιά άλλη εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού είναι η πρώτη φορά που υπέστησαν ρήγμα οι ίδιες οι ιδρυτικές δομές της ΕΕ. Το ρήγμα αυτό σηματοδοτεί την αρχή μιας διαδικασίας πολιτικής αποσύνθεσης η οποία δύσκολα θα ανατραπεί. Κατά τον Thierry Meyssan, πρόκειται για μια συνειδητή επιλογή της Ουάσιγκτον, η οποία αποσκοπεί στο να διευκολυνθεί η υφαρπαγή κεφαλαίων και να επιλυθεί η δική της οικονομική κρίση, αντί να εξακολουθεί να διατηρείται η οργανωμένη πολιτική δομή της ΕΕ εντός της ζώνης επιρροής της.

Του Thierry Meyssan 
Voltaire Network
30 Μαρτίου 2013 
Απόδοση: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους

Η Ουάσιγκτον έσπευσε να χρησιμοποιήσει κατάλληλα την κυπριακή οικονομική κρίση προκειμένου να εφαρμόσει την στρατηγική της υφαρπαγής κεφαλαίων, στρατηγική την οποία αναλύσαμε πριν από τρεις εβδομάδες από αυτήν εδώ τη στήλη ("Οικονομικό ΝΑΤΟ: η λύση στην οικονομική κρίση των ΗΠΑ"). 

Με τη συνδρομή της επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και εκπροσώπου των αμερικανικών συμφερόντων Christine Lagarde, η αμερικανική ηγεσία αμφισβήτησε το απαραβίαστο της ιδιωτικής ιδιοκτησίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επιχείρησε να κατασχέσει το ένα δέκατο των τραπεζικών καταθέσεων, δήθεν για να διασωθεί η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου η οποία υπέστη τις αρνητικές συνέπειες της ελληνικής κρίσης.

Εξυπακούεται ότι ο στόχος αυτός, όπως διατυπώθηκε, είναι εντελώς προσχηματικός, αφού η κατάσχεση, εάν τελικά γίνει, όχι μόνο δεν θα επιλύσει το πρόβλημα, αλλά θα το επιδεινώσει. Είναι σαφές ότι υπό την απειλή της κατάσχεσης, τα εναπομείναντα κεφάλαια θα εγκαταλείψουν το νησί, προκαλώντας άμεσα την κατάρρευση της οικονομίας του.

Η μόνη πραγματική λύση θα ήταν να προβεί η κυβέρνηση της Κύπρου σε άρνηση χρέους, ενώ ταυτόχρονα να σχεδιάσει την εξοικονόμηση εσόδων από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου που διαθέτει. Θα ήταν η μόνη λογική λύση, αφού οι εξαγωγές φθηνού φυσικού αερίου θα ενίσχυαν την πληγείσα από την κρίση οικονομία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ωστόσο, άλλα αποφάσισε η Ουάσιγκτον. Οι Ευρωπαίοι καλούνται να εξακολουθήσουν να αγοράζουν ενέργεια με υψηλό κόστος από τη Μέση Ανατολή, ενώ το φθηνό αέριο της Κύπρου προορίζεται να τροφοδοτήσει την οικονομία του Ισραήλ. 

Για να μην αποκαλυφθεί ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Ουάσιγκτον, η τραπεζική αυτή ληστεία δεν παρουσιάζεται ως απαίτηση του ΔΝΤ, αλλά ως απαίτηση μιας «τρόικα», που συμπεριλαμβάνει την ΕΕ και την ΕΚΤ. Υπό αυτό το πρίσμα, η κατάσχεση θα πάρει τη θέση μιας υποτίμησης, η οποία στην περίπτωση της Κύπρου καθίσταται αδύνατη λόγω της ένταξης της χώρας στην Ευρωζώνη. Μόνο που η κατάσχεση δεν θα γίνει καθ’ υπαγόρευση της Λευκωσίας, αλλά σύμφωνα με ένα τελεσίγραφο από τον επικεφαλής της ΕΚΤ, Mario Draghi, πρώην διευθυντή του ευρωπαϊκού τμήματος της Goldman Sachs, η οποία είναι και ο κύριος δανειστής της Κύπρου.

Η κ. Lagarde, πρώην σύμβουλος σε νομικά θέματα του κολοσσού της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, δεν επιδιώκει να υπονομεύσει την Κύπρο, αλλά να σπείρει πανικό στις αγορές, με σκοπό τα κεφάλαια που βρίσκονται στην Ευρώπη να αλλάξουν πορεία και να διοχετευθούν προς την Wall Street και να αναζωογονήσουν το αμερικανικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Αλλά για ποιο λόγο έγινε στόχος το συγκεκριμένο νησί; Ο ένας λόγος είναι ότι παραμένει ένα από τα λίγα φορολογικά «καταφύγια» στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο άλλος ότι οι καταθέσεις εκεί είναι κυρίως ρωσικές. 

Και γιατί στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή; Επειδή οι Κύπριοι έκαναν το λάθος να εκλέξουν ως νέο πρόεδρό τους τον εκπρόσωπο των αμερικανικών συμφερόντων, Νίκο Αναστασιάδη.

Ακολούθησαν έτσι τα βήματα των Ελλαδιτών, οι οποίοι, όντας θύματα της ίδιας αμερικανικής αυταπάτης, είχαν εκλέξει ως πρωθυπουργό τους τον επίσης εκπρόσωπο των αμερικανικών συμφερόντων, Γιώργο Παπανδρέου.

Ωστόσο, όλα αυτά τα «μαγειρέματα» κάπου δεν πήγαν κατ’ ευχήν. Το Κυπριακό Κοινοβούλιο απέρριψε σχεδόν παμψηφεί την δημευτική φορολόγηση των τραπεζικών καταθέσεων. Και εδώ έχουμε κάτι πραγματικά παράδοξο. Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση σκόπευε να δημεύσει το ένα δέκατο των κεφαλαίων, ενώ η κομμουνιστική αντιπολίτευση υπεραμύνθηκε της ιδιωτικής περιουσίας. Ο λόγος είναι προφανής: η δήμευση αυτή δεν θα γινόταν προς όφελος της εθνικής κοινότητας, αλλά υπέρ του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Να, λοιπόν, γιατί οι φιλικές συμβουλές εκ μέρους των δανειστών έγιναν απειλές. Στην παρούσα φάση γίνεται λόγος για αποβολή της Κύπρου από την Ευρωζώνη αν οι αντιπρόσωποι του κυπριακού λαού εμμείνουν στην άρνησή τους. Και όμως, αυτό είναι σχεδόν αδύνατο. Οι συνθήκες της ΕΕ διατυπώθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε η είσοδος στην Ευρωζώνη να αποτελεί ταξίδι χωρίς επιστροφή. Δεν είναι δυνατόν να αποχωρήσει μια χώρα οικειοθελώς, ούτε να αποκλειστεί, εκτός αν φύγει και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εδώ έγκειται το άλλο πολύ ενδιαφέρον σημείο. Η συγκεκριμένη επιλογή, η οποία δεν είχε προβλεφθεί από τους οικονομικούς μαφιόζους, φοβίζει την Ουάσιγκτον. Σε περίπτωση που η Κύπρος θα αποχωρούσε από την ΕΕ, θα εξαγόραζε το χρέος της η Μόσχα, μόνο με δέκα δισεκατομμύρια δολάρια. Τότε θα είχαμε το αδιανόητο και το χειρότερο για την Ουάσιγκτον προηγούμενο: ένα κράτος της Δύσης να ενταχθεί στη ρωσική σφαίρα επιρροής, σε αντίθεση με ό, τι έχουμε βιώσει από την πτώση της ΕΣΣΔ και μετά. Αναμφίβολα το παράδειγμα της Κύπρου θα το ακολουθούσαν και άλλες υπερχρεωμένες βαλκανικές χώρες, αρχής γενομένης από την Ελλάδα. 


Για την Ουάσιγκτον, το εσχατολογικό αυτό σενάριο πρέπει να αποφεύγεται με κάθε κόστος. Πριν από λίγους μήνες, ένα ελαφρύ βήξιμο εκ μέρους του State Department ήταν αρκετό για να παραιτηθεί η Αθήνα από την παραχώρηση μέρους των δικαιωμάτων της για εξόρυξη ενεργειακών κοιτασμάτων στη Μόσχα. Αυτή τη φορά, εάν αντισταθούν οι Κύπριοι, θα γίνει χρήση όλων τα μέσων, ακόμα και των πιο αντιδημοκρατικών εναντίον τους.

Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία προσποιήθηκε αδιαφορία. Ο Vladimir Putin αγνόησε τις συμφέρουσες προσφορές επενδύσεων εκ μέρους της κυβέρνησης Αναστασιάδη, αφού σαφώς δεν προτίθεται να σώσει ούτε τους Ρώσους ολιγάρχες, οι οποίοι είχαν κρύψει τα κεφάλαιά τους στο νησί, ούτε την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία τους βοήθησε να οργανώσουν τη φοροδιαφυγή τους.

Παρασκηνιακά, ο Putin διαπραγματεύτηκε μια μυστική συμφωνία με την Angela Merkel, μέσω της οποίας μπορεί να επιλυθεί η κρίση κατά το οικονομικό της σκέλος, αλλά θα πρέπει πρώτα να υπάρξει μια ευρείας κλίμακας αναθεώρηση των συμφωνιών και της νομοθεσίας της EE.

Παρεμπιπτόντως, ο «Τσάρος» συνέλεξε απίστευτες πληροφορίες για τις ρωσικές επενδύσεις στην Κύπρο επί προεδρίας Medvedev, τις οποίες ενδεχομένως να χρησιμοποιήσει αν χρειαστεί, προκειμένου να πιέσει τον «απρόσεχτο»  Ρώσο νυν πρωθυπουργό να αναλάβει δράση.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους