Εάν υπάρχει ο τάφος του Οσίριδος τότε οι αρχαίοι θεοί δεν ήσαν θεοί!.. Διαβάστε τι υποστηρίζουν οι Αβυδηνοί του Νείλου, όπου, όπως ισχυρίζονται, στην Άβυδο υπήρχε ο τάφος του Οσίριδος, επιβεβαιώνεται η θεωρία του Ευήμερου ο οποίος ισχυριζόταν ότι οι θεοί, εφόσον υπάρχουν οι τάφοι τους, δεν ήσαν θεοί, αλλά απλοί άνθρωποι, οι οποίοι θεοποιήθηκαν στο διάβα των αιώνων!.. ΟΠΩΣ έχουμε ξαναγράψει (1) η Άβυδος, η περίφημη πόλη της Άνω Αιγύπτου, στην αριστερή όχθη του Νείλου, βορειοδυτικά των αρχαίων αιγυπτιακών Θηβών, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την Άβυδο του Ελλήσποντου, έχει μια παράδοση αιώνων! Οι Αβυδηνοί του Νείλου ήταν βέβαιοι πως στην πόλη τους βρισκόταν ο τάφος του θεού Όσιρι (!!), ενώ στα ερείπια της Αβύδου βρέθηκαν οι λεγόμενοι «Πίνακες της Αβύδου», πέτρινες επιγραφές με μακροσκελείς καταλόγους των Φαραώ, που βοήθησαν τον Σαμπολλιόν και άλλους αιγυπτιολόγους να συντάξουν πίνακες των φαραωνικών δυναστειών. Το θέμα αυτό του τάφου του Οσίριδος (2), που αναφέρουν οι Αβυδηνοί, μας θύμισε την θεωρία του Ευήμερου (3) ο οποίος ισχυριζόταν ότι οι θεοί, εφόσον υπάρχουν οι τάφοι τους, δεν ήσαν θεοί, αλλά απλοί άνθρωποι, οι οποίοι θεοποιήθηκαν στο διάβα των αιώνων! Ας διαβάσουμε, λοιπόν, τι γράφουμε μέσα στο βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός», όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρουμε τα εξής: «… Υπάρχει και η κοσμογονία των Παγχαίων, όπως αναφέρει ο ιστορικός Ευήμερος. Κατά τον Αραβικόν Ωκεανόν ήσαν ορισμένες νήσοι και η μεγαλύτερη εξ αυτών έφερε το όνομα «Παγχαία». Επί της βασιλείας του Κασσάνδρου, ο Ευήμερος, που έγραψε την Ιεράν Αναγραφήν, φίλος του Βασιλέως, εστάλη εις μακρινά ταξίδια για βασιλικές υποθέσεις και εξέπεσε εις τον ωκεανόν αυτόν, όπου βρήκε εις την Παγχαίαν οικοδομές και ναούς αρχαιότατους, μεγαλοπρεπείς, αφιερωμένους εις τους θεούς, γι’ αυτό και η νήσος ελέγετο «Ιερά των Θεών». Εκεί υπήρχε ένας λόφος υψηλός και εις την κορυφήν του ιερό του Διός του Τριφυλίου! Στο ιερό δε υπήρχε χρυσή στήλη όπου ήσαν γεγραμμένες οι πράξεις του Ουρανού, του Κρόνου και του Διός, όπως αναφέρει ο Διόδωρος (s και ε μβ). Όμως, χάριν της Ιστορίας, θα πρέπει να πούμε εδώ ότι την ιεράν αυτήν αναγραφήν του Ευημέρου πολλοί εθεώρησαν πλάσμα του συγγραφέως για να καταστραφή ή τότε επικρατούσα θρησκεία, γι’ αυτό και τον ωνόμασαν «άθεον». Και τούτο, επειδή, ενώ οι «οι ιερείς εδίδασκον μυστήρια απόρρητα και δυνάμεις απεριορίστους των θεών», αυτός εκήρυττε ότι «οι θεοί ήσαν άνθρωποι και απελευθερώθηκαν δια τας αρετάς αυτών» και ότι «τους Παγχαίους μετεκόμισεν εκεί ο Ζευς εκ της Κρήτης και παρήγγειλε να έχωσι κοινωνίαν εμπορικήν με τους Κρήτας, τους προγόνους αυτών»! Ο Πλούταρχος λέει ότι η νήσος Πάγχαια δεν υπάρχει…» ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: 1. http://www.sakketosaggelos.gr/Article/3015/ 2. Όσιρις. Αιγυπτιακός θεός, που μαζί με την αδελφή και γυναίκα του Ίσιδα, συγκέντρωνε συγκριτικά τη μεγαλύτερη λατρεία από όλους τους Αιγύπτιους θεούς. Γιατί, όπως γράφει ο Ηρόδοτος (Β' 42), «όλοι οι Αιγύπτιοι δεν λατρεύουν με όμοιο τρόπο τους ίδιους θεούς, εκτός από την Ίσιδα και τον Όσιρη, που λένε ότι είναι ο Διόνυσος». Είναι ο αρσενικός θεός της γεωργίας. Απ' αυτόν προερχόταν κάθε ευλογία και κάθε ζωή, έδινε το φως και την υγεία, έκανε τον Νείλο να πλημμυρίζει για να γονιμοποιεί τη γη, και όλα τα πράγματα να συνεχίζονται σύμφωνα με την καθιερωμένη τάξη. Τον παρίσταναν πάντα με ανθρώπινη μορφή. Στην αρχή, κυβέρνησε την Αίγυπτο ως βασιλιάς, και εισήγαγε τη γεωργία, την ηθική και τη λατρεία των θεών, ώσπου ο αδελφός του Τύφων (Σέθ) κατόρθωσε με απάτη να τον κλείσει σε μια κασέλα και τον θανάτωσε χύνοντας μέσα λιωμένο μολύβι. Ο δολοφόνος έριξε την κασέλα στον Νείλο, που τη μετέφερε μέχρι τη θάλασσα. Έπειτα από μακρά έρευνα, η Ίσις βρήκε την κασέλα στη φοινικική ακτή της Βίβλου και την έκρυψε προσεκτικά. Ωστόσο, ο Τύφων την ανακάλυψε τη νύχτα, και έκοψε το πτώμα σε δεκατέσσερα κομμάτια, που τα σκόρπισε προς όλες τις κατευθύνσεις. Η Ίσιδα όμως τα περισυνέλεξε και τα έθαψε στην Άβυδο της Άνω Αιγύπτου. Όταν ο Ώρος, γιος του Όσιρη και της Ίσιδας, μεγάλωσε, εκδικήθηκε τον Τυφώνα: Έπειτα από πεισματική πάλη, τον νίκησε και ξαναπήρε την εξουσία. Μολονότι ο Όσιρις δεν ζούσε πια πάνω στη γη, τον θεωρούσαν ως μια παντοτινή πηγή της ζωής. Στον επάνω κόσμο εξακολούθησε να ζει και να εργάζεται με την καινούργια δύναμη του νεαρού γιου του Ώρου, και στον Κάτω κόσμο, όπου ήταν βασιλιάς, τα πνεύματα εκείνων που υπήρξαν δίκαιοι ξύπνησαν χάρη σε αυτόν σε μια νέα ζωή. Το χρώμα του ως κυβερνήτη του Κάτω κόσμου ήταν μαύρο, τα ενδύματά του λευκά, το σύμβολό του ένα μάτι διάπλατα ανοιγμένο, ως σήμα της ανανεωμένης ζωής του. Ο Όσιρις, με την ενσάρκωσή του στη μορφή του μαύρου βοδιού Άπιος, συμβόλου της γεννητικής δύναμης, εξασφάλιζε στους Αιγυπτίους τη συνέχιση της ζωής τους, σε τούτο τον κόσμο και στον επόμενο. Σε αυτή την ενσάρκωση ονομάζεται Όσιρις - Άπις, από τον οποίο προέρχεται και ο ελληνικός θεός Σέραπις ή Σάραπις. Θαυμάσιες ετήσιες γιορτές γίνονταν προς τιμήν του Όσιρη, καθώς και πένθιμες τελετές, όπως παρατηρούν ο Πλούταρχος και ο Αιλιανός. 3. Ευήμερος. Φιλόσοφος, οπαδός της Κυρηναϊκής σχολής του Αριστίππου, από τη Μεσσήνη (της Πελοποννήσου ή της Σικελίας). Ήταν φίλος κι έμπιστος του βασιλιά Κασσάνδρου (311-298 π.Χ.). Έκανε πολλά ταξίδια στις ανατολικές και νότιες περιοχές τού τότε γνωστού κόσμου, κι έγραψε σύγγραμμα, με τίτλο Ιερά Αναγραφή («Ιερό Χρονικό»), που απωλέσθηκε. Αποσπάσματά του παραθέτει ο Διόδωρος στο 5ο βιβλίο των Ιστοριών του, χωρίς ν' αναφέρει τον Ευήμερο. Κατά τον Ευήμερο, οι θεοί ήταν άνθρωποι που μετά θάνατον τιμήθηκαν επειδή είχαν προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στους ανθρώπους. Περιγράφει επίσης την πολιτειακή διάρθρωση της Παγχαίας, μιας φανταστικής πολιτείας όπου τάχα ταξίδεψε, με τρόπο διαφορετικό από εκείνον που χρησιμοποιεί ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του, γιατί βάζει στην πρώτη θέση τους τεχνίτες, δίνοντας μεγάλη σημασία στην τεχνική. Ανάμεσα στους πολίτες της Παγχαίας επικρατεί ο θεσμός της κοινοκτημοσύνης. Οι γεωργοί που καλλιεργούν τη γη είναι υποχρεωμένοι να παραδίδουν τους καρπούς στους ιερείς, οι οποίοι τους μοιράζουν επιβραβεύοντας όσους δείχνουν εξαιρετική εργατικότητα. Απαγορεύεται να έχει κανείς ιδιοκτησία μεγαλύτερη από το σπίτι και τον κήπο του. Οι ιερείς διοικούνται από τρεις άρχοντες. Μερικοί πιστεύουν πως ο Ευήμερος συνυφαίνει στη διήγησή του πληροφορίες που πήρε από ιερείς της Αιγύπτου. Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η θεωρία του για τους θεούς, δηλαδή η αθεΐα του (ευμερισμός), που αποτελεί φαινόμενο σπάνιο για την αρχαία εποχή. Ανάλογες αντιλήψεις είχε εκφράσει πριν από αυτόν ο Εκαταίος ο Τήιος, που στα Αιγυπτιακά του εμφάνιζε τους θεούς των Αιγυπτίων ως μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες. Με το ίδιο πνεύμα δίδασκε κι ο Πρόδικος, αλλά κι ο Πλάτωνας, στον Πολιτικόν του και στον Κριτία, λέει πως, σε μια πανάρχαια εποχή, άρχοντες των διαφόρων χωρών ήταν οι θεοί. Άλλωστε, κι ο σοσιαλισμός του Ευημέρου επιβάλλεται από πάνω, με τη δύναμη φωτισμένων αρχόντων. Δεν είναι γνωστό αν ο Ευήμερος είχε επεκτείνει την κοινοκτημοσύνη και στις γυναίκες και τα παιδιά. Συνεχιστές πάντως της συγγραφής ουτοπιστικών πολιτειακών μυθιστορημάτων υπήρξαν ο Ιάμβουλος, με περιγραφή μιας πολιτείας που βρισκόταν στο νησί του Ηλίου, ο Λουκιανός, με σατιρική ανάλογη περιγραφή της νήσου των Μακάρων, και ο Ρωμαίος ποιητής Έννιος (239-169 π.Χ.), που μετέφρασε στη λατινική την Ιερά Αναγραφή. Ο Ευήμερος είχε πολλούς αντιπάλους (Καλλίμαχος, Ερατοσθένης, Πολύβιος, Στράβων, Πλούταρχος). Ο Καλλίμαχος μάλιστα τον χαρακτήρισε γέροντα αλαζόνα και τα βιβλία του άδικα. Αναρτήθηκε: 03/09/12 21:35 από sakketosaggelos Εάν υπάρχει ο τάφος του Οσίριδος τότε οι αρχαίοι θεοί δεν ήσαν θεοί !..

Εάν υπάρχει ο τάφος του Οσίριδος τότε οι αρχαίοι θεοί δεν ήσαν θεοί!..

Διαβάστε τι υποστηρίζουν οι Αβυδηνοί του Νείλου, όπου, όπως ισχυρίζονται, στην Άβυδο υπήρχε ο τάφος του Οσίριδος, επιβεβαιώνεται η θεωρία του Ευήμερου ο οποίος ισχυριζόταν ότι οι θεοί, εφόσον υπάρχουν οι τάφοι τους, δεν ήσαν θεοί, αλλά απλοί άνθρωποι, οι οποίοι θεοποιήθηκαν στο διάβα των αιώνων!..

ΟΠΩΣ έχουμε ξαναγράψει (1) η Άβυδος, η περίφημη πόλη της Άνω Αιγύπτου, στην αριστερή όχθη του Νείλου, βορειοδυτικά των αρχαίων αιγυπτιακών Θηβών, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την Άβυδο του Ελλήσποντου, έχει μια παράδοση αιώνων!

Οι Αβυδηνοί του Νείλου ήταν βέβαιοι πως στην πόλη τους βρισκόταν ο τάφος του θεού Όσιρι (!!), ενώ στα ερείπια της Αβύδου βρέθηκαν οι λεγόμενοι «Πίνακες της Αβύδου», πέτρινες επιγραφές με μακροσκελείς καταλόγους των Φαραώ, που βοήθησαν τον Σαμπολλιόν και άλλους αιγυπτιολόγους να συντάξουν πίνακες των φαραωνικών δυναστειών.

Το θέμα αυτό του τάφου του Οσίριδος (2), που αναφέρουν οι Αβυδηνοί, μας θύμισε την θεωρία του Ευήμερου (3) ο οποίος ισχυριζόταν ότι οι θεοί, εφόσον υπάρχουν οι τάφοι τους, δεν ήσαν θεοί, αλλά απλοί άνθρωποι, οι οποίοι θεοποιήθηκαν στο διάβα των αιώνων!

Ας διαβάσουμε, λοιπόν, τι γράφουμε μέσα στο βιβλίο μας: «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός», όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρουμε τα εξής:

«… Υπάρχει και η κοσμογονία των Παγχαίων, όπως αναφέρει ο ιστορικός Ευήμερος. Κατά τον Αραβικόν Ωκεανόν ήσαν ορισμένες νήσοι και η μεγαλύτερη εξ αυτών έφερε το όνομα «Παγχαία». Επί της βασιλείας του Κασσάνδρου, ο Ευήμερος, που έγραψε την Ιεράν Αναγραφήν, φίλος του Βασιλέως, εστάλη εις μακρινά ταξίδια για βασιλικές υποθέσεις και εξέπεσε εις τον ωκεανόν αυτόν, όπου βρήκε εις την Παγχαίαν οικοδομές και ναούς αρχαιότατους, μεγαλοπρεπείς, αφιερωμένους εις τους θεούς, γι’ αυτό και η νήσος ελέγετο «Ιερά των Θεών». Εκεί υπήρχε ένας λόφος υψηλός και εις την κορυφήν του ιερό του Διός του Τριφυλίου! Στο ιερό δε υπήρχε χρυσή στήλη όπου ήσαν γεγραμμένες οι πράξεις του Ουρανού, του Κρόνου και του Διός, όπως αναφέρει ο Διόδωρος (s και ε μβ). Όμως, χάριν της Ιστορίας, θα πρέπει να πούμε εδώ ότι την ιεράν αυτήν αναγραφήν του Ευημέρου πολλοί εθεώρησαν πλάσμα του συγγραφέως για να καταστραφή ή τότε επικρατούσα θρησκεία, γι’ αυτό και τον ωνόμασαν «άθεον». Και τούτο, επειδή, ενώ οι «οι ιερείς εδίδασκον μυστήρια απόρρητα και δυνάμεις απεριορίστους των θεών», αυτός εκήρυττε ότι «οι θεοί ήσαν άνθρωποι και απελευθερώθηκαν δια τας αρετάς αυτών» και ότι «τους Παγχαίους μετεκόμισεν εκεί ο Ζευς εκ της Κρήτης και παρήγγειλε να έχωσι κοινωνίαν εμπορικήν με τους Κρήτας, τους προγόνους αυτών»!
Ο Πλούταρχος λέει ότι η νήσος Πάγχαια δεν υπάρχει…»

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. http://www.sakketosaggelos.gr/Article/3015/

2. Όσιρις. Αιγυπτιακός θεός, που μαζί με την αδελφή και γυναίκα του Ίσιδα, συγκέντρωνε συγκριτικά τη μεγαλύτερη λατρεία από όλους τους Αιγύπτιους θεούς. Γιατί, όπως γράφει ο Ηρόδοτος (Β' 42), «όλοι οι Αιγύπτιοι δεν λατρεύουν με όμοιο τρόπο τους ίδιους θεούς, εκτός από την Ίσιδα και τον Όσιρη, που λένε ότι είναι ο Διόνυσος». Είναι ο αρσενικός θεός της γεωργίας. Απ' αυτόν προερχόταν κάθε ευλογία και κάθε ζωή, έδινε το φως και την υγεία, έκανε τον Νείλο να πλημμυρίζει για να γονιμοποιεί τη γη, και όλα τα πράγματα να συνεχίζονται σύμφωνα με την καθιερωμένη τάξη. Τον παρίσταναν πάντα με ανθρώπινη μορφή. Στην αρχή, κυβέρνησε την Αίγυπτο ως βασιλιάς, και εισήγαγε τη γεωργία, την ηθική και τη λατρεία των θεών, ώσπου ο αδελφός του Τύφων (Σέθ) κατόρθωσε με απάτη να τον κλείσει σε μια κασέλα και τον θανάτωσε χύνοντας μέσα λιωμένο μολύβι. Ο δολοφόνος έριξε την κασέλα στον Νείλο, που τη μετέφερε μέχρι τη θάλασσα. Έπειτα από μακρά έρευνα, η Ίσις βρήκε την κασέλα στη φοινικική ακτή της Βίβλου και την έκρυψε προσεκτικά. Ωστόσο, ο Τύφων την ανακάλυψε τη νύχτα, και έκοψε το πτώμα σε δεκατέσσερα κομμάτια, που τα σκόρπισε προς όλες τις κατευθύνσεις. Η Ίσιδα όμως τα περισυνέλεξε και τα έθαψε στην Άβυδο της Άνω Αιγύπτου. Όταν ο Ώρος, γιος του Όσιρη και της Ίσιδας, μεγάλωσε, εκδικήθηκε τον Τυφώνα: Έπειτα από πεισματική πάλη, τον νίκησε και ξαναπήρε την εξουσία. Μολονότι ο Όσιρις δεν ζούσε πια πάνω στη γη, τον θεωρούσαν ως μια παντοτινή πηγή της ζωής. Στον επάνω κόσμο εξακολούθησε να ζει και να εργάζεται με την καινούργια δύναμη του νεαρού γιου του Ώρου, και στον Κάτω κόσμο, όπου ήταν βασιλιάς, τα πνεύματα εκείνων που υπήρξαν δίκαιοι ξύπνησαν χάρη σε αυτόν σε μια νέα ζωή. Το χρώμα του ως κυβερνήτη του Κάτω κόσμου ήταν μαύρο, τα ενδύματά του λευκά, το σύμβολό του ένα μάτι διάπλατα ανοιγμένο, ως σήμα της ανανεωμένης ζωής του. Ο Όσιρις, με την ενσάρκωσή του στη μορφή του μαύρου βοδιού Άπιος, συμβόλου της γεννητικής δύναμης, εξασφάλιζε στους Αιγυπτίους τη συνέχιση της ζωής τους, σε τούτο τον κόσμο και στον επόμενο. Σε αυτή την ενσάρκωση ονομάζεται Όσιρις - Άπις, από τον οποίο προέρχεται και ο ελληνικός θεός Σέραπις ή Σάραπις. Θαυμάσιες ετήσιες γιορτές γίνονταν προς τιμήν του Όσιρη, καθώς και πένθιμες τελετές, όπως παρατηρούν ο Πλούταρχος και ο Αιλιανός.

3. Ευήμερος. Φιλόσοφος, οπαδός της Κυρηναϊκής σχολής του Αριστίππου, από τη Μεσσήνη (της Πελοποννήσου ή της Σικελίας). Ήταν φίλος κι έμπιστος του βασιλιά Κασσάνδρου (311-298 π.Χ.). Έκανε πολλά ταξίδια στις ανατολικές και νότιες περιοχές τού τότε γνωστού κόσμου, κι έγραψε σύγγραμμα, με τίτλο Ιερά Αναγραφή («Ιερό Χρονικό»), που απωλέσθηκε. Αποσπάσματά του παραθέτει ο Διόδωρος στο 5ο βιβλίο των Ιστοριών του, χωρίς ν' αναφέρει τον Ευήμερο. Κατά τον Ευήμερο, οι θεοί ήταν άνθρωποι που μετά θάνατον τιμήθηκαν επειδή είχαν προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες στους ανθρώπους. Περιγράφει επίσης την πολιτειακή διάρθρωση της Παγχαίας, μιας φανταστικής πολιτείας όπου τάχα ταξίδεψε, με τρόπο διαφορετικό από εκείνον που χρησιμοποιεί ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του, γιατί βάζει στην πρώτη θέση τους τεχνίτες, δίνοντας μεγάλη σημασία στην τεχνική. Ανάμεσα στους πολίτες της Παγχαίας επικρατεί ο θεσμός της κοινοκτημοσύνης. Οι γεωργοί που καλλιεργούν τη γη είναι υποχρεωμένοι να παραδίδουν τους καρπούς στους ιερείς, οι οποίοι τους μοιράζουν επιβραβεύοντας όσους δείχνουν εξαιρετική εργατικότητα. Απαγορεύεται να έχει κανείς ιδιοκτησία μεγαλύτερη από το σπίτι και τον κήπο του. Οι ιερείς διοικούνται από τρεις άρχοντες. Μερικοί πιστεύουν πως ο Ευήμερος συνυφαίνει στη διήγησή του πληροφορίες που πήρε από ιερείς της Αιγύπτου. Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η θεωρία του για τους θεούς, δηλαδή η αθεΐα του (ευμερισμός), που αποτελεί φαινόμενο σπάνιο για την αρχαία εποχή. Ανάλογες αντιλήψεις είχε εκφράσει πριν από αυτόν ο Εκαταίος ο Τήιος, που στα Αιγυπτιακά του εμφάνιζε τους θεούς των Αιγυπτίων ως μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες. Με το ίδιο πνεύμα δίδασκε κι ο Πρόδικος, αλλά κι ο Πλάτωνας, στον Πολιτικόν του και στον Κριτία, λέει πως, σε μια πανάρχαια εποχή, άρχοντες των διαφόρων χωρών ήταν οι θεοί. Άλλωστε, κι ο σοσιαλισμός του Ευημέρου επιβάλλεται από πάνω, με τη δύναμη φωτισμένων αρχόντων. Δεν είναι γνωστό αν ο Ευήμερος είχε επεκτείνει την κοινοκτημοσύνη και στις γυναίκες και τα παιδιά. Συνεχιστές πάντως της συγγραφής ουτοπιστικών πολιτειακών μυθιστορημάτων υπήρξαν ο Ιάμβουλος, με περιγραφή μιας πολιτείας που βρισκόταν στο νησί του Ηλίου, ο Λουκιανός, με σατιρική ανάλογη περιγραφή της νήσου των Μακάρων, και ο Ρωμαίος ποιητής Έννιος (239-169 π.Χ.), που μετέφρασε στη λατινική την Ιερά Αναγραφή. Ο Ευήμερος είχε πολλούς αντιπάλους (Καλλίμαχος, Ερατοσθένης, Πολύβιος, Στράβων, Πλούταρχος). Ο Καλλίμαχος μάλιστα τον χαρακτήρισε γέροντα αλαζόνα και τα βιβλία του άδικα.

Αναρτήθηκε: 03/09/12 21:35 από sakketosaggelos