Η γενική μορφή του μνημείου Stonehenge
Με την επίσκεψη μου στο χώρο του μνημείου Στόουνχεντζ (το 2005) και στο αντίστοιχο, σε κοντινή απόσταση Μουσείο του Σώλσμπερυ, μου δόθηκε η ευκαιρία, να μελετήσω σε βάθος και πολλές λεπτομέρειες τη δομή και την αρχιτεκτονική του κυρίως συγκροτήματος και του περιβάλλοντος χώρου. Από τα ντοκουμέντα που συγκέντρωσα και από την ενημέρωση που είχα από υπέυθυνο του Μουσείου, μου γεννήθηκαν νέες γνώσεις, σκέψεις και συμπεράσματα τα οποία καταγράφω παρακάτω, προς ενημέρωση των φίλων:
Η τελευταία αρχαιολογική ανασκαφή, που είχε γίνει πριν το 2005, ήταν αυτή του 1964, από Βρεττανούς επιστήμονες. Αποτέλεσμα των αχαιολογικών αυτών ερευνών, ήταν να καθορισθεί και η γενική μορφή που είχε το μνημείο, όπως ήταν παλιά, την εποχή της αποπεράτωσης του. Στη τελική μορφή του, το Στόουνχεντζ αποτελείται από τις εξής σειρές ογκόλιθων (απ’ έξω προς τα μέσα, όπως φαίνεται στις δύο εικόνες):
- Από τον έξω κύκλο των μεγάλιθων "σάρσεν" (30 όρθιοι λίθοι, βάρους μέχρι 25 τόνοι, διατεταγμένοι και ισομοιρασμένοι στη περιφέρεια ενός κύκλου διαμέτρου 29,5 μ.).
Ανά δύο οι στήλες αυτές είναι ενωμένες στη κορυφή τους με ένα ελαφρώς καμπυλωμένο λίθο (επιστύλιο). Τα 30 επιστύλια ενώνονται μεταξύ τους σχηματίζοντας και αυτά κύκλο. Το μέσο ύψος τους από την επιφάνεια της γης σήμερα είναι 4,10 μ. Εκπληκτικό γεγονός, εδώ, είναι η ακρίβεια της διαίρεσης του κύκλου σε 30 ίσα μέρη, ανά 12 μοίρες δηλαδή. - Ένα κύκλο από γαλαζόπετρες (bluestones), βάρους μέχρι 4 τόνους. Σήμερα πιστεύεται ότι αρχικώς υπήρχαν 60 γαλαζόπετρες
- Το πέταλο των τρίλιθων "σάρσεν" (πέντε τρίλιθοι που είναι διατεταγμένοι ώστε να σχηματίζουν πέταλο αλόγου). Κάθε τρίλιθος "σάρσεν" αποτελείται από ένα ζευγάρι όρθιων πετρών, βάρους μέχρι 45 τόνους, που καλύπτεται από ογκώδες οριζόντιο επιστύλιο (πρέκι), βάρους περίπου 12 τόνους.
- Ένα πέταλο από 19 τρίλιθες γαλαζόπετρες (όνομάζονται έτσι λόγω του χρώματος τους), που βρίσκεται μέσα στο πέταλο των τρίλιθων "σάρσεν", με μέσο βάρος περίπου 3,5 τόνους.
- Στο κέντρο του πετάλου από γαλαζόπετρες (πέταλο Μπλουστόουν) στεκόταν ο επονομαζόμενος "λίθος του βωμού", σήμερα είναι πεσμένος στο έδαφος, κάτω από την επίσης πεσμένη κεντρική τρίλιθη γαλαζόπετρα
Δύο ομόκεντροι κύκλου από τρύπες (που οναμάσθηκαν λάκοι Υ και Ζ) είχαν σκαφτεί στη γη γύρω από τον εξωτερικό κύκλο σάρσεν, που η σημασία τους δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη.
Το κυρίως συγκρότημα περικλείεται από κυκλική τάφρο (ακτίνας 33 μ.), και το κυκλικό ανάχωμα από τη μέσα μεριά της τάφρου, τα οποία διακόπτονται σε τρια σημεία. Μέσα στο κυκλικό ανάχωμα, υπήρχαν πενήντα εξη τρύπες, που ονομάζονται "τρύπες του Ομπρευ" που σχηματίζουν ένα πλήρη κύκλο. Επίσης υπήρχαν και οι λεγόμενοι "τέσσερις σταθμοί" οι οποίοι σχηματίζονται από δύο λίθους και δυο λοφίσκους. Βρίσκονται στα άκρα δύο γραμμών που περνούν από το κέντρο του μνημείου (οι δύο λοφίσκοι φαίνονται στο πάνω σχήμα μέσα στους δύο άσπρους κύκλους). Οι δυο γραμμές αυτές, στα άκρα των οποίων βρίσκονται οι τέσσερις σταθμοί, περνούν από το κέντρο, είναι ίσες μεταξύ τους και σχηματίζουν γωνία 45 μοιρών μεταξύ τους, μια ακρίβεια πολύ μεγάλη για να είναι τυχαία.
Το κυρίως συγκρότημα περικλείεται από κυκλική τάφρο (ακτίνας 33 μ.), και το κυκλικό ανάχωμα από τη μέσα μεριά της τάφρου, τα οποία διακόπτονται σε τρια σημεία. Μέσα στο κυκλικό ανάχωμα, υπήρχαν πενήντα εξη τρύπες, που ονομάζονται "τρύπες του Ομπρευ" που σχηματίζουν ένα πλήρη κύκλο. Επίσης υπήρχαν και οι λεγόμενοι "τέσσερις σταθμοί" οι οποίοι σχηματίζονται από δύο λίθους και δυο λοφίσκους. Βρίσκονται στα άκρα δύο γραμμών που περνούν από το κέντρο του μνημείου (οι δύο λοφίσκοι φαίνονται στο πάνω σχήμα μέσα στους δύο άσπρους κύκλους). Οι δυο γραμμές αυτές, στα άκρα των οποίων βρίσκονται οι τέσσερις σταθμοί, περνούν από το κέντρο, είναι ίσες μεταξύ τους και σχηματίζουν γωνία 45 μοιρών μεταξύ τους, μια ακρίβεια πολύ μεγάλη για να είναι τυχαία.
Αξιοσημείωτη σημασία, όμως για τους σκοπούς του μνημείου, έχει ο "λίθος της φτέρνας", ο οποίος είναι ο πιο απομακρυσμένος λίθος, απέχοντας από το κέντρο απόσταση 78 μ, και το ύψος του πάνω απο το έδαφος είναι 4,93 μ. δηλαδή σχεδόν το ίδιο με το ύψος του κύκλου Σάρσεν (ύψος λίθου σάρσεν + ύψος επιστύλιου). Ο λίθος αυτός φαίνεται στη πάνω φωτογραφία (κάτω δεξιά, μέσα στον άσπρο κύκλο). Η σημασία του πηγάζει από το εξής γεγονός:
- Αν κάποιος βλέπει προς τη κατεύθυνση του από το κέντρο του Στοουνχεντζ, εμφανίζεται στο άνοιγμα που σχηματίζεται από δύο διαδοχικές στήλες του κύκλου σάρσεν και του κοινού τους επιστύλιου (τις στήλες με αρίθμηση 1 και 30)
- Αν κάποιος στέκεται στο κέντρο, το πρωί της 21ης Ιουνίου, θα δει τον ήλιο να ανατέλει λίγο στα αριστερά της κορυφής του "λίθου της φτέρνας", και λίγα λεπτά αργότερα εμφανίζεται από πάνω του, όταν έχει ανατείλει λίγο περισσότερο από το μισό.
- Πολλές ομάδες "φίλων του λαού των Δρυίδων", ακόμη και σήμερα, συγκεντρώνονται την ημερομηνία αυτή, από το προηγούμενο βράδυ, για να απολαυσουν το καταπληκτικό αυτό θέαμα της Ανατολής μέσα από τις πέτρες.
- Η 21η Ιουνίου κάθε χρόνο, είναι το θερινό ηλιοστάσιο, δηλ. η μεγαλύτερη μέρα του έτους, και ήταν σημαντική για τους αρχαίους λαούς γιατί σηματοδοτούσε την αρχή του θέρους, μιας εποχής κατάλληλης για καλλιέργειες. Η πέτρα της φτέρνας σημαδεύει την ανατολή την ημέρα αυτή.
- Τα πέταλα σάρσεν και μπλουστόουν ανοίγουν στη κατεύθυνση του λίθου της φτέρνας, το όλο οικοδόμημα είναι προσανατολισμένο προς το σημείο της ανατολής του ήλιου, το πρωί του θερινού ηλιοστασίου.
Αλλά αυτά προς το παρόν για…τα αρχιτεκτονικά του μνημείου. Λίγα λόγια θα ήθελα να σας πω, για να κλείσω αυτή τη καταχώρηση, για τους σκοπούς του μνημείου, όπως ενημερώθηκα από τα επίσημα ντοκουμέντα και εκδόσεις που βρίσκονται στο χώρο αυτό, ή μάλλον τι δεν πιστεύουν σήμερα οι "κλασικοί" συντηρητικοί Βρεττανοί ειδικοί:
- Οι Βρεττανοί ειδικοί, σήμερα, δεν πιστεύουν ότι το τεράστιο μνημείο το έκτισαν οι Κέλτες (Δρυίδες), γιατί λένε ότι οι Κέλτες έζησαν λίγο πριν από την εποχή της Ρωμαϊκής κατοχής, ότι δεν έκτιζαν ναούς και λάτρευαν τους "θεούς" στα δάση, και ότι κληρονόμησαν τη γνώση από τους παλιότερους χτίστες του Στόουνχεντζ, τους οποίους δεν κατονομάζουν, από στόμα σε στόμα. Λένε ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις από την προϊστορική Βρεττανία για κάποια μέθοδο γραπτού λόγου ή καταγραφής αριθμών
- Δεν πιστεύουν ότι ήταν παρατηρητήριο για ουράνια φαινόμενα (παλιό αστεροσκοπείο), αλλά αντίθετα λένε ότι οι ευθυγραμμίσεις που παρατηρούνται των πετρών με κινήσεις διαφόρων ουράνιων σωμάτων, είναι τυχαίες και δεν σκοπεύονταν από τους κατασκευαστές της νεολιθικής εποχής!
Δηλαδή έμμεσα προσπαθούν να μας… πείσουν ότι το μνημείο δεν είχε επιστημονικούς σκοπούς για πρακτικές ανάγκες της ζωής, αλλά τότε τι μένει; ότι κάποιοι μπήκαν στο τεράστιο κόπο, να τα ευθυγραμμίσουν όλα αυτά, μόνο και μόνο για τελετές λατρείας, μύησης ή για τάφους; Δεν θέλουν ή δεν συμφέρει να παραδεχθούν, παρά τα αδιάψευστα στοιχεία, ότι το Στόουνχεντζ ήταν παραπάνω από…ένας ηλιακός ναός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου