Άλλοι τρέχουν να αποδείξουν ότι είναι καλή και άλλοι πως όχι. Από την στιγμή που Υπάρχει ως έννοια –ιδέα - σκεπτομορφή, σημαίνει πως υπάρχει πιθανότητα - συνείδηση – εμπειρία – σκέψη. Τώρα γιατί η Ελπίδα έτυχε να μην ξεφύγει από το κουτί της Πανδώρας, θα πρέπει να το φιλοσοφήσουμε….. πολύ. Αν είναι η χειρότερη των χειροτέρων διαφυγόντων δεινών και συμφορών, δεν μπορώ να το γνωρίζω.
Με διάθεση προς την ανεύρεση μιας Χρυσής Τομής θα έλεγα ότι, η ελπίδα μπορεί να είναι καλή μέχρι ακριβώς την στιγμή που αρχίζει να υφαίνει εμφανώς και συνειδητοποιημένα το καταστροφικό της έργο. Τώρα λυπάμαι αν η αντίληψη στο όριο της, διαφέρει στον καθένα ..….
Επειδή το τέρμινο είναι διάφορο αλλά όλα ταυτόχρονα είναι σκέψεις, ακόμα και αυτοί που «ελπίζουν» έτι άπραγα, προσθέτουν το λιθάρι τους στις ενεργές και ελπιδοφόρες σκέψεις - πράξεις των άλλων. Δηλαδή το θετικό συναίσθημα που ξεπηδά μέσα από την πραγματοποίηση μιας πράξης – σκέψης – ιδέας, σωστά στοιχειοθετημένης.
ΘΑ πρέπει όμως να πούμε του στραβού το δίκιο. Όσοι νομίζουν πως η ελπίδα δόθηκε για να περνούν καλά οι «θεοί» με τις εξουσίες τους και πως «δεν μπορεί κάποτε θα αλλάξουν!» ή για να μην απογοητεύονται από τα «δωρισμένα» δεινά των θεών, οι άνθρωποι(!) ή ελπίζοντας σε «άνωθεν» ή εξωγενείς παράγοντες, όπως λύπης και συμπαράστασης, τότε φταίει η λάθος πίστη τους. Ο Θεός δεν πρόσφερε ποτέ δεινά για να προσφέρει ελπίδα. Ο Θεός έδωσε Νόμο και Ελευθερία. Όποιος παραβαίνει τον Φυσικό Νόμο και την Ελευθερία, τότε τον περιμένει η σπάθα του Νόμου. Ν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου