Οι Έλληνες πολίτες αγνοούν τι είναι και πως «δουλεύει» αυτό που σήμερα ονομάζεται Ε.Ε. το θέμα είναι ότι το αγνοούν και οι περισσότεροι υποψήφιοι.
Σε λίγο καιρό θα πάμε στις κάλπες να αποφασίσουμε για τους εκπροσώπους μας στην ευρωβουλή και η δημόσια συζήτηση, δηλαδή η συζήτηση που γίνεται στα κανάλια, καμία σχέση δεν έχει με τα ευρωπαϊκά ζητήματα. Μάλιστα, σε μία εποχή που όλες οι σημαντικές αποφάσεις για το παρόν και το μέλλον της χώρας λαμβάνονται στις Βρυξέλλες.
Οι Έλληνες πολίτες αγνοούν πλήρως τι είναι και πώς «δουλεύει» αυτό που σήμερα ονομάζεται Ε.Ε. Το διασκεδαστικό με την άγνοια ή καταστροφικό για τη χώρα είναι ότι το αγνοούν και οι περισσότεροι υποψήφιοι, ακόμη και εκείνοι που ισχυρίζονται το αντίθετο. Θα ήταν πολύ διαφωτιστικό για τους ψηφοφόρους αν πληροφορούμασταν το σκεπτικό με το οποίο τα κόμματα επιλέγουν τους υποψήφιους ευρωβουλευτές τους. Τι απαιτήσεις έχουν δηλαδή από τους ανθρώπους οι οποίοι θα δώσουν τις μάχες για την προάσπιση των ελληνικών συμφερόντων. Και ποια ακριβώς είναι αυτά τα συμφέροντα; Ακόμη, ποια είναι τα δικαιώματα που έχει ο πολίτης και πώς διασφαλίζονται;
ΕπΙσης, πστεύω ότι θα άξιζε να προβληματιστεί κάποιος για τις ίδιες ευκαιρίες προβολής που έχουν οι υποψήφιοι και την αντιμετώπισή τους από τα media. Ομως, περισσότερο και από την άγνοια των υποψηφίων εκείνο που δεν συζητείται είναι οι θέσεις των κομμάτων για την Ε.Ε. Ολη η συζήτηση έχει περιοριστεί σε ένα ερώτημα.
Είσαι υπέρ ή κατά του ευρώ; Το γεγονός αυτό κρύβει καλά τα πολύ
σημαντικότερα ερωτήματα που προκύπτουν για τη φυσιογνωμία, τους στόχους
και τη λειτουργία της Ε.Ε. Για παράδειγμα, ποιος παίρνει τις αποφάσεις,
με ποίου την εξουσιοδότηση και πώς ελέγχεται η διαδικασία; Αναρωτιέμαι
συχνά: πόσοι από όσους πάνε να ψηφίσουν γνωρίζουν πόσοι είναι οι
επίτροποι, τι δουλειά κάνουν και πότε θα πάψουμε ως χώρα να έχουμε ένα
μέλος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή; Πόσοι γνωρίζουν τους μισούς από τους
ευρωβουλευτές που είχαμε στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο την
τελευταία πενταετία και τι δουλειά έκαναν, αν έκαναν;
Ελπίζω, οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. τουλάχιστον, να μην υιοθετήσουν την πρακτική του πρωθυπουργού, όταν ήταν ευρωβουλευτής, καθ’ όσον είχε λάμψει διά της απουσίας του. Η ουσιαστική άγνοια για τα όσα συμβαίνουν σε επίπεδο Ε.Ε. και της επίδρασης που έχουν αυτά στη νομοθεσία και τη ζωή των ανθρώπων είναι και επιλογή εκείνων που έχουν αποστολή και χρέος να ενημερώνουν. Για παράδειγμα, ποιοι γνωρίζουν πως το δικαίωμα της απεργίας αμφισβητείται πλέον σε επίπεδο Ε.Ε. με απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου;
Ένα δικαίωμα στο απόσπασμα
Το δικαίωμα της απεργίας, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, δέχθηκε ένα θανάσιμο πλήγμα τον Δεκέμβριο του 2007. Δεν γνωρίζω αν ζει ακόμη ή πνέει τα λοίσθια. Τότε, όταν το ευρωπαϊκό δικαστήριο δημοσιοποιούσε την απόφασή του στην υπόθεση Viking and Vaxholm, η οικονομική κρίση δεν είχε εμφανιστεί επί σκηνής και εμείς, δύο μήνες νωρίτερα, είχαμε επιβραβεύσει με δεύτερη κυβερνητική θητεία τον Κ. Καραμανλή και τη Ν.Δ., πιθανόν επιβραβεύοντάς τους για το επιτυχημένο πρόγραμμα αποτέφρωσης της ελληνικής υπαίθρου, που ειδικά στην Πελοπόννησο σημείωσε απρόσμενη επιτυχία. Εκείνο τον Δεκέμβριο, όλους τους ενδιαφερόμενους, μας απασχολούσαν σοβαρότερα πράγματα.
Τι αφορούσε λοιπόν εκείνη η απόφαση στην υπόθεση Viking and Vaxholm; Η υπόθεση αφορούσε σουηδικές εργατικές ενώσεις που εμπόδισαν τη λετονική κατασκευαστική εταιρεία Laval, που χρησιμοποιούσε Λετονούς εργάτες που απασχολούνταν χωρίς συλλογική σύμβαση και πληρώνονταν με λετονικό μεροκάματο, να συνεχίσει και να ολοκληρώσει το συμβόλαιο που είχε υπογράψει για το ξαναβάψιμο και τη μόνωση του παλιού σχολείου της μικρής σουηδικής πόλης Vaxholm.
Ελπίζω, οι ευρωβουλευτές της Ν.Δ. τουλάχιστον, να μην υιοθετήσουν την πρακτική του πρωθυπουργού, όταν ήταν ευρωβουλευτής, καθ’ όσον είχε λάμψει διά της απουσίας του. Η ουσιαστική άγνοια για τα όσα συμβαίνουν σε επίπεδο Ε.Ε. και της επίδρασης που έχουν αυτά στη νομοθεσία και τη ζωή των ανθρώπων είναι και επιλογή εκείνων που έχουν αποστολή και χρέος να ενημερώνουν. Για παράδειγμα, ποιοι γνωρίζουν πως το δικαίωμα της απεργίας αμφισβητείται πλέον σε επίπεδο Ε.Ε. με απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου;
Ένα δικαίωμα στο απόσπασμα
Το δικαίωμα της απεργίας, σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, δέχθηκε ένα θανάσιμο πλήγμα τον Δεκέμβριο του 2007. Δεν γνωρίζω αν ζει ακόμη ή πνέει τα λοίσθια. Τότε, όταν το ευρωπαϊκό δικαστήριο δημοσιοποιούσε την απόφασή του στην υπόθεση Viking and Vaxholm, η οικονομική κρίση δεν είχε εμφανιστεί επί σκηνής και εμείς, δύο μήνες νωρίτερα, είχαμε επιβραβεύσει με δεύτερη κυβερνητική θητεία τον Κ. Καραμανλή και τη Ν.Δ., πιθανόν επιβραβεύοντάς τους για το επιτυχημένο πρόγραμμα αποτέφρωσης της ελληνικής υπαίθρου, που ειδικά στην Πελοπόννησο σημείωσε απρόσμενη επιτυχία. Εκείνο τον Δεκέμβριο, όλους τους ενδιαφερόμενους, μας απασχολούσαν σοβαρότερα πράγματα.
Τι αφορούσε λοιπόν εκείνη η απόφαση στην υπόθεση Viking and Vaxholm; Η υπόθεση αφορούσε σουηδικές εργατικές ενώσεις που εμπόδισαν τη λετονική κατασκευαστική εταιρεία Laval, που χρησιμοποιούσε Λετονούς εργάτες που απασχολούνταν χωρίς συλλογική σύμβαση και πληρώνονταν με λετονικό μεροκάματο, να συνεχίσει και να ολοκληρώσει το συμβόλαιο που είχε υπογράψει για το ξαναβάψιμο και τη μόνωση του παλιού σχολείου της μικρής σουηδικής πόλης Vaxholm.
Παραδοσιακά, όλα τα σπίτια και τα κτίρια σε αυτή τη μικρή σουηδική πόλη
ήταν ξύλινα και μόλις το 1992 επιτράπηκε στο Vaxholm να κτίζονται σπίτια
και κτίρια με άλλα υλικά εκτός του ξύλου. Τα σουηδικά εργατικά
συνδικάτα, μετά την άρνηση της Laval να υπογράψει την ισχύουσα συλλογική
σύμβαση, εμπόδισαν με την κήρυξη απεργίας κάθε εργασία και η υπόθεση
οδηγήθηκε στα σουηδικά δικαστήρια. Αυτά διαβίβασαν την υπόθεση στο
ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Η αγορά, πάνω απ’ όλα
Tο ευρωπαϊκό δικαστήριο έκρινε ότι μπορεί η απεργία να είναι θεμελιώδες δικαίωμα, αλλά αυτό το δικαίωμα είναι ασυμβίβαστο με τους κανόνες της Ε.Ε. σύμφωνα με τους οποίους η ομαλή λειτουργία της αγοράς υπερισχύει κάθε δικαιώματος. Ετσι, υπάρχει πλέον νομολογία του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία οι ευρωπαϊκοί κανόνες για την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίου και εργασίας παρέχουν στις ιδιωτικές επιχειρήσεις προστασία από τις απεργίες των συνδικάτων.
Το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο θεσμικό τέρας λοιπόν, που ξεκίνησε να οπλίζεται με την περίφημη «οδηγία Μπόλκενσταϊν», την μπαλαφάρα της flexicurity (σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι αν δέχονταν την ευελιξία -flexibility- στην αγορά εργασίας θα είχαν ασφάλεια -security- στην εργασία τους και οι συλλογικές συμβάσεις θα υπονομεύονταν) και τη συνθήκη της Λισσαβώνας που επιβάλει μαζικές ιδιωτικοποιήσεις σε κάθε τομέα οικονομικής δραστηριότητας, αποκτά και τη νομική θωράκιση που του έλειπε και είναι έτοιμο να καταβροχθίσει εργαζόμενους για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό.
mlagananews
Η αγορά, πάνω απ’ όλα
Tο ευρωπαϊκό δικαστήριο έκρινε ότι μπορεί η απεργία να είναι θεμελιώδες δικαίωμα, αλλά αυτό το δικαίωμα είναι ασυμβίβαστο με τους κανόνες της Ε.Ε. σύμφωνα με τους οποίους η ομαλή λειτουργία της αγοράς υπερισχύει κάθε δικαιώματος. Ετσι, υπάρχει πλέον νομολογία του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία οι ευρωπαϊκοί κανόνες για την ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών, υπηρεσιών, κεφαλαίου και εργασίας παρέχουν στις ιδιωτικές επιχειρήσεις προστασία από τις απεργίες των συνδικάτων.
Το ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο θεσμικό τέρας λοιπόν, που ξεκίνησε να οπλίζεται με την περίφημη «οδηγία Μπόλκενσταϊν», την μπαλαφάρα της flexicurity (σύμφωνα με την οποία οι εργαζόμενοι αν δέχονταν την ευελιξία -flexibility- στην αγορά εργασίας θα είχαν ασφάλεια -security- στην εργασία τους και οι συλλογικές συμβάσεις θα υπονομεύονταν) και τη συνθήκη της Λισσαβώνας που επιβάλει μαζικές ιδιωτικοποιήσεις σε κάθε τομέα οικονομικής δραστηριότητας, αποκτά και τη νομική θωράκιση που του έλειπε και είναι έτοιμο να καταβροχθίσει εργαζόμενους για πρωινό, μεσημεριανό και βραδινό.
mlagananews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου