Ἀκόμη κι ἐν ἀγνοίᾳ του, πέφτει μέσα! Αὐτὸ εἶναι ἀρχή! Τέλος! Γιατί γράφω γιά λάκκους καί πτώσεις; Βλέπουμε νὰ συμβαίνουν τὰ χειρότερα. Ὄχι μόνον ἐδῶ. Σὲ ὅλον τὸν πλανήτη χορεύουν οἱ ὅλο καὶ περισσότερο ἐξαθλιωμένοι πολίτες στὸν χορὸ τῶν «ἀφεντάδων»! Πόλεμοι προετοιμάζονται, σκηνικὰ ἐξαθλιώσεως στήνονται, λαοὶ ἐξαφανίζονται, ἄλλοι ἐμφανίζονται ἀπὸ τὸ πουθενά, ἐθνικὲς οἰκονομίες καταρρέουν, ληστεῖες ὁλοκληρώνονται καὶ δὲν τιμωροῦνται… Παραμένοντας ὅμως μόνον στὰ δικά μας, παρατηροῦμε μίαν γενικοτέρα γελοιοποίησι! Δὲν ὑπῆρξε ποτὲ στὸ παρελθὸν τόσο εὐτελισμένος πολιτικὸς κόσμος! Τόσο ἀποδομημένος καὶ τόσο ἀφερέγγυος! Ἀνύπαρκτος, ἀπολύτως ἐξαρτώμενος ἀπὸ ἐξωγενεῖς παράγοντες καὶ τέλεια ὑποταγμένος! Ὄχι μόνον ἐδῶ! Σὲ κάθε μεριὰ τοῦ πλανήτου! (Ὅπου ὑπάρχουν ἀντίθετες φωνές, θερίζουν οἱ καρκίνοι!) Ἀνυπαρξία! Τό χειρότερον; Ὅλοι οἱ κυβερνῶντες ζοῦν μὲ τὴν ψευδαίσθησι πὼς πράττουν τὰ καλλίτερα γιὰ τὴν χώρα τους καὶ ἀξιώνουν σεβασμό. (Εἶναι καὶ οἱ καρκίνοι στὴν μέσι… Κυκλοφοροῦν ἐπίσης κι ἐγκεφαλικά, καθῶς κι «ἐπαναστάσεις»!) Παραμένοντας στὰ δικά μας, διαπιστώνουμε μίαν ὁλοκληρωτικὴ παράδοσι τῶν κυβερνώντων. Ἡ ἄποψίς τους καὶ ἡ ὀπτική τους, γιὰ τὸ πιὸ εἶναι τὸ καλλίτερο, ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἔχουν ἐκπαιδευθεῖ! Γιὰ ὅλους αὐτούς, κοινὸ καλὸ εἶναι τὸ κάθε τί ποὺ θὰ μᾶς κρατᾶ ὑπὸ τὴν σκέπη κάποιων ἐξουσιαστῶν. Κάποιων πατρώνων! Κάποιων ἀφεντικῶν! Κάποτε τῆς Ἀγγλίας, ἀργότερα τῆς Ἀμερικῆς, μετὰ τῶν νεοταξιτῶν… Παλαιότερα τῶν ὀθωμανῶν, τῶν βυζαντινῶν, τῶν ῥωμαίων…. Δουλικοὶ καὶ μοιραῖοι! Ναί, μοιραῖοι. Κι ἄβουλοι ἀντάμα, προσμένουν ἴσως κάποιο θαῦμα…. (Αὐτὸ δανεισμένο ἀπὸ τὸν Βάρναλη. Ὅλο τὸ ἀπόσπασμα στὸ Δειλοί κι ἄβουλοι ἀντάμα, προσμένουμε ἴσως κάποιο θαῦμα! καὶ στὸ Ὄχι Μοιραῖοι! Ζωντανοί!) Ναί, δὲν ξέρουν τὶ τοὺς γίνεται! Ναὶ, δὲν γνωρίζουν σὲ τὶ περιπέτειες μᾶς ἔχουν βάλει! Ναί, δὲν μποροῦν καὶ δὲν ἀντέχουν νὰ σκεφθοῦν πρὸ κειμένου νὰ ἀντιδράσουν! Ναί, θὰ πληρώσουν! Θὰ πληρώσουν τόσο ἀκριβά, ποὺ ὅλες οἱ ἐπόμενες γενεές θὰ τοὺς ἔχουν γιὰ παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν! Διαφωνῶ μὲ τὰ πάντα! Διαφωνῶ μὲ τὶς τακτικές τους, μὲ τὶς ὀπτικές τους, μὲ τὶς μεθοδεύσεις τους! Διαφωνῶ μὲ τὸ προσκυνημένο τους κορμί, μὲ τὴν προσκυνημένη τους σκέψι καὶ μὲ τὴν προσκυνημένη πολιτεία ποὺ ἔχουν δομήσει! Διαφωνῶ μὲ τὰ πάντα καὶ τοὺς πᾶντες! Δὲν μοῦ ἀρέσει τίποτα! Θέλω νὰ τὰ γκρεμίσω ὅλα καὶ νὰ τὰ ξαναφτιάξω ἀπὸ τὴν ἀρχή! Θέλω νὰ φτιάξω Ἑλλάδα! Ἑλλάδα! Κι ὄχι πεινασμένη ψωροκώσταινα! Θέλω ζωή κι ὄχι βίο νὰ ζῶ. Θέλω νὰ ἄρχω κι ὄχι νὰ ὑπάρχω! Καὶ θὰ τὸ κάνω! Ὅσα ἐμπόδια κι ἐὰν στήσουν, ἐγώ, ὁ Ἕλλην θὰ ἐπιτύχω! Τό καλλίτερον; Τὸ καλλίτερο θὰ εἶναι τὸ Τέλος! Ἡ ὁλοκληρωτικὴ ἧττα τῶν κοσμοεξουσιαστῶν πλησιάζει! Μαζύ τους στὴν κατάρρευσι θὰ πάρουν κι ὅλα τὰ τσιράκια τους! Ὅλα τὰ σκουλήκια ποὺ σέρνονται γύρω τους. Ὁ δρόμος εἶναι μακρύς, πλήρης ἐμποδίων καὶ δύσκολος! Ἐμεῖς, ναί, ἐμεῖς, θὰ ἀλλάξουμε τὰ πάντα! Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι ἕνα σημαδάκι σὲ ἕναν χάρτη ποὺ θὰ σβήσῃ. Ἡ Ἑλλὰς εἶναι δρόμος, σκέψις, στάσις ζωῆς, ἐπιστήμη, φῶς, ἀρχή! Ἐμεῖς, ναί, ἐμεῖς, καλούμαστε νὰ προετοιμαστοῦμε! Ἐμεῖς, ναί, ἐμεῖς, οἱ ἀποδιοπομπαῖοι τοῦ πλανήτου, ἐμεῖς καὶ μόνον, καλούμαστε νὰ ξελασπώσουμε τὸν πλανήτη. Πῶς; Σιγὰ σιγὰ ὁ καθεῖς ἐξ ἡμῶν ἀνακαλύπτει τὸν ῥόλο του. Βρίσκει τὸν δρόμο του. Ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη τοῦ ἀτομικοῦ του ἔργου. Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἐδῶ! Ἐκδικητικοὶ δὲν ἤμασταν ποτέ! Ὅμως τώρα θὰ πληρωθοῦν γραμμάτια αἰώνων! Δὲν σκάψαμε κανέναν λᾶκκο, δὲν καταπιέσαμε ποτὲ κανέναν, δὲν ἐκδικηθήκαμε. Τώρα ὅμως γίναμε Νόμοι! Μεταμορφωνόμαστε σὲ Νέμεσι! Τὸ χέρι μας, τὸ μυαλό μας, τὸ σῶμα μας μεταλλάσσονται! Γίνονται ὅπλα ἀνίκητα! Προετοιμαζόμαστε! Δὲν ἔχουμε ἄλλον δρόμο παρὰ μόνον τῆς Νίκης! Νίκη γιὰ ἐμᾶς σημαίνει ἐλευθερία! Ἀρκετὰ ἀνεχθήκαμε τὰ ἡμίμετρα καὶ τοὺς ὁλιγίστους! Τώρα ἔφθασε ἡ δική μας στιγμή! Ἕλληνες, ἀπανταχοῦ τῆς Γῆς Ἕλληνες, ξεκίνησε! Φιλονόη. http://www.filonoi.gr/ Ὅποιος σκάβῃ τὸν λᾶκκο τοῦ ἄλλου….

Ἀκόμη κι ἐν ἀγνοίᾳ του, πέφτει μέσα! Αὐτὸ εἶναι ἀρχή! Τέλος!

Γιατί γράφω γιά λάκκους καί πτώσεις;

Βλέπουμε νὰ συμβαίνουν τὰ χειρότερα. Ὄχι μόνον ἐδῶ. Σὲ ὅλον τὸν πλανήτη χορεύουν οἱ ὅλο καὶ περισσότερο ἐξαθλιωμένοι πολίτες στὸν χορὸ τῶν «ἀφεντάδων»! 

Πόλεμοι προετοιμάζονται, σκηνικὰ ἐξαθλιώσεως στήνονται, λαοὶ ἐξαφανίζονται, ἄλλοι ἐμφανίζονται ἀπὸ τὸ πουθενά, ἐθνικὲς οἰκονομίες καταρρέουν, ληστεῖες ὁλοκληρώνονται καὶ δὲν τιμωροῦνται…

Παραμένοντας ὅμως μόνον στὰ δικά μας, παρατηροῦμε  μίαν γενικοτέρα γελοιοποίησι!

Δὲν ὑπῆρξε ποτὲ στὸ παρελθὸν τόσο εὐτελισμένος πολιτικὸς κόσμος!

Τόσο ἀποδομημένος καὶ τόσο ἀφερέγγυος! 

Ἀνύπαρκτος, ἀπολύτως ἐξαρτώμενος ἀπὸ ἐξωγενεῖς παράγοντες καὶ τέλεια ὑποταγμένος! Ὄχι μόνον ἐδῶ! Σὲ κάθε μεριὰ τοῦ πλανήτου! (Ὅπου ὑπάρχουν ἀντίθετες φωνές, θερίζουν οἱ καρκίνοι!)

Ἀνυπαρξία!

Τό χειρότερον; 

Ὅλοι οἱ κυβερνῶντες ζοῦν μὲ τὴν ψευδαίσθησι πὼς πράττουν τὰ καλλίτερα γιὰ τὴν χώρα τους καὶ ἀξιώνουν σεβασμό.  (Εἶναι καὶ οἱ καρκίνοι στὴν μέσι… Κυκλοφοροῦν ἐπίσης κι ἐγκεφαλικά, καθῶς κι «ἐπαναστάσεις»!)

Παραμένοντας στὰ δικά μας, διαπιστώνουμε μίαν ὁλοκληρωτικὴ παράδοσι τῶν κυβερνώντων. 

Ἡ ἄποψίς τους καὶ ἡ ὀπτική τους, γιὰ τὸ πιὸ εἶναι τὸ καλλίτερο, ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἔχουν ἐκπαιδευθεῖ!

Γιὰ ὅλους αὐτούς, κοινὸ καλὸ εἶναι τὸ κάθε τί ποὺ θὰ μᾶς κρατᾶ ὑπὸ τὴν σκέπη κάποιων ἐξουσιαστῶν. Κάποιων πατρώνων! Κάποιων ἀφεντικῶν!

Κάποτε τῆς Ἀγγλίας, ἀργότερα τῆς Ἀμερικῆς, μετὰ τῶν νεοταξιτῶν… Παλαιότερα τῶν ὀθωμανῶν, τῶν βυζαντινῶν, τῶν ῥωμαίων….

Δουλικοὶ καὶ μοιραῖοι! Ναί, μοιραῖοι.

Κι ἄβουλοι ἀντάμα, προσμένουν ἴσως κάποιο θαῦμα….

 (Αὐτὸ δανεισμένο ἀπὸ τὸν Βάρναλη. Ὅλο τὸ ἀπόσπασμα στὸ Δειλοί κι ἄβουλοι ἀντάμα, προσμένουμε ἴσως κάποιο θαῦμα! καὶ στὸ Ὄχι Μοιραῖοι! Ζωντανοί!)

Ναί, δὲν ξέρουν τὶ τοὺς γίνεται!

Ναὶ, δὲν γνωρίζουν σὲ τὶ περιπέτειες μᾶς ἔχουν βάλει! Ναί, δὲν μποροῦν καὶ δὲν ἀντέχουν νὰ σκεφθοῦν πρὸ κειμένου νὰ ἀντιδράσουν! 

Ναί, θὰ πληρώσουν! Θὰ πληρώσουν τόσο ἀκριβά, ποὺ ὅλες οἱ ἐπόμενες γενεές θὰ τοὺς ἔχουν γιὰ παράδειγμα πρὸς ἀποφυγήν!

Διαφωνῶ μὲ τὰ πάντα!

Διαφωνῶ μὲ τὶς τακτικές τους, μὲ τὶς ὀπτικές τους, μὲ τὶς μεθοδεύσεις τους!

Διαφωνῶ μὲ τὸ προσκυνημένο τους κορμί, μὲ τὴν προσκυνημένη τους σκέψι καὶ μὲ τὴν προσκυνημένη πολιτεία ποὺ ἔχουν δομήσει!

Διαφωνῶ μὲ τὰ πάντα καὶ τοὺς πᾶντες! Δὲν μοῦ ἀρέσει τίποτα! Θέλω νὰ τὰ γκρεμίσω ὅλα καὶ νὰ τὰ ξαναφτιάξω ἀπὸ τὴν ἀρχή!

Θέλω νὰ φτιάξω Ἑλλάδα! Ἑλλάδα! Κι ὄχι πεινασμένη ψωροκώσταινα! Θέλω ζωή κι ὄχι βίο νὰ ζῶ. Θέλω νὰ ἄρχω κι ὄχι νὰ ὑπάρχω! 

 Καὶ θὰ τὸ κάνω! Ὅσα ἐμπόδια κι ἐὰν στήσουν, ἐγώ, ὁ Ἕλλην θὰ ἐπιτύχω! 

Τό καλλίτερον; 

Τὸ καλλίτερο θὰ εἶναι τὸ Τέλος! 

Ἡ ὁλοκληρωτικὴ ἧττα τῶν κοσμοεξουσιαστῶν πλησιάζει! 

Μαζύ τους στὴν κατάρρευσι  θὰ πάρουν κι ὅλα τὰ τσιράκια τους!  Ὅλα τὰ σκουλήκια ποὺ σέρνονται γύρω τους.

Ὁ δρόμος εἶναι μακρύς, πλήρης ἐμποδίων καὶ δύσκολος! 

Ἐμεῖς, ναί, ἐμεῖς, θὰ ἀλλάξουμε τὰ πάντα! 

Ἡ Ἑλλὰς δὲν εἶναι ἕνα σημαδάκι σὲ ἕναν χάρτη ποὺ θὰ σβήσῃ. 

Ἡ Ἑλλὰς εἶναι δρόμος, σκέψις, στάσις ζωῆς, ἐπιστήμη, φῶς, ἀρχή!

Ἐμεῖς, ναί, ἐμεῖς, καλούμαστε νὰ προετοιμαστοῦμε! 

Ἐμεῖς, ναί, ἐμεῖς, οἱ ἀποδιοπομπαῖοι τοῦ πλανήτου, ἐμεῖς καὶ μόνον, καλούμαστε νὰ ξελασπώσουμε τὸν πλανήτη. 

Πῶς; Σιγὰ σιγὰ ὁ καθεῖς ἐξ ἡμῶν ἀνακαλύπτει τὸν ῥόλο του. Βρίσκει τὸν δρόμο του. Ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη τοῦ ἀτομικοῦ του ἔργου. 

Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἐδῶ! Ἐκδικητικοὶ δὲν ἤμασταν ποτέ! Ὅμως τώρα θὰ πληρωθοῦν γραμμάτια αἰώνων! 

Δὲν σκάψαμε κανέναν λᾶκκο, δὲν καταπιέσαμε ποτὲ κανέναν, δὲν ἐκδικηθήκαμε. Τώρα ὅμως γίναμε Νόμοι! Μεταμορφωνόμαστε σὲ Νέμεσι! Τὸ χέρι μας, τὸ μυαλό μας, τὸ σῶμα μας μεταλλάσσονται! Γίνονται ὅπλα ἀνίκητα! 

Προετοιμαζόμαστε! Δὲν ἔχουμε ἄλλον δρόμο παρὰ μόνον τῆς Νίκης! 

Νίκη γιὰ ἐμᾶς σημαίνει ἐλευθερία!

Ἀρκετὰ ἀνεχθήκαμε τὰ ἡμίμετρα καὶ τοὺς ὁλιγίστους! Τώρα ἔφθασε ἡ δική μας στιγμή!

Ἕλληνες, ἀπανταχοῦ τῆς Γῆς Ἕλληνες, ξεκίνησε!

Φιλονόη. 
http://www.filonoi.gr/