Νυχτερινές & Πρωινές Καλησπέρες σε όλους,
Καλώς σας βρίσκω εύχομαι, από καρδιάς.
Έχω γυρίσει από το περασμένο Σάββατο, από οικογενειακό εξοχικό σπίτι, κοντά στην θάλασσα. Αυτές οι μέρες απουσίας από την πόλη και από αυτήν την γωνιά του Παγκόσμιου ιστού, όπως όλες της ζωής μας, είχαν με τον τρόπο τους τις εμπειρίες τους και τις δυσκολίες τους. Επικρατέστερη μια “ιώδης” λοίμωξη του δεξιού οφθαλμού με ισχυρούς πόνους. Ξεκίνησα να γράψω κάποιες αράδες την περασμένη Κυριακή, μετά την επιστροφή, αλλά το αποτέλεσμα της προσπάθειας δεν ήταν ικανοποιητικό και η δυσκολία της όρασης,, η μονοφθαλμία μου βλέπετε, δεν βοηθούσε την υπομονή.
Είπα τελικά, πως θέλω όλα να έλθουν φυσικά και όχι βεβιασμένα. Ο λόγος που θέλησα να γράψω τις αράδες, ήταν λόγο της πρώτης Πλατειακής συνάντησης. Το προσπερνώ όμως, γιατί όταν δεν γράφεται κάτι στον καιρό του, καλλίτερα να το αφήνεις στο πέπλο του χρόνου.
Δεν μπορούσα απόψε λοιπόν να κλείσω μάτι και σκεφτόμουν την επανασύνδεση μας μετά τις μέρες απουσίας μου. Σκέφτηκα πως αν αφήσω τον εαυτό μου να εκφράσει κάποια από αυτά που αισθάνεται, θα ήταν ένας ιδανικός τρόπος.
Οι σκέψεις μου, είναι πραγματικά μια σούπα, που όμως όλα τα συστατικά της καταλήγουν πάντα σε ένα αποτέλεσμα, που όσο και αν είναι απλό, δεν μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητό. Αν προσπαθήσω να εκφράσω έστω και ένα Γιατί, ξέρω πως θα πέσω σε λάθος, μάλλον ευκολότερα θα παρεξηγηθώ.
Το να σας πω ως παράδειγμα, πως οι σκέψεις των ανθρώπων είναι ασύμμετρες, παράλογες , μη ορθολογιστικές, πρώτον πέφτω στο λάθος της κριτικής και δεύτερον και σπουδαιότερο, θα πρέπει να εξηγηθώ. Όχι πως δεν υπάρχουν τρόποι εξήγησης, αλλά για να γίνει κάτι απλά αντιληπτό, οι δικές μου σκέψεις πρέπει να βρούνε τον ρυθμό τους και κάποια μορφής τάξης.
Ίσως καταλάβατε, πως ο εσωτερικός μου κόσμος, βρίσκεται σε ανεμοστρόβιλο. Πράγμα που πάντα φοβόμουν. Αρκετά παλαιότερα, το προσομοίαζα με ένα ηφαίστειο, που άμα βρει διέξοδο, το μόνον που μπορεί να καταφέρει, είναι να προξενήσει φόβο και ανασφάλεια στον απέναντι, πάνω στις ήδη υπάρχουσες ανασφάλειες που επικρατούν. Αυτοσυγκράτηση και μέτρο λοιπόν, γιατί η λάβα όσο ευεργετική και αν είναι, είναι επίσης καταστροφική !
Αυτό που κυριαρχεί πάντως μέσα μου, παρ' όλο που κάνω τρομερές προσπάθειες να κρατώ αντιστάσεις στις ορατές αλλά και αόρατες κακές δυνάμεις/επιρροές, λυγίζω τελικά σαν την καλαμιά που τρέφεται από τα ανεξάντλητα και ευμετάβλητα νερά του ψυχικού μου κόσμου, έτσι η λύπη και η οργή είναι οι κύριες δυνάμεις της προσωπικής μου δύνης !
Η πλεκτάνη, ο δόλος, ο απόλυτος αποπροσανατολισμός, η κακώς εννοουμένη δομή της ζωής, ο συνήθης τρόπος σκέψεως, η καταστροφική ιδεοληψία και μύρια άλλα είναι οι αιτίες !
Ξέρω πως όταν έχω πει σε κάποιον “ δεν είσαι Θεός για να παίρνεις αποφάσεις ή να προσπαθείς να αλλάξεις ένα αποτέλεσμα ”, πρέπει πρώτη να το τηρώ ! Δηλαδή, αυθόρμητα γνωρίζω – νοιώθω πως έχω έντονα την ζέση να γίνει αντιληπτό, ως δια μαγείας σε όλους τους ανθρώπους απανταχού της γής, μια εντελώς νέα πλευρά όρασης “στα περί ζωής”, αλλά καταλήγει πάντα να είναι τρομερά δύσκολο ! Είναι πραγματικά αστείο, ένα απλούστατο πράγμα, να αποκτά μία τόσο δύσκολο- προσπελάσιμη διανοητική μορφή. Μοιάζει όταν κάποιος σας ρωτά να απαντήσετε με ένα Ναι ή με ένα Όχι, αν η Ζωή είναι όμορφη ή απλή ! Και ας πούμε πως η απάντηση είναι Ναι, πόσο πραγματικά ο καθένας μπορεί να το κατανοήσει και ταυτόχρονα να το αποδεχθεί ; Έτσι απλά, χωρίς ένα αλλά, παρά μόνον με ένα Ναι και να το πράξει !!
Σίγουρα θα βρεθεί κάποιος να πει, η ζωή είναι απλή, αλλά εμείς την κάνουμε δύσκολη ! Μπράβο, αυτός ο κάποιος τότε τι έκανε στον εαυτό του, στον διπλανό του, ώστε αυτό να γίνει κατανοητό με τα επιχειρήματα φυσικά που διαθέτει ; Γιατί αν ήταν έτσι απλά τα πράγματα, τότε ο παραλογισμός και η ασυμμετρία δεν θα δέσποζαν !! Κατόπιν τούτου, ποιά είμαι εγώ, που φαντάζεται την αλλαγή μιας κακοποιημένης παγιωμένης διαχρονικής κατάστασης ; Ο θεός ; Όχι βέβαια.
Αλλά δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να υπάρξει μια αρχή, από την στιγμή που γεννάται μία σκέψη (χωρίς να σημαίνει πως δεν υπάρχουν ανάλογες και σε κάποια άλλα μυαλά), μία ανάγκη, έστω και αν είναι τόσο δα μικροσκοπική, μέσα στην ανθρώπινη λαοθάλασσα !
Στην παραλία που βρισκόμουν, που σίγουρα δεν είναι η ιδανικότερη για έναν τίτλο ομορφιάς , κρύβει έναν άγνωστο θησαυρό, που βρίσκεται εκεί μπροστά σε κοινή θέα εκτεθειμένος, αλλά που για να τον δεις πρέπει να το θέλεις. Μα για να θέλεις κάτι, πρέπει να προσφέρεις κάτι από τον εαυτό σου και αυτό που πρέπει να προσφέρεις είναι η απλή προσοχή ! Πόσοι από μας καταφέρνουν να βρίσκουν ομορφιές, μέσα σε λιγότερο λαμπρότερες ομορφιές ;
