Kάποτε σε μια συζήτηση, ένας από τους συμμετέχοντες με ρώτησε αν υπήρχε κάποιο γεγονός από τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας που να θαύμαζα. Δυσκολεύτηκα να απαντήσω γιατί πράγματι δεν μου ερχόταν κάτι στο μυαλό. Τελικά, μετά από πολύ ψάξιμο, κατέληξα σε ένα γεγονός που μου προκαλεί τον θαυμασμό. Πρόκειται για ένα γεγονός που αποσιωπάται από την ιστοριογραφία, τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς, ένα γεγονός που έχει εξοριστεί από τη συλλογική μνήμη του έθνους και που δεν ερεθίζει τη φαντασία των τραγουδοποιών. Ποιο είναι αυτό; Οι αντιφορολογικές εξεγέρσεις στη χώρα. Πράγματι, αν ήθελα να κρατήσει ένα μόνο πράγμα ο γιος μου από τις απίστευτες ανοησίες που διδάσκεται στο θέμα της νεοελληνικής ιστορίας στο σχολείο, θα ήταν αυτό το γεγονός. Που δυστυχώς, όμως, δεν περιέχεται σε κανένα από τα βιβλία του, ούτε φυσικά θα μπει ποτέ ως θέμα στις Πανελλαδικές. Σκέφτομαι το 1833, τους χωριάτες στη Μεσσηνία, την Αρκαδία, τη Λακωνία και την Τήνο με τις τσάπες και τις τσουγκράνες να καταδιώκουν τους φοροεισπράκτορες. Τους βλέπουμε να το ξανακάνουν το 1834, με τη συμμετοχή αυτή τη φορά και των χωρικών της Λίμνης Ευβοίας. Φυσικά η μεγαλύτερη σύγκρουση γίνεται με τους Μανιάτες, το 1834, που καταλήσει σε θριαμβευτική -αν και πρόκαιρη- νίκη των χωρικών που επιτυγχάνουν να εξαιρεθεί η Μάνη από το φορολογικό καθεστώς που ίσχυε για τη χώρα και να γινει για όλο τον 19ο αιώνα ένας φορολογικός παράδεισος των... off shore. Το επόμενο έτος ανάβουν ξανά οι αντιφορολογικές φωτιές στη Μεγαλόπολη, το Μεσολόγγι και την Μεθώνη, ενώ το επόμενο έτος, το 1836, η Αιτωλοακαρνανία περνάει τελείως στον έλεγχο των φοροφυγάδων. Αλλά και στην Ήλιδα και τη Μεσσηνία, το ίδιο έτος, το θρυλικό κίνημα των Χονδρογιανναίων ορθώνει περήφανα το ένοπλο ανάστημά του στις προσπάθειες του κράτους να κλέψει το βιός των χωρικών για να θρέψει τους δημοσίους υπαλλήλους. Να μην ξεχάσουμε και τις εξεγέρσεις το 1840 στο Νησί και τον Πύργο, μετά την απαίτηση της κυβέρνησης για πληρωμή φόρου επικαρπίας. Μπορεί αυτές οι εξεγέρσεις τελικά να καταπνίγηκαν, όμως η αντιφορολογική συνείδηση παρέμεινε ζωντανή στη χώρα για πολλά χρόνια. Η πίστη ότι το δικαίωμα του ανθρώπου στην ιδιοκτησία και στο βιός του είναι το πρωταρχικό ανθρώπινο δικαίωμα για το οποίο αξίζει ακόμα και να πεθάνει κανείς, που ενέπνεε τους εξεγερμένους χωριάτες τον 19ο αιώνα, έμεινε για αρκετά ακόμα χρόνια χαραγμένη με πύρινα γράμματα στο DNA του Ρωμιού. Ωστόσο, αναπόφευκτα, και κάτω από τις στρεβλώσεις που επέβαλε το πελατειακο φαινόμενο, ο εθνικισμός, τα εξωτερικά δάνεια κ.λπ., η πνευματική κληρονομιά του Τζον Λοκ άρχισε να σβήνει. Σήμερα,η παράδοση των αντιφορολογικών εξεγέρσεων έχει τεθεί τελείως στο περιθώριο - στον βαθμό που δεν αντιμετωπίζεται ως επικίνδυνη. Δεν υπάρχουν παρελάσεις, φιέστες και αργίες που να τιμούν τους εξεγερμένους φοροφυγάδες του 19ου αιώνα. Αντίθετα ο φοροφυγάς θεωρείται ως ο υπ' αριθμόν 1 εχθρός του Γένους. Όλα τα πολιτικά κόμματα, από την άκρα Δεξιά μέχρι την άκρα Αριστερά, συναγωνίζονται ποιο θα προσφέρει λύσεις που θα αντιμετωπίζουν πιο αποτελεσματικά τη φοροδιαφυγή και ανταγωνίζονται για το ποιος θα διατυπώσει τα πιο βλακώδη επιχειρήματα που θα αποδεικνύουν την «ανηθικότητα» του φαινομένου. Ίσως να μην υπήρξε «Κρυφό Σχολειό» στο παρελθόν. Όμως σίγουρα θα υπάρξει στο μέλλον, όπου οι μαθητές θα προσέρχονται για μάθουν τι σήμαινε κάποτε το φυσικό δικαίωμα του ανθρώπου να διαφεντεύει το βιός του και τους ηρωικούς αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί του για να το διατηρήσουν. Photo: Angeliki Panagiotou / Fosphotos.com Πηγή:Τάκης Μίχας στο protagon.gr Από : http://kapistri.blogspot.gr/2014/06/blog-post_6119.html Τι θαυμάζω στην Ελλάδα!

  Kάποτε σε μια συζήτηση, ένας από τους συμμετέχοντες με ρώτησε αν υπήρχε κάποιο γεγονός από τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας που να θαύμαζα. Δυσκολεύτηκα να απαντήσω γιατί πράγματι δεν μου ερχόταν κάτι στο μυαλό. Τελικά, μετά από πολύ ψάξιμο, κατέληξα σε ένα γεγονός που μου προκαλεί τον
θαυμασμό. Πρόκειται για ένα γεγονός που αποσιωπάται από την ιστοριογραφία, τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς, ένα γεγονός που έχει εξοριστεί από τη συλλογική μνήμη του έθνους και που δεν ερεθίζει τη φαντασία των τραγουδοποιών. Ποιο είναι αυτό;

Οι αντιφορολογικές εξεγέρσεις στη χώρα. Πράγματι, αν ήθελα να κρατήσει ένα μόνο πράγμα ο γιος μου από τις απίστευτες ανοησίες που διδάσκεται στο θέμα της νεοελληνικής ιστορίας στο σχολείο, θα ήταν αυτό το γεγονός. Που δυστυχώς, όμως, δεν περιέχεται σε κανένα από τα βιβλία του, ούτε φυσικά θα μπει ποτέ ως θέμα στις Πανελλαδικές. Σκέφτομαι το 1833, τους χωριάτες στη Μεσσηνία, την Αρκαδία, τη Λακωνία και την Τήνο με τις τσάπες και τις τσουγκράνες να καταδιώκουν τους φοροεισπράκτορες. Τους βλέπουμε να το ξανακάνουν το 1834, με τη συμμετοχή αυτή τη φορά και των χωρικών της Λίμνης Ευβοίας. Φυσικά η μεγαλύτερη σύγκρουση γίνεται με τους Μανιάτες, το 1834, που καταλήσει σε θριαμβευτική -αν και πρόκαιρη- νίκη των χωρικών  που επιτυγχάνουν να εξαιρεθεί η Μάνη από το φορολογικό καθεστώς που ίσχυε για τη χώρα και να γινει για όλο τον 19ο αιώνα ένας φορολογικός παράδεισος των... off shore. Το επόμενο έτος ανάβουν ξανά οι αντιφορολογικές φωτιές στη Μεγαλόπολη, το Μεσολόγγι και την Μεθώνη, ενώ το επόμενο έτος, το 1836, η Αιτωλοακαρνανία περνάει τελείως στον έλεγχο των φοροφυγάδων. Αλλά και στην Ήλιδα και τη Μεσσηνία, το ίδιο έτος, το θρυλικό κίνημα των Χονδρογιανναίων ορθώνει περήφανα το ένοπλο ανάστημά του στις προσπάθειες του κράτους να κλέψει το βιός των χωρικών για να θρέψει τους δημοσίους υπαλλήλους. Να μην ξεχάσουμε και τις εξεγέρσεις το 1840 στο Νησί και τον Πύργο, μετά την απαίτηση της κυβέρνησης για πληρωμή φόρου επικαρπίας. Μπορεί αυτές οι εξεγέρσεις τελικά να καταπνίγηκαν, όμως η αντιφορολογική συνείδηση παρέμεινε ζωντανή στη χώρα για πολλά χρόνια. Η πίστη ότι το δικαίωμα του ανθρώπου στην ιδιοκτησία και στο βιός του είναι το πρωταρχικό ανθρώπινο δικαίωμα για το οποίο αξίζει ακόμα και να πεθάνει κανείς, που ενέπνεε τους εξεγερμένους χωριάτες τον 19ο αιώνα, έμεινε για αρκετά ακόμα χρόνια χαραγμένη με πύρινα γράμματα στο DNA του Ρωμιού. Ωστόσο, αναπόφευκτα, και κάτω από τις στρεβλώσεις που επέβαλε το πελατειακο φαινόμενο, ο εθνικισμός, τα εξωτερικά δάνεια κ.λπ., η πνευματική κληρονομιά του Τζον Λοκ άρχισε να σβήνει. Σήμερα,η παράδοση των αντιφορολογικών εξεγέρσεων έχει τεθεί τελείως στο περιθώριο - στον βαθμό που δεν αντιμετωπίζεται ως επικίνδυνη. Δεν υπάρχουν παρελάσεις, φιέστες και αργίες που να τιμούν τους εξεγερμένους φοροφυγάδες του 19ου αιώνα. Αντίθετα ο φοροφυγάς θεωρείται ως ο υπ' αριθμόν 1 εχθρός του Γένους. Όλα τα πολιτικά κόμματα, από την άκρα Δεξιά μέχρι την άκρα Αριστερά, συναγωνίζονται ποιο θα προσφέρει λύσεις που θα αντιμετωπίζουν πιο  αποτελεσματικά τη φοροδιαφυγή και ανταγωνίζονται για το ποιος θα διατυπώσει τα πιο βλακώδη επιχειρήματα που θα αποδεικνύουν την «ανηθικότητα» του φαινομένου. Ίσως να μην υπήρξε «Κρυφό Σχολειό» στο παρελθόν. Όμως σίγουρα θα υπάρξει στο μέλλον, όπου οι μαθητές θα προσέρχονται για μάθουν τι σήμαινε κάποτε το φυσικό δικαίωμα του ανθρώπου να διαφεντεύει το βιός του και τους ηρωικούς αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί του για να το διατηρήσουν.

  Photo: Angeliki Panagiotou / Fosphotos.com Πηγή:Τάκης Μίχας στο  protagon.gr 

Από : http://kapistri.blogspot.gr/2014/06/blog-post_6119.html