Ο Ράτκο Μλάντιντς δεν είναι εγκληματίας πολέμου…είναι ένας σύγχρονος ήρωας!
Ο Ράτκο Μλάντιντς γεννήθηκε στο Καλίνοβικ της Βοσνίας. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός ηγέτης των Σερβοβόσνιων Παρτιζάνων.Σκοτώθηκε το 1945 κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης των Παρτιζάνων στο χωριό του δοσίλογου αρχηγού της ναζιστικής κροατικής οργάνωσης Ουστάσι, Άντε Πάβελιτς. Το 1961 ξεκίνησε τη στρατιωτική του εκπαίδευση, την οποία ολοκλήρωσε το 1965 με βαθμό 9.57.
Ηγετική μορφή που ξεχώρισε στο ξεκαθάρισμα της χώρας του από τους μουσουλμάνους της περιοχής που όπως σε όλες τις χώρες που ζουν προσπαθούν να έχουν το πάνω χέρι στις εξελίξεις και ας είναι μειονότητες.
Αν θεωρούμε εγκληματία πολέμου έναν πατριώτη που προσπαθεί να υπερασπισθεί την χώρα του τότε….
στο σκαμνί της Χάγης θα έπρεπε να καθίσουν εκατοντάδες πολιτικοί που καταδίκασαν την χώρα τους σε μαρασμό και υποταγή σε ξένες δυνάμεις.
Σε ένα εμφύλιο πόλεμο τέτοιου μεγέθους ποιος μπορεί να μιλήσει για γενοκτονία; μα φυσικά μόνο οι Αμερικανοί έτσι ώστε να δικαιολογήσουν την επέμβαση τους υπέρ των μουσουλμάνων που ήταν είναι και θα είναι τα αγαπημένα τους παιδιά.
Παρἀδειγμα που πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, για μελλοντική χρήση.
Γενοκτονίες στο παρελθόν έχουν γίνει ουκ ολίγες Πόντιοι,Αρμένιοι κτλπ αυτές τις γενοκτονίες γιατί τις ξεχνάνε και δεν δικαιώνουν τους λαούς;
Εξάλλου στην “σφαγή” στην Σρεμπένιτσα τον ρόλο για την προστασία των αμάχων είχε αναλάβει ο ΟΗΕ οι άνδρες του ΟΗΕ δεν έριξαν ούτε μια τουφεκιά για να υπερασπίσουν την πόλη. Πολλοί Βόσνιοι πήγαν στο στρατόπεδο του ΟΗΕ για να ζητήσουν προστασία και αρκετοί δεν έγιναν δεκτοί. Οι στρατιώτες του ΟΗΕ ζήτησαν απεγνωσμένα υποστήριξη, η οποία δεν τους δόθηκε ποτέ.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο Μλάντιτς ο Κάραζατζίτς και τόσοι άλλοι Σέρβοι δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από το καθήκον τους για την πατρίδα…
Ηγετική μορφή που ξεχώρισε στο ξεκαθάρισμα της χώρας του από τους μουσουλμάνους της περιοχής που όπως σε όλες τις χώρες που ζουν προσπαθούν να έχουν το πάνω χέρι στις εξελίξεις και ας είναι μειονότητες.
Αν θεωρούμε εγκληματία πολέμου έναν πατριώτη που προσπαθεί να υπερασπισθεί την χώρα του τότε….
στο σκαμνί της Χάγης θα έπρεπε να καθίσουν εκατοντάδες πολιτικοί που καταδίκασαν την χώρα τους σε μαρασμό και υποταγή σε ξένες δυνάμεις.
Σε ένα εμφύλιο πόλεμο τέτοιου μεγέθους ποιος μπορεί να μιλήσει για γενοκτονία; μα φυσικά μόνο οι Αμερικανοί έτσι ώστε να δικαιολογήσουν την επέμβαση τους υπέρ των μουσουλμάνων που ήταν είναι και θα είναι τα αγαπημένα τους παιδιά.
Παρἀδειγμα που πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, για μελλοντική χρήση.
Γενοκτονίες στο παρελθόν έχουν γίνει ουκ ολίγες Πόντιοι,Αρμένιοι κτλπ αυτές τις γενοκτονίες γιατί τις ξεχνάνε και δεν δικαιώνουν τους λαούς;
Εξάλλου στην “σφαγή” στην Σρεμπένιτσα τον ρόλο για την προστασία των αμάχων είχε αναλάβει ο ΟΗΕ οι άνδρες του ΟΗΕ δεν έριξαν ούτε μια τουφεκιά για να υπερασπίσουν την πόλη. Πολλοί Βόσνιοι πήγαν στο στρατόπεδο του ΟΗΕ για να ζητήσουν προστασία και αρκετοί δεν έγιναν δεκτοί. Οι στρατιώτες του ΟΗΕ ζήτησαν απεγνωσμένα υποστήριξη, η οποία δεν τους δόθηκε ποτέ.
Προσωπικά θεωρώ ότι ο Μλάντιτς ο Κάραζατζίτς και τόσοι άλλοι Σέρβοι δεν έκαναν τίποτα παραπάνω από το καθήκον τους για την πατρίδα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου