Ο Bruce Wayne, είδε το φωταγωγημένο αποτύπωμα της νυχτερίδας στον
ουρανό. Eίχε έρθει η ώρα του να δράσει, τον χρειάζεται ο λαός του Gotham
City. Κατεβαίνει στην bat-cave, ντύνεται, εξοπλίζεται και παίρνει το
batmobile, αποφασισμένος να πολεμήσει το έγκλημα. Είναι ο σούπερ-ήρωας,
που χωρίς καμία μαγική δύναμη, αλλά μέσα από εκπαίδευση, πειθαρχία και
οργάνωση, κατάφερε να αποτελέσει το ίνδαλμα της ελευθερίας για όλους
τους κατοίκους της πόλης του. Μία φανταστική ιστορία, αλλά τόσο πιστευτή
σε μικρά (αλλά και μεγάλα) παιδιά. Αυτά συμβαίνουν μόνο στα κόμικς και
στα παραμύθια, θα μου πείτε. Όχι μόνο. Υπάρχουν και καθημερινές ιστορίες
ηρωισμού που περνάνε στα ψιλά...Σερφάροντας στο διαδίκτυο έπεσα πάνω στην ιστορία του " Hero of Subway". Η συγκεκριμένη ιστορία αναφέρεται στον Wesley Autrey, που, χωρίς να το σκεφτεί, έπεσε στις ράγες του μετρό της Νέας Υόρκης για να σώσει έναν λιπόθυμο συνάνθρωπό του. Ο Wesley, έσωσε τον συνάνθρωπό του, βάζοντας το σώμα του πάνω από του συνανθρώπου του. Παρά το γεγονός ότι ένα ολόκληρο τραίνο πέρασε από πάνω τους, βγήκε αλώβητος με μία μόνο μουτζούρα γράσου στον σκούφο του. Αναφερόμενος στο περιστατικό, δήλωσε ότι "δεν έκανε τίποτα σπουδαίο, έκανε κάτι που ο κάθε άνθρωπος όφειλε να κάνει". Αυτή η ενέργειά του τον έκανε αναγνωρίσιμο στη χώρα του με τις διακρίσεις και τα δώρα να ακολουθούν το ένα το άλλο, αλλά και να του δώσει το προσωνύμιο, "Ο Ήρωας του Μετρό".
Στη συγκεκριμένη ιστορία, πάνω από 75 άνθρωποι, στέκονταν στην αποβάθρα του μετρό και είδαν τον συνάνθρωπό τους να πέφτει από τη ζαλάδα στις ράγες. Κανένας όμως δεν έπεσε να τον βοηθήσει πλην ενός. Πρόκειται για μία πραγματικά ηρωική πράξη, ενός ανθρώπου που έβαλε σε κίνδυνο τη ζωή του, προτάσσοντας την ζωή ενός αγνώστου, αντί της δικής του.
Σκεπτόμενος αυτή την ιστορία, αναρωτιέμαι πόσο καιρό έχω να ακούσω τη λέξη "ήρωας" σε ένα δικό μας περιστατικό, αλλά και τι είναι αυτό που μετατρέπει έναν συνηθισμένο άνθρωπο, σε ήρωα. Δεν είναι φυσικά ούτε οι μεταλλαγμένες αράχνες, ούτε οι υπερφυσικές δυνάμεις, ούτε και τα τεχνολογικά επιτεύγματα που βοηθούν, έναν άνθρωπο να μεταμορφωθεί από καθημερινό άνθρωπο σε σούπερ ήρωα.
Σε ένα κοινωνικό σύστημα, ειδικά όπως είναι το δικό μας αυτή την περίοδο, είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσεις μέσα από τη γενική συμμόρφωση. Ακινητοποίηση, διατήρηση της ανωνυμίας μέσα από το σύστημα και καταλογισμός ευθυνών στους άλλους, είναι τα βασικότερα χαρακτηριστικά μας. Ακούμε, διαβάζουμε, βλέπουμε, έχουμε συναίσθηση του κόσμου μας και αυτό που επιλέγουμε να κάνουμε είναι να κάτσουμε στην άκρη ως παρατηρητές, χωρίς καμία διάθεση για συμμετοχή. Οι εικόνες της δυστυχίας περνούν από μπροστά μας και η μόνη επιλογή είναι η απώθηση, ως μηχανισμός άμυνας για να υπάρξει η δυνατότητα να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που κάναμε μέχρι σήμερα, το αυτόματο πρόγραμμά μας. Η υπερφυσική μας ικανότητα έγκειται στο πόση ώρα θα κάτσουμε περισσότερο στον καναπέ.
Οι ίδιες εικόνες, όμως που κάνουν κάποιον να παγώσει, προκαλούν κάποιον άλλο να αντιληφθεί ότι ήρθε η δική του στιγμή να δράση. Είναι ο άνθρωπος που επιλέγει να πατήσει το pause στη συνήθεια και το play στη δράση. Αποφασίζει να ξεχωρίσει από το γενικευμένο σύστημα και να ψάξει εσωτερικά, θέτοντας σε ρεαλιστική βάση τις πραγματικές του ανάγκες μέσα από τη διεργασία του κοινωνικού συστήματος. Έχει έρθει η στιγμή να πράξει κάτι διαφορετικό από αυτό που έχει μάθει να κάνει. Τι χρειάζεται; Αφετηρία είναι η εμπιστοσύνη που θα δείξουμε στον εαυτό μας. Η συνέχεια; H δράση.
Δεν είναι εύκολο να ανακαλύψει ξαφνικά κάποιος τις δυνάμεις που νόμιζε ότι δεν είχε ποτέ. Δεν υπάρχει όμως και συγκεκριμένος οδηγός για τον ηρωισμό. Ο κόσμος δεν περιμένει να δει κάποιον να πετάει από πάνω από τις στέγες με ιστούς, ούτε να σηκώνει κτήρια. Σε κάθε άτομο, είναι εντελώς διαφορετικό, με έναν όμως κοινό παρανομαστή: τη δράση του ίδιου του ατόμου. Η υπέρβαση των προκαθορισμένων και συγκεκριμένων δομών που έχει μάθει το άτομο από την παρελθοντική του ζωή. Ο κόσμος περιμένει να δει ανθρώπους να προσφέρουν ανιδιοτελή βοήθεια σε αδύναμους συνανθρώπους, να δει το διπλανό του να χαμογελά και να παίρνει κουράγιο ο ίδιος μέσα από αυτόν. Περιμένει να εντάξει στη ζωή του την επιλογή της συνεισφοράς, της αλληλεγγύης και της συνεργασίας. Περιμένει να ξεφοβηθεί από τη μισαλλοδοξία και την καχυποψία, ερχόμενος σε επαφή με τον αλτρουισμό και την ανθρωπιά. Περιμένει να δει έναν ήρωα για να γίνει και ο ίδιος...
Όλοι μέσα μας κρύβουμε έναν σούπερ ήρωα που παραμένει αδρανοποιημένος. Ερχόμενοι σε επαφή με τον εαυτό μας, διακρίνουμε τις δυνατότητές μας, σταματώντας να ωραιοποιούμε ακόμα και το πιο άσχημο γεγονός που μπορεί να μας συμβεί. Η υπερφυσική δύναμη έρχεται όταν εξελίσσουμε αυτή τη δυναμική και μέσα από τη διαδικασία ενίσχυσης του διπλανού μας. Τώρα είναι η στιγμή που, περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε να δείξουμε τον ηρωισμό μας και να πράξουμε. Χρειάζεται να γίνουμε οι ήρωες της καθημερινότητας μας γιατί το οφείλουμε στον εαυτό μας και στον κόσμο γύρω μας. Χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερους ήρωες, ανθρώπους που επιλέγουν να δράσουν και να είναι κοινωνικο-κεντρικοί, αντί εγωκεντρικοί.
Επομένως, δεν χρειάζεται να περιμένουμε έναν κεραυνό να μας χτυπήσει, ούτε να πέσουμε σε ραδιενεργά κύματα για να αποκτήσουμε υπερφυσικές δυνάμεις. Μέσα όμως από αυτούς τους φανταστικούς σούπερ ήρωες, μπορούμε να αναγνωρίσουμε λίγη από τη δική μας δυναμική. Αρκεί να φορέσουμε τη νοητή μπέρτα και να ανεβάσουμε τον πήχη των προσδοκιών μας.
Χαράλαμπος Παν. Πίσχος, Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου