Τι πιστεύεις για την ύπαρξη ή μη του θεού ; Θα μου πεις γιατί με ρωτάς. Σε ρωτώ γιατί είναι η πιο θεμελιώδης ερώτηση και εκκίνηση για να βρούμε που και πως κάνουμε τα λάθη. Νομίζεις πως ο άνθρωπος μπορεί να επέμβει στον Συμπαντικό σχεδιασμό ; Είναι ένα ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί με ένα όχι ή με ένα ναι ; Θα μου πεις γι αυτό γίνονται πειράματα, έτσι ώστε να πλησιάσουμε όλο και περισσότερο στην λύση του τρόπου λειτουργίας της δημιουργίας. Την δομή και γενετική της εξέλιξη. Γνωρίζεις όμως τον σκοπό της δημιουργίας ; Υπάρχουν όλα γύρο μας απλά για να υπάρχουν ή έχουν κάποιο βαθύ νόημα ; έχουν κάποια αιτία ; Παρ' όλα αυτά, από όποια όψη να το δεις, της ύπαρξης ή μη κάποιας αιτίας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το έχεις σκεφτεί ; ή νομίζεις πως έχει διαφορά ; Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Ζεις. Στην μία περίπτωση πιστεύεις πως όλα είναι μάταια και τίποτα δεν υπάρχει πέραν αυτού που βλέπεις. Στην άλλη περίπτωση, πιστεύεις πως υπάρχει κάτι πέρα από αυτό που βλέπεις, υπάρχει συνέχεια. Ζεις. Προσπαθείς να ζεις σε αυτόν τον κόσμο ενώ και στις δύο περιπτώσεις χάνεις την όποια πίστη σου (!) Δεν είναι εξωφρενικό ; Προσπαθείς να ζεις σε κάτι που δεν έχει νόημα έστω και με μηχανικά μέσα, ενώ έχει ημερομηνία λήξης . Προσπαθείς για την επιμήκυνση του να ζεις, ενώ πιστεύεις ταυτόχρονα πως υπάρχει κάτι άλλο , ίσως και καλλίτερο ! Που βρίσκεις την λογική και την ουσία ; Έχεις πειστεί αλαζόνα πως θα γίνεις μια μέρα αθάνατος έτσι όπως είναι η ορατή φύση σου, ενώ είσαι αθάνατος ήδη και δεν το γνωρίζεις ... ή κοροϊδεύεις τον εαυτό σου να ζήσει λίγο παρά πάνω εδώ, χωρίς να σε συναρπάζει η περιέργεια να γνωρίσεις το άγνωστο, που στο κάτω κάτω το έχεις παραδεισένια πλασμένο ; Φοβάσαι (!!;;) Τι ακριβώς φοβάσαι ; Το ότι ζεις "λίγο" ; το άγνωστο ; ή στην πραγματικότητα τον αποδυναμωμένο εαυτό σου ; Πως τον συνδέεις αυτόν με το περιβάλλον σου και τι σημαίνει για σένα..., ζεις ; Ωραία ζεις, για πιο λόγο ; Ζεις σαν ένα τίποτα εντός ενός τίποτα ; ή ζεις σε αυτό που έχει αξία και έχεις την πρέπουσα συνειδητότητα και σεβασμό ; Δηλαδή περισσότερη αξία έχει η μπουκιά στο στόμα που θα σου δώσει μερικές ανάσες ακόμα ή το γνώρισμα του νοήματος και της ποιότητας της ανάσας ; Ζεις γιατί υπάρχει η ανάσα και όχι επειδή τρέχει το αίμα στις φλέβες σου. Αν δεν υπάρχει αυτή και υγιής να είσαι, παύεις να ζεις. Δεν αρρώστησε πάντως ποτέ κανείς από αυτήν !! Μπορεί να αρρωστήσει από οτιδήποτε άλλο, ποτέ εξ αιτίας της !!! Το να μην μπορείς να ανασάνεις κάποια στιγμή για οποιοδήποτε λόγο, η αιτία είναι πως το υλικό σου σώμα φράζει την έξοδό της, φράζει την κυκλική, ρυθμική της κίνηση. Πότε αλλάζει ο ρυθμός της ; Όταν είσαι συγχυσμένος, αναστατωμένος, θυμωμένος, αγχωμένος, φοβισμένος, στριμωγμένος ......... Όλα δηλαδή είναι ψυχολογία ! Μήπως η ανάσα είναι η ψυχή ; ή το λιγότερο η φωνή της ; Ως συμπέρασμα λοιπόν εμείς επιρρεάζουμε την εύρυθμη λειτουργία της. Είμαστε οι απόλυτα υπεύθυνοι, αλλά μόνον έως εκεί. Το πότε εκείνη θα "χαθεί", το έχει σχεδιάσει μόνον η ίδια !! Δεν μπορούμε να την διατάξουμε "φύγε", εκτός αν διακοπεί η σωματική λειτουργία. Ως απόλυτα υπεύθυνοι για αυτό το "μυστικό" , ποιά η σημασία της μακρύτερης ή βραχύτερης ζωής ; Έχουν περισσότερη σημασία τα ποσοτικά μέρη ή τα ποιοτικά, τα οποία επιρρεάζουν τόσο εσένα και τα πάντα γύρο σου ; Διότι πόσο ποιοτικό είναι όταν αντιτίθεσαι στην ανάσα του διπλανού σου ; Παράδειγμα εσύ σκέπτεσαι πως έχεις μια δουλειά, για να έχεις την μπουκιά στο στόμα, ενώ την παίρνεις από κάποιον άλλον, έτσι κι αλλιώς και κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη. Ακόμα χειρότερα, όταν η δική σου μπουκιά καταστρέφει πρώτα την ποιοτική ανάσα σου, και στην συνέχεια των γύρο σου ... Σε τι διαφέρεις από αυτούς που έστω κατηγορείς, όμως δέχεσαι το ξεροκόμματό του; Κι αυτή (η απρόσωπη εταιρεία) θέλει να έχει πολλές μπουκιές ταυτόχρονα στο "στόμα" (ταμείο) και αν είναι δυνατόν όσες περισσότερες γίνεται και όσο πιο γρήγορα γίνεται, χωρίς να ενδιαφέρεται πόσοι πραγματικοί άνθρωποι θα λιμοκτονήσουν για τις τωρινές και επόμενες γενιές. Εσύ όμως λες στον εαυτό σου πως ζεις (!) Μήπως δεν ζεις ; μήπως δεν διαφέρεις παρά μόνον κατά αναλογία, με αυτόν που έχει τις πολλές μπουκιές στο στόμα ; Και τι σχέση έχεις εσύ με αυτό που στην ουσία είναι απρόσωπο, ενώ οι συνάνθρωποί σου είναι πρόσωπα υπαρκτά, με τα οποία μιλάς και συνδιαλέγεσαι καθημερινά μαζί τους ; Ποιά είναι τέλος πάντων η διαφορά σου, στο να μην μπορείς να ακολουθήσεις το όμοιό σου ; Πως γίνεται να είσαι απάνθρωπος ; μισάνθρωπος ; να έχεις βαρβαρική ανάσα ; Ν Χρυσός στα χρόνια της κρίσης από τον Αυγερόπουλο του ΕΞΑΝΤΑΣ stonekgraff Κρίση χρυσού, κρίση ανάσας ......

Τι πιστεύεις για την ύπαρξη ή μη του θεού ;
Θα μου πεις γιατί με ρωτάς.  Σε ρωτώ γιατί είναι η πιο θεμελιώδης ερώτηση και εκκίνηση για να βρούμε που και πως κάνουμε τα λάθη.

Νομίζεις πως ο άνθρωπος μπορεί να επέμβει στον Συμπαντικό σχεδιασμό ; Είναι ένα ερώτημα που μπορεί να απαντηθεί με ένα όχι ή με ένα ναι ;
Θα μου πεις γι αυτό γίνονται πειράματα, έτσι ώστε να πλησιάσουμε όλο και περισσότερο στην λύση του τρόπου λειτουργίας της δημιουργίας.
Την δομή και γενετική της εξέλιξη.

Γνωρίζεις όμως τον σκοπό της δημιουργίας ; Υπάρχουν όλα γύρο μας απλά για να υπάρχουν ή έχουν κάποιο βαθύ νόημα ; έχουν κάποια αιτία ;
Παρ' όλα αυτά, από όποια όψη να το δεις, της ύπαρξης ή μη κάποιας αιτίας, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το έχεις σκεφτεί ; ή νομίζεις πως έχει διαφορά ;

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα.
Ζεις. Στην μία περίπτωση πιστεύεις πως όλα είναι μάταια και τίποτα δεν υπάρχει πέραν αυτού που βλέπεις.  Στην άλλη περίπτωση, πιστεύεις πως υπάρχει κάτι πέρα από αυτό που βλέπεις, υπάρχει συνέχεια.
Ζεις. Προσπαθείς να ζεις σε αυτόν τον κόσμο ενώ και στις δύο περιπτώσεις χάνεις την όποια πίστη σου (!)  Δεν είναι εξωφρενικό ;   Προσπαθείς να ζεις σε κάτι που δεν έχει νόημα έστω και με μηχανικά μέσα, ενώ έχει ημερομηνία λήξης . Προσπαθείς για την επιμήκυνση του να ζεις, ενώ πιστεύεις ταυτόχρονα πως υπάρχει κάτι άλλο , ίσως και καλλίτερο !

Που βρίσκεις την λογική και την ουσία ;  Έχεις πειστεί αλαζόνα πως θα γίνεις μια μέρα αθάνατος έτσι όπως είναι η ορατή φύση σου, ενώ είσαι αθάνατος ήδη και δεν το γνωρίζεις ...
ή κοροϊδεύεις τον εαυτό σου να ζήσει λίγο παρά πάνω εδώ, χωρίς να σε συναρπάζει η περιέργεια να γνωρίσεις το άγνωστο, που στο κάτω κάτω το έχεις παραδεισένια πλασμένο ;
Φοβάσαι (!!;;)   Τι ακριβώς φοβάσαι ;  Το ότι ζεις "λίγο" ; το άγνωστο ; ή στην πραγματικότητα τον αποδυναμωμένο εαυτό σου ; 
Πως τον συνδέεις αυτόν με το περιβάλλον σου και τι σημαίνει για σένα..., ζεις ;
Ωραία ζεις, για πιο λόγο ;  Ζεις σαν ένα τίποτα εντός ενός τίποτα ; ή ζεις σε αυτό που έχει αξία και έχεις την πρέπουσα συνειδητότητα και σεβασμό ;
Δηλαδή περισσότερη αξία έχει η μπουκιά στο στόμα που θα σου δώσει μερικές ανάσες ακόμα ή το γνώρισμα του νοήματος και της ποιότητας της ανάσας ;

Ζεις γιατί υπάρχει η ανάσα και όχι επειδή τρέχει το αίμα στις φλέβες σου.  
Αν δεν υπάρχει αυτή και υγιής να είσαι, παύεις να ζεις.
Δεν αρρώστησε πάντως ποτέ κανείς από αυτήν !! Μπορεί να αρρωστήσει από οτιδήποτε άλλο, ποτέ εξ αιτίας της !!!  Το να μην μπορείς να ανασάνεις κάποια στιγμή για οποιοδήποτε λόγο, η αιτία είναι πως το υλικό σου σώμα φράζει την έξοδό της, φράζει την κυκλική, ρυθμική της κίνηση.

Πότε αλλάζει ο ρυθμός της ;  Όταν είσαι συγχυσμένος, αναστατωμένος, θυμωμένος, αγχωμένος, φοβισμένος, στριμωγμένος ......... Όλα δηλαδή είναι ψυχολογία !
Μήπως η ανάσα είναι η ψυχή ; ή το λιγότερο η φωνή της ;
Ως συμπέρασμα λοιπόν εμείς επιρρεάζουμε την εύρυθμη λειτουργία της. Είμαστε οι απόλυτα υπεύθυνοι, αλλά μόνον έως εκεί. Το πότε εκείνη θα "χαθεί", το έχει σχεδιάσει μόνον η ίδια !!  Δεν μπορούμε να την διατάξουμε "φύγε", εκτός αν διακοπεί η σωματική λειτουργία.

Ως απόλυτα υπεύθυνοι για αυτό το "μυστικό" , ποιά η σημασία της μακρύτερης ή βραχύτερης ζωής ;  Έχουν περισσότερη σημασία τα ποσοτικά μέρη ή τα ποιοτικά, τα οποία επιρρεάζουν τόσο εσένα και τα πάντα γύρο σου ;
Διότι πόσο ποιοτικό είναι όταν αντιτίθεσαι στην ανάσα του διπλανού σου ;
Παράδειγμα εσύ σκέπτεσαι πως έχεις μια δουλειά, για να έχεις την μπουκιά στο στόμα, ενώ την παίρνεις από κάποιον άλλον, έτσι κι αλλιώς και κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη.
Ακόμα χειρότερα, όταν η δική σου μπουκιά καταστρέφει πρώτα την ποιοτική ανάσα σου, και στην συνέχεια των γύρο σου ...
Σε τι διαφέρεις από αυτούς που έστω κατηγορείς, όμως δέχεσαι το ξεροκόμματό του; 
Κι αυτή (η απρόσωπη εταιρεία) θέλει να έχει πολλές μπουκιές ταυτόχρονα στο "στόμα" (ταμείο) και αν είναι δυνατόν όσες περισσότερες γίνεται και όσο πιο γρήγορα γίνεται, χωρίς να ενδιαφέρεται πόσοι πραγματικοί άνθρωποι θα λιμοκτονήσουν για τις τωρινές και επόμενες γενιές.

Εσύ όμως λες στον εαυτό σου πως ζεις (!) Μήπως δεν ζεις ; μήπως δεν διαφέρεις παρά μόνον κατά αναλογία, με αυτόν που έχει τις πολλές μπουκιές στο στόμα ;  Και τι σχέση έχεις εσύ με αυτό που στην ουσία είναι απρόσωπο, ενώ οι συνάνθρωποί σου είναι πρόσωπα υπαρκτά, με τα οποία μιλάς και συνδιαλέγεσαι καθημερινά μαζί τους ;  Ποιά είναι τέλος πάντων η διαφορά σου, στο να μην μπορείς να ακολουθήσεις το όμοιό σου ;
Πως γίνεται να είσαι απάνθρωπος ; μισάνθρωπος ; να έχεις βαρβαρική ανάσα ;    Ν 

Χρυσός στα χρόνια της κρίσης από τον Αυγερόπουλο του ΕΞΑΝΤΑΣ
 stonekgraff