Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου να κάνω ιστολογικό-γενέθλια γι αυτό ούτε κοίταξα πότε πέφτουν.
Αισθάνθηκα όμως την ανάγκη να εκφράσω άπειρες ευχαριστίες ειδικά για τους μόνιμους αναγνώστες αυτού του χώρου και να γράψω μερικά λόγια ψυχικής ανάγκης.
Μετά από την ανάρτηση "Έλληνας ή Ρωμιός ή Ελληνορωμαίος" , υπήρξε ακόμα μια μαχαιριά στο είναι μου για την αδικία του Έθνους μας και των φυλών που το απαρτίζουν.
Μας έσπρωξαν να υποβιβάζουμε από μόνοι μας τους εαυτούς μας, την ιστορία μας, να μας κοντένουν αργά και σταθερά και εμείς μέσα στην χυμαδοκατάσταση και την θολοκουλτούρα που βρισκόμασταν όλους αυτούς τους αιώνες, προτιμούσαμε να είμαστε καρυδότσουφλα του κάθε φαφλατά, του κάθε υποκριτή, με αποσχιστικές τάσεις. Καταντήσαμε να γυρνάμε και την άλλη παρειά, χάνοντας κάθε αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση. Followers του κάθε "καταβροχθιστή" της ιστορίας και της ηθικής της, της αντικειμενικότητας.
Αν νομίζουμε πως έχουμε ξεχωρίσει και αγκαλιάσει με την φιλοσοφία μας και τον οικουμενισμό μας την ανθρωπότητα, ας στρέψουμε ρότα προς σ΄αυτήν την κατεύθυνση.
Γιατί αγαπάμε αυτό που είμαστε, όχι επειδή προερχόμαστε από αυτό, αλλά το αγαπάμε για την αυτοαξία του. Γιατί θα μπορούσαμε να αγαπάμε την ΠελάσγοΙωνική ιδέα και πολιτισμό, ακόμα και αν ήμασταν Κινέζοι. Τότε θα έχουμε ξεπεράσει το σαράκι του "περιούσιου" ή του "ξεχωριστού". Γιατί δεν χρειάζεται να υποστηρίξουμε το οτιδήποτε. Γιατί ένα αξίωμα, δεν ψάχνει για αιτία ως προς το αξίωμά του. Είναι απλά ΑΥΤΟ.
Άρχισα να γράφω ακόμα περισσότερα και τα έσβησα όλα. Διαφορετικά ξεκίνησα, αλλά επειδή το άλλο μου ... μισό με διέκοπτε συνεχώς, τελικά ξέφυγα τελείως, ξέφυγα από τον χείμαρρο της καρδιάς μου. Μάλλον καλλίτερα για σας, γιατί μπορεί να σας έπνιγε.
Ελάτε να φωνάξουμε ο ένας στον άλλο, πως ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ και κανείς δεν μπορεί να μπαίνει ανάμεσα στους ανθρώπους και να τους διαλύει με κάθε τρόπο. Ούτε να τους μαζεύει μέσα σε διάφορα κουτιά ή μαντριά και να μιλά για δημοκρατίες και ανθρώπινες αξίες.
Περάσαμε ως Έθνος πολλά μαύρα χρόνια και τεράστιες απάτες εις βάρος μας. Δεν είμαστε οι μόνοι. Προτιμώ να μην το βάλω στο ζύγι. Το ζύγι δεν είναι για εκμετάλλευση, όπως κάνουν άλλοι. Σήμερα δίνουμε εξετάσεις στους εαυτούς μας για το επίπεδο της νοημοσύνης. Η δε νοημοσύνη δεν επικυρώνεται με άχρηστα πανεπιστημιακά χαρτιά. Δυστυχώς η μόρφωση κατάντησε μειονέκτημα, αντί για προτέρημα.
Αυτοί που θέλουν να βιοπορίσουν και να ξεχωρίσουν, γίνονται άξιοι "μορφωμένοι" και ακολουθούν αυτά που έμαθαν, πολλές φορές μάλιστα να ακούγονται αηδίες σαν τους περιφερόμενους "καθηγητάδες" και δη επί πληρωμή .... Οι άλλοι που δεν τους νοιάζει τόσο, γίνονται εξαρτώμενα άτομα άλλων χειρότερων και κατά πολύ υποδιέστερων καταστάσεων, ξαπλωμένες σκιές της ζωής και της αδιαφορίας, της αμάθειας.
Βγαίνει μια δικαστική απόφαση υπέρ κάποιων ομάδων και δικαίως, περί μη συνταγματικότητας αναδρομικών περικοπών, απόφαση όμως που θα πρέπει να ισχύει για όλους. Το δε ζητούμενο δεν είναι η αναδρομικότητα, αλλά η ορθότητα του μέτρου.
Δεν μπορεί να εξακολουθούμε να βλέπουμε τον κήπο μας και να μην βλέπουμε το σύνολο της φύσης.
Σας ευχαριστώ που έχετε την υπομονή να με διαβάζετε και σας παρακαλώ θερμά, αν έχετε καταλάβει ό,τι προσπαθώ να πω, κάντε το σημαία στον διπλανό σας. Αν δεν την δεχθεί, στον επόμενο. Δύσκολα πάντως ο άνθρωπος μπορεί να προσπεράσει την καρδιά του όταν τον βάλεις αντιμέτωπο με αυτήν. Ο άνθρωπος είναι πραγματικά αρνί. Όχι με την έννοια του υποβαθμιστικού "μαλάκας", αλλά γιατί ως Θεϊκό δημιούργημα, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Τι έγινε ενδιάμεσα δεν είναι τόσο το ζητούμενο, όσο η επιστροφή της ανώτερης αθωότητας του αρνίου ......, της ανώτερης ψυχής.
Πιστέψτε με το πόσο θέλω να είστε όλοι καλά. Απλώστε νοερά τα χέρια και ας μην μας διασπούν οι φτωχο-αδυναμίες μας. Το να μην κατηγορείς κάποιον που σκέφτεται την οικογένειά του και πως θα την ζήσει, μπορεί να ακούγεται αρχικά λογικό και εύκολη δικαιολογία. Αυτός όμως που το υποστηρίζει, δεν του έμαθε κανείς πως πρώτα αγαπάς και υπερασπίζεσαι την πατρίδα και τα δίκαια του ανθρώπου, εντός των οποίων μέλη είναι ο ίδιος και η οικογένειά του.
Η οικογένεια προστατεύει μόνον την οντότητα της, ενώ η προστασία της περί-ουσίας της πατρίδας και των υπολοίπων δεν αναιρούν και την δική του. Χωρίς όμως την περιουσία του γείτονά του, χωρίς να υπερασπίζεται τα δίκαια του ανθρώπου, πράγμα που σημαίνει δικαίωμα ευρείας εμβέλειας ευκαιριών ευδαιμονίας για όλους, θα έλθει σύντομα η μέρα που δεν θα έχει ούτε την δική του περιουσία, ούτε το δικαίωμα στην ευδαιμονία.
Έρρωσθε και ευδαιμονείτε
Νάγια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου