Διαλογισμός είναι η εργασία – η προσπάθεια ανεύρεσης κάτι που έχουμε χάσει, αλλά και που είμαστε σε θέση να το αναγνωρίσουμε όταν το βρούμε, επομένως το γνωρίζουμε ήδη !!! Δεν υπάρχει κάποιος ή βιβλίο ή ομάδα που θα μας πει τον τρόπο ή κάποια μέθοδο ή κάποια επιστήμη, το πως θα διαλογιστούμε. Ειδάλλως ακολουθούμε τα βήματα κάποιου …… τις εμπειρίες του, τις καθοδηγήσεις του, συνεπώς η όλη διαδικασία γίνεται μηχανική : καθοδηγητή και καθοδηγούμενου. Διαλογισμός συμβαίνει μόνον με την προσωπική παρατήρηση = συνεχής μάθηση με έναν ήρεμο νου, ελεύθερο από κάθε θόρυβο ώστε πραγματικά να μπορεί να ακούει προσεχτικά στο βαθμό που το καταφέρνει χωρίς άγχος, αλλά και χωρίς να κριτικάρει ή να ερμηνεύει μετατρέποντας τα ερμηνευόμενα σε συγγενικά ως προς τον εαυτό του, καθώς και με την διευρεύνηση = συσσώρευση εμπειριών, όμως χωρίς προμετωπίδα την ελπίδα που οδηγεί σε παγίδες, προσφέροντας «ευκολίες». Υπευθυνότητα σημαίνει ανταπόκριση στην κάθε νέα πρόκληση Το εγώ είναι το παρελθόν μας, από το οποίο πρέπει να αποκοπούμε αν θέλουμε να προχωρήσουμε, ειδάλλως θα είμαστε εξαρτημένοι από αυτό. Όποτε κάποιος αποδέχεται ένα πρότυπο, μία «αυθεντία», αυτό αποκαλείται ψυχολογική και πνευματική βία. Οι πάσης φύσεως αυθεντίες βρίσκονται σε σύγχυση, σε αταξία, αισθάνονται αστάθεια. Οι «αυθεντίες» αυτού του κόσμου είναι πιο πλούσιοι στον κόσμο …….(!!!) Όλοι αυτοί απαιτούν «πίστη» και «πρέπει» ……… (!!!) Η σκέψη είναι χρόνος, η σκέψη είναι ύλη. Μέσα από αυτήν δεν υπάρχει ελευθερία, υπάρχει μόνον η επιλογή. Η επιλογή δεν είναι ελευθερία. Όπου υπάρχει επιλογή, δεν υπάρχει ελευθερία !!! Η επιλογή είναι πέρασμα από παγίδα σε παγίδα …. Η σκέψη είναι συνειδητότητα, από την οποία χρειάζεται απελευθέρωση. Σύγκρουση. Γιατί είμαστε διχασμένοι ; γιατί είμαστε διαιρεμένοι ; Όταν φτάσουμε στο σημείο να ξεφύγουμε από το συναίσθημα της φυγοπονίας, το συναίσθημα της φυγής, τότε γινόμαστε πραγματικά με αγάπη, ένα με την ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος εκπαιδεύεται από τα πρώτα του βήματα να αγωνίζεται για κάτι, σαν αυτό να θεωρείται ενάρετη πράξη ή πρόοδος ή παραγωγικότητα. Ειδάλλως αισθάνεται στην ζωή του αποτυχημένος…... (!!!) Η ενέργεια της αντίληψης είναι η μόνη ενωτική και δημιουργική δράση. Αγάπη υπάρχει όπου δεν υπάρχει σύγκρουση …. !!! Η σελίδα για να απολαύσετε τις τόσο ενδιαφέρουσες διαλέξεις του http://www.jkrishnamurti.org/gr/index.php ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ

Διαλογισμός είναι η εργασία – η προσπάθεια ανεύρεσης κάτι που έχουμε χάσει, αλλά και που είμαστε σε θέση να το αναγνωρίσουμε όταν το βρούμε, επομένως το γνωρίζουμε ήδη !!! Δεν υπάρχει κάποιος ή βιβλίο ή ομάδα που θα μας πει τον τρόπο ή κάποια μέθοδο ή κάποια επιστήμη, το πως θα διαλογιστούμε. Ειδάλλως ακολουθούμε τα βήματα κάποιου …… τις εμπειρίες του, τις καθοδηγήσεις του, συνεπώς η όλη διαδικασία γίνεται μηχανική : καθοδηγητή και καθοδηγούμενου. Διαλογισμός συμβαίνει μόνον με την προσωπική παρατήρηση = συνεχής μάθηση με έναν ήρεμο νου, ελεύθερο από κάθε θόρυβο ώστε πραγματικά να μπορεί να ακούει προσεχτικά στο βαθμό που το καταφέρνει χωρίς άγχος, αλλά και χωρίς να κριτικάρει ή να ερμηνεύει μετατρέποντας τα ερμηνευόμενα σε συγγενικά ως προς τον εαυτό του, καθώς και με την διευρεύνηση = συσσώρευση εμπειριών, όμως χωρίς προμετωπίδα την ελπίδα που οδηγεί σε παγίδες, προσφέροντας «ευκολίες».

Υπευθυνότητα σημαίνει ανταπόκριση στην κάθε νέα πρόκληση

Το εγώ είναι το παρελθόν μας, από το οποίο πρέπει να αποκοπούμε αν θέλουμε να προχωρήσουμε, ειδάλλως θα είμαστε εξαρτημένοι από αυτό.

Όποτε κάποιος αποδέχεται ένα πρότυπο, μία «αυθεντία», αυτό αποκαλείται ψυχολογική και πνευματική βία. Οι πάσης φύσεως αυθεντίες βρίσκονται σε σύγχυση, σε αταξία, αισθάνονται αστάθεια. Οι «αυθεντίες» αυτού του κόσμου είναι πιο πλούσιοι στον κόσμο …….(!!!) Όλοι αυτοί απαιτούν «πίστη» και «πρέπει» ……… (!!!)

Η σκέψη είναι χρόνος, η σκέψη είναι ύλη. Μέσα από αυτήν δεν υπάρχει ελευθερία, υπάρχει μόνον η επιλογή. Η επιλογή δεν είναι ελευθερία. Όπου υπάρχει επιλογή, δεν υπάρχει ελευθερία !!! Η επιλογή είναι πέρασμα από παγίδα σε παγίδα …. Η σκέψη είναι συνειδητότητα, από την οποία χρειάζεται απελευθέρωση.

Σύγκρουση. Γιατί είμαστε διχασμένοι ; γιατί είμαστε διαιρεμένοι ; Όταν φτάσουμε στο σημείο να ξεφύγουμε από το συναίσθημα της φυγοπονίας, το συναίσθημα της φυγής, τότε γινόμαστε πραγματικά με αγάπη, ένα με την ανθρωπότητα.

Ο άνθρωπος εκπαιδεύεται από τα πρώτα του βήματα να αγωνίζεται για κάτι, σαν αυτό να θεωρείται ενάρετη πράξη ή πρόοδος ή παραγωγικότητα. Ειδάλλως αισθάνεται στην ζωή του αποτυχημένος…... (!!!)

Η ενέργεια της αντίληψης είναι η μόνη ενωτική και δημιουργική δράση. Αγάπη υπάρχει όπου δεν υπάρχει σύγκρουση …. !!! 

Η σελίδα για να απολαύσετε τις τόσο ενδιαφέρουσες διαλέξεις του http://www.jkrishnamurti.org/gr/index.php