Είδα ένα βιντεάκι για το πώς γίνεται η εξέλιξη των ειδών σε κινούμενο σχέδιο, έτοιμη τροφή για παιδιά. Μέσα από μία ψευδαίσθηση τυχαιότητας προσπαθεί να πείσει πως η τύχη είναι αυτή που πολλαπλασιάζει τα είδη. Τραγικό λάθος μέσα από μία καθαρά φαινομενική αντίληψη. Δεν υπάρχει τυχαιότητα στο Σύμπαν και στην εξέλιξή του. Υπάρχουν λίγοι αλλά σαφείς κανόνες. Της Αρμονίας και της Δικαιοσύνης. Τα υπόλοιπα είναι καμώματα και «έργα» των εκπεσόντων ανθρώπων. Από το σημείο αυτό και μετά επιδρά η επιλογή. Δεν υπάρχει τυχαιότητα σε αυτά που θα συναντήσει και θα αντιμετωπίσει ο άνθρωπος μετά την επιλογή του. Η Νοημοσύνη ενυπάρχει μέσα σε όντα έμψυχα και «άψυχα». Ο Μέγας Νους δεν περιμένει να γνωρίσει κάποιο αποτέλεσμα. Το γνωρίζει ήδη. Εμείς δεν το γνωρίζουμε και κρυβόμαστε πίσω από μια τυχαιότητα, για αυτό πειστήκαμε πως πρέπει να αγγίξουμε την οπή σαν άπιστοι Θωμάδες για να πειστούμε. Είναι διαφορετικό να ανακαλύπτεις τον τρόπο και την γεωμετρική πρόοδο και εξέλιξή του, από να το χρωματίζεις με ελαφρά σκέψη, πως ήταν τυχαίο. Πως είναι τόσο σίγουρη η ανθρώπινη αντίληψη ότι μπορεί έστω και στο ελάχιστο να αγγίξει την αντίληψη του ΝΟΥ ; Η Γεωμετρία έδειξε τον τρόπο, αλλά το Μέγεθος της Διανοητικής γεωμετρικής περιπλοκότητας δεν χωρά στην ανθρώπινη, ούτε είναι προς κρίση. Η δε ανθρώπινη περισσότερο αναπτύσσει την δική της χωρίς να ακολουθεί τους βασικούς κανόνες. Εδώ έχει απομακρυνθεί από τον ίδιο της τον εαυτό. Δεν γνωρίζει πως όλες οι πληροφορίες βρίσκονται μέσα της. Θα έπρεπε να διαβάζουμε το μεγάλο βιβλίο της μνήμης μας λοιπόν, που είναι προσβάσιμο ανά πάσα στιγμή, αλλά δυστυχώς ανελλιπώς αλλοιώνοντάς το από εξωτερικές επιδράσεις, ακολουθώντας μία έτοιμη τροφή, η οποία επίσης μεταλλάσσεται κατά περιόδους, μπαντάροντας συνεχώς μονόπαντα, φέρνοντας τα πάνω κάτω, το αρνητικό στο θετικό σημείο…. Στην κυριολεξία είμαστε εκτός εαυτού. Όχι πάντως με την λάθος προσδιδόμενη έννοια, του θυμωμένου. Είμαστε εκτός εαυτού, ο οποίος είναι κύτταρο του Ενιαυτού. Υποβαθμίζουμε την οντότητά μας και την αντίληψή μας. Έχουμε την πεποίθηση, πως δεν λαμβάνουμε μέρος στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μας κάθεται πιο εύκολα το υπόγειο μήνυμα «ό,τι είναι να γίνει θα γίνει». Ας περιμένω την μοίρα μου, θα πρόσθετα εγώ. Που η έννοια της Μοίρας είναι ανθρώπινο φυσικό χάρισμα για το ευ ζειν. Δεν είναι κανένας εντολέας. Αλλά βλέπεις, τι στα κομμάτια έχουμε τους θεούς και τις θεές ή τον θεό ; για να μας κάνουν τα χατίρια με διάφορες δικές μας αχαρακτήριστες «δωρεές». Δυστυχώς καταλήξαμε να είμαστε το «λάθος» κύτταρο του Ενιαυτού. Δεν ντρεπόμαστε λιγάκι, τρωγόμαστε μεταξύ μας σαν τα πρεζόνια, ενώ θα έπρεπε να καθήσουμε στις πρώτες τάξεις του νηπιαγωγείου. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=hOfRN0KihOU