Ρωτάμε λοιπόν τον “τρομοκρατημένο” Έλληνα, είτε πολίτη είτε πολιτικό. Όλοι μας γνωρίζουμε πως η πολιτεία της Καλιφόρνιας είναι θέμα χρόνου να χρεοκοπήσει. Συνδυάζει κανένας λογικός άνθρωπος τη χρεοκοπία της με “έξοδό” της από το δολάριο; Η “χρεοκοπία” είναι μια συγκεκριμένη οικονομική έννοια …Έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Δεν πεθαίνει αυτός ο οποίος την κάνει …Κανένας δεν χάνει ούτε τα νεφρά του ούτε τα πνευμόνια του, εξαιτίας αυτών των χρεών. Μπαίνει σε μια διαδικασία, η οποία έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Όταν λοιπόν μας απειλούν με “έξοδό” μας από την Ευρώ, ψεύδονται. Όταν επιπλέον μας απειλούν με καταστροφή εξαιτίας της χρεοκοπίας, ψεύδονται ακόμα περισσότερο. Μας απειλούν με “θάνατο” και αυτό δεν ισχύει για χρέη της πλάκας. Η έννοια της “χρεοκοπίας” έχει εφευρεθεί για να προστατεύεται ο άνθρωπος και όχι για να καταστρέφεται. Η καταστροφή έτσι κι αλλιώς έρχεται μόνη της …δεν χρειάζεται να τη “βοηθήσεις” με εφευρήματα. Η έννοια λοιπόν της “χρεοκοπίας” έχει εφευρεθεί, για μην καταστρέφεται ως άνθρωπος ο δανειζόμενος …Να προστατεύεται σε ένα βασικό και θεμελιώδες επίπεδο, που του εξασφαλίζει και του παρέχει ο πολιτισμός της κοινωνίας …Ανθρώπινο δικαίωμα είναι η χρεοκοπία …Ευνοϊκή διάταξη είναι γι’ αυτόν που την ασκεί και γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε δεν επιτρέπεται από τον νόμο η συνεχής χρήση της. Όμως, οποιοσδήποτε άνθρωπος “ατύχησε”, δεν “μπόρεσε” ή οτιδήποτε άλλο κακό τού συνέβη στην οικονομική του ζωή, εξαιτίας της χρεοκοπίας εξασφαλίζει μια “δεύτερη” ευκαιρία. Η χρεοκοπία είναι η τελευταία του “ασπίδα” …”Ασπίδα” πολιτισμού και ανθρωπισμού απέναντι στον οποιονδήποτε πιστωτή …Πιστωτή λογικό και νόμιμο, αλλά και τοκογλύφο και παράνομο. Η πρακτική της χρεοκοπίας είναι αυτή, η οποία προσδιορίζει με τον πιο απόλυτο τρόπο το ανθρωπιστικό όριο στο οποίο μπορεί να φτάσει ένα χρέος και το οποίο γνωρίζει και ανέχεται η κοινωνία. Τι θα πει όριο ανθρωπισμού; Να μην φτάνει, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος να πουλάει το σώμα του ή την ελευθερία του ή τα παιδιά του, για να “ξεχρεώσει”. Η έννοια του “χρέους” φτάνει μέχρι εκεί όπου ο πολιτισμός μας αναγνωρίζει τα όρια του. Ο άνθρωπος, λοιπόν, όταν χρεοκοπεί, ακολουθεί κάποιες συγκεκριμένες διαδικασίες μέσα στο ίδιο το περιβάλλον όπου ήδη ζούσε. Ο άνθρωπος, ο οποίος έχει “χρεοκοπήσει”, δεν “αποβάλλεται” από την κοινωνία. Δεν αναγκάζεται να “τυπώσει” δικό του νόμισμα. Δεν κυκλοφορεί με κουκιά στις τσέπες του. Τα παιδιά του δεν πληρώνουν με κότες και λάχανα τα φροντιστήριά τους. Η γυναίκα του δεν πληρώνει σε “είδος” τον υδραυλικό. Με τα ίδια χρήματα εξακολουθούν και λειτουργούν μέσα στην κοινωνία οι χρεοκοπήσαντες άνθρωποι. Ο άνθρωπος, δηλαδή, που χρεοκόπησε, παραμένει ενταγμένος στο ίδιο το σύστημα, το οποίο του αναγνώρισε το δικαίωμα της χρεοκοπίας …Το ανθρώπινο δικαίωμα, όπως είπαμε. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το επίπεδο του κράτους. Όπως ο άνθρωπος έτσι και ένα κράτος, που είναι μια ομάδα ανθρώπων, έχει όρια, τα οποία προστατεύονται. Όρια μάλιστα πολύ πιο ευδιάκριτα και “ρηχά”, εφόσον ένας λαός έχει πολύ περισσότερες “ασυλίες” από έναν κοινό άνθρωπο. Αν είναι μία φορά απάνθρωπο να απειλείς έναν άνθρωπο με την επιβίωσή του, είναι χίλιες φορές πιο απάνθρωπο να απειλείς έναν ολόκληρο λαό με αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορείς να καταστρέψεις έναν λαό —και μάλιστα για χρέη που δεν ευθύνεται ο ίδιος— για χρέη που έχουν δημιουργήσει οι διεφθαρμένοι ηγέτες του και μάλιστα σε συνεργασία με διαφθορείς τοκογλύφους. Δεν μπορείς να υποθηκεύσεις το μέλλον των επόμενων γενεών του, εξαιτίας των διαχειριστικών σφαλμάτων της ηγεσίας του. Δεν θα απειληθεί το μέλλον των Ελλήνων, επειδή ήταν σκουλήκια οι Σημίτηδες και οι Τσοχατζόπουλοι. Κανένας δεν μπορεί να καταστρέψει κανέναν εξαιτίας των χρεών. Ούτε ως φραστική απειλή δεν μπορεί να υπονοηθεί μια τέτοια καταστροφή. Εξαιτίας μιας χρεοκοπίας δεν φεύγεις από το Ευρώ. Δεν μπορεί να σε διώξει κανένας από το Ευρώ —όσο κι αν το επιθυμεί— προκειμένου είτε να σε τιμωρήσει είτε να σε εκδικηθεί. Από το Ευρώ φεύγεις μόνον εάν το θέλεις εσύ ο ίδιος. Ακόμα και χρεοκοπημένος μπορείς να παραμείνεις στον χώρο του Ευρώ, όπως η Καλιφόρνια θα παραμείνει στον χώρο του Δολαρίου. απο το κείμενο Χρεοκοπία ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ του Π. Τραΐανού ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΤΡΑΪΑΝΟΥ "ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ", ΠΟΥ ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΟ OLYMPIA

Ρωτάμε λοιπόν τον “τρομοκρατημένο” Έλληνα, είτε πολίτη είτε πολιτικό. Όλοι μας γνωρίζουμε πως η πολιτεία της Καλιφόρνιας είναι θέμα χρόνου να χρεοκοπήσει. Συνδυάζει κανένας λογικός άνθρωπος τη χρεοκοπία της με “έξοδό” της από το δολάριο; 

Η “χρεοκοπία” είναι μια συγκεκριμένη οικονομική έννοια …Έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Δεν πεθαίνει αυτός ο οποίος την κάνει …Κανένας δεν χάνει ούτε τα νεφρά του ούτε τα πνευμόνια του, εξαιτίας αυτών των χρεών. Μπαίνει σε μια διαδικασία, η οποία έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Όταν λοιπόν μας απειλούν με “έξοδό” μας από την Ευρώ, ψεύδονται. Όταν επιπλέον μας απειλούν με καταστροφή εξαιτίας της χρεοκοπίας, ψεύδονται ακόμα περισσότερο. Μας απειλούν με “θάνατο” και αυτό δεν ισχύει για χρέη της πλάκας.

Η έννοια της “χρεοκοπίας” έχει εφευρεθεί για να προστατεύεται ο άνθρωπος και όχι για να καταστρέφεται. Η καταστροφή έτσι κι αλλιώς έρχεται μόνη της …δεν χρειάζεται να τη “βοηθήσεις” με εφευρήματα. Η έννοια λοιπόν της “χρεοκοπίας” έχει εφευρεθεί, για μην καταστρέφεται ως άνθρωπος ο δανειζόμενος …Να προστατεύεται σε ένα βασικό και θεμελιώδες επίπεδο, που του εξασφαλίζει και του παρέχει ο πολιτισμός της κοινωνίας …Ανθρώπινο δικαίωμα είναι η χρεοκοπία …Ευνοϊκή διάταξη είναι γι’ αυτόν που την ασκεί και γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε δεν επιτρέπεται από τον νόμο η συνεχής χρήση της.
Όμως, οποιοσδήποτε άνθρωπος “ατύχησε”, δεν “μπόρεσε” ή οτιδήποτε άλλο κακό τού συνέβη στην οικονομική του ζωή, εξαιτίας της χρεοκοπίας εξασφαλίζει μια “δεύτερη” ευκαιρία. Η χρεοκοπία είναι η τελευταία του “ασπίδα” …”Ασπίδα” πολιτισμού και ανθρωπισμού απέναντι στον οποιονδήποτε πιστωτή …Πιστωτή λογικό και νόμιμο, αλλά και τοκογλύφο και παράνομο. Η πρακτική της χρεοκοπίας είναι αυτή, η οποία προσδιορίζει με τον πιο απόλυτο τρόπο το ανθρωπιστικό όριο στο οποίο μπορεί να φτάσει ένα χρέος και το οποίο γνωρίζει και ανέχεται η κοινωνία. Τι θα πει όριο ανθρωπισμού; Να μην φτάνει, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος να πουλάει το σώμα του ή την ελευθερία του ή τα παιδιά του, για να “ξεχρεώσει”. Η έννοια του “χρέους” φτάνει μέχρι εκεί όπου ο πολιτισμός μας αναγνωρίζει τα όρια του.

Ο άνθρωπος, λοιπόν, όταν χρεοκοπεί, ακολουθεί κάποιες συγκεκριμένες διαδικασίες μέσα στο ίδιο το περιβάλλον όπου ήδη ζούσε. Ο άνθρωπος, ο οποίος έχει “χρεοκοπήσει”, δεν “αποβάλλεται” από την κοινωνία. Δεν αναγκάζεται να “τυπώσει” δικό του νόμισμα. Δεν κυκλοφορεί με κουκιά στις τσέπες του. Τα παιδιά του δεν πληρώνουν με κότες και λάχανα τα φροντιστήριά τους. Η γυναίκα του δεν πληρώνει σε “είδος” τον υδραυλικό. Με τα ίδια χρήματα εξακολουθούν και λειτουργούν μέσα στην κοινωνία οι χρεοκοπήσαντες άνθρωποι. Ο άνθρωπος, δηλαδή, που χρεοκόπησε, παραμένει ενταγμένος στο ίδιο το σύστημα, το οποίο του αναγνώρισε το δικαίωμα της χρεοκοπίας …Το ανθρώπινο δικαίωμα, όπως είπαμε.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με το επίπεδο του κράτους. Όπως ο άνθρωπος έτσι και ένα κράτος, που είναι μια ομάδα ανθρώπων, έχει όρια, τα οποία προστατεύονται. Όρια μάλιστα πολύ πιο ευδιάκριτα και “ρηχά”, εφόσον ένας λαός έχει πολύ περισσότερες “ασυλίες” από έναν κοινό άνθρωπο. Αν είναι μία φορά απάνθρωπο να απειλείς έναν άνθρωπο με την επιβίωσή του, είναι χίλιες φορές πιο απάνθρωπο να απειλείς έναν ολόκληρο λαό με αυτόν τον τρόπο. Δεν μπορείς να καταστρέψεις έναν λαό —και μάλιστα για χρέη που δεν ευθύνεται ο ίδιος— για χρέη που έχουν δημιουργήσει οι διεφθαρμένοι ηγέτες του και μάλιστα σε συνεργασία με διαφθορείς τοκογλύφους. Δεν μπορείς να υποθηκεύσεις το μέλλον των επόμενων γενεών του, εξαιτίας των διαχειριστικών σφαλμάτων της ηγεσίας του. Δεν θα απειληθεί το μέλλον των Ελλήνων, επειδή ήταν σκουλήκια οι Σημίτηδες και οι Τσοχατζόπουλοι.
Κανένας δεν μπορεί να καταστρέψει κανέναν εξαιτίας των χρεών. Ούτε ως φραστική απειλή δεν μπορεί να υπονοηθεί μια τέτοια καταστροφή. Εξαιτίας μιας χρεοκοπίας δεν φεύγεις από το Ευρώ. Δεν μπορεί να σε διώξει κανένας από το Ευρώ —όσο κι αν το επιθυμεί— προκειμένου είτε να σε τιμωρήσει είτε να σε εκδικηθεί. Από το Ευρώ φεύγεις μόνον εάν το θέλεις εσύ ο ίδιος. Ακόμα και χρεοκοπημένος μπορείς να παραμείνεις στον χώρο του Ευρώ, όπως η Καλιφόρνια θα παραμείνει στον χώρο του Δολαρίου.

απο το κείμενο Χρεοκοπία ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ του Π. Τραΐανού