για τη δημοκρατία.
Τι έπρεπε να κάνει ο Άρης,
για να νικήσει τους εχθρούς των Ελλήνων;
Αυτό το οποίο θα δούμε τώρα, πριν συνεχίσουμε την ανάλυσή μας για να φτάσουμε στη σύγχρονη εποχή, είναι το εξής απλό.
Θα προσπαθήσουμε να σκεφτούμε σαν "Άρηδες" στη θέση του Άρη, με βάση την παραπάνω γνώση μας. Με βάση τη γνώση των όσων ακολούθησαν και τα οποία δεν γνώριζε ο ίδιος.
Θα σκεφτούμε τι έπρεπε να κάνει και δεν το έκανε τότε.
Το βασικό που έπρεπε να κάνει, βλέποντας τις εξελίξεις να "τρέχουν", ήταν να επιλέξει νέα στρατηγική με βάση τα νέα δεδομένα.
Από τη στιγμή που μάθαινε και ο ίδιος ότι υπήρχαν μυστικές συμφωνίες μεταξύ Εγγλέζων και Στάλιν, έπρεπε να αλλάξει τους στόχους του. Έπρεπε να γνωρίζει ότι ήταν θέμα χρόνου να τον "ρίξουν" οι ηγέτες του ΚΚΕ. Έβλεπε τι συμβαίνει και είχε πληροφορίες.
Από τη στιγμή που οι Γερμανοί ήταν έτοιμοι να φύγουν, έπρεπε να τους βοηθήσει ν' "απεμπλακούν" από τη χώρα.
Γνώριζε ότι οι Γερμανοί αυτόν και τον στρατό του ΕΛΑΣ φοβούνταν. Έπρεπε να έρθει σε μυστική συμφωνία μ' αυτούς και να τους εγγυηθεί την ασφαλή έξοδο από τη χώρα.
Να τους υποσχεθεί αυτό το οποίο τους υποσχόταν ο Τσόρτσιλ μέσω της προδοσίας των κομμουνιστών. Αυτό θα ήταν κέρδος στο στρατηγικό επίπεδο, εφόσον, αν έφευγαν ομαλώς και χωρίς απώλειες οι Γερμανοί από την Ελλάδα, θα ενίσχυαν το γερμανικό μέτωπο εναντίον των συμμάχων.
Άρα θα απασχολούσαν μεγάλες δυνάμεις των συμμάχων στην Κεντρική Ευρώπη.
Ούτε ο Στάλιν ούτε οι Εγγλέζοι θα είχαν περίσσιες δυνάμεις για "περιφερειακά" παιχνίδια σε χώρες όπως η Ελλάδα. Κέρδος όμως θα υπήρχε και στο στενό επίπεδο της ίδιας της διαμόρφωσης του μεταπολεμικού πολιτικού περιβάλλοντος της χώρας. Ποιο το κέρδος από μια τέτοια μυστική συνεννόηση;
Πρώτον, δεν θα καταλάβαιναν οι Εγγλέζοι και οι ΚΚΕδες χαφιέδες τους τις προθέσεις του. Τα πάντα θα πήγαιναν όπως νόμιζαν ότι τα σχεδίαζαν αυτοί. Οι Γερμανοί θα εγκατέλειπαν τη χώρα και δεν θα κατέστρεφαν τα πάντα στο πέρασμά τους για την ασφάλειά τους. Αυτό θα ήταν το πρώτο κέρδος. Το δεύτερο κέρδος ήταν ότι δεν θα εξόπλιζαν τα τάγματα ασφαλείας, γιατί δεν θα τα είχαν τόσο ανάγκη.
Δεν θα τα παρέσερναν μαζί τους μέχρι την άκρη της χώρας να σκορπίζουν τον όλεθρο.
Τα τάγματα ασφαλείας βγήκαν από την Αθήνα, γιατί "λαθροβιούσαν" γύρω από τον γερμανικό στρατό.
Με τις "πλάτες" τους προκαλούσαν τον ΕΛΑΣ και σκόρπιζαν την καταστροφή στην επαρχία. Την οπισθοφυλακή του γερμανικού στρατού παρίσταναν και κινούνταν με ασφάλεια. Χωρίς τους Γερμανούς μέχρι τους Αμπελόκηπους έφταναν. Η Κηφισιά ήταν ήδη "βουνό", εφόσον εκεί υπήρχαν ήδη δυνάμεις του ΕΛΑΣ.
Έχοντας λοιπόν αυτά τα δεδομένα και χωρίς να προκαλέσει τη συμμαχία κομμουνιστών και Εγγλέζων, έπρεπε να περιμένει τις κινήσεις τους.
Ήταν βέβαιον ότι θα έκαναν κινήσεις, γιατί δεν γινόταν διαφορετικά.
Ήταν υποχρεωμένοι να στήσουν προβοκάτσια, για να δημιουργήσουν εξελίξεις. Με λίγα λόγια έπρεπε να τη "στήσει" στην προδοτική ηγεσία του ΚΚΕ.
Η ευκαιρία ήταν η συμφωνία της Βάρκιζας. Η προδοτική συμφωνία της Βάρκιζας, την οποία υπέγραψαν οι εγκάθετοι του Στάλιν. Το γραπτό ντοκουμέντο. Με αυτήν τη συμφωνία στα χέρια και εκμεταλλευόμενος την παρουσία του Ποπόφ στην Ελλάδα, θα μπορούσε να εκτελέσει άμεσα την ηγεσία του ΚΚΕ. Θα ξεκινούσε από την εκτέλεση των προδοτών που συμμετείχαν στην παράνομη κυβέρνηση και θα εκτελούσε και τους πενήντα, που εξασφάλισαν άσυλο για τους εαυτούς τους στην εν λόγω συμφωνία.
Με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και της συνεργασίας με τον εχθρό, ήταν εύκολο να το κάνει.
Θα "αποχρωμάτιζε" άπαξ τον ΕΛΑΣ και θα τον αποσύνδεε από την κομματική καθοδήγηση. Θα εξασφάλιζε την εμπιστοσύνη όλων των Ελλήνων και θα ξεκινούσε νέο γύρο ένοπλης σύγκρουσης. Κανένας δεν θα μπορούσε να τον κατηγορήσει ή να τον αμφισβητήσει.
Ο ΕΛΑΣ θα ήταν ένας πραγματικός εθνικοαπελευθερωτικός στρατός, που δεν επέλεγε τους εχθρούς του με ιδεολογικά κριτήρια, αλλά μόνον με πατριωτικά.
Στόχος αυτού του στρατού θα γινόταν η Αθήνα.
Η Αθήνα, μέσα στην οποία βρίσκονταν όλοι οι δοσίλογοι και οι "παραθεριστές".
Η Αθήνα, που σιγά-σιγά μάζευε όλους τους παρακρατικούς από το σύνολο της χώρας. Όλους τους εχθρούς του ελληνικού λαού εκεί θα τους έβρισκε μαζεμένους.
Πρόβλημα δεν θα υπήρχε, μια και τα μεγέθη τους δεν ήταν τεράστια. 1500 ταγματασφαλίτες και 1000 εθνοφύλακες ήταν στο σύνολό τους. Όλοι τους άσχετοι σε πολεμικές συγκρούσεις και τρομοκρατημένοι. Η μόνη στρατιωτική νίκη που είχαν σημειώσει μέχρι τότε οι ταγματασφαλίτες ήταν εναντίον άοπλων αναπήρων στα νοσοκομεία της Αθήνας.
Μέσα σε λίγες μέρες μπορούσε να "καταλάβει" την Αθήνα και να παρελάσει μέσα σ' αυτήν ως απελευθερωτής της. Βάζουμε τη λέξη καταλάβει σε εισαγωγικά, γιατί στην πραγματικότητα η Αθήνα τον περίμενε να την απελευθερώσει. Η Αθήνα περίμενε να δει και να θαυμάσει τους θρύλους του βουνού.
Στην Αθήνα απλά θα πολεμούσε τους ξένους και τους δοσίλογους, προκειμένου να εισέλθει μέσα σ' αυτήν. Αυτό ήταν εύκολο να γίνει.
Από εκεί και πέρα θα συλλάμβανε και θα εκτελούσε αυτούς που μισούσε όλος ο λαός. Όσοι δεν σκοτώνονταν στις μάχες, θα στηνόταν στον τοίχο. Δεν θα έκανε τίποτε διαφορετικό από αυτό που γινόταν σε όλη την Ευρώπη. Οι συνεργάτες των κατακτητών θα εκτελούνταν μέχρις ενός. Θα γνώριζαν από πρώτο χέρι τι γεύση είχε το χώμα της πατρίδας που πρόδωσαν. Όσοι γλίτωναν, θα γλίτωναν, γιατί θα διέφευγαν εκτός Ελλάδας.
Ταυτόχρονα με αυτήν του την πράξη θα ανάγκαζε τους "παραθεριστές" να πάρουν θέση.
Αν επιτιθόταν στους Άγγλους, θα τους ανάγκαζε να επιλέξουν στρατόπεδο.
Αν πολεμούσαν στο πλευρό των Άγγλων, θα έμπαιναν στον ίδιο παρανομαστή με τους συνεργάτες των Γερμανών και θα εκτελούνταν. Αν δεν συμμετείχαν, θα τους συλλάμβανε και θα τους περιέφερε στην πρωτεύουσα, για να τους αποδοκιμάσει ο κόσμος. Να τους δει και να τους φτύσει. Να τους μισήσει για τη δειλία τους.
Μέχρι εκεί.
Παρέλαση θα γινόταν στην Αθήνα και ο κόσμος θα γιόρταζε.
Η μεγαλύτερη γιορτή στην ιστορία του ελληνικού κράτους.
Ο κόσμος θα πανηγύριζε μια απελευθέρωση, που την κέρδισε με το αίμα του. Μια απελευθέρωση από όλους τους ξένους κατακτητές ορατούς και αόρατους. Μια απελευθέρωση, που του την έδωσαν τα παιδιά του.
Τα παιδιά, που στα χρόνια της ναζιστικής λαίλαπας είχαν γίνει διάσημα σε όλο τον κόσμο για τη γενναιότητά τους και επιβεβαίωναν με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι ήταν παιδιά των ηρώων της Σαλαμίνας και των Θερμοπυλών.
Μπροστά ο αρχηγός με τους καπετάνιους του αγώνα και τα ένοπλα τμήματα και πίσω οι "παραθεριστές" ανάποδα καβάλα σε γαϊδούρια, όπως επιβάλει η ελληνική παράδοση της προσωπικής ατίμωσης.
Επικεφαλής της παρέλασης τα θηρία που τρόμαξαν τη Βέρμαχτ και από πίσω τους τα "παράσιτα", που τρόμαξαν μόνον τους χαρτοπαίχτες και τις πόρνες του Καΐρου.
Με τη γνωστή ατσάλινη πειθαρχία που μπορούσε ο Άρης να επιβάλει στον ΕΛΑΣ, δεν θα αγγιζόταν κανένας πολίτης.
Καμία βιαιοπραγία έναντι κανενός.
Αμέσως θα κήρυττε εκλογές με ταυτόχρονο δημοψήφισμα για το πολιτειακό ζήτημα. Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων θα παρέδιδε τη εξουσία στη νόμιμη κυβέρνηση και θα παραιτούνταν από τη θέση του. Το στράτευμα θα το έθετε υπό τις διαταγές της εκλεγμένης κυβέρνησης και εκεί θα τελείωναν όλα. Αυτό το οποίο προβλεπόταν εξ’ αρχής από το καταστατικό ίδρυσης του ΕΑΜ. Το καταστατικό, που έπεισε τους Έλληνες να το στηρίξουν.
Αυτό έπρεπε να κάνει ο Άρης.
Ο νικητής των νικητών.
Ο άνθρωπος, που παρέδωσε στους Έλληνες τα δύο υπέρτατα δώρα για έναν λαό. Το υπέρτατο δώρο της ελευθερίας και τη δημοκρατία.
Όλα αυτά το 1945.
Πολύ πριν από την προεμφυλιακή βία.
Πολύ πριν από τον εμφύλιο.
Όταν ο λαός ενωμένος γιόρταζε την απελευθέρωση. Όταν ο λαός ενωμένος μπορούσε να γυρίσει την πλάτη του στον βασιλιά. Καμία καταστροφή δεν θα άγγιζε την Ελλάδα.
Μπορεί να ερήμωνε το Παλαιό Ψυχικό, αλλά όχι η Ελλάδα.
Για να σωθούν κάποιες λίγες χιλιάδες προδοτών, μάτωσε ένας ολόκληρος λαός.
Αυτά όλα θα μπορούσε να τα αποφύγει ο λαός, αν ο Άρης έκανε αυτά τα οποία επέβαλε η λογική και η νομιμότητα και τα οποία προβλεπόταν από το καταστατικό του ΕΑΜ.
Από εκεί και πέρα με εξουδετερωμένο τον πυρήνα του ΔΕΞΙΟΥ φασισμού στην Ελλάδα, η νέα Βουλή θα γέμιζε με ικανούς ανθρώπους από όλη την επαρχία και όχι μόνον από την Αθήνα. Με ανθρώπους που γνώριζαν να διαπραγματεύονται τα εθνικά συμφέροντα, γιατί γνώριζαν πώς να τα υπερασπίζονται. Δεν θα ήταν η Βουλή ένα "δουλοστάσιο" των Εγγλέζων.
Οι Εγγλέζοι αναγκαστικά θα έπρεπε να προχωρήσουν σε αλλαγή των σχεδίων τους για την Ελλάδα. Δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Δεν μπορείς να επιβάλεις τίποτε σε ένα κράτος, όταν λαός και ηγεσία έχουν ταυτόσημα συμφέροντα.
Τι θα έκαναν;
Απόβαση σε μια σύμμαχο χώρα με νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση; Ακόμα κι αν το τολμούσαν, θα είχαν μπροστά τους έναν ΕΛΑΣ ακόμα πιο ισχυρό απ' όσο ήταν αυτός όταν τους φόβιζε.
Θα έβρισκαν έναν λαό ακόμα πιο ενωμένο και αποφασισμένο ν' αντισταθεί.
Ακόμα και ο Στάλιν ήταν ακίνδυνος.
Ο Στάλιν στον μεταπολεμικό σχεδιασμό "έφτασε" μέχρι τα σύνορα της Ελλάδας, εξαιτίας του δεδομένου ότι η Ελλάδα ανήκε στη σφαίρα επιρροής της Βρετανίας. Συμβαίνει δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από αυτό το οποίο φαίνεται.
Ο Στάλιν δεν "σταμάτησε" στα σύνορα της Ελλάδας εξαιτίας των Άγγλων. Ο Στάλιν "έφτασε" στα σύνορα της Ελλάδας εξαιτίας των Άγγλων.
Αν οι Άγγλοι έχαναν την ισχύ τους στην Ελλάδα ο Στάλιν είναι αμφίβολο αν έφτανε μέχρι τη Ρουμανία. Τη Ρουμανία, όπου δεν υπήρχε κομμουνιστική δύναμη και δόθηκε "δώρο" στον Στάλιν, εξαιτίας της συμμετοχής του στη συνομωσία στην Ελλάδα.
Δεν μπορούσε να κατέβει ο κόκκινος στρατός στην Ελλάδα. Ήταν στρατός της πλάκας και η προπαγάνδα των συμμάχων τον έκανε τρομερό. Δεν μπορούσε να περάσει μέσα από τον αφιλόξενο χώρο των Βαλκανίων.
Ο κόσμος ολόκληρος θα ήταν διαφορετικός, αν δεν παγιδευόταν ο μεγάλος ηγέτης του πετυχημένου και μαζικού αντιστασιακού κινήματος. Από το σφάλμα του ο ελληνικός λαός έχασε ακριβώς τριάντα χρόνια.
Αν το ΕΑΜ γινόταν κυβέρνηση, για να δρομολογήσει εκλογές και δημοψήφισμα, θα πηγαίναμε κατ’ ευθείαν στο 1974, χωρίς να μεσολαβήσουν τα ενδιάμεσα τραγικά για όλο τον λαό χρόνια. ..... ...
....
ΔΕΞΙΑ... Μύθοι και πραγματικότητα
http://ydrohoosbooks.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου