Κ Υ Τ Τ Α Ρ Ο ( Το μουσικό μας συγκρότημα )
Επισκεφθείτε τη σελίδα τού συγκροτήματός μας, στο Facebook
Ακούστε τραγούδια απ' το Κύτταρο εδώ.
Ήταν
τέλη Ιουνίου του 1985 και μόλις είχα τελειώσει την εξεταστική περίοδο
στο Πανεπιστήμιο. Λίγες ήταν οι μέρες που μετρούσα, από εκείνες τις
καλοκαιρινές διακοπές στους Γαργαλιάνους.
Ο
αδερφός μου, μόλις είχε τελειώσει την Α΄ Λυκείου και έκανε πρόβες με
άλλα δύο παιδιά εκ των οποίων γνώριζα το ένα, τον Φώτη Παναγιωτόπουλο.
Το άλλο παιδί λεγόταν Γιάννης Καλογερόπουλος και έμενε στα Φιλιατρά.
Ήταν και οι τρεις μαθητές του Λυκείου. Ο αδερφός μου Θόδωρος έπαιζε κιθάρα, ο Φώτης ντραμς και ο Γιάννης αρμόνιο.
Ετοιμαζόντουσαν
λοιπόν, για μια παρουσία στην πλατεία των Γαργαλιάνων, την παραμονή της
Αγίας Κυριακής (6 Ιουλίου), κατόπιν προσκλήσεως του τότε Δημάρχου
Γαργαλιάνων, Κυριαζή Κατρίτση.
Σε
μια απ' τις πρόβες των παιδιών πήγα κι εγώ. Έτσι ενσωματώθηκα κι εγώ σ'
αυτή τη μικρή μουσική παρέα, που έμελλε να αγγίξει για χρόνια την
καρδιά και την ψυχή των κατοίκων τής Δυτικής Μεσσηνίας. Τι έκανα εγώ στο
συγκρότημα; Απλώς τραγουδούσα.
Η παρουσία μας στην πλατεία το βράδυ τής 6ης
Ιουλίου, ήταν αξιοπρεπής. Κάναμε πρόγραμμα περίπου 2 ωρών με ελαφρά,
ελαφρολαϊκά, λαϊκά και τραγούδια της δεκαετίας του ΄60. Φαίνεται ότι
αρέσαμε και ας μην είχαμε μπουζούκι, γιατί στο τέλος της εκδήλωσης ο
δήμαρχος μας πρότεινε να ξαναεμφανιστούμε και την παραμονή του Προφήτη
Ηλία (19 Ιουλίου).
Αυτό ήταν! Πήραμε θάρρος! Έπρεπε να βρούμε μπουζουξή... Έπρεπε να βρούμε και όνομα!
Μετά
από ψάξιμο, ο Γιάννης Καλογερόπουλος έφερε σε μια πρόβα ένα παιδί (του
Λυκείου και αυτός) απ' τα Φιλιατρά. Τον έλεγαν Λεωνίδα Ράλλη και ήταν
αυτοδίδακτος, αλλά με αέρα έμπειρου μουσικού! Όσο για το όνομα; Καταλήξαμε
στο «ΚΥΤΤΑΡΟ». Ξέρετε γιατί; Κατά την Βιολογία, κύτταρο ονομάζεται η
βασική δομική και λειτουργική μονάδα που εκδηλώνει το φαινόμενο της
ζωής.
Εμείς
λοιπόν θέλαμε να ζήσουμε και θέλαμε το συγκρότημά μας να γίνει η μονάδα
εκείνη που θα μας βοηθήσει να ζήσουμε, να εκφράσουμε την ψυχή και τα
συναισθήματά μας!
Δεν πήραμε το όνομά μας από άγνωστο σε εμάς τότε, νυχτερινό κέντρο των Αθηνών.
Το βασικότερο πάντως, ήταν ότι γίναμε μια όμορφή παρέα σφυρηλατώντας ουσιαστικές φιλίες!
Η συνέχεια δεν ήθελε προσπάθεια, αρκούσε ο νεανικός μας αυθορμητισμός!
Έχοντας
αρμόνιο (που αργότερα έγινε συνθεσάιζερ), μπουζούκι, ντραμς, κιθάρα και
φωνή, αρχίσαμε τις με αμοιβή εμφανίσεις, ανταποκρινόμενοι σε
προσκλήσεις συλλόγων, κομμάτων, κοσμικών και εξοχικών κέντρων.
Όλα αυτά συνέβαιναν τις διακοπές των Χριστουγέννων, του Πάσχα, τις απόκριες και τη θερινή περίοδο.
Αν κοιτάξουμε το χάρτη, η δράση μας ήταν κυρίως στη Δυτική Μεσσηνία και πιο συγκεκριμένα απ' την Κυπαρισσία έως την Πύλο.
Κατά
καιρούς στο συγκρότημά μας, συμμετείχαν ο Τάκης Παγάνης (σαξόφωνο) και ο
Λεωνίδας Ράλλης παίζοντας κιθάρα μπάσο (ξάδερφος του Λεωνίδα Ράλλη με
το μπουζούκι).
Κάποια
στιγμή (μάλλον μετά το 1987), αρμόνιο έπαιζε στο συγκρότημα ο Γιώργος
Παναγόπουλος απ' τους Γαργαλιάνους, αφού ο Γιάννης αποχώρησε λόγω
μουσικών σπουδών στην Αθήνα.
Να μην ξεχάσω τη συνδρομή τού πατέρα, τού Γιάννη Καλογερόπουλου, που μετέφερε με το βανάκι του, τον εξοπλισμό τού συγκροτήματος!
Το
συγκρότημά μας, ξεκίνησε το καλοκαίρι του 1985 και εμφανίστηκε
τελευταία φορά το 1990. Η ζωή όπως συνηθίζουμε να λέμε, έβαλε τέρμα σε
μια πορεία ονείρου και καλλιτεχνικών αναζητήσεων.
Σκορπίσαμε όπως συνηθίζεται. Αφοσιωθήκαμε στα επαγγέλματά μας, δημιουργήσαμε... όμως κάτι μας τσίγκλαγε τη μνήμη!
Τα
χρόνια πέρασαν και νοσταλγώντας όσα πράξαμε και ζήσαμε, αρχίσαμε να
μιλάμε δειλά-δειλά, για μια αναβίωση τής νεανικής μας προσπάθειας!
Και πέρναγαν τα χρόνια...
Το
καλοκαίρι του 2010 όμως, δεν πήγαινε άλλο! Στήσαμε μια όμορφή βραδυά
στην πλατεία των Γαργαλιάνων - απ' όπου ξεκινήσαμε - με τίτλο: Κύτταρο - «25 χρόνια μετά... απ' την πρώτη φορά!!!».
Περίπου 6 ώρες αναμνήσεων, συγκίνησης και τρελού γλεντιού ήταν η αμοιβή
μας. Επιπλέον ενισχύθηκε και η ποδοσφαιρική ομάδα της πόλης μας με
λαχειοφόρο, ο θρυλικός "Α.Ο. Τέλλος Άγρας".
Το καλοκαίρι του 2011 δεν είχαμε σκοπό να εμφανιστούμε. Κάναμε αυτό που θέλαμε το 2010! Έτσι νομίζαμε!
Η
ανάγκη της Φιλαρμονικής Γαργαλιάνων για οικονομική ενίσχυση όμως, μας
ώθησε (καθυστερημένα θα έλεγα) στις 21/8/2011, να πράξουμε αυτό που
ξέραμε καλά. Ο κόσμος γέμισε την πλατεία και η Φιλαρμονική ενισχύθηκε
σημαντικά!
Να σημειώσω, ότι μαέστρος στη Φιλαρμονική είναι ο... "κυτταρικός" Γιάννης Καλογερόπουλος.
Σε
αυτές τις δύο προσπάθειες των... ώριμων χρόνων μας, είχαμε αρωγούς τον
Τάσο Αγιοβλασσιτή (μπουζούκι) που ήρθε απ' την Αθήνα, τη Μαρία Ξυπολύτου
(τραγούδι) από την Καλαμάτα, τον Φωκίωνα Κοκκαλιάρη (μπάσο) απ' τους
Γαργαλιάνους και τον Γιαννή Μπαμπή (κιθάρα) απ' τους Γαργαλιάνους.
Έπεται συνέχεια;;; Θα δείξει...
Σπύρος Κανελλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου