Είναι εξαιρετικά απίθανο να διαβάζεις πως με κονσερβοκούτια έκοβαν τους λαιμούς των πολιτικά αντιπάλων τους. Γεγονότα που τα ακούσαμε από τους γονείς μας που τα έζησαν. Το πως ενώ πολέμησαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι μαζί ενάντια στον κατακτητή κατέληξαν να σφάζει ο ένας τον άλλο, στην δική μου περίπτωση φαντάζει εντελώς εξωπραγματικό. Επειδή όμως τίποτα δεν γίνεται τυχαία, οι αιτίες πρέπει να αποδωθούν σε αυτούς που χώρισαν τους μόνους νικητές της Ευρώπης, τους Έλληνες. Αναμφιβόλως δεν πρέπει στο ελάχιστο να μην συνυπολογιστεί σοβαρά η ευθύνη που είχε από πλευράς του ο νικηφόρος λαός. Πως όμως ένας εξωτερικός και σε άλλη χρονική στιγμή παρατηρητής, μπορεί εύκολα να κατανοήσει σε βάθος την καταπονημένη ψυχολογία αυτών των ανθρώπων, δεχόμενοι επιπλέον τις εσωτερικές πιέσεις - προπαγάνδες των εσωτερικών εχθρών ;
Με την μοιρασιά της πίτας επόμενο ήταν οι Άγγλοι μέσω του θρόνου, να ζητήσουν την παράδοση του ΕΑΜ μαζί με τα όπλα του. Για μένα δεν έπρεπε να το έχουν το δεχθεί. Είχε δίκιο ο Άρης που ήταν αντίθετος και όμως δεν μνημονεύεται όπως πρέπει, αντιθέτως μάλιστα. Παίρνοντας όμως ο καθένας τις εντολές του από τους εσωτερικούς δωσιλόγους που κρύφθηκαν πίσω από τους συμμάχους και τους διεκδικητές της πίτας, οι μεν παρέδωσαν τα όπλα καθ΄όσον ρυθμίστηκε η ποσόστωση της αριστεράς, επομένως δεν υπήρχε περίπτωση να της δωθεί ποτέ η εξουσία και οι υπόλοιποι βγήκαν με τα τανκς στους δρόμους των Αθηνών. Η Ελλάδα για άλλη μια φορά δεν κατάφερε να απελευθερωθεί καίτοι η μόνη νικήτρια του πολέμου. Ένα μεγαλείο και ένα τόσο σοβαρό Εθνικό επίτευγμα, είναι σχεδόν αδύνατον να κατανοηθεί από τις νεώτερες γενιές, όταν γι αυτές δεν σημαίνει κάτι περισσότερο από ότι "εσύ δεν πέρασες κατοχή" και αυτό πιστεύω είναι η μεγαλύτερη ήττα που έχει υποστεί η χώρα και, από τα ίδια της τα παιδιά. Ούτε αυτό το σύνδρομο το θεωρώ φυσικά τυχαίο ανάμεσα στην κοινωνία. Έχει τις ρίζες του, έχει την σέχτα του, την σχολή του, την υπόγεια διαδρομή του...., έχει και την ντροπή του που σκέπασε το έπος του '40.
Όσο και να θέλω να δικαιολογήσω τους ανήκοντες είτε στην δεξιά είτε στην αριστερά, θα τους αποδεχόμουν εφ όσον δεν θα ήταν οπαδοί, αλλά πραγματικοί ιδεολόγοι. Ακόμα και αν η έννοια ιδεολογία δεν έχει και τόση σημασία, παρά μόνον για τον ίδιο τον άνθρωπο που την δημιουργεί και όποιον την ακολουθεί. Διότι όταν είναι κάποιος ιδεολόγος δεν σκοτώνει στους δρόμους, από όποια πλευρά και αν βρίσκεται. Ένας οπαδός όμως είναι σαν τον πιστό που αν του ζητηθεί να αυτοκτονήσει είτε για έναν παράδεισο είτε για τα ουρί, θα το κάνει χωρίς καν να αναλογιστεί αν αυτό που του ζητούν να πράξει, συνάδει με την φύση και τον προορισμό του στην ζωή, ως άνθρωπος.
Δηλαδή δεν μπορεί ένας εκτελεστής όπως ο χθεσινός που άρχισε να πυροβολεί με προτεταμένο το όπλο από απόσταση 15 μέτρων, να πετυχαίνει τον στόχο και εν συνεχεία να έχει και τα "κότσια" να αδειάσει το όπλο στο θύμα του. Τέτοιο άτομο το έχει ξανακάνει...., έχει πείρα και ανοσία, όπως ο στρατιώτης που αναγκάζεται να συνηθίζει στην εικόνα των διαμελισμένων σωμάτων ή ο χειρούργος από τα ανοιγμένα σώματα. Γιατί ξέφυγα από το οπαδός και έφτασα στον εκτελεστή ; γιατί η διαφορά στην πορεία ενός οπαδού με έναν εκτελεστή δεν είναι τόσο δύσκολο να ταυτιστεί, εξαρτώμενη και ανάλογη από το βάρος του όποιου πάθους.
Ρίχνοντας μια ματιά σε ντοκουμέντα και γεγονότα όπως αυτά που ακολουθούν, δεν έχουν παρά να θυμίζουν τις μαύρες και κόκκινες από αίμα σελίδες μίσους της σύγχρονης Ελλαδικής μας ιστορίας. Ένα μίσος που ουδέποτε ανήκε στους πολλούς. Ανήκε πάντοτε σε αυτούς που έκαναν τα δικά τους πολιτικά παιγνίδια στην καμπούρα της λαϊκής καλλιεργημένης εντέχνως εμπάθειας. Την σπορά του μίσους, την ήξερε καλά να την καλλιεργήσει με τον ρόλο του ο Γεώργιος Παπανδρέου Αγγλόφιλος αποκαλώντας το ΚΚΕ ως το «κόμμα της προδοσίας και του εγκλήματος», εμφυσώντας στις ορδές των εν δυνάμει παθιασμένων δολοφόνων, ανηλεές μίσος κατά των συμπολιτών, των συναδέλφων, των φίλων, των γειτόνων και των συγγενών, που συνέβαινε ακόμη να αντιστέκονται στην βαρβαρότητα του μισθοφόρου των Εγγλέζων ΕΛΑΣ, πληρωμένος με εγγλέζικες λίρες και ο οποίος είχε επιδοθεί μετά μανίας στην εξόντωση όποιου αντιστέκονταν. Είναι συνταραχτικό ένας λαός σε πλήρη ομόνοια και ομοψυχία ( εντάξει όταν απεφάσισε και η αριστερά να συνδράμει), να καταλήξει να βγάζει τα μάτια του, επειδή δεν ήταν σε θέση να συνεχίζει να σκέφτεται Εθνικά, αντίθετα το γύρισε ξαφνικά μόνον στα πολιτικά. Δεν είναι δυνατόν να κατηγορηθούν οι χιλιάδες ανθρώπων που βασανίστηκαν από τα ταραγμένα γεγονότα της εποχής εκείνης, ότι υπήρξαν οι υπαίτιοι της συνέχισης της υποδούλωσις της χώρας, από αυτούς που την έλεγχαν από την πρώτη στιγμή της σύστασης του κράτους.
Σε κάποια εκπομπή άκουσα πως πέρασαν 50 χρόνια για να πει κάποιος ότι τερματίστηκε στην πραγματικότητα αυτή η απεχθής περίοδος, ασχέτως αν τύποις κράτησε περίπου 4 χρόνια ... Η χώρα έπεσε σε πολιτική αστάθεια, τρομερή οικονομική ύφεση, καταβαράθρωση της αγροτικής παραγωγής και μύρια άλλα, για να ξαναζήσει μερικά χρόνια αργότερα, ένα ακόμα προδομένο πολυτεχνείο χωρίς θύματα τούτη την φορά, αλλά με κατασκοπείες, πράκτορες, ξένων παρεμβάσεις με τις ντόπιες κρυφές διασυνδέσεις τους, ταξείδια του Νταγιάν, μπόλικο ψέμα, σκοπιμότητες, μυστικούς σχεδιασμούς, που φτάνουν μέχρι τις μέρες μας.
Αυτές οι θύμησες δεν εξυπηρετούν για να αναλογίζεται ο καθένας "ποιός κέρδισε" σε αυτήν την συμφορά, αλλά "ποιός έχασε" και αυτός που έχασε και που συνήθως χάνει, είναι πάντοτε ο λαός και η πατρίδα του. Τέτοιας μορφής αιματηρά παθήματα θα πρέπει να γίνονται μαθήματα για το μέλλον, τόσο για τις γενιές που τα έζησαν, όσο και για τις γενιές που ακολούθησαν και ακολουθούν.
Αν παραλληλισθεί η επίκαιρη εποχή με την νεότερη ιστορία του τόπου μας, δεν θα βρει σημαντικές διαφορές. Τα πρόσωπα αλλάζουν και οι στρατηγικές που καθώς φαίνεται παραμένουν ίδιες και απαράλλαχτες.
Το ζητούμενο στην σκέψη μας θα έπρεπε να είναι οι πιθανότητες που θα μπορούσε η χώρα μας να γίνει ένα εντελώς ανεξάρτητο κράτος. Υπάρχουν ; Στο αν δεν υπάρχουν, έχουμε και εμείς ως λαός το δικό μας μερίδιο. Και εφ' όσον δεν υπάρχουν στον ορατό ορίζοντα, με αρκετή έλλειψη ουσιαστικής ωριμότητας, θα έπρεπε να γνωρίζαμε ποιοί θα μπορούσαν να είναι αυτοί που θα συνεργαζόμασταν ή θα συμμαχούσαμε. Βέβαια υπάρχει το ΝΑΤΟ. Όμως το ΝΑΤΟ από αμυντικό κατέληξε σε επιθετικό. Όπως και να έχει, σε κάθε περίπτωση, οι παράγοντες Ελλάδα - Έλληνες θα πρέπει- θα έπρεπε να είναι οι πρωταρχικοί. Όπως φαίνεται όμως στις συνειδήσεις μας, δεν είναι ο πρωταρχικοί. Διότι αν ήταν με τούτη την ευκαιρία της νέας ανακατάταξης του παγκόσμιου χάρτη, είχαμε (και εξακολουθούμε να έχουμε) τους τρόπους να μην επιτρέψουμε στους σημερινούς εισβολείς να προχωρήσουν τόσο βαθειά στην υπόσταση και το είναι της χώρας μας. Αυτό υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει ; Οι απαισιόδοξοι λένε δεν "γίνεται τίποτα, είναι χαμένο το παιγνίδι". Επειδή όμως δεν μου αρέσει να μην αφήνω ανοικτό τον δρόμο, θα αρκεστώ στο "τα πάντα ρει" ............
Πηγή: www.lifo.gr
Αναγνώριση των θυμάτων. Φωτ. Dmitri Kessel."Μετά μερικές εβδομάδες απο τις μάχες της Αθήνας, ομάδες απο χωροφύλακες και επιστρατευμένους πολίτες ξεκινούν το μακάβριο έργο τους. Ξεθάβουν τους νεκρούς...
Η κίνηση δεν είναι τυχαία, είναι καλά μελετημένη απο την κυβέρνηση. Τα χιλιάδες σώματα, σε διάφορες φάσεις αποσύνθεσης μαζεύονται απο τις τέσσερις γωνιές της Αθήνας στο Περιστέρι. Εκεί υφίστανται μια "επεξεργασία", κομματιάζονται και παραμορφώνονται. Αργότερα θα κληθεί ο ειδικός πτωματολόγος Σερ Γουόλτερ Σιτρίν να εξετάσει τα "εγκλήματα του ΕΑΜ " . Ο Σιτρίν τραβάει τα μαλλιά του. Νεκροί απο το Θησείο είναι μπλεγμένοι με δοσίλογους των Γερμανών, κομματιασμένες ΕΛΑΣίτισες απο τις ρουκέτες του Σκόμπι μαζί με χωροφύλακες, γυναικόπαιδα των ανατολικών συνοικειών, σκοτωμένα απο αεροπορικές επιδρομές, μπλεγμένα με τους δήμιους της Γκεστάπο και του Παπαγιώργη... Ντροπή για τους τιμημένους νεκρούς του Λαού να υφίστανται τέτοια ατίμωση. Τα πορίσματα των ιατροδικαστών είναι αντιφατικά, πολλοί δηλώνουν στις αρχές την ανικανότητά τους να συνθέσουν μια ενιαία εικόνα" (από το μπλογκ Κόκκινος Φάκελλος). Πηγή: www.lifo.gr
Ο ΕΛΑΣ έλυνε τους λογαριασμούς του με τη νεοφασιστική φιλομοναρχική ομάδα Χ και είχε επιτεθεί στον αστυνομικό σταθμό του Πειραιά. Ο εμφύλιος πόλεμος είχε αρχίσει". (Dmitri Kessel, Ελλαδα 1944, Εκδ. 'Αμμος). Πηγή: www.lifo.gr
Αναγνώριση των θυμάτων. Φωτ. Dmitri Kessel.
Ο ΕΛΑΣ έλυνε τους λογαριασμούς του με τη νεοφασιστική φιλομοναρχική ομάδα Χ και είχε επιτεθεί στον αστυνομικό σταθμό του Πειραιά. Ο εμφύλιος πόλεμος είχε αρχίσει". (Dmitri Kessel, Ελλαδα 1944, Εκδ. 'Αμμος). Πηγή: www.lifo.gr
Πηγή: www.lifo.gr
Κηδεία των θυμάτων του συλλαλητηρίου της 3ης Δεκεμβρίου. Βλ. Η Νέα Σμύρνη στη μάχη των Δεκεμβριανών του 1944 (Μια Πόλη Ανάποδα, αριστερή παρέμβαση στους δρόμους της Νέας Σμύρνης) : "4 Δεκέμβρη. Γενική απεργία. Κηδεία των θυμάτων της προηγούμενης μέρας συνοδεία ένοπλων σχηματισμών του ΕΛΑΣ Αθήνας. Χτύπημα της διαδήλωσης στην οδό Πανεπιστημίου με νεκρούς και τραυματίες. - Αρχίζει τα ξημερώματα η επίθεση του ΕΛΑΣ στο στρατόπεδο της Χ στο Θησείο και στα αστυνομικά τμήματα της Αθήνας. Στην επίθεση στο Θησείο παίρνει μέρος λόχος 100 νεοσμυρνιωτών ΕΛΑΣιτών του Ι/1 Τάγματος[1] με καπετάνιο τον Μιχάλη Παναγιωτίδη. Στις 11.30 το πρωί ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει τη βάση των χιτών, οι οποίοι είχαν 104 νεκρούς και 40 αιχμαλώτους. 180 χίτες μαζί με τον αρχηγό τους Γρίβα διαφεύγουν προς το κέντρο υπό την προστασία αγγλικών δυνάμεων. - Ο ΕΛΑΣ περικυκλώνει τα αστυνομικά τμήματα. Αργότερα, ανακαλείται η διαταγή". Πηγή: www.lifo.gr
Η Στρατιωτική Οργάνωση Γρίβα, ή Οργάνωση Χ, ιδρύθηκε την περίοδο της γερμανικής κατοχής στην Αθήνα, και προσχώρησε στην Απελευθέρωση στην Εθνοφυλακή της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου. Πήρε μέρος στις μάχες του Θησείου και του Μακρυγιάννη ενάντια στους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Πηγή: www.lifo.gr
Φωτ. Morris (Lt), No 2 Army Film & Photographic Unit. Πηγή: www.lifo.gr
"Εκδήλωση σύμπτυξης και ανακατάταξης των δυνάμεων" την χαρακτηρίζει την 12ην ολομέλειαν (1 Ιουλίου 1945) ο Ζαχαριάδης... Ακόμη ωμότερος το 1948-1949. "Για μας η συμφωνία της Βάρκιζας αποτελούσε μία υποχώρηση που θα μας επέτρεπε να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας για να εξαπολύσουμε μια καινούργια επίθεση" ….» (Σελίς 188,183) .
Να σημειωθεί ότι ο Ι. Σοφιανόπουλος ήταν φιλοαριστερός πολιτικός ο οποίος το 1936 συμμετείχε στο Λαϊκό Μέτωπο του ΚΚΕ ενώ είχε διατελέσει διευθυντής του γραφείου τύπου του Ελευθερίου Βενιζέλου. Όσο για τον Ζαχαριάδη, πιθανόν να πίστευε πως υπήρχαν περιθώρια η χώρα να βρεθεί υπό την επιρροή του Στάλιν.
Ανάμεσα στις χιλιάδες ανθρώπων, νέοι, γέροι, γυναίκες, ακόμη και μικρά παιδιά, που εσύροντο κατά φάλαγγας ως τον θάνατο, κατόπιν εξαντλητικής πορείας μέσα στα χιόνια και τις λάσπες, πολλοί αν όχι οι περισσότεροι ανυπόδητοι, άλλοι χωρίς χειμερινά ενδύματα που είχαν αφαιρεθεί από τους βασανιστές τους, φοβισμένοι και πεινασμένοι, υπήρχαν ανάμεσά τους διακεκριμένοι καθηγητές και επίλεκτα μέλη της τότε ελληνικής κοινωνίας όπως : Η Λέλα Μεταξά, σύζυγος του Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά, ο βιομήχανος Γ. Ησαιας, ο δικηγόρος Κορωναιος, οι καθηγητές Κ. Παπαιωαννου (Φυσικομαθητικης), Δ. Χονδρος (Φυσικός) του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο αρχιμουσικός της Λυρικής Λεωνίδας Ζώρας, ο πρυτανις του ΕΜΠ Ι. Θεοφανόπουλος, ο εισαγγελέας Κουτρουμπουσης, ο Μητροπολίτης Κορυτσάς Ευλογιος Κουριλας, ( που συνέγραψε το συγκλονιστικό πόνημα –μαρτυρία «Δεκεμβριανή Τραγωδία των Ομήρων» εκ του οποίου παρατίθεται μία συγκλονιστική παράγραφος, χρήσιμη μήτρα του μέγα ερωτήματος για κάθε ένα από εμάς, τι έκανε τον άνθρωπο να γράψει «..Και μετά την κατατροπωσιν αυτών και την γενικην αποδοκιμασιαν δια τα φρικώδη εγκλήματα και των αγρίων σφαγών δεν αισχύνονται,...αλλά επιτίθενται εναντίον της αστικής τάξεως, εναντίον του καθεστωτος. Απεναντι τούτων τι καμνει το αντιπαλον στρατοπεδον;... καθευδει υπό μανδραγορα και πάντες μοιρολατρικώς οικτίρομε την καταστασιν αλλά ουδεν πραττομεν.. Αλλά καιρός του σιγαν και καιρός του λαλειν... αναγκάζομαι ενταύθα να παρενειρω τινα αυτων... ινα αποδείξω πόσον ρευστός είναι ο χαρακτήρ των Ελλήνων και πόση κατάπτωσις παρατηρείται εις εν τέταρτον μόνον του αιώνος , σύμπτωμα ουχί ευοίωνον δια το μέλλον της φυλής.»), ο Σπ.Τρικούπης πρώην πρόεδρος της Βουλής , Στέλιος Κορυζής πολιτικός μηχανικός αδελφός του πρώην Πρωθυπουργού, Ιωάννη Θεοφανόπουλου πρύτανη του ΕΜΠ, οι στρατηγοί Κατσιγιαννακης και Ηλιάκης πρώην γενικός διοικητής Κρήτης, ο αρεοπαγίτης Γ Κερασιωτης, ο διευθυντής φυλακών Θ. Παπαευσταθιου, ο μεταλλειολόγος Γ. Δημουλιτσας, ο πρόεδρος της κοινότητας Εκάλης Αποστολίδης, ο διευθυντής ταμείου Νομικών Σ. Σταυρόπουλος , οι στρατηγοί Κορτζάς, Ανδρουλης και Δ. Ρωτας και αμέτρητοι άλλοι., που δεν γαλήνεψαν ποτέ.
Ο Σερ Ουώλτερ Σιτρίν, της Επιτροπής "Ερεύνης Εργατικών Ενώσεων", ο οποίος υποτίθεται ότι ήρθε για να καταγράψει περιπτώσεις ολισθημάτων των Βρεταννών στην Ελλάδα, αντ' αυτού στην δήθεν έκθεση γράφει :
« 42.Ειχομεν δυο ευκαιριας κατα την διαρκειαν της επισκεψεως μας να συναντηθωμεν με ομηρους , μολις απελευθερωθεντας απο τον ΕΛΑΣ. Με την πρωτην ομαδα συνηντηθημεν εις τα Αθηνας. Η καταστασις αυτων των ανθρωπων ητο αξιοθρηνητος. Κανεις απο αυτους δεν ειχεν υποδηματα και ησαν πολυ ελαφρα ενδεδυμενοι ή εφερον παλαια ρακη ενδυματων. Ολοι διηγουντο φρικτας ιστοριας κακομεταχειρισεως της οποιας ετυχον απο τους φρουρους του ΕΛΑΣ...
43. Εις την Λειβαδιαν ειδομεν μιαν αλλην ομαδα ομηρων , οι οποιοι μολις ειχον ελθει απο τα βουνα. Απετελειτο απο γεροντας , γυναικας και κοριτσια. Η καταστασις των ητο ανυπολογιστα τραγικη. Υπεχρεωθησαν να βαδισωσι απο τας Αθηνας εις τα βουνα 150 μιλια πεζοι, τελειως ανυποδητοι επι των χιονων και ενδεδυμενοι εκαφρα. Οσοι δεν ηδυνατο να βαδισωσι τους κακομετεχειριζοντο σκληρα και αλλους τους εξετελουν καθ οδον...Απο ολους ειχαν αφαιρεσει τα υποδηματα και τον βαρυ ρουχισμον με μια σαδιστικην διαθεσιν οι ελασιτες ... Αντεληφθημεν επιτοπιως ερευνωντες την αληθειαν , οτι ο ΕΛΑΣ ειχε διαπραξει σωρειαν εγκληματων»
* Ανάμεσα από τα διακεκριμένα θύματα της εποχής επιλέγεται ο πρώην πρύτανις του Πολυτεχνείου Ι. Θεοφανόπουλος, επειδή βίντεο του makeleio.gr υπήρξε η αιτία της δικής μου μικρής διαδρομής για να γραφτεί το παρόν . Ό,τι έχει σχέση με τον πρύτανη τα περισσότερα θα τα ακούσετε στο βίντεο που παρατίθεται, επομένως περιττεύει κάθε σχόλιο. Επόμενο είναι πάντως κάποιοι να πουν πως ο άτυχος πρύτανις υπήρξε προνομιούχος. Όμως με την παρούσα μικρή αναδρομή, δεν υπάρχει σκοπός να μπει στο ζύγι η κάθε πλευρά για να καταλογιστεί η μεγαλύτερη ή μικρότερη ευθύνη, αλλά για να μην επιτρέψουμε ποτέ ξανά να επαναληφθούν οι ίδιες αθλιότητες, όσο και αν κάποιοι πληρώνουν αδρά για αυτό, εφ όσον μόνον αυτούς βολεύει. Εν τούτοις θα προσθέσω αυτό που διάβασα στα attika nea σχετικά με καταγγελία - δήλωση του εγγονού του εκλιπόντος σε εκπομπή του ΜΑΚΕΛΕΙΟ 4 ότι : ο Θεοφανόπουλος πέρασε λαϊκό δικαστήριο από τον λόχο «Λόρδος Βύρων» υπό τον καπετάνιο Φαράκο και δύο εξέχουσες προσωπικότητες της εποχής. Τον ιατρό Πέτρο Κόκκαλη που ακολούθησε το ΕΑΜ στα βουνά - πατέρα του γνωστού επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη και τον φοιτητή τότε και μετέπειτα διάσημο σκηνοθέτη, Νίκο Κούνδουρο.
Ο δε Γρηγόρης Λαμπράκης, το "γελαστό παιδί", ο "ήρωας" της δημοκρατίας, ανέλαβε (οι κακές γλώσσες λένε ως ευνοούμενος του κατοχικού πρωθυπουργού Λογοθετόπουλου) τη διεύθυνση της κλινικής στην οποία ήτανε προηγουμένως διευθυντής ο Πέτρος Κόκκαλης, πριν ακολουθήσει το ΕΑΜ στα βουνά. Συναντήθηκαν άραγε τότε και με τον Σημίτη ; για το μετά το γνωρίζουμε από πρώτο χέρι .......
Νάγια
Πηγές από αντλήθηκαν ιστορικά στοιχεία :
- http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=51&t=252767
- http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:F4fUUFrikGEJ:www.lifo.gr/team/sansimera/34175+&cd=4&hl=el&ct=clnk&gl=gr&client=firefox-a
- http://www.thermopilai.org/content/mia-alithini-istoria-stin-lithi-i-tragodia-ton-omiron
- http://attikanea.blogspot.gr/2013/10/blog-post_6295.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου