ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ. Από τότε που ο άνθρωπος θυμάται τον εαυτό του, προσπαθεί να λύσει, πιο είναι το νόημα της ζωής.Πέρασε από πολλούς δαιδάλους και σκότωσε πολλούς Μινώταυρος, πριν από τον γνωστό και πλησιέστερο στη γνωστή ιστορία. Στο δρόμο του όμως συνέχισε και συνεχίζει να βρίσκει Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, Κίρκες και Σειρήνες. ¨Ηταν όμως η επιλογή του. Με διάφορους τρόπους έδινε ερμηνείες ως προς την ύπαρξη του και στο ποιος ήταν ο Αρχικός Δημιουργός. ¨Επλαθε ιστορίες που πίστευε , τις έκανε αληθινές και τις ακολουθούσε. Ποτέ όμως δεν θα μπορούσε να προσπεράσει, την ίδια του την φύση και τον Δημιουργό του. Έτσι το επόμενο βήμα ήταν του να επιλέξει. Θα ήταν ένας απλός παρατηρητής του Κόσμου, ή θα μάθεναι περισσότερα για αυτόν ; Μπήκε λοιπόν στο τρενάκι της γνώσης, πίνοντας τον γλυκό χυμό του μήλου. Μπήκε στην κατηγορία “να θέλει να περπατήσει ακόμα και εκεί που οι Άγγελοι αποφεύγουν “ ! Πως θα μπορούσε όμως ένας άνους νους, να ανταποκριθεί στους άγνωστους για αυτόν Συμπαντικούς νόμους ; Αρχικά μπορεί να ήταν το Χρυσό Γένος (Ησίοδος), όμως χωρίς αυτόφωτες βάσεις έπρεπε να βγει στο σταυροδρόμι. ¨Ετσι η σταδιακή περιβόητη ΠΤΩΣΗ του ήταν αναμενόμενη . Κοίταζε γύρο του και προσπαθούσε να κατανοήσει το έργο της δημιουργίας, που δεν ήταν άλλο από έναν συνεχή Θάνατο και Ανάσταση. ¨Ενας καρπός, που ακόμα και εάν δεν καταναλωνόταν , μπορούσε να ανακυκλωθεί και να ξανά-δημιουργηθεί εκ νέου. Μία συνεχή απαραίτητη κυκλική κίνηση, που τροφοδοτούνταν από τις ευεργετικές Ακτίνες του ήλιου, τις οποίες και Θεοποίησε ακόμα και μέχρι σήμερα και πολύ σωστά. Μια εξελικτική συνεχή πορεία, όπου έσβηνε και έστηνε νέες τροποιημένες μορφές ειδών και πλασμάτων. ¨Έχρησε Αυτοκράτορες και Ηγέτες, προσομοιώνοντας τους, ως ο Θεός ¨Ηλιος . Μα όταν προχώρησε πιο πέρα και ανέπτυσσε τον εγκέφαλο του, ανακάλυψε πως η συνεχής Κίνηση, που με έναν αόρατο κώδικα Ζωής λειτουργεί, αυτό πρέπει να είναι ο ΘΕΟΣ = εκ του Θέω = Τρέχω. ¨Άρχισαν πολλοί λαοί με τον δικό τους τρόπο και τις δικές τους γλωσσολογικές ονομασίες να δοξάζουν τον Θεό και να προσπαθούν με αγνό τρόπο να τον πλησιάζουν μέσα από την φύση και τους νόμους της. Ο Φόβος στον άνθρωπο, δόθηκε από τον Θεό, όχι ως εκμεταλλεύσιμο είδος από “προνομιούχους” ή "πεφωτισμένους", αλλά ως μέτρο στο ξέφρενο ταξίδι του, προς την γνώση και την Σοφία. Μη γνωρίζοντας ο άνθρωπος το μέτρο της ισορροπίας των “Αντιθέτων Δυνάμεων” όπως τις εκφράζει ο Ηράκλειτος, ηττήθηκε κατά κράτος. Συναντώντας άγνωστες δυνάμεις μετά την Πτώση του, Εγκαταλείποντας τις δικές του πνευματικές δυνάμεις και ικανότητες, παρασύρθηκε σε ατραπούς άγνωστους , αλλοτριωμένους από δεισιδαιμονίες, πεποιθήσεις κ.α. Αφήνοντας πίσω του ό,τι είχε γνωρίσει μέχρι εκείνη την στιγμή, άρχισε να εμπλέκεται σε άχρηστες αψιμαχίες, διεκδικήσεις, που σήμερα μεταφράζονται σε συμφέροντα. Από εκεί που ήταν Κύριος του εαυτού του, όπως όλα τα πλάσματα και κτίσματα της πλάσις, εκείνος μπήκε στην φάκα της εξάρτησης μέσα από Θρησκοληψίες , ψευδοκοινωνίες και ψευδοδικαιώματα, αγνοώντας τον υπέρτατο νόμο της ελευθερίας της σκέψης, αυτής της Φιλοσοφίας !! Διέπραξε πολέμους και εγκλήματα, πάνω στις προσωποποιημένες του ιδέες ! ¨Έστρεψε δηλαδή, την προσοχή του στην προσωποποίηση των ιδεών και των σκέψεων του και χάθηκε μέσα σε αυτές. Σαν τον λαβύρινθο ! Αφελής και προδομένος, χάνοντας πολλά από τις πνευματικές του κατακτήσεις, μέσα από τους πολέμους, και τις καταστροφές, καλείται σε κάθε του ταξίδι, να βρει τον Μίτο της Αριάδνης. ¨Ετσι θα συνεχίσει το ταξίδι του, μέχρι να πάψει να του φαίνονται όλα ίδια σε μια επαναλαμβανόμενη καταπονημένη Άνθρωπό-ιστορία. Η Ψυχή, η συναισθηματική γλώσσα που επικοινωνεί ηλεκτρομαγνητικά με το απώτερο ηλεκτρομαγνητικό Σύμπαν, τον Αιθέρα των Αρχαίων μας, τον Υπέρ-νου με σύγχρονο τρόπο, σε συνδυασμό με την διαχρονική εμπειρική του καθενός γνώση, μπορεί να μας επαναφέρει την Α-λήθεια (α = στερητικό Λήθη = απώλεια μνήμης, άρα γνώσης) , που επιμελώς διαχρονικά έχει καταπατηθεί εγκληματικά. Ο Ανθρώπινος προορισμός ποτέ δεν στηρίχθηκε στο αυξάνεστε και πληθύνεστε , ούτε στην κατακυρίευση της Γης. Τι να κατακυριεύσει, την ίδια του την μήτρα , την πηγή της Ζωής του ; Με τέτοιου είδους ιδέες και πολλές ακόμα άλλες καταστροφικές και αποπροσανατολιστικές τάσεις, αντί να κρατηθεί το μέτρο στον κάθε πνευματικό νου , υπογείως υποστηριζόμενες σε βαθμό κακουργήματος, διάβρωναν ιδέες και αντιλήψεις. Με αποτέλεσμα το συλλογικό σύγχρονο Ανθρώπινο χάλι. Μακριά ο άνθρωπος από την φύση του και την ρίζα του, παίζει με τα παιχνίδια που ένας άγνωστος του έδωσε στον δρόμο του. ¨Ηταν πλασμένα στα μέτρα του για την φαινομενική του εξυπηρέτηση, διασκέδαση, κατάκτηση, αλλά η γνώση και η Σοφία που είναι αυτή που κρατά και προάγει το μέτρο και την χρησιμότητα, έλειπε και λείπει ! Ανέβηκε στο τρενάκι του τρόμου, ως ριψοκίνδυνος που ήταν, λόγω επιλογής και έγινε δημιουργός ο ίδιος ενός ψεύτικου ωραιοποιημένου κόσμου. Πέταξε και το κλειδί, σίγουρος για τα επιτεύγματά του , έκλεισε και την πόρτα πίσω του και ξεκίνησε για την νέα του Βαβέλ ! Ο ¨Άνθρωπος είναι δημιουργός! Μπορεί να πλάσει όμορφες Θεές, όσο και άσχημες. Το να αντιμετωπίζει το αποτέλεσμα των επιλογών του, δεν σημαίνει ότι του φταίει κάποιος Θεός.Κατά Πλάτωνα, Ο Θεός δεν φέρει ευθύνη ποιόν δαίμονα ο άνθρωπος θα επιλέξει. Ούτε πρόκειται ποτέ κανείς να του ζητήσει εξηγήσεις. ¨Ολα συνυπάρχουν εν αρμονία και τίποτα δεν είναι καλό ή μη καλό. Απλά υπάρχουν μέσα στην ευρύτερη αρμονική έννοια του αίτιου και του αιτιατού (Αριστοτέλης), που διέπονται από τον νόμο της Δικαιοσύνης !Δεν μπορεί να υπάρξει αρμονία χωρίς την ύπαρξη πάνω του ενός ! Εφ όσον αυτό είναι κανόνας και καθοριστικός παράγοντας της ευρύτερης έννοιας συνύπαρξης των πάντων, θα πρέπει να γίνει και συνειδητός και να εκφραστεί μέσα από την σκέψη του κάθε Ανθρώπου. Αυτού του Ανθρώπου που επιθυμεί να κοιτά ψηλά και να επικοινωνεί. Αυτού που έχει την πόρτα της ψυχής του ανοικτή να δεχθεί μηνύματα της φύσης του και όχι των παιγνιδιών της δημιουργίας του.Αν δεν το κάνει, τότε η επιλογή της Εξόδου του, θα παραμένει θαμμένη και άγνωστη στην δύνη του χρόνου και της λήθης. ¨Ενα διαμαντένιο δακτυλίδι πεταμένο μέσα σε άχυρα, που περιμένει να ξαναλάμψει στο Φως της Ημέρας και να δικαιωθεί. Η Πόρτα της Εισόδου, είναι πάντα εκεί, από την στιγμή που ποτέ η πλάστιγγα δεν θα κλείνει προς την μία ή την άλλη την πλευρά. Το Θέμα είναι : Θέλει ο ¨Ανθρωπος να ξαναβρεί τον χαμένο του εαυτό ή με το φόβο μην χάσει τα παιγνίδια του, τις σταθερές του, θα αποποιηθεί την Συμπαντική του αποστολή ; ΑΣΠΑΣΙΑ Ακολουθούν μερικά σημαντικά βίντεο, που αξίζουν προσοχής. ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

Από τότε που ο άνθρωπος θυμάται τον εαυτό του, προσπαθεί να λύσει, πιο είναι το νόημα της ζωής.

Πέρασε από πολλούς δαιδάλους και σκότωσε πολλούς Μινώταυρος, πριν από τον γνωστό και πλησιέστερο στη γνωστή ιστορία. Στο δρόμο του όμως συνέχισε και συνεχίζει να βρίσκει Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, Κίρκες και Σειρήνες. ¨Ηταν όμως η επιλογή του.

Με διάφορους τρόπους έδινε ερμηνείες ως προς την ύπαρξη του και στο ποιος ήταν ο Αρχικός Δημιουργός. ¨Επλαθε ιστορίες που πίστευε , τις έκανε αληθινές και τις ακολουθούσε. Ποτέ όμως δεν θα μπορούσε να προσπεράσει, την ίδια του την φύση και τον Δημιουργό του. Έτσι το επόμενο βήμα ήταν του να επιλέξει. Θα ήταν ένας απλός παρατηρητής του Κόσμου, ή θα μάθεναι περισσότερα για αυτόν ;  Μπήκε λοιπόν στο τρενάκι της γνώσης, πίνοντας τον γλυκό χυμό του μήλου. Μπήκε στην κατηγορία “να θέλει να περπατήσει ακόμα και εκεί που οι Άγγελοι αποφεύγουν “ !

Πως θα μπορούσε όμως ένας άνους νους, να ανταποκριθεί στους άγνωστους για αυτόν Συμπαντικούς νόμους ; Αρχικά μπορεί να ήταν το Χρυσό Γένος (Ησίοδος), όμως χωρίς αυτόφωτες βάσεις έπρεπε να βγει στο σταυροδρόμι. ¨Ετσι η σταδιακή περιβόητη ΠΤΩΣΗ του ήταν αναμενόμενη .

Κοίταζε γύρο του και προσπαθούσε να κατανοήσει το έργο της δημιουργίας, που δεν ήταν άλλο από έναν συνεχή Θάνατο και Ανάσταση. ¨Ενας καρπός, που ακόμα και εάν δεν καταναλωνόταν , μπορούσε να ανακυκλωθεί και να ξανά-δημιουργηθεί εκ νέου. Μία συνεχή απαραίτητη κυκλική κίνηση, που τροφοδοτούνταν από τις ευεργετικές Ακτίνες του ήλιου, τις οποίες και Θεοποίησε ακόμα και μέχρι σήμερα και πολύ σωστά. Μια εξελικτική συνεχή πορεία, όπου έσβηνε και έστηνε νέες τροποιημένες μορφές ειδών και πλασμάτων.  ¨Έχρησε Αυτοκράτορες και Ηγέτες, προσομοιώνοντας τους, ως ο Θεός ¨Ηλιος . Μα όταν προχώρησε πιο πέρα και ανέπτυσσε τον εγκέφαλο του, ανακάλυψε πως η συνεχής Κίνηση, που με έναν αόρατο κώδικα Ζωής λειτουργεί, αυτό πρέπει να είναι ο ΘΕΟΣ = εκ του Θέω = Τρέχω. ¨Άρχισαν πολλοί λαοί με τον δικό τους τρόπο και τις δικές τους γλωσσολογικές ονομασίες να δοξάζουν τον Θεό και να προσπαθούν με αγνό τρόπο να τον πλησιάζουν μέσα από την φύση και τους νόμους της. Ο Φόβος στον άνθρωπο, δόθηκε από τον Θεό, όχι ως εκμεταλλεύσιμο είδος από “προνομιούχους” ή  "πεφωτισμένους", αλλά ως μέτρο στο ξέφρενο ταξίδι του, προς την γνώση και την Σοφία.

Μη γνωρίζοντας ο άνθρωπος το μέτρο της ισορροπίας των “Αντιθέτων Δυνάμεων” όπως τις εκφράζει ο Ηράκλειτος, ηττήθηκε κατά κράτος. Συναντώντας άγνωστες δυνάμεις μετά την Πτώση του, Εγκαταλείποντας τις δικές του πνευματικές δυνάμεις και ικανότητες, παρασύρθηκε σε ατραπούς άγνωστους , αλλοτριωμένους από δεισιδαιμονίες, πεποιθήσεις κ.α. Αφήνοντας πίσω του ό,τι είχε γνωρίσει μέχρι εκείνη την στιγμή, άρχισε να εμπλέκεται σε άχρηστες αψιμαχίες, διεκδικήσεις, που σήμερα μεταφράζονται σε συμφέροντα. Από εκεί που ήταν Κύριος του εαυτού του, όπως όλα τα πλάσματα και κτίσματα της πλάσις, εκείνος μπήκε στην φάκα της εξάρτησης μέσα από Θρησκοληψίες , ψευδοκοινωνίες και ψευδοδικαιώματα, αγνοώντας τον υπέρτατο νόμο της ελευθερίας της σκέψης, αυτής της Φιλοσοφίας !! Διέπραξε πολέμους και εγκλήματα, πάνω στις προσωποποιημένες του ιδέες ! ¨Έστρεψε δηλαδή, την προσοχή του στην προσωποποίηση των ιδεών και των σκέψεων του και χάθηκε μέσα σε αυτές. Σαν τον λαβύρινθο ! Αφελής και προδομένος, χάνοντας πολλά από τις πνευματικές του κατακτήσεις, μέσα από τους πολέμους, και τις καταστροφές, καλείται σε κάθε του ταξίδι, να βρει τον Μίτο της Αριάδνης. ¨Ετσι θα συνεχίσει το ταξίδι του, μέχρι να πάψει να του φαίνονται όλα ίδια σε μια επαναλαμβανόμενη καταπονημένη Άνθρωπό-ιστορία.

Η Ψυχή, η συναισθηματική γλώσσα που επικοινωνεί ηλεκτρομαγνητικά με το απώτερο ηλεκτρομαγνητικό Σύμπαν, τον Αιθέρα των Αρχαίων μας, τον Υπέρ-νου με σύγχρονο τρόπο, σε συνδυασμό με την διαχρονική εμπειρική του καθενός γνώση, μπορεί να μας επαναφέρει την Α-λήθεια (α = στερητικό Λήθη = απώλεια μνήμης, άρα γνώσης) , που επιμελώς διαχρονικά έχει καταπατηθεί εγκληματικά. Ο Ανθρώπινος προορισμός ποτέ δεν στηρίχθηκε στο αυξάνεστε και πληθύνεστε , ούτε στην κατακυρίευση της Γης. Τι να κατακυριεύσει, την ίδια του την μήτρα , την πηγή της Ζωής του ;

Με τέτοιου είδους ιδέες και πολλές ακόμα άλλες καταστροφικές και αποπροσανατολιστικές τάσεις, αντί να κρατηθεί το μέτρο στον κάθε πνευματικό νου , υπογείως υποστηριζόμενες σε βαθμό κακουργήματος, διάβρωναν ιδέες και αντιλήψεις. Με αποτέλεσμα το συλλογικό σύγχρονο Ανθρώπινο χάλι.

Μακριά ο άνθρωπος από την φύση του και την ρίζα του, παίζει με τα παιχνίδια που ένας άγνωστος του έδωσε στον δρόμο του. ¨Ηταν πλασμένα στα μέτρα του για την φαινομενική του εξυπηρέτηση, διασκέδαση, κατάκτηση,  αλλά η γνώση και η Σοφία που είναι αυτή που κρατά και προάγει το μέτρο και την χρησιμότητα, έλειπε και λείπει ! Ανέβηκε στο τρενάκι του τρόμου, ως ριψοκίνδυνος που ήταν, λόγω επιλογής και έγινε δημιουργός ο ίδιος ενός ψεύτικου ωραιοποιημένου κόσμου.  Πέταξε και το κλειδί, σίγουρος για τα επιτεύγματά του , έκλεισε και την πόρτα πίσω του και ξεκίνησε για την νέα του Βαβέλ !

Ο ¨Άνθρωπος είναι δημιουργός!  Μπορεί να πλάσει όμορφες Θεές, όσο και άσχημες. Το να αντιμετωπίζει το αποτέλεσμα των επιλογών του, δεν σημαίνει ότι του φταίει κάποιος Θεός.

Κατά Πλάτωνα, Ο Θεός δεν φέρει ευθύνη ποιόν δαίμονα ο άνθρωπος θα επιλέξει.

Ούτε πρόκειται ποτέ κανείς να του ζητήσει εξηγήσεις. ¨Ολα συνυπάρχουν εν αρμονία και τίποτα δεν είναι καλό ή μη καλό. Απλά υπάρχουν μέσα στην ευρύτερη αρμονική έννοια του αίτιου και του αιτιατού (Αριστοτέλης), που διέπονται από τον νόμο της Δικαιοσύνης !

Δεν μπορεί να υπάρξει αρμονία χωρίς την ύπαρξη πάνω του ενός ! Εφ όσον αυτό είναι κανόνας και καθοριστικός παράγοντας της ευρύτερης έννοιας συνύπαρξης των πάντων, θα πρέπει να γίνει και συνειδητός και να εκφραστεί μέσα από την σκέψη του κάθε Ανθρώπου.

Αυτού του Ανθρώπου που επιθυμεί να κοιτά ψηλά και να επικοινωνεί. Αυτού που έχει την πόρτα της ψυχής του ανοικτή να δεχθεί μηνύματα της φύσης του και όχι των παιγνιδιών της δημιουργίας του.

Αν δεν το κάνει, τότε η επιλογή της Εξόδου του, θα παραμένει θαμμένη και άγνωστη στην δύνη του χρόνου και της λήθης. ¨Ενα διαμαντένιο δακτυλίδι πεταμένο μέσα σε άχυρα, που περιμένει να ξαναλάμψει στο Φως της Ημέρας και να δικαιωθεί.  Η Πόρτα της Εισόδου, είναι πάντα εκεί, από την στιγμή που ποτέ η πλάστιγγα δεν θα κλείνει προς την μία ή την άλλη την πλευρά. Το Θέμα είναι : Θέλει ο ¨Ανθρωπος να ξαναβρεί τον χαμένο του εαυτό ή με το φόβο μην χάσει τα παιγνίδια του, τις σταθερές του, θα αποποιηθεί την Συμπαντική του αποστολή ; 

ΑΣΠΑΣΙΑ

Ακολουθούν μερικά σημαντικά βίντεο, που αξίζουν προσοχής.