Η πετρο-χαλικο-αμμουδιά σκουρόχρωμη, γεμάτη γεύση από τα σχετικά κοντινά λατομεία του Αλιβερίου. Μεγάλες ακανόνιστες χνουδωτές, όχι όμως γλιστερές πέτρες που ξεκινούσαν από τα χείλη του νερού, κομμάτια βράχων κατά μήκος της που εξήχαν και σε μερικά σημεία βραχώδεις πλατιές πλάκες. Κι όμως μέσα στην φαινομενική οφθαλμική μετριότητα, (αφού οι παραδεισένιες παραλίες κρατούν τα σκήπτρα) με απλότητα και ορατική δυσκολία κρυβόντουσαν μικρά πανέμορφα κοχυλάκια και θαλασσινά σαλιγκαράκια. Όμορφες μικρές , μεγαλύτερες πετρούλες, απαλών χρωμάτων, χάνονταν στο επικρατούν γκριζωπό της παραλίας. Αν είχες την υπομονή και παρακολουθούσες τα βραχάκια που ξεμύτιζαν κοφτερά από την συνεχή κίνηση του νερού, έβλεπες μικρά καβουράκια να προβάλουν και να χάνονται γρήγορα γρήγορα μέσα στις τρύπες κάτω από το νερό ! Με έκανε να αναπολήσω μια μικρή πανέμορφη παραλιούλα της Ρόδου, που για αμμουδιά της, είχε μόνον μικρά μικρά κοχυλάκια, που θα ήθελα να μπορούσα να τα μαζέψω όλα μέσα στο κουβαδάκι που δεν είχα. Εγωισμός ε !! Κρατώ πάντως την θύμηση της, χωρίς όμως το όνομα της.
Λίγη σημασία έχει για μένα. Αρκεί η ύπαρξή της.
Μια μέρα από αυτές, ζήτησα βοήθεια από τα νερά της θάλασσας. Με το γνωστό ανεβοκατέβασμα των νερών, επικρατούν αρκετά δροσερά ρεύματα. Όταν τα νερά είναι ήρεμα, μπορείς να δεις με γυμνό μάτι την κρυμμένη χρυσή αμμουδιά, που ξεκινά βαθύτερα, μετά τις πολυγωνικές κοτρόνες ! Πλέοντας λοιπόν, άρχισα να ζητώ βοήθεια μιλώντας της φωναχτά. Δεν ξέρω που θα τα μεταφέρει, αλλά αν έχω / έχουν τα πάντα προέλθει από την αγκαλιά της, μπορεί να καταλάβει , μπορεί να ακούσει, μπορεί να επικοινωνήσει και να μεταφέρει με τον τρόπο της την φτωχή μου προσευχή στην δική της αγκαλιά από όπου προήλθε.
Δυστυχώς μάθαμε να γνωρίζουμε και να αποδεχόμαστε, μόνον ό,τι μας είναι εύκολο, προσβάσιμο και κοινώς γνωστό. Ξεχάσαμε να προσπαθούμε ! Ξεχάσαμε να ερευνούμε ! Ξεχάσαμε να σκεφτόμαστε και να επικοινωνούμε ! Δυστυχώς έχουμε ξεχάσει την αξία μας, την ομορφιά της δικής μας ύπαρξης (πως να ψάξεις να βρεις την ομορφιά, όταν είναι ήδη προδιαγεγραμμένη και “τιτλοποιημένη “ ;), ξεχάσαμε το κοινό μας μυστικό, το δικό μας λάθος ! Αν δεν κάνουμε κάτι για αυτό, κάθε μέρα θα είμαστε φτωχότεροι και ακόμα φτωχότεροι, μέχρι να σβήσουμε, σαν τους διάττοντες κομήτες, που σβήνουν πριν φτάσουν στην γη (άσχετα αν είναι μια οφθαλμαπάτη) !!
Και εκεί που βλέπεις την αμμουδιά, νάσου στο μυαλό τα λόγια του Αντιπροέδρου και Υπουργού των Οικονομικών που άκουσα να λέει : μας κατηγορούν πως κτήζουμε στην άμμο. Ναι κτήζουμε στην άμμο και θα συνεχίζουμε να κτήζουμε στην άμμο, μέχρι την άμμο να την κάνουμε πέτρα !
Και είπα, πόσοι άκουσαν αυτά τα λόγια και τι σκέψεις άραγε να έκαναν ; αν έκαναν ;
Μιάν επόμενη μέρα, άκουσα πως ξαφνικά διεκόπησαν οι συνομιλίες με της Τρόικα και έφυγαν αντιδρώντας στην κακή πορεία της οικονομίας και τους λάθος χειρισμούς της Κυβέρνησης !
Όχι βέβαια ότι στεναχωρήθηκα που έφυγαν τα παιδιά, αλίμονο, αλλά να , άντε τώρα να δώσεις να καταλάβει ο άλλος για το μεγάλο παιχνίδι, το μεγάλο κόλπο, την καλοστημένη μπλόφα της πόκας !
Λες και τα παιδιά δεν το είχαν ξακακάνει με τις προηγούμενες δόσεις, με τα γνωστά τερτίπια.
Το κερασάκι ! Ε, το κερασάκι, είναι η θεαματική επιστροφή του φίλου μας Στρος Καν (μήπως Κάιν ;)
Και όλοι εμείς , θεατές ενός μόνιμα παγκόσμιου θεάτρου (μόνον τα τελευταία χρόνια άρχισε να γίνεται πιο ορατό και περισσότερο στις μέρες μας πλέον), που έχουν καταφέρει να μας πείσουν, πως άλλος τρόπος δεν υπάρχει, πέραν της Κινεζοποίησης μας, αφού το κεφάλαιο σωστά δρώντας, δεν σκέπτεται να αυξήσει τις ασιατικές απολαβές, παρά προτιμά να μειώσει τις δυτικές. Καλλίτερα δεν είναι ; ποιο προσοδοφόρο δεν είναι ; Κάνει την άμμο πέτρα ! Χικ. Πεταχτά διάβασα σήμερα ότι είναι πολύ πιθανόν μία παγκόσμια οικονομική κατάρρευση ! Σώπα ! Ποιος πρέπει να τρομάξει περισσότερο, μας είπαν ; Αφού αυτοί που πρέπει να φοβούνται και να τρομάζουν, είμαστε πάντα εμείς, κατ΄αυτούς τους γνωστούς άγνωστους !
Α, μην ξεχάσω. Μας φοβερίζουν πως θα βγούμε από την Ευρωζώνη ! Μακάρι να το είχαμε κάνει από καιρό. Φυσικά να φύγουμε, αρκεί το απεχθές χρέος μας να σβήσει, αυτό είναι το νόημα !
Λυπάμαι που θα το πω, αλλά αν η Αθήνα θέλει γκρέμισμα για να κτιστεί εκ νέου πιο ανθρωπινή, έτσι χρειάζεται και ο κόσμος μας ! Αν δεν αντιληφθούμε, πως η κρίση δεν είναι οικονομική, αλλά Ηθική και Αξιών, θα συνεχίζουμε να τρώμε κλωνοποιημένο καλαμπόκι.
Και αν ο Κέβιν Σπέισυ στην ταινία Κ-ΠΑΞ, λέει στο τέλος της, πως μια φορά πρέπει να προσέξει κανείς για την ζωή του, γιατί αν κάνει λάθος, τότε θα την ξαναζεί συνεχώς αδιάκοπα πάντα την ίδια με την ίδια λάθος αντίληψη, λυπάμαι, αλλά δεν είμαι αυτής της συλλογιστικής !
Όλα αλλάζουν συνεχώς και στην κούτρα μας έγκειται, όπως αλλάζουμε τις κοίτες των ποταμών, έτσι αξίζει να θυμηθούμε πως μπορούμε να αλλάξουμε / να αλλάζουμε και τις δικές μας κοίτες, μέχρι να βρούμε το χαμένο μας μυστικό !
Καλώς σας βρήκα και σας ζητώ την αντοχή σας και ανοχή σας, μέχρι την πλήρη επάνοδό μου !
Σώματι και πνεύματι.
¨Έσο Έλληνες και όχι Ελλαδίτες !
Νοερά, σας χαιρετώ έναν έναν με ένα πλατύ χαμόγελο
Ασπασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου