Τι ήθελα πάλι τούτο το βίντεο να το δω ..... Όταν είχα πάει στο νέο μουσείο σε κάποια αίθουσα παιζόταν η εγκληματικά θλιμμένη ιστορική αναδρομή του, από έργα και ενέργειες βαρβάρων. Ναι .... αρρώστησα εκείνη την ημέρα όσο τούτες οι μέρες η καρδιά μου είναι μαύρη για άλλους λόγους πιο προσωπικούς, που ενώ θέλει να ξεδώσει δεν έχει τον τρόπο να το κάνει. Έτσι ένοιωσα και εκείνη την ημέρα. Σε κάθε εικονική αναπαράσταση βομβών, κάθε πύρινης γλώσσας, κάθε κακούργο χέρι, χάραζαν βαθιά πόνο, οργή και θλίψη στον νου και στην καρδιά μου. Σαν να είχα ζήσει από κοντά την γέννησή του και την μεγάλη του λαμπρότητα και εκείνη την στιγμή να πέθαινα αργά μαζί του.. Ένοιωθα σαν να ήταν το δικό μου σπιτικό.... μη και δεν ήταν μια κληρονομιά από τους προ προ παππούδες ....;;; σημασία είχε πως αυθόρμητα και απόλυτα μοναχικά λυσσομανούσαν οι τυφώνες στα ενδόμυχά μου. Όσοι και αν παρακολούθησαν εκείνο το ντοκιμαντέρ στην αίθουσα, σε κανενός το πρόσωπο δεν είδα την εντύπωση για κάποιο άγγιγμα ψυχής. Θαυμαστές ίσως ναι μεν, χωρίς βάθος όμως .... δε. Θα μου πείτε "μα πως το ξέρεις ;;" Απλά το συγκρίνω με άλλες εμπειρικές περιπτώσεις, πχ. μπροστά σε πίνακες ή άλλου είδους εκθέσεις και μουσεία, όπου έτυχε να υπάρξει αυθόρμητα ανθρώπινη επαφή ...... γιατί έτυχε απλά να υπάρξουν κατάλληλοι άνθρωποι την συγκεκριμένη στιγμή. Αυτές τις στιγμές τις ονομάζω πολύτιμους θησαυρούς, που σήμερα δεν βρίσκονται εύκολα σε ένα πλήθος που συμπεριφέρεται ως πλήθος και όχι ως προσωπικότητες - οντότητες ..... Ένα μνημείο που ένα ανθρώπινο χέρι μπορούσε με υπομονή να οδηγηθεί και με τελειότητα να αποτυπώσει την συγκοινωνούσα ενέργεια ενός δημιουργικού εγκεφάλου, δίνοντας χροιά ομιλίας και νόημα στο φαινομενικά άψυχο μάρμαρο. Να κρύψει μυστικά και τις σοφίες του Σύμπαντος κόσμου. Πολλά άλλα όμως χέρια με μεγάλη ευκολία και εν πλήρη ασυνειδησία το κατέστρεφαν συστηματικά είτε για να κλέψουν κάτι από την μυστηριακή ομορφιά του, είτε για να εξαφανίσουν με λύσσα την λαμπρότητά του, είτε γιατί κατ' άλλους υπήρξε "ειδωλολατρικός" ναός, σύμφωνα με τα μυαλά τους που ήταν μέχρι εκεί ικανά να συλλάβουν και να το καταστρέφουν στην χρονική διαδρομή. Τι απέδειξαν ;;; πως όσο ήταν ειδωλολατρικά τα ίδια, άλλο τόσο παρέμειναν τέτοια και απαράλλαχτα χωρίς καμιά διαφοροποίηση ...... Τι και αν δεν έχουν εικόνες ή αγάλματα ..... έχουν υποτίθεται ιερά βιβλία που τα αντιμετωπίζουν ως τέτοια ..... μα πάνω από όλα τον μαμμωνά ..... Πριν πολλά χρόνια, ποιός ξέρει πότε, κυκλοφορούσε η υπόγεια μέδουσα προπαγάνδα, ότι ο Παρθενώνας θα μπει σε γυάλα να διασωθεί από το καταστροφικό όξινο και χημικό περιβάλλον - ατμόσφαιρα, που ο άνθρωπος ήταν και είναι υπαίτιος και υπόλογος σε όλα τα έλλογα και άλογα όντα και υπάρξεις. Διαφορετική ήταν η εικόνα τότε που περνούσε από το μυαλό μου, με αυτό πάντως που συμβαίνει σήμερα. Όταν βρέθηκα σε κάποια συζήτηση με φίλους Έλληνες αγωνιστές, δεν μου ήταν γνωστό το θέμα του περαιτέρω τεμαχισμού του μνημείου. Να όμως που δεν ήταν υπερβολές, αλλά πραγματικότητα και η γυάλα δεν είναι άλλη από το γυάλινο άχαρο μουσείο που στέκεται ψυχρό απέναντι από τον Ιερό βράχο, με τα λείψανα του μνημείου να διακοσμούν το κρύο γυαλιστερό περιβάλλον αποκομμένα...... Διαβάστε όλη την θλιβερή των ημερών μας ιστορία στο άρθρο της Φιλονόης http://filonoi.gr/2014/03/27/f-kommatiazoyn-ton-parthenona-gia-na-ton-prostateysoyn/ και αν δεν ανατριχιάσετε, τότε αναρωτηθείτε το γιατί ...... (Κάθε ανίερος σχολιασμός στην παρούσα ανάρτηση, θα διαγράφεται ...... έτσι δημοκρατικά. Γιατί η Δημοκρατία είναι αυστηροτέρα κάθε άλλης σκέψεως και τιμωρεί άμεσα και αποφασιστικά για να προστατέψει τον υγιή εαυτό της, από αντίγραφα και παραπλανητικές απομιμήσεις) ..... Νάγια Η μηχανή του χρόνου Ο Παρθενώνας του Κώστα Γαβρά (HD)

Τι ήθελα πάλι τούτο το βίντεο να το δω ..... Όταν είχα πάει στο νέο μουσείο σε κάποια αίθουσα παιζόταν η εγκληματικά θλιμμένη ιστορική αναδρομή του, από έργα και ενέργειες βαρβάρων. Ναι .... αρρώστησα εκείνη την ημέρα όσο τούτες οι μέρες η καρδιά μου είναι μαύρη για άλλους λόγους πιο προσωπικούς, που ενώ θέλει να ξεδώσει δεν έχει τον τρόπο να το κάνει. Έτσι ένοιωσα και εκείνη την ημέρα. Σε κάθε εικονική αναπαράσταση βομβών, κάθε πύρινης γλώσσας, κάθε κακούργο χέρι, χάραζαν βαθιά πόνο, οργή και θλίψη στον νου και στην καρδιά μου. Σαν να είχα ζήσει από κοντά την γέννησή του και την μεγάλη του λαμπρότητα και εκείνη την στιγμή να πέθαινα αργά μαζί του.. Ένοιωθα σαν να ήταν το δικό μου σπιτικό.... μη και δεν ήταν μια κληρονομιά από τους προ προ παππούδες ....;;; σημασία είχε πως αυθόρμητα και απόλυτα μοναχικά λυσσομανούσαν οι τυφώνες στα ενδόμυχά μου. Όσοι και αν παρακολούθησαν εκείνο το ντοκιμαντέρ στην αίθουσα, σε κανενός το πρόσωπο δεν είδα την εντύπωση για κάποιο άγγιγμα ψυχής. Θαυμαστές ίσως ναι μεν, χωρίς βάθος όμως .... δε. Θα μου πείτε "μα πως το ξέρεις ;;" Απλά το συγκρίνω με άλλες εμπειρικές περιπτώσεις, πχ. μπροστά σε πίνακες ή άλλου είδους εκθέσεις και μουσεία, όπου έτυχε να υπάρξει αυθόρμητα ανθρώπινη επαφή ...... γιατί έτυχε απλά να υπάρξουν κατάλληλοι άνθρωποι την συγκεκριμένη στιγμή. Αυτές τις στιγμές τις ονομάζω πολύτιμους θησαυρούς, που σήμερα δεν βρίσκονται εύκολα σε ένα πλήθος που συμπεριφέρεται ως πλήθος και όχι ως προσωπικότητες - οντότητες ..... 

Ένα μνημείο που ένα ανθρώπινο χέρι μπορούσε με υπομονή να οδηγηθεί και με τελειότητα να αποτυπώσει την συγκοινωνούσα ενέργεια ενός δημιουργικού εγκεφάλου, δίνοντας χροιά ομιλίας και νόημα στο φαινομενικά άψυχο μάρμαρο. Να κρύψει μυστικά και τις σοφίες του Σύμπαντος κόσμου. Πολλά άλλα όμως χέρια με μεγάλη ευκολία και εν πλήρη ασυνειδησία το κατέστρεφαν συστηματικά είτε για να κλέψουν κάτι από την μυστηριακή ομορφιά του, είτε για να εξαφανίσουν με λύσσα την λαμπρότητά του, είτε γιατί κατ' άλλους υπήρξε "ειδωλολατρικός" ναός, σύμφωνα με τα μυαλά τους που ήταν μέχρι εκεί ικανά να συλλάβουν και να το καταστρέφουν στην χρονική διαδρομή. Τι απέδειξαν ;;; πως όσο ήταν ειδωλολατρικά τα ίδια, άλλο τόσο παρέμειναν τέτοια και απαράλλαχτα χωρίς καμιά διαφοροποίηση ...... Τι και αν δεν έχουν εικόνες ή αγάλματα ..... έχουν υποτίθεται ιερά βιβλία που τα αντιμετωπίζουν ως τέτοια ..... μα πάνω από όλα τον μαμμωνά ..... 

Πριν πολλά χρόνια, ποιός ξέρει πότε, κυκλοφορούσε η υπόγεια μέδουσα προπαγάνδα, ότι ο Παρθενώνας θα μπει σε γυάλα να διασωθεί από το καταστροφικό όξινο και χημικό περιβάλλον - ατμόσφαιρα, που ο άνθρωπος ήταν και είναι υπαίτιος και υπόλογος σε όλα τα έλλογα και άλογα όντα και υπάρξεις. Διαφορετική ήταν η εικόνα τότε που περνούσε από το μυαλό μου, με αυτό πάντως που συμβαίνει σήμερα. Όταν βρέθηκα σε κάποια συζήτηση με φίλους Έλληνες αγωνιστές, δεν μου ήταν γνωστό το θέμα του περαιτέρω τεμαχισμού του μνημείου. Να όμως που δεν ήταν υπερβολές, αλλά πραγματικότητα και η γυάλα δεν είναι άλλη από το γυάλινο άχαρο μουσείο που στέκεται ψυχρό απέναντι από τον Ιερό βράχο, με τα λείψανα του μνημείου να διακοσμούν το κρύο γυαλιστερό περιβάλλον αποκομμένα...... 

Διαβάστε όλη την θλιβερή των ημερών μας ιστορία στο άρθρο της Φιλονόης http://filonoi.gr/2014/03/27/f-kommatiazoyn-ton-parthenona-gia-na-ton-prostateysoyn/ και αν δεν ανατριχιάσετε, τότε αναρωτηθείτε το γιατί ...... 

(Κάθε ανίερος σχολιασμός στην παρούσα ανάρτηση, θα διαγράφεται ...... έτσι δημοκρατικά. Γιατί η Δημοκρατία είναι αυστηροτέρα κάθε άλλης σκέψεως και τιμωρεί άμεσα και αποφασιστικά για να προστατέψει τον υγιή εαυτό της, από αντίγραφα και παραπλανητικές απομιμήσεις) ..... 

Νάγια 



Η μηχανή του χρόνου